Daredevil: Chinatown

Współczesnym scenarzystom udało się pokazać, że o Daredevilu da się pisać zarówno mroczne, jak i też lżejsze historie. Wprowadzono wiele zmian, które autentycznie wpłynęły na status quo bohatera. Czy nowy scenarzysta czyli Charles Soule, znany w Polsce chociażby z komiksów o Poe Dameronie ze „Star Wars Komiks” również ma pomysł na niewidomego śmiałka?

Daredevil musi tym razem stanąć do walki z przestępczą organizacją dowodzoną przez tajemniczego zbira o pseudonimie Tenfigers, który terroryzuje chińską dzielnicę Nowego Jorku. Szybko wybucha wojna gangów. Jednakże bohater nie jest tym razem sam, bo ma pomocnika – Blindspota, który potrafi stawać się niewidzialny.

Już na samym początku trochę odrzucił mnie status quo przedstawiony w tym komiksie. Zostały cofnięte wszystkie najbardziej interesujące zmiany u Daredevila z paru ostatnich lat. Na razie nie ma żadnych wyjaśnień, ale tego typu zagrywki w komiksach zawsze mnie zniesmaczają i przywodzą na myśl niesławny „One more Day”. Plus jednak za pewną zmianę w karierze zawodowej Matta Murdocka, chociaż wątek ten można było wpleść w bardziej zgrabny sposób.

Sama fabuła nie jest niczym odkrywczym. Kolejna walka o wpływy w mieście i bohater w samym środku akcji. Nowością jest tutaj wykorzystanie orientalnych motywów. Sam łotr przywodzi tutaj na myśl Fu Manchu czyli złowrogi chiński gangster, który być może jest wspierany przez siły nadnaturalne.

Największym plusem komiksu jest nowy współpracownik Daredevila czyli Blindspot. Pokazane jest jak uczy się bycia mścicielem od bohatera. Bardzo interesująca okazuje się jego rola w głównej intrydze.

Całkiem ciekawa jest tu warstwa graficzna. Odpowiadają za nią Ron Garney i Goran Sudzuka. Postacie w ich wykonaniu są lekko kanciasta i czasami brakuje szczegółów. Jednakże dynamika scen walki jest naprawdę imponująca, a mimika twarzy jest dobrze oddana. Na dodatek dzięki oszczędnemu wykorzystaniu kolorów można mieć wrażenie, że ma od się do czynienia z lekko wypłowiałymi fotografiami. Na tym tle musze wspomnieć, że rozczarowuje mnie nowy kostium Daredevila – za bardzo przypomina ten z „Krainy cienia” i nie za bardzo widzę uzasadnienie czemu bohater miał go założyć.

Jeśli kogoś nie odrzucają „zmiany” wprowadzone w tym komiksie, to powinien być zadowolony. Rysunki są bardzo efektowne, a scenariusz dobrze poprowadzony. Dla mnie jednak osobiście ten tom to krok wstecz w rozwoju bohatera i przez to nie mogę się nim w pełni cieszyć.

Współczesnym scenarzystom udało się pokazać, że o Daredevilu da się pisać zarówno mroczne, jak i też lżejsze historie. Wprowadzono wiele zmian, które autentycznie wpłynęły na status quo bohatera. Czy nowy scenarzysta czyli Charles Soule, znany w Polsce chociażby z komiksów o Poe Dameronie ze „Star Wars Komiks” również ma pomysł na niewidomego śmiałka?

Daredevil musi tym...