„Chleb wolnościowy” jest perłą wśród pozycji, którym daleko do prawdy historycznej, a przedstawione w nich informacje to tania sensacja, na jaką nabiorą się naiwni odbiorcy. Zgodnie z marketingowymi zasadami szumny tytuł marnej książki oraz okładka z obozem w tle albo jego ofiarami lub katami dobrze się sprzedają, co postrzegam jako dalece niestosowne w kontekście tematyki masowej zagłady w trakcie II wojny światowej. Fakt wydania „Chleba Wolnościowego” przez Państwowe Muzeum na Majdanku traktuję jako gwarancję rzetelności, co potwierdzają również poszczególne ilustracje Pawła Piechnika. Autor wykazał się nieprawdopodobnym wyczuciem i wrażliwością, bez których opowiadanie o przeszłości obozowej jest bardzo trudne. Jego ilustracje uzasadniają twierdzenie o nazywaniu ocalałych niezwyciężonymi w prawdziwym piekle na ziemi, za jaki niewątpliwie uchodził obóz na Majdanku. Znajdą się sceptycy, którzy podniosą bezsensowny argument o stworzeniu kolejnej pozycji na temat znany i szeroko w literaturze omawiany. Stoję na stanowisku, że wspomnienia ocalałych należy zbierać oraz utrwalać, tym bardziej, iż każdego dnia odchodzą z tego świata, a wraz z nimi znikają obozowe przeżycia. „Chleb Wolnościowy” zawiera kilkanaście relacji więźniarek i więźniów Majdanka, które obrazują proces odarcia ich z takich atrybutów człowieczeństwa jak godność, nadzieja oraz wiara, a tym samym łatwość w zabijaniu, niekiedy w uśmiercaniu człowieka za życia. Historia zagłady, o jakiej mowa w „Chlebie Wolnościowym”, to przede wszystkim opowieść o ludziach, dopiero później o strukturze, organizacji i systemie funkcjonowania obozu, w którym nieustannie decydowano o ludzkim losie.

„Chleb wolnościowy” jest perłą wśród pozycji, którym daleko do prawdy historycznej, a przedstawione w nich informacje to tania sensacja, na jaką nabiorą się naiwni odbiorcy. Zgodnie z marketingowymi zasadami szumny tytuł marnej książki oraz okładka z obozem w tle albo jego ofiarami lub katami dobrze się sprzedają, co postrzegam jako dalece niestosowne w kontekście tematyki...

"Los nasz dla was przestrogą ma być, nie legendą."

Moi Drodzy
➡️Co jakiś czas trafia się komiks niezwykły. Komiks, który wbija prosto w serce, który wykracza absolutnie poza ramy gatunku. Komiks z przesłaniem, komiks z historią, komiks pełen wzruszeń. I to właśnie ten komiks. Trudny i piękny.
➡️W zalewie tzw. "literatury obozowej", która niestety w większości jest niewiele warta, nijak się ma do prawdy historycznej (ale prawie zawsze dumnie głosi, że jest oparta na faktach) ten komiks to perła. Jeśli mielibyście się przekonać do tego medium literackiego, lepszej okazji może nie być.
➡️Jest jasne, że musiałem go przeczytać (@migawki.literackie wielkie dzięki za polecenie),gdyż jestem lublinianinem od urodzenia. I to właśnie w moim mieście hitlerowskie Niemcy (nie jakieś mistyczne państwo faszystowskie bez narodowości, a państwo niemieckie) wybudowało niemiecki obóz koncentracyjny. I o życiu i śmierci w tym obozie ten komiks opowiada.
➡️Wydanie jest przepiękne. Twarda, płócienna, szara oprawa bez niepotrzebnych wodotrysków, okienko na środku, wygląda to niesamowicie.
Na końcu są zamieszczone krótkie noty biograficzne autorów wspomnień, na których podstawie autor Paweł Piechnik stworzył ten komiks. Tych, którzy myśleli, że nigdy nie doczekają wolnościowego chleba...
➡️Całość powstała we współpracy z Muzeum na Majdanku i przez to muzeum została wydana, co gwarantuje rzetelność i prawdę historyczną. Na końcu jest też kilka stron o historii obozu, archiwalne zdjęcia i słowniczek pojęć - wszystko to tworzy idealną, niesamowicie dopracowaną, z niepowtarzalną, ciężką atmosferą, zamkniętą całość.
➡️Obrazy (trudno mi je nazwać obrazkami) są utrzymane w stonowanych barwach. Absolutnie bez żadnej krzykliwości, brązy, beże, czerń i biel, pasiaki i śnieg. Te obrazy są niesamowite, narysowane zupełnie inaczej, niż zazwyczaj to widzimy w komiksach, z wyczuciem, swego rodzaju delikatnością, ale też z niezwykłym rozmachem.
➡️Wszechobecne cierpienie i głód. Śmierć czająca się na każdym kroku, w każdej chwili. Esmani realizujący szalony plan hitlera. Panowie życia i śmierci, ferujący i wykonujący wyroki. Nadludzie tylko wykonujący rozkazy. Tysiące ludzi skazanych na śmierć za życia. Warunki urągające wszystkiemu.
➡️Koszmar obozu, koszmar szaleńca, wydawać by się mogło niemożliwy do zrealizowania w cywilizowanym XX wieku. O, jak wszyscy się mylili, niedowierzali. No jakże to? Cywilizowane państwo? Wielka Rzesza? Ludzie wykształceni, kulturalni, naród, który wydał Bacha, Beethovena, Schumanna? Tak było.
➡️Autor pozwala wielokrotnie przemawiać samym obrazom, wiele stron nie ma ani jednego opisu. I tutaj to robi wrażenie, tutaj to zdaje egzamin. Jest na miejscu. Całość utrzymana niejako w formie reportażu, bez żadnych tam "ostatnich krawcowych z Auschwitz" czy jak to tam było. Tu jest prawdziwy ból, prawdziwe historie, prawdziwa, niczym nie upiększana tragedia, tragedia jednostek i cywilizacji zagłady. Koszmar.
➡️Każda kolejna relacja jest opatrzona na początku imieniem i nazwiskiem, wiekiem, numerem i czasem pobytu w obozie opowiadającej osoby. Każda dotyczy innego aspektu obozowego życia. Każda jest straszna i przejmująca.
"Kto to ten kapo? Jaki to obóz?
Odpowiadają nam wydobywające się z gardła ludzi-pasiaków nieartykułowane dźwięki: Chrrrr, chrrrr. Oczy szkliste, bezmyślne, nie patrzą na nas, cały czas wbite są w ziemię. Bose, owrzodzone stopy drepczą w miejscu jakiś tragicznorytmiczny taniec."
➡️Jednak także i tutaj są chwile, które ukazują pełnię człowieczeństwa. Chwile, które przywracają wiarę w człowieka. Chwile wzruszające i podniosłe. Przyjaźń w nieludzkich warunkach, wzajemna pomoc, organizowanie jedzenia dla dzieci, walka z upodleniem i brakiem szacunku do siebie. Walka o zachowanie godności. Są i takie momenty.
➡️Relacje są krótkie, treściwe, konkretne. Obrazy wymowne. Krzywda ludzka ogromna. Trzeba o tym pamiętać, musimy o tym pamiętać, ale żyć trzeba dalej, nie zatrzymywać się. I robić wszystko, aby to się nie powtórzyło…
➡️Moi Drodzy, zdaję sobie sprawę, że to lektura nie dla każdego. Nie namawiam, gdyż ja sam zwykle unikam takich publikacji, ale ta pod każdym względem jest po prostu niezwykła. UZJ (Uncelkowy Znak Jakości) i ocena 10/10.

"Los nasz dla was przestrogą ma być, nie legendą."

Moi Drodzy
➡️Co jakiś czas trafia się komiks niezwykły. Komiks, który wbija prosto w serce, który wykracza absolutnie poza ramy gatunku. Komiks z przesłaniem, komiks z historią, komiks pełen wzruszeń. I to właśnie ten komiks. Trudny i piękny.
➡️W zalewie tzw. "literatury obozowej", która niestety w większości jest niewiele...

Niezwykła głębia opowiedzianych historii oraz samych rysunków. Komiks „Chleb wolnościowy” to świadectwa ludzi, którzy byli więźniami niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Autor poprzez niezwykle sugestywne kadry przedstawia nam życie, cierpienie, brutalność oprawców, śmierć, ale również śmiech, solidarność i empatię więźniów obozu. Nawe krótka, stronicował opowiastka o małej dziewczynce i jej ojcu ma moc wzruszania odbiorcy. Kreska i kolory przepiękne, choć niektórzy spodziewać by się mogli bardziej stonowanych kolorów. Całość podsumowana ciekawą notą informacyjną o historii obozu i jego więźniach. Komiks godny przeczytania. Gorąco polecam!

Niezwykła głębia opowiedzianych historii oraz samych rysunków. Komiks „Chleb wolnościowy” to świadectwa ludzi, którzy byli więźniami niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku. Autor poprzez niezwykle sugestywne kadry przedstawia nam życie, cierpienie, brutalność oprawców, śmierć, ale również śmiech, solidarność i empatię więźniów obozu. Nawe krótka, stronicował...

karowisniewska.pl Autor zebrał wspomnienia kilkunastu więźniów obozu koncentracyjnego w Lublinie. To właśnie ich historie, a raczej krótkie przebłyski pamięci umieścił w swoim komiksie. Czytamy w nim o wstrząsających wydarzeniach, jakie miały miejsce na Majdanku (bo tak potocznie nazywamy ten obóz). Wspomnienia podzielone są na kategorie takie jak chleb, śmierć, wolność, ale subiektywnie odebrałam temat pożywienia jako jeden z najważniejszych. Tytułowy chleb wolnościowy to chleb wypiekany poza obozem, a w obozie chleba było mało. Bardzo mało. Więźniowie, którzy pracowali fizycznie, dostawali skandaliczne małe racje żywnościowe. Konieczność zaspokojenia podstawowej potrzeby, jaką jest jedzenie, sprawiała, że budziły się w nich instynkty zwierzęce. Nie było znaczenia, czy chleb jest zepsuty, pełen trocin… liczyło się tylko zdobycie pokarmu, co niejedna osoba przypłaciła życiem. Nie było to jednak regułą. Okazuje się, że nawet w tak koszmarnych warunkach ludzie byli gotowi sobie pomagać, prowadzić inicjatywy ku pokrzepieniu serc.

karowisniewska.pl Autor zebrał wspomnienia kilkunastu więźniów obozu koncentracyjnego w Lublinie. To właśnie ich historie, a raczej krótkie przebłyski pamięci umieścił w swoim komiksie. Czytamy w nim o wstrząsających wydarzeniach, jakie miały miejsce na Majdanku (bo tak potocznie nazywamy ten obóz). Wspomnienia podzielone są na kategorie takie jak chleb, śmierć, wolność,...

Rewelacyjny komiks, mowicy o KL Lublin. Jest w nim kilka krotkich histrorii roznych wiezniow obozu.
Glod, ponizanie, smierc... Bardzo trudny komiks, ale genialnie narysowany i napisany.
Bardzo polecam.

Rewelacyjny komiks, mowicy o KL Lublin. Jest w nim kilka krotkich histrorii roznych wiezniow obozu.
Glod, ponizanie, smierc... Bardzo trudny komiks, ale genialnie narysowany i napisany.
Bardzo polecam.