Komiks Gigant 1/97

Kilka bardziej i mniej ciekawych historii.
"Daleko od szosy" była jedną z ciekawszych historii, gdzie Miki trafił do krainy elfów. Dłuższa historia "Piramidka Mentalesa" i odkrycie pierwszej piramidy. Zobaczyć możemy też czym zasłużył sobie przodek Sknerusa na swój pomnik w "Ateńska Odyseja".

Kilka bardziej i mniej ciekawych historii.
"Daleko od szosy" była jedną z ciekawszych historii, gdzie Miki trafił do krainy elfów. Dłuższa historia "Piramidka Mentalesa" i odkrycie pierwszej piramidy. Zobaczyć możemy też czym zasłużył sobie przodek Sknerusa na swój pomnik w "Ateńska Odyseja".

Dodaję gwiazdkę za historię z tortem - poplątane, ale z happy endem i kilkoma zaskoczeniami:P

Dodaję gwiazdkę za historię z tortem - poplątane, ale z happy endem i kilkoma zaskoczeniami:P

Nie jestem pewien, na ile tak wysoka ocena wynika z faktycznej wartości tego tomu, a na ile z mojego własnego sentymentu. To pierwszy przeczytany przeze mnie "Gigant", niedługo po jego premierze, i prawdopodobnie przeczytany też największą ilość razy. Do dziś wracam do niego raz na parę lat (raczej rzadziej, niż co pięć, ale chyby więcej niż co dziesięć lat) i wciąż tak samo podobają mi się te historyjki, jak wtedy, gdy miałem te niespełna siedem lat. Niewątpliwą zaletą tomu jest spora różnorodność komiksów. Znajdziemy tu kolejno:

1) opowieść o przodku Donalda, dziejącą się w starożytnej Grecji;
2) kryminalną zagadkę z Mikim;
3) komiks o nowym skarbcu Sknerusa i kolejnym ataku Braci Be (będący swego rodzaju przeróbką "Wymiany pieniędzy" Carla Barksa);
4) historyjkę z Mikim w klimacie fantasy;
5) satyrę na telewizyjne turnieje ogłupiające społeczeństwo (dziś chyba bardziej aktualną, niż w chwili powstania);
6) przygodówkę ze Sknerusem, Donaldem i Braćmi Be w egipskiej scenerii.

Całości dopełnia jednostronicowy gag z Gęgulem i Babcią Kaczką.

Choć wszystkie te komiksy bazują na dobrze znanych motywach, to jednak większość z nich doskonale broni się za sprawą zgrabnych scenariuszy. Bardzo lubię też te "gigantowe" rysunki. Kiedy czytałem tom jako dziecko, nie wiedziałem jeszcze, że ta wyraźna różnica między ilustracjami z "Kaczora Donalda" i "Giganta" wynika stąd, że te drugie pismo zawiera komiksy włoskich twórców, których dzieł nie publikowano w "KD". Gdy się tego dowiedziałem, od razu wszystko złożyło się w spójną całość - tak ekspresyjne, często karykaturalne rysunki musiały pochodzić od Włochów. Świetnie się ogląda takie obrazki, a czasem stanowią idealne dopełnienie mniej lub bardziej absurdalnych scenariuszy, czego w tym tomie najlepszym przykładem "Wielka Kaczoriada". Przed daniem maksymalnej oceny powstrzymuje mnie jedynie "Daleko od szosy", czyli drugi komiks z Mikim. Rysunki są tu dość brzydkie, a sama opowieść nieco zbyt infantylna, nawet na komiks, którego głównym targetem są dzieci. To zresztą jeden z całej masy "Gigantów", których najsłabszym fragmentem okazuje się komiks z myszą. Z drugiej strony, obecny tu "Kryminały i tort czekoladowy" to jeden z moich ulubionych komiksów z tym bohaterem i jedna z głównych przyczyn tak wysokiej oceny.

Nie jestem pewien, na ile tak wysoka ocena wynika z faktycznej wartości tego tomu, a na ile z mojego własnego sentymentu. To pierwszy przeczytany przeze mnie "Gigant", niedługo po jego premierze, i prawdopodobnie przeczytany też największą ilość razy. Do dziś wracam do niego raz na parę lat (raczej rzadziej, niż co pięć, ale chyby więcej niż co dziesięć lat) i wciąż tak...

Ateńska odyseja, Kryminały i tort czekoladowy i Dolarowe morze całkiem dobre, reszta najwyżej średnia, ale bez tragedii.

Ateńska odyseja, Kryminały i tort czekoladowy i Dolarowe morze całkiem dobre, reszta najwyżej średnia, ale bez tragedii.