Najzabawniejsze w tej książce jest to jak autor sam się zorientował że czas kończyć i rach ciach zamknął wszystkie wątki:) Czyli na pewno książka ma nieprawidłowe proporcje. Akcja toczy się nie specjalnie ekscytująco ale przynajmniej w miarę się wszystko trzyma.
Jako niezobowiązująca lektura przed snem jak znalazł. Niestety aby tak wciągająca że ów sen bym poświęcił aby czytać i czytać to ta książka na pewno nie jest i bardzo jej do tego daleko.

Najzabawniejsze w tej książce jest to jak autor sam się zorientował że czas kończyć i rach ciach zamknął wszystkie wątki:) Czyli na pewno książka ma nieprawidłowe proporcje. Akcja toczy się nie specjalnie ekscytująco ale przynajmniej w miarę się wszystko trzyma.
Jako niezobowiązująca lektura przed snem jak znalazł. Niestety aby tak wciągająca że ów sen bym poświęcił aby...

„Misja specjalna” to jak na razie jedyna książka Philipa Nicholsona, znanego bardziej pod pseudonimem A. J. Quinnell, jaką miałam okazją przeczytać. Pozycja już od dawna leżała na mojej półce z książkami, aż prosząc się o to, abym ją przeczytała. Kierowała mną też ciekawość, czego mogę się spodziewać po zupełnie nieznanym mi autorze. Do przeczytania zachęcił mnie też opis na okładce, z którego dowiedziałam się, że książka opowiada o fikcyjnym zamachu na polskiego papieża, Jana Pawła II, który przygotowywał Kreml. A ponieważ życie jednego z najwybitniejszych naszych rodaków, choćby to fikcyjne, od dawna jest obiektem moich zainteresowań, nie czekałam ani chwili dłużej, aby poznać kolejną historię na jego temat.
Fabuła opowiada o fikcyjnym zamachu na papieża Jana Pawła II, który planowany był przez kremlowskie władze kilka lat po nieudanej próby usunięcia głowy kościoła przez Alego Agczę. Jako osobę, która ma tego dokonać wyznaczony zostaje bezwzględny Andropow. Kiedy Watykan dowiaduje się o kolejnej próbie zgładzenia papieża, postanawia za wszelką cenę zniweczyć ten plan. W tym celu wynajmuje dwóch dostojników kościelnych, którzy mają za zadanie zlikwidowanie potencjalnego mordercy papieża. I chociaż bez przerwy depczą mu po piętach, to jednak nie mogą go dogonić. Czy uda im się zapobiec planowanemu zamachowi?
Duża część akcji wbrew pozorom dzieje się w Polsce. Również główni jej bohaterowie, Mirosław Ścibor, który w przeszłości był agentem SB oraz zakonnica Anna, to Polacy. Ich historia została pomysłowo wpleciona w całą fabułę. Niezbyt zaskoczyła mnie wiadomość zarówno o romansie tej dwójki, jak i decyzja o wspólnym przeżyciu reszty życia. Ot, historia jakich ostatnio wiele. Jednak w tamtych latach(przypominam, że akcja powieści toczy się w 1984 roku) ta sytuacja mogła się wydawać wręcz niemoralna.
Książka zaliczana jest do thrillerów. To prawda, akcja trzyma czytelników w napięciu i niepewności. Do ostatniej szpalty nie wiadomo czy Ściborowi i Bekonowemu księdzu, agentom wynajętym przez watykańskie władze, uda się pokonać Andropowa, czy może sami staną się jego ofiarami. Jednocześnie czujemy dreszczyk emocji czytając o kolejnych etapach kursu, jakiemu został poddany Ścibor. Autor opisał bardzo obrazowo każdy jego szczegół, toteż czytelnik ma wrażenie, że sam się na nim znajduje. Dodatkowo wniknięcie do psychiki jego uczestników powoduje, że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie emocje oraz uczucia, które nimi targały podczas pokonywania kolejnych swoich słabości.
Thriller to nie jedyny gatunek, do którego zaliczyłabym tą powieść. W pewnym jej momencie pojawia się opis stosunku seksualnego Ścibora z Leilą, która była inną uczestniczką kursu. Autor bardzo szczegółowo opisał poszczególne fazy aktu seksualnego, którego dopuścili się w obozie. Czytając ten opis miałam wrażenie, że sama oddaję się współżyciu z Ściborem. Tak naprawdę jeszcze nigdy nie natrafiłam na książkę, która opisywała by te sprawy w tak dosłowny sposób, co sprawia, że można podciągnąć ją pod gatunek erotyki.
Książka bez wątpienia przedstawia również życie codzienne w państwie, w którym panuje komunizm. Osobowość głównych bohaterów zarysowana jest na tle wydarzeń, które działy się w latach 80 XX wieku. Ścibor nie raz słyszy narzekania ludzi na otaczającą ich rzeczywistość i chociaż problem bezpośrednio go nie dotyczy, to jednak nie możliwe jest, aby nie miał z nimi styczności.
Nie żałuję, że sięgnęłam po tą pozycję. Mimo tego, że nie przepadam za thrillerami, to książkę czytało mi się rewelacyjnie. Być może wpłynął na to fakt, że nie trzyma się tylko tego jednego gatunku pisarskiego. Poza tym Quinnell rewelacyjnie operuje piórem tworząc niecodzienne, a za razem realistyczne historie, które przecież mogły się w końcu wydarzyć. I czasami aż zdumienie mnie brało, że to wszystko jest tylko literacką fikcją.

„Misja specjalna” to jak na razie jedyna książka Philipa Nicholsona, znanego bardziej pod pseudonimem A. J. Quinnell, jaką miałam okazją przeczytać. Pozycja już od dawna leżała na mojej półce z książkami, aż prosząc się o to, abym ją przeczytała. Kierowała mną też ciekawość, czego mogę się spodziewać po zupełnie nieznanym mi autorze. Do przeczytania zachęcił mnie też opis...

Bardzo dobra powieść szpiegowsko kryminalna osadzona w czasach chwiejącego się ku upadkowi komunizmu. Tym razem na wieść o planowanym zamachu na JP2 dowiaduje się Watykan (z nie jak w "Czerwonym Króliku" tylko wywiady państw świeckich). Odpowiedzią na plan jest kontrplan, tylko pozostaje wybrać uczestników.

Szybko się czyta, opisane w książce tereny działań rawie zgadzają się z mapami i widokiem satelitarnym google. Bardzo dobrze i ze znajomością tematu powiedziana jest historia.

To kolejny autor niepolak, który tak zna Polskę.

Bardzo dobra powieść szpiegowsko kryminalna osadzona w czasach chwiejącego się ku upadkowi komunizmu. Tym razem na wieść o planowanym zamachu na JP2 dowiaduje się Watykan (z nie jak w "Czerwonym Króliku" tylko wywiady państw świeckich). Odpowiedzią na plan jest kontrplan, tylko pozostaje wybrać uczestników.

Szybko się czyta, opisane w książce tereny działań rawie zgadzają...

bardzo dobra książka czyta sie ja tak jakby to wszystko miało miejsce w realnym świecie naprawdę polecam przeczytałem ja 3 razy i tylko 2 ine bija ja pod tym względem

bardzo dobra książka czyta sie ja tak jakby to wszystko miało miejsce w realnym świecie naprawdę polecam przeczytałem ja 3 razy i tylko 2 ine bija ja pod tym względem

Motyw z super-księżmi, którzy są tacy super i graja na nosie KGB oraz piękna cycata zakonnica... trochę jednak infantylne. Ale fakt.. czyta się szybko.

Motyw z super-księżmi, którzy są tacy super i graja na nosie KGB oraz piękna cycata zakonnica... trochę jednak infantylne. Ale fakt.. czyta się szybko.

super

super