Dojrzałość. Jak odnaleźć się w kulturze zdziecinnienia

Hmmm zapowiadała się jako niezły kąsek, cóż...sporo w niej powierzchowności. Fakt cenne są takie "reflektory" na problemy społeczne, ale autorzy ślizgają się po temacie, sygnał i ...następny proszę. Szkoda, bo fakt , że sporo tam wątków i spraw, na które powinniśmy zwracać uwagę, ale ... Blaknie to wszystko przy ślizganiu się po tematach, przy zbyt obszernym przytaczaniu postaci i naxwisk z show bizu, trochę za dużo...silenie się na jakieś poczucie humoru, które w rezultacie jest oceną i takie mam wrażenie że sporo w niej oceniania, tzw. równego jechania" niż meritum.

Hmmm zapowiadała się jako niezły kąsek, cóż...sporo w niej powierzchowności. Fakt cenne są takie "reflektory" na problemy społeczne, ale autorzy ślizgają się po temacie, sygnał i ...następny proszę. Szkoda, bo fakt , że sporo tam wątków i spraw, na które powinniśmy zwracać uwagę, ale ... Blaknie to wszystko przy ślizganiu się po tematach, przy zbyt obszernym przytaczaniu...

fenomenalna

fenomenalna

W mojej opinii to książka napisana pod konkretnego czytelnika, który niestety i tak pewnie po nią nie sięgnie. Dla ludzi, którzy chcieliby po prostu poszerzyć swój horyzont, nie ma tu czego szukać. Temat oczywisty, znany i nic nowego ta książka do niego nie wnosi.

Autorzy, w mojej opinii świadomie manipulują informacją i to nie dla udowodnienia swoich tez, ale dla udowodnienia swoich przekonań, które jako osobisty pogląd są jak najbardziej w porządku, ale nie są jedyną i obiektywną prawdą.
Dlatego dostajemy nico schizofrenicznej mieszanki. Z jednej strony potępiane jest "udziecinnienie", a równolegle autorzy korzystają, tak mimochodem, poza tematem, z medium jakim jest ta książka i przy okazji, jak dzieciaki muszą wykrzyczeć "... a twój stary jest głupi". Stawia to znak zapytania przy twierdzeniu, że mówią do nas osoby dorosłe.

Autorzy, chyba w imię tego swojego niewykrzyczanego dziecka, przedstawiają fakty niszowe jako powszechną regułę i tworzą wokół niej osobistą narrację oderwaną od rzeczywistych danych. Tych danych nie podają tam, gdzie jest to niewygodne. A zasypując nas szeregiem badań i danych tam, gdzie jest to wygodne, tworzą aurę nieomylności i słuszności w całym przedstawionym materiale. To dość perfidne i u profesjonalistów na granicy postępowania etycznego.

Wreszcie kontekst kulturowy. Odnosi się wrażenie, że jest straszliwie niewygodny. Uwiera nasza przeszłość kulturowa i czuć tu wstyd za ten "zaścianek i ciemnotę". Finalnie nie pozwala to na przedstawienie jakiegoś pomysłu na postępowanie dla lepszego jutra. Najlepiej udawać, że my "światli, nie stąd", a przez tych "kulturowych upośledzeńców" żyć się tu nie da. "Na Zachód mości Panowie, na Zachód".
Nie jest istotne w tym miejscu czy jest w tym jakaś prawda. Istotne jest to, że eksperci tak "nisko lecą" i nie są w stanie obiektywnie zająć się tematem bez osobistych "dziecinnych i pogardliwych" wycieczek. Chyba że właśnie o to chodziło, żeby pod przykrywką poważnego tematu wykrzyczeć się i wygłosić swój manifest polityczny, bo końcówka książki nie jest niczym innym, jak takim właśnie manifestem.

Reasumując, jest to książka niskich lotów, napisana pod konkretnego czytelnika, w nadziei dobrego zmonetyzowania. Jest to czytelnik z konkretnej grupy społecznej, którego nie można przemęczać intelektualnie, a nieco osobistego hejtu i politykierstwa, pozwoli mu lepiej przyjąć całość jako prawdę objawioną.

Bo przecież bądźmy poważni. Nie wierzę, że autorzy robili te wrzutki z braku profesjonalizmu. To dość perfidna socjotechnika. Brzydka, nieprofesjonalna, ale dobrze sprzedawalna.

W mojej opinii to książka napisana pod konkretnego czytelnika, który niestety i tak pewnie po nią nie sięgnie. Dla ludzi, którzy chcieliby po prostu poszerzyć swój horyzont, nie ma tu czego szukać. Temat oczywisty, znany i nic nowego ta książka do niego nie wnosi.

Autorzy, w mojej opinii świadomie manipulują informacją i to nie dla udowodnienia swoich tez, ale dla...

Bardzo lubię książki zrealizowane w formie ciekawej i inteligentej rozmowy. Są idealne do przesłuchania jako audiobook. Nie zaskakuje mnie ilość niskich ocen od dnia premiery. Jeśli krytycy faktycznie ją przeczytali a nie tylko ocenili po okładce, braku sympatii do autorów czy ich poglądów, to widocznie w nich jakoś uderzyła, obnażyła słabe strony. Jeśli tak się stało a jest się dojrzałym człowiekiem to taka lektura jest punktem wyjścia do rozważań, pracy nad sobą a nie do obrażania się na książkę i autorów. Chyba najdobitniej dojrzałość i zdziecinnienie wybrzmiało w tej książce odnoście polityki - trafne i bolesne, bo faktycznie dorosłe dzieci przejęły władze i nie bardzo ma ich kto skutecznie usunąć z tej piaskownicy. Czasem jako opiekunce psa brakowało mi wyjaśnienia dlaczego inni właściciele psów są tak nieodpowiedzialni, dlaczego narażają zdrowie i czasem życie innych puszczając luzem swoje agresywne psy w środku miasta. Ta książka dopowiedziała mi i naświetliła to czego sama spiąć w całość nie umiałam. Cenna i trochę bolesna lektura. Wywołała sporo fajnych rozmów z moim partnerem.

Bardzo lubię książki zrealizowane w formie ciekawej i inteligentej rozmowy. Są idealne do przesłuchania jako audiobook. Nie zaskakuje mnie ilość niskich ocen od dnia premiery. Jeśli krytycy faktycznie ją przeczytali a nie tylko ocenili po okładce, braku sympatii do autorów czy ich poglądów, to widocznie w nich jakoś uderzyła, obnażyła słabe strony. Jeśli tak się stało a...

Ta książka jest kopią "Madame Monday po dorosłemu" autorstwa Joanny Flis, która została wydana zaledwie rok temu!

Ta książka jest kopią "Madame Monday po dorosłemu" autorstwa Joanny Flis, która została wydana zaledwie rok temu!

Książka Elizy Michalik „Dojrzałość. Jak odnaleźć się w kulturze zdziecinnienia” jest niedojrzała i trudna do czytania, ponieważ autorka często używa powtarzających się fraz i mało oryginalnych argumentów, które nie wnoszą nic nowego do dyskusji o współczesnej kulturze. Styl pisania Michalik bywa chaotyczny i pełen ogólników, co sprawia, że trudno jest śledzić jej tok myślenia. Często odwołuje się do emocji zamiast przedstawiać logiczne argumenty, co może zniechęcać czytelników szukających głębszej analizy. Brak konkretów i tendencyjne podejście powodują, że książka wydaje się powierzchowna i niespójna, nie oferując wartościowego wglądu w temat dojrzałości.

Książka Elizy Michalik „Dojrzałość. Jak odnaleźć się w kulturze zdziecinnienia” jest niedojrzała i trudna do czytania, ponieważ autorka często używa powtarzających się fraz i mało oryginalnych argumentów, które nie wnoszą nic nowego do dyskusji o współczesnej kulturze. Styl pisania Michalik bywa chaotyczny i pełen ogólników, co sprawia, że trudno jest śledzić jej tok...