Autorka powinna pisać powieści, ale zdecydowanie nie brać się za literaturę faktu, to jak bardzo usilnie próbowała z tragicznej prawdziwej historii zrobić opowiadanie i wszystkie opisy wciąganego powietrza czy tego jak śledczy się poci są nie tylko nudne ale też uwłaczające dla powagi historii. Jeśli ktoś chce się zapoznać z historią BTK to jest to najgorszy możliwy sposób a także najgorsza część tej serii.

Autorka powinna pisać powieści, ale zdecydowanie nie brać się za literaturę faktu, to jak bardzo usilnie próbowała z tragicznej prawdziwej historii zrobić opowiadanie i wszystkie opisy wciąganego powietrza czy tego jak śledczy się poci są nie tylko nudne ale też uwłaczające dla powagi historii. Jeśli ktoś chce się zapoznać z historią BTK to jest to najgorszy możliwy sposób...

Opowiadanie o seryjnym zabójcy z sali sądowej. Opisy okrutnych zbrodni i motywy działania potwora. Teza - nikt nie jest bezkarny, nawet po 30 latach.

Opowiadanie o seryjnym zabójcy z sali sądowej. Opisy okrutnych zbrodni i motywy działania potwora. Teza - nikt nie jest bezkarny, nawet po 30 latach.

„Sznur” to druga część cyklu „True Monsters”.

Opowiadania można czytać niezależnie. Każda książka to opis oraz historia innego „potwora”. Kolejny tom to również kolejny autor, co widać po sposobie pisania, tworzenia historii. Podobnie jak w „Pożeraczu”, tak i teraz mamy do czynienia z true crime.

Po ponad 30 latach od pierwszej zbrodni udaje się schwytać jednego z największych postrachów Ameryki – Dusiciela BTK (pol. Skrępować, torturować, zabić).Jednak fabuła skupia się na jego pierwszej zbrodni, gdy Denis Rader morduje czterech członków rodziny, w tym dwoje dzieci. Tytułowy „Sznur” to nawiązanie do narzędzia, którym się posługiwał.

Historię poznajemy poprzez zeznania w sądzie. Dowiadujemy się o dewiacjach i chorych żądzach mordercy, które najpierw kiełkują, a potem dojrzewają w chorym umyśle aż znajdują ujście. Zmuszają Radlera do przejścia pewnej granicy. lina po jej przekroczeniu nie ma odwrotu, jest tylko otchłań.

Mam mieszane uczucia, co do tej części. Moim zdaniem można byłoby coś więcej wycisnąć z tej historii. Domyślam się, że na 60 stronach trudno jest wyczerpać temat, jakim jest sprawa Denisa Radera, ale w książce czegoś mi brakuje.

Kolejny raz napiszę, że cykl „True Monsters” spodoba się raczej tylko tym, którzy interesują się seryjniakami. Opowiadanie dla ludzi o mocnych nerwach.

„Sznur” to druga część cyklu „True Monsters”.

Opowiadania można czytać niezależnie. Każda książka to opis oraz historia innego „potwora”. Kolejny tom to również kolejny autor, co widać po sposobie pisania, tworzenia historii. Podobnie jak w „Pożeraczu”, tak i teraz mamy do czynienia z true crime.

Po ponad 30 latach od pierwszej zbrodni udaje się schwytać jednego z...

Fabularyzowane true crime, oparte na faktach z życia i zbrodni Dennisa Radera.

Musze powiedzieć, ze autorka ma świetny styl, i potrafiła „wejść” w głowę tego potwora. Opisy zbrodni są sugestywne ale nie aż tak, żeby nie dało się tego czytać, jak np w „La Bestia” Piotrowskiego. Tu nie miałam wrażenia ze specyficzne detale opisujące morderstwa mają szokować i wywołać niezdrową sensacje. Raczej oddają naturę tego zwyrodnialca, i przybliżają jego modus operandi. Podobała mi się tez płynna narracja i umiejętnie wykreowana atmosfera, szczególnie poprzez dźwięki. Bardzo ciekawa końcówka, gdzie poznajemy okoliczności, w jakich doszło do zatrzymania Dennisa Radera, 31 lat po pierwszej zbrodni.

Mimo, ze nie jestem fanem gatunku to jest to naprawdę dobry debiut :)

Fabularyzowane true crime, oparte na faktach z życia i zbrodni Dennisa Radera.

Musze powiedzieć, ze autorka ma świetny styl, i potrafiła „wejść” w głowę tego potwora. Opisy zbrodni są sugestywne ale nie aż tak, żeby nie dało się tego czytać, jak np w „La Bestia” Piotrowskiego. Tu nie miałam wrażenia ze specyficzne detale opisujące morderstwa mają szokować i wywołać...