Dzisiaj przychodzę do was z grozą gotycką tak subtelną, wyrafinowaną i przede wszystkim klasyczną, iż wydawałoby się, że jej autorka to damska reinkarnacja Edgara Allana Poe a sama Daphne du Maurier mogłaby brać od niej lekcje w kreowaniu atmosfery szaleństwa i niepokoju…

Kto już jest ze mną długo na tym profilu na pewno zauważył, że co jakiś czas polecam wam z całego serducha książki Laury Purcell. To autorka współczesna, której książkowe premiery śledzę non stop, a każda kolejna nowość skutkuje natychmiastowym preorderem. Gdy przeczytałam jej pierwszą w swoim życiu książkę, którą była “Bone China,” nie mogłam uwierzyć, że współczesny pisarz może tak bardzo czuć klimat literatury gotyckiej i trzymać się jej kanonu, jednocześnie będąc niesamowicie oryginalnym i zadziwiać czytelnika zwrotami akcji. Jej historie są piękne, niepokojące, trzymają w napięciu i w spektakularny sposób oddają klimat czarnego romantyzmu.

“The Silent Companions” to kolejna historia dziejąca się w epoce wiktoriańskiej, ukazując nam jej brutalne realia. Tym razem opowieść rozpoczynamy od szpitala psychiatrycznego, w którym ciężko poparzona i niema kobieta odsiaduje domniemany wyrok za mor&erstw@ i wzniecenie pożaru, który strawił jej majątek. Młody psychiatra pracujący w ośrodku zdaje się jednak mieć wątpliwości co do słuszności kary Elsie. Starając się dotrzeć do zamkniętej w sobie kobiety, prosi ją o opisanie tajemniczej historii, w której jest jednak więcej pytań niż odpowiedzi…

Laura Purcell jak zawsze balansuje na niedomówieniach, pomiędzy szaleństwem a wątkami paranormalnymi, które wierzcie mi - absolutnie nie są oczywiste. Ogromna wiedzy autorki na temat epoki pozwoliła jej na stworzenie kolejnego, niesamowicie oryginalnego villana - nie znajdziemy tutaj oczywistej grozy, demonów czy duchów, które są szablonową wklejką większości dzisiejszych horrorów. Jest to groza niesamowicie złożona, skłaniająca do własnej interpretacji ale przede wszystkim sprawiająca to, że pomysły na jej historie po prostu lśnią na półkach. Z każdą jej książką poprzeczka jest stawiana niesamowicie wysoko - widać, że autorka nie idzie na półśrodki, lecz stara się naprawdę stworzyć opowieść, która zostanie w głowie czytelnika na zawsze.

Dzisiaj przychodzę do was z grozą gotycką tak subtelną, wyrafinowaną i przede wszystkim klasyczną, iż wydawałoby się, że jej autorka to damska reinkarnacja Edgara Allana Poe a sama Daphne du Maurier mogłaby brać od niej lekcje w kreowaniu atmosfery szaleństwa i niepokoju…

Kto już jest ze mną długo na tym profilu na pewno zauważył, że co jakiś czas polecam wam z całego...

Kupuję bardzo dużo książek w charity shopach na tzw 'ślepo'. Nie zawsze trafia się tak ciekawa pozycja jak ta. Klimat wiktoriańskiego penny dreadful uchwycony idealnie.

Kupuję bardzo dużo książek w charity shopach na tzw 'ślepo'. Nie zawsze trafia się tak ciekawa pozycja jak ta. Klimat wiktoriańskiego penny dreadful uchwycony idealnie.