Kiedy dostałam możliwość przeczytania Mówili, że umiera się tylko raz, nawet chwili się nie wahałam. Czułam, że to będzie dobry debiut i że warto dać mu szansę. Książka już za mną, a jakie są moje odczucia?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2021/05/14/mowili-ze-umiera-sie-tylko-raz-zuzanna-klotschke/

Kiedy dostałam możliwość przeczytania Mówili, że umiera się tylko raz, nawet chwili się nie wahałam. Czułam, że to będzie dobry debiut i że warto dać mu szansę. Książka już za mną, a jakie są moje odczucia?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2021/05/14/mowili-ze-umiera-sie-tylko-raz-zuzanna-klotschke/

„Nie potrafię powiedzieć jej, dlaczego nie chce mi się żyć. Ale najgorsze jest to, że nie umiem tego wyjaśnić sama sobie”.

Iga jest nastolatką, łączy ją ogromna wieź z matka, są sobie bardzo bliskie. Iga ma tyko mamę, jej tata zmarł nagle, gdy miał 23 lata. Jej serdecznym przyjacielem jest Marek, chłopak, którego traktuje jak brata i na którego zawsze i wszędzie może liczyć. Niespodziewanie dziewczynę coraz częściej zaczyna ogarniać ogromny, bezpodstawny smutek i trudny do zdefiniowania ból serca. Jej życie stopniowo bardzo się zmienia, z radosnej, cieszącej się z życia dziewczyny staje się smutną, pogrążoną w rozpaczy, wybuchającą z byle powodu płaczem osobą. Jej codzienność zmienia się w koszmar, w końcu dochodzi do tego, że zwykłe czynności zaczynają ją przerastać. Jest coraz bardziej osowiała, obojętna, miewa myśli samobójcze. Matka, widząc, w jakim stanie znajduje się córka próbuje jej pomóc, ogromne wsparcie niesie jej Marek. Jednak troska najbliższych zamiast nieść ulgę i ukojenie, powoduje, że ból staje się nie do zniesienia. Z każdym dniem jest coraz gorzej…

Autorka ukazuje trudny okres dorastania, problemy w szkole, znajomości, prawdziwą przyjaźń. Pokomplikowane relacje z najbliższymi, tak trudno czasami usiąść i szczerze porozmawiać, pomimo ogromu miłości i zaufania, jakim ich się darzy. Coraz mocniej dająca znać o sobie depresja, która całkowicie odmienia życie. Wszystko dookoła przytłacza, niesie ogromny ból, staje się obojętne. Beznadzieja, apatia, wyobcowanie, straszne myśli i brak powodów do życia. Niełatwa próba przezwyciężenia tego stanu…

Pomimo trudnego tematu – depresja – książka jest bardzo przyjemna w odbiorze. Taka historia mogłaby się przydarzyć każdemu z nas, choroba nie wybiera. Nie można takiego stanu lekceważyć, a rady typu: nie przejmuj się, jutro będzie lepiej, głowa do góry, inni mają gorzej – wynikają z niewiedzy na temat tego, co niesie ze sobą depresja. Powieść daje nadzieję, że pomimo wszystko, światełko w tunelu delikatnie iskrzy. Z depresji można wyjść. Polecam, każdemu :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/mowili-ze-umiera-sie-tylko-raz

„Nie potrafię powiedzieć jej, dlaczego nie chce mi się żyć. Ale najgorsze jest to, że nie umiem tego wyjaśnić sama sobie”.

Iga jest nastolatką, łączy ją ogromna wieź z matka, są sobie bardzo bliskie. Iga ma tyko mamę, jej tata zmarł nagle, gdy miał 23 lata. Jej serdecznym przyjacielem jest Marek, chłopak, którego traktuje jak brata i na którego zawsze i wszędzie może...

Książka, którą powinien przeczytać każdy rodzic i młody człowiek. Na pewno wiele osób by uświadomiła. Bardzo dobre opisy uczuć głównej bohaterki. Niestety nie podobały mi się dialogi, jakby autorka na siłę chciała wystylizować język na młodzieżowy. Całość trochę infantylna, ale nadal warto przeczytać.

Książka, którą powinien przeczytać każdy rodzic i młody człowiek. Na pewno wiele osób by uświadomiła. Bardzo dobre opisy uczuć głównej bohaterki. Niestety nie podobały mi się dialogi, jakby autorka na siłę chciała wystylizować język na młodzieżowy. Całość trochę infantylna, ale nadal warto przeczytać.

„Mówili, że umiera się tylko raz” Zuzanny Klotschke to powieść młodzieżowa.
Autorka podjęła się trudnego tematu jakim jest depresja.
Główna bohaterka cierpi na nią przez kilka lat nie zdając sobie sprawy co jej dolega. Mało tego, matka, która ją samotnie wychowuje też nie dostrzega u córki depresji. Mimo ogromnej bliskości. Nie rozpoznają jej też ani nauczyciele, ani rówieśnicy. Nawet przyjaciel z dzieciństwa, który zna Igę od przedszkola choć widzi jej smutek, nie dostrzega koszmaru, który ta przeżywa.
„Mówili, że umiera się tylko raz” to książka nie tylko dla młodzieży. Warto po nią sięgnąć.
GORĄCO POLECAM!

„Mówili, że umiera się tylko raz” Zuzanny Klotschke to powieść młodzieżowa.
Autorka podjęła się trudnego tematu jakim jest depresja.
Główna bohaterka cierpi na nią przez kilka lat nie zdając sobie sprawy co jej dolega. Mało tego, matka, która ją samotnie wychowuje też nie dostrzega u córki depresji. Mimo ogromnej bliskości. Nie rozpoznają jej też ani nauczyciele, ani...

Myślę, że ta niegruba książeczka jest pozytywną pozycją mimo tematu nastoletniej depresji. Pozytywną dlatego, że dość szczerze opisuje to co przeżywa osoba cierpiąca na tę chorobę i jednocześnie ukazuje zagubienie młodej dziewczyny, która wielu rzeczy jeszcze nie rozumie lub nie zdaje sobie z nich sprawy. Łatwo jest dawać rady: głowa do góry, przestań się tak przejmować lub moje ulubione stwierdzenia: inni to mają problemy, inni mają gorzej. Takie słowa wynikają z kompletnego niezrozumienia choroby jaką jest depresja. Nie można tego lekceważyć.

Książka ta ma też pozytywny wydźwięk, bo mimo wszystko, daje nadzieję. Można wyjść z depresji.

Pisana raczej młodzieżowym językiem. Naiwna i prosta, ale tym razem czuję, że właśnie taka powinna być. Polecam.

Myślę, że ta niegruba książeczka jest pozytywną pozycją mimo tematu nastoletniej depresji. Pozytywną dlatego, że dość szczerze opisuje to co przeżywa osoba cierpiąca na tę chorobę i jednocześnie ukazuje zagubienie młodej dziewczyny, która wielu rzeczy jeszcze nie rozumie lub nie zdaje sobie z nich sprawy. Łatwo jest dawać rady: głowa do góry, przestań się tak przejmować lub...

Polecam, nigdy bym nie powiedziała, że dziecko może mieć takie problemy, gdy w sumie ma kochającą i wspierająca rodzicielke.

Polecam, nigdy bym nie powiedziała, że dziecko może mieć takie problemy, gdy w sumie ma kochającą i wspierająca rodzicielke.

Książka super polecam.

Książka super polecam.

Zuzanna Klotschke 8 kwietnia br. oddała w nasze ręce 📙 książkę pt. MÓWILI, ŻE UMIERA SIĘ TYLKO RAZ. Jest to pozycja opisująca zmagania nastoletniej Igi z depresją, strachem, obawami, problemem w komunikacji z najbliższymi. Dziewczyna nie wie co się z nią dzieje, nikomu nie mówi o swoich obawach, nawet mamie czy przyjacielowi Adamowi. Z czasem z Igą jest już tak źle, że postanawia zażyć tabletki, w porę zjawia się u niej Adam i ratuje sytuację. Iga trafia do poradni psychiatrycznej i zostaje postawiona diagnoza. Czy dzięki leczeniu Iga dochodzie do siebie i zacznie żyć jak „prawdziwa” nastolatka❓


Książkę warto przeczytać, gdyż pokazuje nam, że nie możemy ze swoimi problemami być sami, należy zwierzyć się najbliższej osobie, gdyż ona może uratować nam życie. To co mnie zaskoczyło w tej książce to dialogi Igi z Bogiem. Widać, że szukała u niego wsparcia, tylko jemu zwierzała się ze swoich obaw i myśli, które siedziały jej w głowie. Mimo wszystko czuła się przez niego zawiedzona, że nie pozwala jej żyć jak normalna nastolatka. :) 😇


„Cierpienie jest niesieniem osobistego krzyża.
Nie ma podziału na mniejsze i większe cierpienie.
Cierpi się indywidualnie.
Każda istota ludzka odczuwa inny rodzaj bólu.
Tylko Bóg wie, jak ciężki jest krzyż każdego z nas.”


Zaczytany Książkoholik

Zuzanna Klotschke 8 kwietnia br. oddała w nasze ręce 📙 książkę pt. MÓWILI, ŻE UMIERA SIĘ TYLKO RAZ. Jest to pozycja opisująca zmagania nastoletniej Igi z depresją, strachem, obawami, problemem w komunikacji z najbliższymi. Dziewczyna nie wie co się z nią dzieje, nikomu nie mówi o swoich obawach, nawet mamie czy przyjacielowi Adamowi. Z czasem z Igą jest już tak źle, że...

Jeśli można powiedzieć, że książka o depresji była piękna to tak to ujmę, albo może lepiej napisać, że książka oddaje wszystkie uczucia dziewczynki, która nie wie co się z nią dzieje. To, że straciła radość życia i już nie jest jak dawniej obrazuje wielki smutek. Czytając tą historię w mojej głowie dochodziło do płaczu. Bo przecież wiek nastoletni, to wiek unoszeń, buntu, zakochania - wszystkie te objawy mogły zasłaniać depresji.
Iga w całym swoim bólu szuka ukojenia u Boga, czasami go obwinia o to, dlaczego nie może żyć bez zmartwień jak rówieśniczki, z drugiej strony, gdy z nim porozmawia czuje się lżejsza. Koniec książki jest wzruszający.

"Tak bardzo kochałam mamę. A teraz jakbym zapomniała, co to miłość, szczególnie taka piękna jak niegdyś nasza."

Jeśli można powiedzieć, że książka o depresji była piękna to tak to ujmę, albo może lepiej napisać, że książka oddaje wszystkie uczucia dziewczynki, która nie wie co się z nią dzieje. To, że straciła radość życia i już nie jest jak dawniej obrazuje wielki smutek. Czytając tą historię w mojej głowie dochodziło do płaczu. Bo przecież wiek nastoletni, to wiek unoszeń,...