Nie wątpię, że ponad dwadzieścia lat temu, kiedy ta książka się ukazała, była pozycją cenną i wartościową, ale dziś - jest wiele znacznie lepszych źródeł.
Wstęp i wprowadzenie do zagadnienia, krótko przedstawiające genezę postaci filmowego wampa ma swój urok, prawdopodobnie również gdyby nie ta książka nie dowiedziałabym się nic na temat aktorki, o której Pietra pisze jako o pierwszym wampie kina - Thedzie Barze. Kolejne rozdziały przynoszą jednak coraz większe rozczarowania: dość powierzchowne omówienie dorobku Grety Garbo, nieco bardziej szczegółowe dotyczące Marlene Dietrich... ale co wśród filmowych wampów robią Rita Hayworth albo Marylin Monroe, obie swoimi filmowymi kreacjami zaprzeczające podanej we wstępie definicji wampa?
Właściwie nie umiem znaleźć żadnej pozytywnej cechy tej książki. Brakuje tu równowagi między objętością rozdziałów o bardziej i mniej znanych aktorkach, brakuje tu głębokiej, krytycznej analizy zamiast garści suchych faktów, razi to, że aktor skoncentrował się na aktorkach robiących karierę w USA (gdzie Lousie Brooks, gdzie Asta Nielsen?),obrzydza wręcz niechlujność wydania. Dwadzieścia lat temu? Może to miało sens. Dzisiaj lepszy poziom zapewnia Wikipedia.
Dodatkowy minus za niesmaczne, seksistowskie wycieczki pod adresem bohaterek.

Nie wątpię, że ponad dwadzieścia lat temu, kiedy ta książka się ukazała, była pozycją cenną i wartościową, ale dziś - jest wiele znacznie lepszych źródeł.
Wstęp i wprowadzenie do zagadnienia, krótko przedstawiające genezę postaci filmowego wampa ma swój urok, prawdopodobnie również gdyby nie ta książka nie dowiedziałabym się nic na temat aktorki, o której Pietra pisze jako...