Radość i dobroć to zastępczy tytuł taj książki. Optymizmu i przyjaźni w niej tyle, że kilka powieści można obdarować <3 Jest dwójka sympatycznych dzieciaków, artystycznie uzdolniona babcia, wiejski Sean Connery w postaci emerytowanego weterynarza i pies o wdzięcznym imieniu Pętelek :) Czytać i czasu na "Szczygły" nie żałować :) Polecam!

Radość i dobroć to zastępczy tytuł taj książki. Optymizmu i przyjaźni w niej tyle, że kilka powieści można obdarować <3 Jest dwójka sympatycznych dzieciaków, artystycznie uzdolniona babcia, wiejski Sean Connery w postaci emerytowanego weterynarza i pies o wdzięcznym imieniu Pętelek :) Czytać i czasu na "Szczygły" nie żałować :) Polecam!

W książkach Beaty Ostrowickiej sporo jest zwierząt, ciepła, bliskości i ważnych oraz poważnych tematów ze szczyptą magii. Wszystko to sprawia, że jej opowieści mają niezwykły klimat, pokazują bardzo dojrzałych bohaterów, którzy będą świetnym przykładem do naśladowania.
„Szczygły” to przede wszystkim opowieść o uwalnianiu się, wychodzeniu poza społeczne uprzedzenia, szukanie swojej drogi, poszukiwaniu bliskości. Każdy z bohaterów żyje w swoim społecznym więzieniu stworzonym przez uprzedzenia i rodzinne więzi. Zojka to nastolatka wychowywana przez babcię – artystkę. Jej mama z nieznanych przyczyn zmarła, a ojca nigdy nie znała. Igor jest bratem alkoholika. Brak ojca, nieporadność matki bojącej się starszego syna sprawia, że nie ma on lekkiego życia. Pan Józef to emerytowany weterynarz cieszący się sporym powodzeniem wśród niektórych pań, ale z niezrozumiałych przyczyn niepotrafiący nawiązać kontaktu z tą, która naprawdę go interesuje oraz przez swoją miłość do zwierząt uznawany za dziwaka. Jagoda – babcia Zojki – to osoba bardzo wrażliwa, ale i praktyczna oraz jednocześnie przejmująca się opinią innych. Zestawienie najważniejszych postaci pozwala dostrzec, że jest to książka bogata w różnorodne osobowości, których życie nie jest proste. Najważniejsze jednak jest otwieranie się, akceptacja i wybieranie takich ścieżek, które nie pozwalają na krzywdzenie siebie oraz innych.
Beata Ostrowicka pokazuje nam jak trudno ludziom przeciwstawić się narzuconym normom, jak łatwo ulegamy nawet tym złym oczekiwaniom bliskich i jak wielką musimy mieć siłę, aby odwrócić bieg swoich złych czynów.
Od śmierci ojca Igor zbiera pieniądze na odnowienie motocykla, przy którym spędził z rodzicem dużo czasu. Z tego powodu zbiera puszki i oddaje do skupu. Pieniądze dobrze chowa przed bratem, bo wie, że ten straciłby je na używki. Praca w przytulisku daje mu sporo radości i pozwala na rozwijanie umiejętności. Uchodzący za ponuraka chłopak po prostu ma sporo problemów na głowie. Ciągle musi czuwać, aby jego brat nie okradał rodziny. Niby w małej społeczności wszyscy znają jego sytuację, ale nie znajdzie nigdzie pomocy. Zwłaszcza, że mama uważa zachowanie brata za chwilowe zbłądzenie, a on nie chce rozwiewać jej złudzeń. Toksyczny Stasinek coraz ma coraz gorszy wpływ na młodszego brata.
Zojka jest jego przeciwieństwem: żyje w swoim artystycznym świecie robionych „niebek” i rozmów ze zwierzętami. Czuje się inna, nieco wyizolowania od społeczeństwa, ale jest radosna, kolorowa. Pomoc w przytulisku sprawia, że czuje się potrzebna. Pełen ciepła dom rodzinny, opiekuńczy ojczym, troszczący się bliscy sprawiają, że życie bez mamy nie jest aż takie uciążliwe, a mieszkanie na prowincji nawet dość atrakcyjne. Zwłaszcza, że do kontaktu z przyrodą bardzo blisko.
Ich drogi krzyżują się właśnie w przytulisku i to miejsce odmienia życie każdego z nich: mogą lepiej poznać samych siebie, odkryć granice własnych zależności od bliskich oraz możliwość uwalniania się od zła, a także uwolnić drzemiące w bohaterach siły.
Ciele to małe, klimatyczne miasteczko, które dla jednych jest ostoją, a dla innych więzieniem, z którego pragną się uwolnić, aby powędrować w świat. Dla Zojki wielokrotnie przeprowadzającej się jest to miejsce wytchnienia i cieszenia się z bliskich kontaktów z naturą. W tej małej społeczności wśród młodych ludzi dostrzeżemy pierwsze miłości, przemiany osobowości, przyjaźnie, dorastanie. Chronione szczygły stają się tylko pretekstem do opowiedzenia o losach świadków ich wypuszczenia. Razem z ptakami wolność zyskują i bohaterzy. Ich pozbycie się ograniczeń to zrzucanie społecznych ciężarów oraz akceptowanie własnej odmienności, która przez pisarkę pokazana jest jako zdolność „czarowania”.
„Szczygły” to mądra i ciepła opowieść oprawiona w solidną oprawę i wzbogacona ilustracjami Martyny Wilner. Odrobina magii w opowieści sprawia, że z jednej strony jest ona bardzo mocno osadzona w dziecięcych realiach, a z drugiej pozwala na fantazjowanie i dostrzeganie uroków w naszym otoczeniu. Zojka sprawia, że dłużej zatrzymujemy się przy każdej żabie, ćmie czy innej istocie.

W książkach Beaty Ostrowickiej sporo jest zwierząt, ciepła, bliskości i ważnych oraz poważnych tematów ze szczyptą magii. Wszystko to sprawia, że jej opowieści mają niezwykły klimat, pokazują bardzo dojrzałych bohaterów, którzy będą świetnym przykładem do naśladowania.
„Szczygły” to przede wszystkim opowieść o uwalnianiu się, wychodzeniu poza społeczne uprzedzenia, szukanie...

"Szczygły" to opowieść o tym, jak trudno przeciwstawić się pewnym narzuconym normom, jak ogromną rolę ma na nas wpływ rodziny, przywiązanie do niej. Jak ważne jest dla nas to, co robią i jak zachowują się nasi najbliżsi. Igor, również pracujący w przytulisku wydaje się być ponurakiem. Nikt nie ma pojęcia o tym jak trudne przechodzi chwile. Na szczęście ma sojusznika i przyjaciela w osobie mamy a później Zojki. Niestety jego brat, szukający łatwego zarobku, unikający jakiejkolwiek pracy staje się dla niego coraz większym wrogiem. Autorka ukazuje tę toksyczną zależność bez jakichkolwiek niedomówień. Czy my sami potrafimy być wierni naszym poglądom, czy dla dobra i spokoju innych, potrafilibyśmy zrobić coś zupełnie niezgodnego z naszymi zasadami? Czy czujemy się winni, gdy stanie się coś złego osobie, której nie najlepiej życzyliśmy?
Warto odwiedzić miasteczko Ciele chociażby również dla interesujących postaci. Pani Karolina, babcia Jagoda, pan Józef i Angela, wydają się osobami z krwi i kości/ Różnorodne ich osobowości, złożone charaktery solidne wzmacniają fabułę. Dodatkowo ciekawe w tonacji ilustracje przyciągają oko.
Jeśli chcecie się dowiedzieć co to jest i na czym polega "czar patyczaka' i od kogo Zojka dowiedziała się jak może pomóc Igorowi. polecam tę niewielka książkę. Nie duża objętością a pełna trudnej codzienności z którą młodzi nie zawsze sobie radzą. Problemów, które ich przerastają. Czas młodości już sam w sobie jest pełen trudów, gdy my dorośli dodamy jeszcze więcej problemów, może się zdarzyć, że młody człowiek sobie nie poradzi. Pamiętajmy o tym.

"Szczygły" to opowieść o tym, jak trudno przeciwstawić się pewnym narzuconym normom, jak ogromną rolę ma na nas wpływ rodziny, przywiązanie do niej. Jak ważne jest dla nas to, co robią i jak zachowują się nasi najbliżsi. Igor, również pracujący w przytulisku wydaje się być ponurakiem. Nikt nie ma pojęcia o tym jak trudne przechodzi chwile. Na szczęście ma sojusznika i...

Na początku wspomnę o stronie wizualnej publikacji, która z miejsca zwróciła moją uwagę. Książka posiada wszystkie cechy, które tak lubię, a mianowicie: twarda i śliska oprawa, czytelna czcionka, kredowy papier oraz szata graficzna w stylu, który tak bardzo lubię. Ilustracje są proste i przypominają mi te, które zapamiętałam z książek z okresu mojego dzieciństwa. Mam do nich ogromny sentyment, dlatego, gdy tylko zauważam takie w nowych publikacjach, to wiem, że to będzie udany czas z książką. W przypadku tej pozycji nie mogło być inaczej! Całość prezentuje się wyśmienicie, doskonale ze sobą współgra i stanowi o doskonałości niniejszej publikacji. Wspaniała pozycja czytelnicza pod względem treści, która jest niezwykle wartościowa. Głównymi bohaterami są tutaj Zojka i Igor. Na początku będziemy poznawać ich historie. Dzieci nie znają się osobiście. Dopiero później ich ścieżki zejdą się ze sobą, a między nimi narodzi się wielka przyjaźń.

Zojka to dwunastoletnia dziewczynka, którą wychowuje babcia, Jagoda. Jej mama zmarła na poważną chorobę. Bliskie relacje łączą ją z Grzegorzem, ojczymem, który pracuje poza domem. Swojego ojca nigdy nie poznała. Zojka chodzi do szkoły, kocha przyrodę, a wszystkie zwierzęta darzy ogromnym szacunkiem. Sama jest weganką. Dziewczynka posiada pewne moce, dzięki którym potrafi na chwilę zatrzymać ludzi, pozostawić ich w pewnym zawieszeniu, unieruchomieniu ("czar patyczka"). Z czasem Zojka zaczyna rozumieć mowę zwierząt. Bohaterka kocha stary dom babci oraz niewielkie miasteczko, w którym mieszkają. Jak się później okaże, jej mama miała podobne zdolności. W okolicy często można spotkać niewielkiego kundelka, Pętelka, którego Zojka dokarmia i z którym rozmawia. Nie tylko ona traktuje psiaka jak swojego przyjaciela... Igor to kolejna ważna postać w tej książce. Chłopiec nie ma w życiu lekko. Ukochany tata zginął w wypadku. Mama próbuje wiązać koniec z końcem. Nie jest to jednak łatwe. Starszy brat Igora, Stasinek, to chłopak, który ciągle wpada w kłopoty. Nie stroni od alkoholu, ma długi. Młodszemu bratu podkrada ciężko zarobione pieniądze, bo sam ani myśli pracować. Liczy na łatwy zarobek. Mama próbuje go usprawiedliwiać, choć Igor nie wierzy w to, że jego brat się zmieni. Aby uciec od domowych trosk, chłopiec odwiedza przytulisko prowadzone przez dawnego weterynarza, pana Józefa. Schronienie znajdują tam porzucone i potrzebujące pomocy i troski zwierzęta. Tam właśnie dochodzi do spotkania Zojki z Igorem. Razem opiekują się zwierzętami. Pewnego dnia do schroniska trafiają szczygły. Ptaki udało się uratować, ponieważ choć są pod ochroną, ktoś chciał je sprzedać. Jednak nadal grozi im niebezpieczeństwo. Niestety, komuś udaje się ukraść ptaki. Kto jest złodziejem i czy uda się uratować szczygły? Jak Zojka wykorzysta swoje moce?
"Szczygły" to wspaniała opowieść pełna emocji, bardzo dobra pod względem treści. Mamy tutaj do czynienia nie tylko z niezwykle wciągającą i ciekawą opowieścią, ale także z uczuciami, problemami i trudnymi sytuacjami życiowymi, które dotykają dzieci. Zarówno Zojka jak i Igor, to półsieroty. Mama dziewczynki zmarła w wyniku choroby, natomiast tata Igora zginął tragicznie. Dziewczynka nie zna swojego ojca, nie wie nawet jak ma na imię. Rodzina chłopca ledwie wiąże koniec z końcem, bohater jest dojrzały i bardzo odpowiedzialny, jak na swój wiek. Jego brat jest lekkoduchem, ma długi, często sięga po alkohol. Nie szuka pracy, aby pomóc swojej rodzicielce, wręcz odwrotnie. Kradnie pieniądze bratu, a nawet próbuje sprzedać motor ojca. Igor nie może na to pozwolić, ponieważ ma on dla niego wartość sentymentalną.

Czytając książkę, było mi chłopca bardzo szkoda, ale jednocześnie podziwiałam go za upór, dojrzałe myślenie, odpowiedzialność oraz szacunek, jakim darzył pamięć po tacie, swoją mamę, innych ludzi, czy zwierzęta. Wielokrotnie się wzruszałam, kiedy czytałam rozdziały poświęcone jego postaci. Jego historia wydaje się taka prawdziwa, taka współczesna...

"Szczygły" to bardzo ciepła książka, w którą wpleciona została niewielka odrobinka magii. To książka o uczuciach, przyjaźni, wsparciu, ale pozycja nie omija też tematów trudnych, o których wspomniałam wyżej. Nie towarzyszy jej pełna beztroska, przynajmniej ja odbieram w ten sposób niniejszą publikację. Zdecydowanie warta jest przeczytania, do czego gorąco zachęcam nie tylko młodszych czytelników!

Na początku wspomnę o stronie wizualnej publikacji, która z miejsca zwróciła moją uwagę. Książka posiada wszystkie cechy, które tak lubię, a mianowicie: twarda i śliska oprawa, czytelna czcionka, kredowy papier oraz szata graficzna w stylu, który tak bardzo lubię. Ilustracje są proste i przypominają mi te, które zapamiętałam z książek z okresu mojego dzieciństwa. Mam do...

Bardzo wzruszająca książka o prawdziwej przyjaźni i o zwierzętach, bardzo mi się podobała.

Bardzo wzruszająca książka o prawdziwej przyjaźni i o zwierzętach, bardzo mi się podobała.