Nie mogę zgodzić się z treścią książki "Nie chcemy Żydów u siebie. Przejawy wrogości wobec Żydów w latach 1944-1947" autorstwa Juliana Kwiek. Książka ta jest pełna stronniczości, antypolskich i ojkofobicznych postaw oraz filosemickich tendencji, co znacznie wpłynęło na prezentowane w niej informacje.

Autor książki, Julian Kwiek, to polski historyk, który specjalizował się w dziejach Żydów w Polsce. Jednak jego poglądy i postawy stały się kontrowersyjne wśród innych historyków, którzy oskarżają go o brak naukowej rzetelności oraz manipulowanie faktami.

Książka prezentuje jednostronne spojrzenie na sytuację w Polsce w latach 1944-1947, skupiając się tylko na wrogim podejściu Polaków do Żydów i ignorując kontekst historyczny. Autor ukazuje Polaków jako jedynych winnych działań wobec Żydów, pomijając fakty, że w tym czasie Żydzi również dopuszczali się zbrodni i przestępstw na tle etnicznym w Polsce.

Książka Juliana Kwiek'a jest pełna antypolskich wypowiedzi i oskarżeń o współudział Polaków w Holokauście, pomimo faktu, że to Polacy byli jednymi z największych ofiar niemieckiej okupacji. Autor również pomija fakt, że wielu Polaków ryzykowało swoje życie, ukrywając i pomagając Żydom podczas wojny.

Warto również zwrócić uwagę, że publikacja ta nie ma poparcia ze strony innych naukowców ani instytucji badawczych, co tylko pogłębia wątpliwości co do jej rzetelności i wiarygodności.

Nie mogę zgodzić się z treścią książki "Nie chcemy Żydów u siebie. Przejawy wrogości wobec Żydów w latach 1944-1947" autorstwa Juliana Kwiek. Książka ta jest pełna stronniczości, antypolskich i ojkofobicznych postaw oraz filosemickich tendencji, co znacznie wpłynęło na prezentowane w niej informacje.

Autor książki, Julian Kwiek, to polski historyk, który specjalizował się...

8/10 jeśli chodzi o treść.
Książka podzielona na dwie części. Pierwsza opowiada o klimacie jaki panował w tuż powojennej Polsce, antysemityzmie. Wielka ilość przypisów. Każde zdanie, każdy opisywany przypadek jest poparty źródłem. Nie ma tu wynurzeń autora. A mimo to książka napisana sprawnie.
Druga cześć to kalendarium zbrodni dokonanych w Polsce na Żydach. Ogromna ilość podanych i popartych źródłowo przestępstw, mordów.
1/10 jeśli chodzi o korektę tekstu.
Nie ma strony, na której nie byłoby błędu: brak litery, zła odmiana słowa, brak ogonka, powtórzone słowo czy całe zdanie, zły szyk liter czy słów. Na każdej stronie. Straszne. I to w tak doskonałej merytorycznie książce takie babole. Zespół za to odpowiedzialny zawalił na całej linii. Irytowało mnie to i wybijało z lektury.

8/10 jeśli chodzi o treść.
Książka podzielona na dwie części. Pierwsza opowiada o klimacie jaki panował w tuż powojennej Polsce, antysemityzmie. Wielka ilość przypisów. Każde zdanie, każdy opisywany przypadek jest poparty źródłem. Nie ma tu wynurzeń autora. A mimo to książka napisana sprawnie.
Druga cześć to kalendarium zbrodni dokonanych w Polsce na Żydach. Ogromna ilość...

Smutny obraz powojnnego antysemityzmu, zbydlęcenia i totalnego zaniku empatii. Książka pokazuje, że nienawiść do Żydów to nie był margines a zachowanie społecznie akceptowane. Nie ma tu miejsca na nacjonalistyczne brednie o nieskalanym narodzie; autor niejednokrotnie przytacza słowa Polaków którzy chwalili Hitlera za wymordowanie Żydów.

O kondycji moralnej społeczeństwa polskiego w latach powojennych najlepiej świadczy fakt, że Ci którzy Żydów ratowali bali się swoich sąsiadów.

Smutny obraz powojnnego antysemityzmu, zbydlęcenia i totalnego zaniku empatii. Książka pokazuje, że nienawiść do Żydów to nie był margines a zachowanie społecznie akceptowane. Nie ma tu miejsca na nacjonalistyczne brednie o nieskalanym narodzie; autor niejednokrotnie przytacza słowa Polaków którzy chwalili Hitlera za wymordowanie Żydów.

O kondycji moralnej społeczeństwa...