Westerny miały swoje wzloty i upadki. Fascynacja Dzikim Zachodem nastąpiła po usamodzielnieniu się kolonii i utworzeniu samodzielnego państwa dającego ludziom duże swobody. Oczywiście tylko tym uprzywilejowanym, czyli białym mężczyznom. Reszta była dodatkiem rozdzielonych pomiędzy tę uprzywilejowaną płeć. Druga połowa XIX wieku to też czas powstania westernów. Opowieści o Indianach, konfliktach, życiu na prerii, obcowaniu z naturą, mierzeniu sią z nią, sprawdzaniu swojej męskiej siły zrobiły tak dużą furorę, że stały się osobnym gatunkiem literackim, a później filmowym bazującym albo na uprzedzeniach. Z czasem miały pomóc w zwalczaniu stereotypów. Mimo upływu lat tematyka ta ciągle powraca w kolejnych odsłonach. Jest czymś w rodzaju XIX wiecznego Orientu w literaturze: dodaje egzotyzmu zwyczajnym opowieściom o życiu i jego prawdach. Troszkę jak z super bohaterami i ich mocami, ale z przekonaniem, że to jest bardziej realne, ponieważ wynika z bliskiego obcowania z naturą. Podobną rolę pełniły też XIX wieczne opowieści o Oriencie: w lekko nieznanym klimacie toczyło się życie bohaterów przeżywających bliskie czytelnikom rozterki. Odmienna kultura z jej całokształtem zwyczajów i wierzeń jest bardzo atrakcyjna dla czytelnika i widza, dlatego takie motywy ciągle wracają. Aurę niezwykłości i tajemniczości potęguje to, że wiele pokazywanych przez twórców rzeczy już nie istnieje, inne przez duchową stronę, czy styl życia, w którym nie trzeba chodzić do pracy na osiem godzin tylko wędrować po prerii są nęcące.
Seria „Yakari” licząca sobie zaledwie czterdzieści albumów (po polsku stopniowo ukazują się kolejne) doskonale wpisuje się w cechy nadające komiksowi egzotyczności. Do tego znajdziemy w nim zwyczajnego, dziecięcego bohatera marzącego o tym, aby zyskać uznanie w swojej społeczności. Na to jednak musi zapracować. I mu się to udaje.
Ukazująca się od 1973 roku po francusku seria jest dziełem dwóch Szwajcarów: scenarzysty Joba (André Jobin) i rysownika Deriba (Claude de Ribaupierre). Obecnie wydawana jest przez Le Lombard. Po polsku ukazuje się z przerwami. W 1991 roku tom 1. opublikowało wydawnictwo Korona, tomy 1–4 w 2002 roku wydała oficyna Podsiedlik-Raniowski i S-ka, a od 2019 roku serię wydaje Egmont Polska i w końcu mają trafić do polskich czytelników wszystkie albumy, przez co mam nadzieję, że będę miała okazję poznać całą w polskim tłumaczeniu, a nie tylko w wersji francuskiej. Tym bardziej, że na podstawie komiksów „Yakari” powstał serial animowany, który mojej córce (małej miłośniczce zwierząt) bardzo przypadł do gustu, bo główny bohater jest wrażliwy i pomaga chronić zwierzęta.
Akcja serii rozgrywa się na Dzikim Zachodzie i opowiada o przygodach małego Indianina o imieniu Yakari. Pochodzący z plemienia Siuksów chłopiec marzy o byciu dorosłym wojownikiem cieszącym się uznaniem społeczności. W dążeniu do celu pomaga mu niezwykły dar, jaki posiada: umiejętność rozmawiania ze zwierzętami. To czasami mu pomaga, ale też przysparza kłopotów.
Autorzy przenoszą nas co XIX wieku, kiedy Indianie potrafili żyć w zgodzie z naturą. Właśnie ta przyjaźń z przyrodą stała się podstawą do wytworzenia specyficznych wierzeń opartych na żywiołach i zjawiskach. Z perspektywy europejskiej kultury wręcz naiwne. Trzeba jednak pamiętać, że i nasz świat wyrósł na wierzeniach w wielu bogów, duchy i różnorodne stworzenia będące pośrednikami między ludźmi a sacrum. Przedchrześcijańskie kultury obfitowały w kult przyrody.
Z takim zjawiskiem spotykamy się w „Yakarim”, w którym jedną z ważniejszych rzeczy jest wiara w moc snów i siły wspólnoty duchów ludzkich i zwierzęcych. Całe otoczenie jest uduchowione. Chłopiec pragnie poważania, uznania zasług. W pierwszym tomie sen o wielkim orle i lataniu rozbudza w chłopcu pragnienie dokonywania tego samego na jawie. Tym bardziej, że jego zwierzęcy przyjaciel obiecuje mu spotkanie już nie tylko w śnie. Warunek jest jeden: musi jak najbardziej upodobnić się do niego. Yakari interpretuje to zbyt dosłownie i przez to stajemy się świadkami jego biegania z rozstawionymi rękami, próby złapania zwierząt, zakładanie pióropusza. Próbę przynosi mu niespodziewanie koleżanka o imieniu Tęcza. Każdy tom będzie pretekstem do pokazania zwyczajów Indian: koczowniczy tryb życia, poleganie na naturze, ujarzmianie mustangów, społeczna hierarchia, wyzwania wiążące się z życiem podlegającym cyklowi natury, zaślepiająca nienawiść i problemów wynikających z naruszania zasad zabijania wyłącznie dla jedzenia.
Najnowszy tom także porusza te tematy. Tym razem udajemy się do krainy bizonów i stajemy się świadkami polowania. Po wyczerpującym zajęciu starsi opowiadają młodszym o dawnych zwyczajach, które trzeba było zmienić, aby nie krzywdzić tak wielu zwierząt. Widzimy tu szacunek do zwierząt dających pokarm i ubranie. Plemię wie, że nie można nadużywać dobroci natury. Yakari chce lepiej poznać te niezwykłe zwierzęta i z tego powodu wyprawia się na spotkanie ze stadem bizonów. Tam przechodzi prawdziwą próbę i musi zmierzyć się z wilkami.
Jak każdy tom i ten ma głębsze przesłanie. Czytelnicy przekonują się, że kierowanie się żądzą zemsty jest złe i zawsze kończy się porażką. Do tego widzimy jak ważna jest równowaga w naturze, umiejętność współpracy i docenianie kogoś, kto pozornie może wydawać nam się zagrożeniem (dorosły człowiek jest dla bizonów zagrożeniem, ale dziecko nie). Dążenie do łagodzenia konfliktów, próba zrozumienia, że niektóre porażki są naszą błędną oceną sytuacji. Myślę, że ten tom to świetny wstęp do rozmów z dziećmi, które używają argumentacji „Muszę mu oddać, bo on zaczął” albo „Muszę go skrzywdzić, bo jest słabszy”. Warto wtedy wspólnie zastanowić się, w jaki sposób rozwiązać konflikt. Konfrontacja i szczera rozmowa może być tak samo dobra w naszym świecie, jak i tym komiksowym.
Prosta akcja, dziecięcy bohater i jego niezwykła umiejętność oraz kult bliskości i życia w zgodzie z naturą godzącą się na to, że czasami jedne osobniki są zabijane przez inne, aby zdobyć pokarm. W każdym tomie wielką rolę odgrywa sen i senne wizje. Jedne będą bardziej oczywiste, inne mniej, ale za każdym razem ten motyw się pojawia. Całość dopełniają świetne ilustracje i pouczające przesłanie. Dzięki interesującej i szybkiej akcji młodzi czytelnicy, do których adresowany jest komiks, nie będą się nudzić.
W komiksach duże znaczenie mają ilustracje. Tu dostajemy prostą, realistyczną kreskę i jednocześnie bardzo szczegółowe ilustracje z prostym (preriowym) tłem, które raz pojawia się, a raz znika (w zależności, od tego co autorzy chcą podkreślić). Do tego ruch lub znaczenie określonych rzeczy podkreślone są przez przybliżanie lub oddalanie kadru, przez co mamy wrażenie filmowości ujęć.

Westerny miały swoje wzloty i upadki. Fascynacja Dzikim Zachodem nastąpiła po usamodzielnieniu się kolonii i utworzeniu samodzielnego państwa dającego ludziom duże swobody. Oczywiście tylko tym uprzywilejowanym, czyli białym mężczyznom. Reszta była dodatkiem rozdzielonych pomiędzy tę uprzywilejowaną płeć. Druga połowa XIX wieku to też czas powstania westernów. Opowieści o...

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

W trzynastym tomie przygód małego Siuksa imieniem Yakari, dostajemy dość dużo wtórności. To dobrze napisana przygoda i niosąca, szczególnie w obecnych czasach, ważną lekcję życiową, ale jednocześnie wiele postaci i scen już mieliśmy. Niby nasz młodzieniec poznaje nowe zwierzęta, jednak co rusz miałem wrażenie deja vu. Bizony, wilki, pieski preriowe oraz ogólnie główny temat opowieści w postaci obrony tych, którzy są w danej chwili słabi.

Jeszcze raz podkreślę - scenariusz jest napisany porządnie. To nadal solidna, przemyślana opowieść z morałem. Problem w tym, że jeśli czytamy serię regularnie to łatwo odczuć zmęczenie. Gdyby ten album znalazł się na pozycji, np. piątej lub szóstej, to tego efektu by nie było. A tak przez pół albumu mamy nawiązania do wielu poprzednich wydarzeń i ich znajomość nadaje właśnie efekt tej wtórności, bowiem łatwo nam wyłapać uderzające podobieństwa w wielu scenach.

Głównym tematem jest ogromne stado bizonów oraz cykl narodzin i śmierci. Yakari wie, że dzięki bizonom jego plemię ma żywność, odzienie i inne materiały. Jednak chce poznać te szlachetne zwierzęta też za życia i tak trafia na pewne stado monstrualnej wielkości. Dziś już niestety takich nie ma, bowiem masowe polowania w XIX wieku drastycznie przetrzebiły ten gatunek, który powoli powraca do dawnej chwały. Niestety bardzo powoli.

Yakari rozmawia z przywódcą stada, opowiada o swoim plemieniu i napomina o kilku przygodach, a potem głównie skupia się na pomocy pewnej bizonicy, która dopiero co się ocieliła. W okolicy poluje dość wredny wilk, który od dawna jest głodny, więc łatwo się domyślić jak potoczy się reszta opowieści. Oczywiście komiks niesie sporo wartości, w tym pokazuje zależność pomiędzy człowiekiem a środowiskiem naturalnym. sam fakt jedzenia mięsa czy bycia drapieżnikiem nie jest piętnowany, a jedynie pewne zachowania, które są mało uczciwe. Dlatego ta seria jest jak najbardziej potrzebna, bowiem nie głaszcze po głowie, w przeciwieństwie do wielu innych książek oraz komiksów skierowanych do najmłodszego odbiorcy. A przy tak długiej opowieści, wiadomo, że trafią się bardziej powtarzalne historyjki.

W trzynastym tomie przygód małego Siuksa imieniem Yakari, dostajemy dość dużo wtórności. To dobrze napisana przygoda i niosąca, szczególnie w obecnych czasach, ważną lekcję życiową, ale jednocześnie wiele postaci i scen już mieliśmy. Niby nasz młodzieniec poznaje nowe zwierzęta, jednak co rusz miałem wrażenie deja vu. Bizony, wilki, pieski preriowe oraz ogólnie główny temat...

Yakari: Władcy równin to nic innego jak kolejna wyśmienita dawka przygody w klimatach westernowych, która powinna zadowolić młodszego czytelnika. Tym razem tytułowy bohater wraz ze swoim dzielnym ogierem Małym Piorunem wyrusza na wyprawę mającą na celu odkrycie tajemnic tytułowych „władców równic”, czyli bizonów. Zwierząt, na które polują Indianie, ale jednocześnie darzą je wielkim szacunkiem, jako boskie stworzenia. Nic więc dziwnego, że Yakari nie tylko pragnie je poznać, ale również się z nimi zaprzyjaźnić. Jak to zwykle w serii bywa, na drodze jego przygody piętrzą się pewne niebezpieczne problemy, w których musi on wykazać się niezłomnością i odwagą.

Duet Job i Derib kolejny raz kreślą wciągającą i przemyślaną opowieść, w której pod wierzchnią warstwą rozrywki można znaleźć głębokie przesłanie. Tym razem jest to tematyka proekologiczna i chęć ukazania jak ważna jest równowaga pomiędzy człowiekiem a naturą. Historia w kilku momentach może jest trochę nadmiernie idealistyczna, ale dość ciekawie prezentuje ona podejście rdzennych mieszkańców Ameryki do środowiska i zwierząt. Z jednej strony służyły im one jako źródło pokarmu, z drugiej zaś były szanowane jako dary duchów planety. Młodszy odbiorca będzie się więc tutaj nie tylko dobrze bawił, ale wpojone zostaną mu pewne podstawy poszanowania żywych stworzeń.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-yakari-wladcy-rownin/

Yakari: Władcy równin to nic innego jak kolejna wyśmienita dawka przygody w klimatach westernowych, która powinna zadowolić młodszego czytelnika. Tym razem tytułowy bohater wraz ze swoim dzielnym ogierem Małym Piorunem wyrusza na wyprawę mającą na celu odkrycie tajemnic tytułowych „władców równic”, czyli bizonów. Zwierząt, na które polują Indianie, ale jednocześnie darzą je...

YAKARI I BIZONY

Seria o przygodach dzielnego małego Indianina trwa. I chociaż te najsłynniejsze, a często i najlepsze, bo nagradzane tomy mamy już właściwie za sobą, opowieść ani na moment nie zawodzi i trzyma bardzo równy poziom. Nie inaczej jest także z tym tomem, który po raz kolejny dostarcza nam lekkiej, prostej i pouczającej rozrywki dla całej rodziny.

Co tym razem czeka na Yakariego? Chęć poznania bizonów, tych niezwykłych stworzeń, na które Indianie polują, a jednocześnie darzą wielkim szacunkiem i uważają za zesłane im przez opiekuńcze duchy, rzuca naszego dzielnego młodzika w kolejną podróż. Chłopiec będzie miał okazję znów zdobyć nowych zwierzęcych przyjaciół, a także zmierzyć się z kolejnymi wyzwaniami i niebezpieczeństwami. Czy podoła im wszystkim?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/04/yakari-wadcy-rownin-job-derib.html

YAKARI I BIZONY

Seria o przygodach dzielnego małego Indianina trwa. I chociaż te najsłynniejsze, a często i najlepsze, bo nagradzane tomy mamy już właściwie za sobą, opowieść ani na moment nie zawodzi i trzyma bardzo równy poziom. Nie inaczej jest także z tym tomem, który po raz kolejny dostarcza nam lekkiej, prostej i pouczającej rozrywki dla całej rodziny.

Co tym razem...

W kolejnym tomie przygód "Yakariego" tytułowy bohater, mały sympatyczny Indianin, przeżywa wielką przygodę z bizonami. Swoją opowieścią autorzy próbują nakreślić niełatwe przecież - zwłaszcza z punktu widzenia młodszego odbiorcy - przesłanie treści: Korzystajmy z zasobów przyrody, ale szanujmy ją. Jak Indianie, którzy choć polują na bizony, korzystają z ich mięsa i skór, widzą w nich swoisty dar. Yakari natomiast chroni majestatyczne zwierzęta przed zakusami wilków, zaskarbiając sobie tym sympatię bizoniej rodziny i stada. Sympatyczna, budująca i świetnie narysowana historyjka.

W kolejnym tomie przygód "Yakariego" tytułowy bohater, mały sympatyczny Indianin, przeżywa wielką przygodę z bizonami. Swoją opowieścią autorzy próbują nakreślić niełatwe przecież - zwłaszcza z punktu widzenia młodszego odbiorcy - przesłanie treści: Korzystajmy z zasobów przyrody, ale szanujmy ją. Jak Indianie, którzy choć polują na bizony, korzystają z ich mięsa i skór,...