Książka nas fałszywie uwodzi. Jest dobrze napisana, autor przepracował w archiwach sporo czasu, pojeździł sobie po Rosji i Mołdawii, był na Ukrainie. I nic nie zrozumiał.
Dla niego Rosja XVIII-wieczna jest taka fajna, bo kapie złotem, bo tyle było "inwestycji", bo sprowadzano Anglików do budowania ogrodów, stoczni, wzmacniania armii. A ten Potiomkin to już w ogóle, pracowity, wspaniałomyślny, genialny. Nic nie ma o jego szaleństwie, chorobie wenerycznej (przy jego trybie życia nie można być zaskoczonym),o brutalności. Powstała hagiografia Potemkina.
Nie, nie podoba mi się ta wizja. Tak mimochodem albo ambiwalentnie było wspomniane, że Krym został PODBITY, że wyrzucano stamtąd ludzi, że Polskę rozbierano, że Katarzyna to morderczyni, a Potiomkin to jej wspólnik w zbrodniach. A i jeszcze te dopiski, że w Anglii to było niewolnictwo i też kolonizowali.
Jakbym czytał artykuły o Putinie sprzed 24.02.2022. Dziwne, bo Dwór Czerwonego Cara był rzetelną książką, tutaj jednak autor rozkochał się w Potiomkinie i tamtej Rosji. Złej Rosji.
PS. Przeczytać to można bo przynajmniej styl jest dobry, ale nie ma takiej potrzeby. Montefiore jest niezłym pisarzem, bardzo słabym historykiem.

Książka nas fałszywie uwodzi. Jest dobrze napisana, autor przepracował w archiwach sporo czasu, pojeździł sobie po Rosji i Mołdawii, był na Ukrainie. I nic nie zrozumiał.
Dla niego Rosja XVIII-wieczna jest taka fajna, bo kapie złotem, bo tyle było "inwestycji", bo sprowadzano Anglików do budowania ogrodów, stoczni, wzmacniania armii. A ten Potiomkin to już w ogóle,...

„Katarzyna Wielka i Potiomkin” to dzieło monumentalne, o czym przesądza ilość stron (745),ponad 100 stron przypisów, bibliografia, a także mały druk wypełniający stronice. Mimo to lektura upłynęła nam w mgnieniu oka, lekkie pióro autora sprawiało, że była to niezwykła i sycąca uczta. Portret carycy fascynował od dawna… i prawdopodobnie nigdy nie przestanie tego robić, zwłaszcza, gdy w grę wchodzi postać ekscentrycznego księcia Potiomkina i ich niezwykła, owiana tajemnicą, relacja. Trudno nam w kilku zdaniach podsumować powieść tak przeładowaną faktami i przypuszczeniami (rozważanymi błyskotliwie przez autora),gdyż cokolwiek byśmy nie napisali, stanowiłoby jedynie marny zarys. To pozycja obowiązkowa – dla fanów carycy, carskiej Rosji, XVIII wieku i historii w ogóle.

„Katarzyna Wielka i Potiomkin” to dzieło monumentalne, o czym przesądza ilość stron (745),ponad 100 stron przypisów, bibliografia, a także mały druk wypełniający stronice. Mimo to lektura upłynęła nam w mgnieniu oka, lekkie pióro autora sprawiało, że była to niezwykła i sycąca uczta. Portret carycy fascynował od dawna… i prawdopodobnie nigdy nie przestanie tego robić,...

Po autorze Dworu Czerwonego Cara spodziewałem się czegoś więcej. Przede wszystkim więcej obiektywizmu. Montefiore jest tak zakochany w Potiomkinie, że traci poczucie rzeczywistości. Szczytem wszystkiego, było zaliczenie Odessy do „pereł w koronie” Potiomkina, chociaż miasto zostało zbudowane po jego śmierci, czego zresztą autor jest świadom, bo pisze o tym dwa akapity wcześniej.
Wszystko czego dotknie się Potiomkin zamienia się jak u Midasa w złoto. Bitwy wygrywa zdalnie, wysyłając na pole walki Suworowa, sam leżakując pośród swoich wielbicielek, kilkadziesiąt kilometrów od miejsca, gdzie toczy się wojna. Ale na tym też wg autora polega „geniusz Potiomkina”. Jego liczne kochanki oczywiście bezgranicznie uwielbiają go, bo jest tak doskonały. Nawet przez chwilę autor nie stawia problemu dwuznaczności tych związków, które nawet w oczach współczesnych Potiomkinowi były uważane za amoralne, a z dzisiejszej perspektywy można je traktować jako akty molestowania, a nawet gwałtu (o kazirodczych stosunkach z „kuzynkami” i siostrzenicami, tym razem bez cudzysłowu, nie wspominając).
Reasumując: szkoda talentu autora zmarnowanego na napisanie takiej książki.

Po autorze Dworu Czerwonego Cara spodziewałem się czegoś więcej. Przede wszystkim więcej obiektywizmu. Montefiore jest tak zakochany w Potiomkinie, że traci poczucie rzeczywistości. Szczytem wszystkiego, było zaliczenie Odessy do „pereł w koronie” Potiomkina, chociaż miasto zostało zbudowane po jego śmierci, czego zresztą autor jest świadom, bo pisze o tym dwa akapity...

Haha, właśnie słucham zajawki z polskiego radia na temat Potiomkina, co za ból dupy jakiś dwóch niedorobionych historyków (bardziej nawet histeryków) ,oczywiście złodziej i budowniczy osławionych wsi ,masakra co za kołki...
A książka b.fajna ;)

Haha, właśnie słucham zajawki z polskiego radia na temat Potiomkina, co za ból dupy jakiś dwóch niedorobionych historyków (bardziej nawet histeryków) ,oczywiście złodziej i budowniczy osławionych wsi ,masakra co za kołki...
A książka b.fajna ;)

Katarzyna Wielka i Potiomkin, a powinno być raczej Potiomkin i Katarzyna Wielka, albowiem autor skupił się bardziej na faworycie niż na Katarzynie II, a już szczególnie w drugiej części pracy. Pamiętam jak przed kilkoma laty oglądałem film o imperatorowej, utrzymany w konwencji "Mody na sukces", z bogatym tłem obyczajowym na dworze, bardzo mi to wówczas odpowiadało, ciekawił mnie choćby ubiór, sposób bycia czy intrygi. Niniejsza książka właśnie to dała, bogaty wątek obyczajowy, relacje między Katarzyną i Potiomkinem, ukazała ich charakter i stosunek do postronnych, uszczuplając kwestie stricte polityczne, szczególnie te na tle zagranicznym. Na koniec poczułem pustkę skończywszy ostatnią stronę, a to myślę dobrze świadczy o całości, a zatem polecam.

Katarzyna Wielka i Potiomkin, a powinno być raczej Potiomkin i Katarzyna Wielka, albowiem autor skupił się bardziej na faworycie niż na Katarzynie II, a już szczególnie w drugiej części pracy. Pamiętam jak przed kilkoma laty oglądałem film o imperatorowej, utrzymany w konwencji "Mody na sukces", z bogatym tłem obyczajowym na dworze, bardzo mi to wówczas odpowiadało,...

Książka zachwycająca, jak każda spod pióra Pana Montefiore! Rewelacyjna! Autor z niezwykłą sobie dokładnością przygotowywał się latami do przybliżenia czytelnikom tej wyjątkowej postaci, jej otoczenia, przyjaciół. Każdy fragment podparty jest faktami, wycinkami listów Katarzyny i do Katarzyny, niespodziewanie, delikatnie autor zajmuje się w większym stopniu miłością życia carycy, Potiomkinem. Człowiekiem kojarzonym w dzisiejszych czasach z pancernikiem noszącym jego nazwisko. Człowiekiem, który dla historii i potęgi Rosji uczynił więcej, niż wielu innych doradców zebranych razem. Czytelnik poznaje nie tylko fragment historii naszego wschodniego sąsiada, a odkrywa relację pomiędzy dwoma najpotężniejszymi osobami XVIII wieku. Tak potężną relację dwóch podobnych sobie charakterów, że nie mogli ze sobą, nie mogli też żyć bez siebie. Wspierali się, tęsknili za sobą, przybywali natychmiast. Tło polityczne, postacie, ciekawostki tworzą książkę nieprzeciętną, a w szczególności sposób przekazywania trudnej wiedzy przez autora. Sztukę tę ma opanowaną do perfekcji, nie męczy, nie zasypuje suchymi faktami, każda postać ma charakter, jest z krwi i kości, jakby siedziała bądź stała obok. Ponadto nie narzuca swojego zdania, swojej opinii; czytelnik sam ocenia i wyciąga wnioski.
Pozycja wspaniała, naprawdę szczerze polecam.

Książka zachwycająca, jak każda spod pióra Pana Montefiore! Rewelacyjna! Autor z niezwykłą sobie dokładnością przygotowywał się latami do przybliżenia czytelnikom tej wyjątkowej postaci, jej otoczenia, przyjaciół. Każdy fragment podparty jest faktami, wycinkami listów Katarzyny i do Katarzyny, niespodziewanie, delikatnie autor zajmuje się w większym stopniu miłością życia...

Zachęcam do przeczytania recenzji:
https://histmag.org/Simon-Sebag-Montefiore-Katarzyna-Wielka-i-Potiomkin-recenzja-i-ocena-18637

Zachęcam do przeczytania recenzji:
https://histmag.org/Simon-Sebag-Montefiore-Katarzyna-Wielka-i-Potiomkin-recenzja-i-ocena-18637

Jest tak obszerna, że nie mam kiedy dokończyć.
Niemniej bardzo ciekawa, rzetelna, oddająca klimat carskiej Rosji. Nie tylko dla koneserów...

Jest tak obszerna, że nie mam kiedy dokończyć.
Niemniej bardzo ciekawa, rzetelna, oddająca klimat carskiej Rosji. Nie tylko dla koneserów...

s. 167

s. 167

Ta książka to praktycznie gotowy scenariusz kostiumowego serialu. Jest w niej wszystko, choćby: wielka polityka, miłość, romanse, awanturnicy i wojny. Świetnie się to czyta. I przy okazji można poznać kawałek naszej historii z zupełnie innej strony.

Ta książka to praktycznie gotowy scenariusz kostiumowego serialu. Jest w niej wszystko, choćby: wielka polityka, miłość, romanse, awanturnicy i wojny. Świetnie się to czyta. I przy okazji można poznać kawałek naszej historii z zupełnie innej strony.