Jedna z najlepszych książek z dzieciństwa. Czytałem ją wiele razy i jeszcze czasem do niej wracam. Niepokojące ilustracje kontrastują z humorystyczną treścią. Powinna być lekturą szkolną. Bawiąc uczy, nie o układzie pokarmowym mszywiołów i nie o tym jak wyjść na swoje, ale o rzeczach ważnych.

Jedna z najlepszych książek z dzieciństwa. Czytałem ją wiele razy i jeszcze czasem do niej wracam. Niepokojące ilustracje kontrastują z humorystyczną treścią. Powinna być lekturą szkolną. Bawiąc uczy, nie o układzie pokarmowym mszywiołów i nie o tym jak wyjść na swoje, ale o rzeczach ważnych.

Wielbie tą książkę. Przeczytalem ją pacholeciem będąc. Ale czasami do niej wracam. I mimo ze kilka lat juz ma to tresc nadal aktualna.... Niestety

Wielbie tą książkę. Przeczytalem ją pacholeciem będąc. Ale czasami do niej wracam. I mimo ze kilka lat juz ma to tresc nadal aktualna.... Niestety

Mądra książka, jednak w moim odczuciu mecząca. Dialogi czasem rażą sztucznością, nawet jeśli jest to literatura dziecięca, którą często traktujemy z pobłażliwością. Nie wiem, czy jako dziecko zrozumiałabym jej przekaz. To, że sięgnęłam po nią jako dorosła osoba a nie dziecko, mimo, że była w mojej biblioteczce odkąd pamiętam, też o czymś świadczy. Będąc dzieckiem lubiłam sięgać po literaturę dojrzałą, ale tu...coś nie zaskoczyło. Ani kiedyś ani teraz. Mimo to, pewne zawarte w niej prawdy naprawdę mnie poruszyły. Stworzona przez Nawrota kraina przypomina państwo ogarnięte dyktaturą i reżimem kapitalizmu oraz konsumpcjonizmu, w którym towary są tworzone byle jak, żeby szybko się psuły, aby tylko klient znów mógł wrócić po produkt i zasilać machinę sprzedaży. Jedzenie jest posypywane chemikaliami i produktami, z którymi organizm człowieka nie powinien mieć nic do czynienia a ma, bo przecież zatruta żywność prezentuje się piękniej niż naturalnie wyhodowana. Miasteczka widma, w którym oferowane są usługi, z których ostatecznie nie można skorzystać, bo dziwnym trafem w hotelach nie ma miejsc, w restauracjach nie ma jedzenia. Wszechobecne przyzwolenie na zło, począwszy od najmłodszych znęcających się nad staruszkiem, bo przecież "dziecko musi się wybawić". Najbardziej przykrym jest to, że to wcale nie wymyślony świat. To jest NASZ ŚWIAT.
Opinię swą skończę przytoczeniem fragmentu omawianej powieści:
" - Nie są ludzie źli, panie, wcale nie są źli. I dobrzy też nie są. Nie jest człowiek człowiekowi wilkiem i nie jest człowiek człowiekowi bratem.
- No a czym? - zaciekawiła się Semiramida.
- To przecież wszędzie widać. Kieszenią jest, córuniu. Człowiek człowiekowi kieszenią. Tak, tak. Ani go pogłaskać, ani uderzyć, ani pokochać, ani rozumieć, ani razem co mądrego wymyślić, ani razem się pośmiać, ani razem popłakać. Tylko można dawać pieniądze albo brać pieniądze. I tyle wszystkiego. Dwie ręce i kieszeń - i już cały człowiek..."

Mądra książka, jednak w moim odczuciu mecząca. Dialogi czasem rażą sztucznością, nawet jeśli jest to literatura dziecięca, którą często traktujemy z pobłażliwością. Nie wiem, czy jako dziecko zrozumiałabym jej przekaz. To, że sięgnęłam po nią jako dorosła osoba a nie dziecko, mimo, że była w mojej biblioteczce odkąd pamiętam, też o czymś świadczy. Będąc dzieckiem lubiłam...

Przeczytane i w dzieciństwie i teraz. Gdzie znajdę więcej informacji o autorze niż jego imię i nazwisko?

Przeczytane i w dzieciństwie i teraz. Gdzie znajdę więcej informacji o autorze niż jego imię i nazwisko?

Dawno żadna książka dla dzieci nie spodobała mi się tak bardzo jak ta. Jest w niej wciągająca akcja, ciekawi bohaterowie i mądre przesłanie, a wszystko okraszone humorem. Wydawać by się mogło, że taka pozycja jest wręcz skazana na sukces, ale ja nigdy wcześniej o nie słyszałam, choć dzieło to już nienowe a jako dziecko czytałam sporo.

Akcja powieści toczy się w Patafii – fikcyjnym kraju, którego mieszkańcy całe swoje życie podporządkowują chęci zarobku i wychodzenia „na swoje”. Zarabia się tam dosłownie na wszystkim, co powoduje wiele absurdalnych i – przynajmniej z punktu widzenia czytelnika – zabawnych sytuacji, ale również niszczy relacje międzyludzkie. Brzmi znajomo? Momentami trudno się oprzeć wrażeniu, że to nasza rzeczywistość widziana w krzywym zwierciadle.

W tej dziwnej krainie swoje badania nad chorobą patafijską (bo za taką uznano zespół wspomnianych wyżej przypadłości dręczących Patafian) prowadzi profesor Pstrix. Jego śladem podąża kapitan Frument z misją wywiadowczą, do którego podstępem dołącza małoletnia Semiramida, wnuczka profesora. Niebawem z opałów ratuje ich lokalny terrorysta, jeden z nielicznych obywateli wolnych od objawów tajemniczej choroby.

Książkę czyta się naprawdę przyjemnie, choć skłania do refleksji. Nie brak zaskakujących zwrotów akcji, a wstawki wychowawcze podane są w sposób subtelny i nie psujący przyjemności z lektury.

Więcej na: http://www.pogromcynudy.com/dreszczowiec-jajem-dla-malych-duzych/

Dawno żadna książka dla dzieci nie spodobała mi się tak bardzo jak ta. Jest w niej wciągająca akcja, ciekawi bohaterowie i mądre przesłanie, a wszystko okraszone humorem. Wydawać by się mogło, że taka pozycja jest wręcz skazana na sukces, ale ja nigdy wcześniej o nie słyszałam, choć dzieło to już nienowe a jako dziecko czytałam sporo.

Akcja powieści toczy się w Patafii –...