arolina to młoda polsko-żydowska kobieta zagubiona w swoich czasach,która ciągle próbuje dociec jaki jest sens jej istnienia i jakie rzeczy w życiu są najważniejsze.Chce też zapomnieć o nieudanej przeszłości i ruszyć w przyszłość na nowym torze,a jedyną osobą ,która liczy się w jej bycie jest córka .

Podczas tej nieuchronnej, wewnętrznej walki bohaterka przypadkowo zawiera nową ,internetową znajomość,która początkowo opiera się na typowych rozmowach "o pogodzie",a z czasem przeradza się w nałogowe ,długie rozprawy o życiu Karoliny i nurtujących ją problemach.Nieznajomy rozmówca jest cierpliwy,dokładnie słucha i udziela rozsądnych rad ,co sprawia,że młoda kobieta odnajduje w nim przyjacielską,pokrewną duszę i zaczyna zdradzać mu coraz to głębsze i bardziej bolesne tajemnice jej przeszłości - opowiada mu o tym ,jak była molestowana seksualnie,czy też po raz kolejny przeżywa rozstanie się jej rodziców i wielką tęsknotę za ojcem.

Rozmowy Karoliny z nieznajomym mężczyzną ,zaczynają przynosić skutki podobne do psychoterapii- samotna matka staje się odprężona i zrelaksowana ,zaczyna patrzeć na świat z zupełnie innego punktu widzenia i chce również pogodzić się z przeszłością - wziąć na barki odpowiedzialności,, nie obwiniać się i przebaczyć tym ,którzy kiedyś wyrządzili jej krzywdę.Bohaterka na nowo zaczyna twardo stąpać po ziemi i odnajduje się we wcześniej przerażającym ją świecie.

W tej bardzo krótkiej powieści Karoliny Gackowskiej możemy znaleźć naprawdę mnóstwo mądrych rozważań i porad na temat tego :jak żyć ,jak odnaleźć się w tak wielkim świecie i jak zerwać więzy z dość nieudaną przeszłością i na nowo wkroczyć w lepszą przyszłość.Tak naprawdę książkę tę nazwać możemy swego rodzaju poradnikiem na życie, który na pewno nie namiesza nam w głowach ,a być może niektórym z nas pomoże znaleźć swoje miejsce na ziemi.Myślę,że nic więcej dodawać do tego nie trzeba ,polecam,bo spotkacie się tu z oryginalną narracją ,mądrymi zapisami z archiwum czatu i być może uzyskacie odpowiedzi na pytania ,które już od dawna są gdzieś głęboko zakopane w waszych głowach.

arolina to młoda polsko-żydowska kobieta zagubiona w swoich czasach,która ciągle próbuje dociec jaki jest sens jej istnienia i jakie rzeczy w życiu są najważniejsze.Chce też zapomnieć o nieudanej przeszłości i ruszyć w przyszłość na nowym torze,a jedyną osobą ,która liczy się w jej bycie jest córka .

Podczas tej nieuchronnej, wewnętrznej walki bohaterka przypadkowo zawiera...

"Trawa" jest osadzoną we współczesnych realiach opowieścią o młodej kobiecie, której bolesne wspomnienia z dzieciństwa oraz stale pogłębiające się poczucie zagubienia w życiu prowokują do poszukiwania odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące sensu istnienia.
Odpowiedzi tak naprawdę przez cały czas tkwią w niej, jednak Karolina - wiedziona chronicznym poczuciem krzywdy, dręczącą niechęcią pogodzenia się z przeszłością i nieudanymi próbami odnalezienia własnej tożsamości - nie potrafiła czy też nie chciała ich sobie uświadomić.
Błogosławieństwem dla jej udręczonej duszy staje się przypadkowo zawarta internetowa znajomość z intrygującym mężczyzną; początkowa typowo kurtuazyjna wymiana zdań przeradza się w coś w rodzaju psychoterapii - nieznajomy okazuje się być uważnym i mądrym słuchaczem, który traktuje ją z ciepłym, przyjaznym zainteresowaniem, a jednocześnie z pełnym szacunku dystansem, a w którym Karolina upatruje pokrewną duszę. Rozmowy z nim stają się dla niej pretekstem do powrotu do bolesnych, zepchniętych w podświadomość tematów; opowiada o swoim dzieciństwie naznaczonym piętnem seksualnego molestowania przez znajomego rodziców oraz lat spędzonych bez ojca, który zostawił ją i matkę, kiedy najbardziej potrzebowała jego obecności.
I choć po latach wyjechała za nim za granicę i nawiązała poprawne kontakty, tak naprawdę nigdy mu nie wybaczyła. Nadal jest w niej mnóstwo gniewu, urazy, smutku i żalu. Spotkanie z ojcem miało cofnąć czas, wynagrodzić jej wszystkie te lata, ale tak się nie stało. Czuje jedynie złość, frustrację i rozczarowanie.
Poczucie zagubienia Karoliny wiąże się z jeszcze jedną rzeczą: jako polsko - żydowski mieszaniec nie wie, kim tak naprawdę jest, gdzie jest jej dom, jej miejsce w życiu. Ani jej żydowscy przodkowie po mieczu, ani polscy patrioci i bojownicy o wolność po kądzieli nigdy nie mieli problemów z samookreśleniem, żadnych wątpliwości co do swojej tożsamości. Karolina jako spadkobierczyni dwóch tak odmiennych tradycji czuje się zagubiona i zdezorientowana, brakuje jej w życiu jakiegoś stałego punktu odniesienia.
Długie wirtualne rozmowy z nieznajomym przynoszą jej ukojenie, zdejmują z jej barków ciężar bolesnych wspomnień z dzieciństwa, skomplikowanych relacji z ojcem oraz egzystencjalnej pustki.
Zaczyna rozumieć, że kluczem do pogodzenia się ze światem i z samym sobą jest przebaczenie. Uświadamia sobie, że nie powinna potępiać ojca ani próbować wyrównywać krzywd, bo to do niczego nie prowadzi. Prawdziwą siłą, silniejszą od nienawiści i żalu jest przebaczenie i miłość.
Karolina zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie wolno jej spychać koszmarnych przeżyć w nieświadomość, ani też rozpamiętywać ich w nieskończoność - musi zmierzyć się z doznaną krzywdą i wybaczyć: rodzicom - że jej nie uchronili, pedofilowi - to, czego się wobec niej dopuścił, a przede wszystkim sobie - bo nie zrobiła nic, by sprowokować tamto tragiczne zdarzenie.
Do Karoliny dociera, że ma w życiu coś stałego, niezmiennego - miłość do córeczki oraz do rodziców, choć jeszcze jej sobie do końca nie uświadamia.
Jej duchowe przebudzenie czy też raczej katharsis pozwala jej wreszcie odciąć się od bolesnej przeszłości - ona jest po to, by wybaczać i pamiętać, a teraźniejszość po to, by żyć.
Nieznajomy pomógł jej odkryć prawdę o niej samej, odnaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania, pogodzić się z życiem. Uświadomił Karolinie, że rozliczenie się z przeszłością jest warunkiem szczęśliwej i dobrej przyszłości.

Ta niewielka objętościowo książka jest pełna treści; mądrych, ale nieprzeintelektualizowanych rozważań na temat sensu istnienia, poszukiwania swojego miejsca w życiu. Podejmuje problem wyrównywania krzywd, stawiania czoła demonom przeszłości, duchowego dojrzewania. Próbuje na nowo zdefiniować pojęcie miłości, przebaczenia, wolności oraz udzielić odpowiedzi na pytanie, czy i w jakim stopniu możliwe jest szczęśliwe życie po dramatycznych przejściach.
Interesująca narracja, na którą składa się zapis wewnętrznych przeżyć i przemyśleń bohaterki oraz wymiana mailowej korespondencji z tajemniczym nieznajomym pozwalają czytelnikowi na wejrzenie w rozterki Karoliny z dwojakiej perspektywy: emocjonalnej, pochodzącej od samej bohaterki oraz tej bardziej obiektywnej i zdystansowanej, mężczyzny z internetu.
Nachodzi mnie nieodparte wrażenie, jakby ten wewnętrzny dialog toczył się poziomie podświadomości bohaterki, zaś wprowadzenie dodatkowego rozmówcy miało na celu uzewnętrznienie sprzeczności jej osobowości, ukazanie ambiwalencji jej uczuć i sprowadzenie tej duchowej walki do bardziej konkretnego wymiaru. Moim zdaniem zabieg ten jest niezwykle pomysłowy i udany, a poza tym dodaje całej historii posmaku pikanterii...
Równie udaną i wymowną metaforą są słowa Dezyderaty umieszczone przez autorkę w książce: "...Ani też nie podchodź cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i rozczarowań ona jest wieczna jak trawa..."
Serdecznie polecam tę lekturę, na pewno warto po nią sięgnąć!

Opublikowane na moim blogu:
zwiedzamwszechswiat.blogspot.com

"Trawa" jest osadzoną we współczesnych realiach opowieścią o młodej kobiecie, której bolesne wspomnienia z dzieciństwa oraz stale pogłębiające się poczucie zagubienia w życiu prowokują do poszukiwania odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące sensu istnienia.
Odpowiedzi tak naprawdę przez cały czas tkwią w niej, jednak Karolina - wiedziona chronicznym poczuciem krzywdy,...