Uwaga!
Po tą opowieść sięgacie na własną odpowiedzialność.

"Czarno-białe" to mała, niepozorna książeczka, totalnie pozbawiona kolorów, której przekaz może zmienić wasz światopogląd i sprawić, że życie stanie na głowie. Wszystko zależy od tego czy potraktujecie ją jednowymiarowo i po lekturze odlozycie na półkę czy wniknięcie w jej głębszy sens interpretując na swój własny sposób wyciągając wnioski.

Jest to metaforyczna opowieść o strachu przed nieznanym, o stereotypach i uprzedzeniach, o wpajanych nam od małego poglądach blokujących możliwość doświadczania na własnej skórze.
Można interpretować ją na wiele sposobów odnosząc się do własnych doświadczeń, marzeń i etapu życia, w którym obecnie się znajdujemy.

Narracja opowieści przypomina mi bajki opowiadane przez babcię tuż przed snem.
W białym mieście, w białym domu mieszkała biała rodzina.
Każdy ich dzień wyglądał tak samo, a codzienne rytuały dawały poczucie bezpieczeństwa.
Praca, szkoła, przedszkole, dom, od czasu do czasu wycieczka do kina, na spacer do parku czy lody na mieście.
Ich pozbawione kolorów życie było nudne, ale szczęśliwe. Wszechobecna biała barwa pozwalała wtopić się w otoczenie i nie wyróżniać spośród innych. Wszyscy byli tacy sami, wszyscy byli równi.
Mieszkańcy białego miasta mieli jedną, małą tejemnice bali się wszystkiego co czarne, chociaż nigdy nic czarnego nie poznali. Od dziecka straszono ich ciemną barwą. Nie mieli odwagi rozmawiać o niej nawet z przyjaciółmi.

Pewnego dnia przydarzyło się coś nadzwyczajnego, co zupełnie zburzyło rutynę białej rodziny.
Pod drzwiami pojawił się czarny kot. To niespodziewane spotkanie zupełnie odmieniło ich życie.
Wieczorem wyszli z domu i spojrzeli w niebo. Ich świat zaczął nabierać barw.

"Czarno-białe" to wielowymiarowa opowieść o tolerancji, akceptacji inności, odwadze do zmian poglądów oraz życia. Czasami jeden mały szczegół może być impulsem do wielkich zmian

Uwaga!
Po tą opowieść sięgacie na własną odpowiedzialność.

"Czarno-białe" to mała, niepozorna książeczka, totalnie pozbawiona kolorów, której przekaz może zmienić wasz światopogląd i sprawić, że życie stanie na głowie. Wszystko zależy od tego czy potraktujecie ją jednowymiarowo i po lekturze odlozycie na półkę czy wniknięcie w jej głębszy sens interpretując na swój własny...

Czy boicie się czarnych kotów? Czarny kot jest w pewnym sensie symbolem, który występuje w literaturze i często można go też spotkać w życiu. Ludzie jednak omijają tego zwierzaka, bo się go boją. Tak właśnie było w książce, którą ostatnio czytaliśmy pt. "Czarno-białe" od Wydawnictwa RM pod szyldem BoNoBo opowiadającą o czarnym kocie, który wzbudził wiele strachu w mieszkańcach pewnego miasta. Wszystko w nim było białe - domy i mieszkańcy, a każdy bał się czerni. Gdy pojawił się tam czarny kot, wszyscy zamarli. Jednak wkrótce się okazało, że to, co pozornie straszne, wcale takie nie musi być. Życie mieszkańców bardzo się zmieniło. Okazało się, że kot był bardzo przyjaźnie nastawiony do świata. Ludzie odważyli się zmienić swoje zachowanie i spojrzeć w niebo, którego wcześniej się obawiali. Recenzja na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2022/09/czarno-biae.html

Czy boicie się czarnych kotów? Czarny kot jest w pewnym sensie symbolem, który występuje w literaturze i często można go też spotkać w życiu. Ludzie jednak omijają tego zwierzaka, bo się go boją. Tak właśnie było w książce, którą ostatnio czytaliśmy pt. "Czarno-białe" od Wydawnictwa RM pod szyldem BoNoBo opowiadającą o czarnym kocie, który wzbudził wiele strachu w...

A gdyby świat miał tylko jeden kolor? Byłoby nudno czy bezpiecznie? W krótkiej książeczce od @wydawnictwo_rm pt. „Czarno-białe” autorzy Žiga X. Gombač i Damijan Stepančič podejmują wiele tematów. Nie są one wypowiedziane wprost, musimy czytać między wierszami, ale z lektury wynieśliśmy naprawdę sporo cennych przemyśleń.

W pewnym białym miasteczku w białym domu mieszka biała rodzina. Ich świat pozbawiony jest kolorów, ale jest bezpieczny. Mieszkańcy są czasem niewidzialni, gdyż brak im barw, wtapiają się w otoczenie. Niepokoi ich jedno - strasznie boją się wszystkiego, co jest czarne. Od dziecka wpajano im ten strach i nic nie było go w stanie zmienić. Do czasu, aż na progu ich białego domu staje czarny kot.

Początkowo wywołuje zamieszanie, konsternację i strach. Jednak po chwili okazuje się, że nie jest niebezpieczny. Jest wręcz milusi i nastawiony przyjaźnie. Czarny kot - w naszej kulturze symbol nieszczęścia - jest tu zwiastunem zmian. Biała rodzina, poznawszy i oswoiwszy się z czarnym kotem, odważyła się na kolejny krok. Spojrzała w niebo. Dostrzegła nadzieję, zniosła swoje ograniczenia, odważyła się żyć inaczej.

Książka „Czarno-białe” to książka o tolerancji, akceptacji inności, odwadze zmiany swojego myślenia. Całkowity przypadek zadecydował, że biała rodzina zyskała nowe, pełniejsze życie. Poznanie czegoś innego, obcego, co wywołuje nieokreślony strach, okazuje się jedynym słusznym sposobem na pełne życie i pokonanie lęku. Dopiero wówczas mają szansę pojawić się kolory.

Do książki został dołączony kod QR do ćwiczeń w języku polskim i ukraińskim.

Wiek czytelników: 6+
Liczba stron: 32

@wydawnictwo_rm
@booki_dzieci

A gdyby świat miał tylko jeden kolor? Byłoby nudno czy bezpiecznie? W krótkiej książeczce od @wydawnictwo_rm pt. „Czarno-białe” autorzy Žiga X. Gombač i Damijan Stepančič podejmują wiele tematów. Nie są one wypowiedziane wprost, musimy czytać między wierszami, ale z lektury wynieśliśmy naprawdę sporo cennych przemyśleń.

W pewnym białym miasteczku w białym domu mieszka...

Czarno-białe jest niedużego, zgrabnego formatu i zwraca uwagę nie tylko ze względu na koncept i treść, ale też oprawę wizualną.
Ta niewielka książeczka uczy jak przerwać pewien tok myślenia, odrzucić uprzedzenia i lęki przed nieznanym, które wcale nie jest złe tylko dlatego, że wcześniej go nie widzieliśmy i nie zrozumieliśmy. Promowanie poprzez literaturę wartości takich jak tolerancja, odwaga poznawania świata i życzliwość.
Ważny temat został tutaj przedstawiony za pomocą ciekawej, artystycznej formy. Warto się nad nią pochylić, bo za prostą i krótką historią kryje się cały ocean spraw, o których należy rozmawiać.To wciąż aktualne tematy, które dotyczą Nas wszystkich.


Książką towarzyszą bezpłatne ćwiczenia, mające ułatwić rodzicom
rozmowę z dziećmi o zjawiskach omówionych w książce.
Na okładce umieszczono kody QR, dzięki którym można ściągnąć pliki
po polsku i ukraińsku.

Czarno-białe jest niedużego, zgrabnego formatu i zwraca uwagę nie tylko ze względu na koncept i treść, ale też oprawę wizualną.
Ta niewielka książeczka uczy jak przerwać pewien tok myślenia, odrzucić uprzedzenia i lęki przed nieznanym, które wcale nie jest złe tylko dlatego, że wcześniej go nie widzieliśmy i nie zrozumieliśmy. Promowanie poprzez literaturę wartości takich...

Niewielka książeczka dla dzieci "Czarno-białe"
traktuje o bardzo poważnych sprawach:
lęki, stereotypy, uprzedzenia, niechęć do zmian.


Książkę napisał Žiga X. Gombač,
zilustrował Damijan Stepančič.

Gdyby narysować białego kota na śniegu, to chyba byśmy go nie dostrzegli.
Dlatego ilustrator opowieści o białej rodzinie w białym miasteczku
musiał - prócz bieli - użyć odcieni szarości i czerni.

Dzięki opisom i rysunkom doskonale wczuwamy się w biały nastrój ciszy i... nijakości.
Jest spokojnie, bezpiecznie i... nudno? Nie, nie, biała rodzina stara się żyć normalnie.
Ale tylko w ciągu dnia! Bo nocą, gdy nadchodzi ciemność,
"jak galareta trzęsą się przed wszystkim, co jest czarne"*,
zasłaniają okna, zatrzaskują drzwi,
"choć jeszcze nigdy w swoim białym życiu
niczego czarnego nie poznali"*.
Dlaczego się boją?
Może właśnie dlatego, że nie znają?

Pewnego dnia do ich domu wprosił się... czarny kot.
Och, najpierw były wrzaski, zasłanianie oczu, łapanie się za głowę!
Co było potem, sprawdźcie sami :-)


Czy nieznany znaczy zły?
Czy inny znaczy gorszy?

Czy tolerancja rodzi zmiany?
Czy zmiany rodzą kolory?


Książce towarzyszą bezpłatne ćwiczenia, mające ułatwić rodzicom
rozmowę z dziećmi o zjawiskach omówionych w książce.
Na okładce umieszczono kody QR, dzięki którym można ściągnąć pliki
po polsku i ukraińsku.


https://bajdocja.blogspot.com/2021/03/czarno-biae.html

Niewielka książeczka dla dzieci "Czarno-białe"
traktuje o bardzo poważnych sprawach:
lęki, stereotypy, uprzedzenia, niechęć do zmian.


Książkę napisał Žiga X. Gombač,
zilustrował Damijan Stepančič.

Gdyby narysować białego kota na śniegu, to chyba byśmy go nie dostrzegli.
Dlatego ilustrator opowieści o białej rodzinie w białym miasteczku
musiał - prócz bieli - użyć...

Niedawno dowiedziałam się, że w języku hebrajskim nie ma stopniowania przymiotników i wszelkie nasze określenia typu jaśniejszy czy najmądrzejszy są tworzone za pomocą ilości użytych słów. Zatem witamy w białym, białym miasteczku w białym, białym domu i w białej białej rodzinie...Rozumiecie już gdzie jesteśmy? Tak to miejsce, gdzie wszyscy są jednakowi i nie znają innych kolorów. Żyją na co dzień w przeświadczeniu o tym, iż białe jest wszechobecne i typowe. Unikają tego, co inne albo się tego zwyczajnie obawiają.
Alegorie i odniesienia nasuwają się dość szybko i o to oczywiście chodzi. Ta niewielka książeczka uczy jak przerwać pewien tok myślenia, odrzucić uprzedzenia i lęki przed nieznanym, które wcale nie jest złe tylko dlatego, że wcześniej go nie widzieliśmy i nie zrozumieliśmy. Czarny kot symbolizuje pewną zmianę w pojmowaniu świata i na tle książkowej bieli pojawia się cicho, jak to kot, ale stanowczo pokazując swoją osobowość. A ta jest bardzo miła, bo nie chcemy, żeby ta mocno biała rodzina nagle przestraszyła się nowości i zmian, jakie ich spotkały w życiu. Czy jednak tolerancja oznacza sympatię i przywiązanie? O tym przeczytacie w tej opowieści. Czarne koty mają niewątpliwie szczególny wdzięk, którym obdarzają otoczenie, dlatego jest mu łatwiej przebić się przez mur dzielący białe miasteczko od reszty świata...

Niedawno dowiedziałam się, że w języku hebrajskim nie ma stopniowania przymiotników i wszelkie nasze określenia typu jaśniejszy czy najmądrzejszy są tworzone za pomocą ilości użytych słów. Zatem witamy w białym, białym miasteczku w białym, białym domu i w białej białej rodzinie...Rozumiecie już gdzie jesteśmy? Tak to miejsce, gdzie wszyscy są jednakowi i nie znają innych...