Ksiazka ukazala sie w 2016, do tej pory nie zostala przetlumaczona na jezyk polski i chyba przetlumaczona nie bedzie. Sensacja, jaka spowodowala ucieczka Nataschy Kampusch z rak porywacza - psychopaty opadla - na szczescie. W gorzkiej ksiazce "10 Jahre Freiheit" ("10 lat wolnosci") Kampusch rozprawia sie z mediami, aparatem sprawiedliwosci i spoleczenstwem, ktore - zawstydzone wlasna nieudolnoscia, jezeli chodzi o dochodzenie w sprawie uprowadzenia 10-letniego dziecka, zawstydzone postawa Nataschy, ktora zamiast zalamanej ofiary prezentowala sile charakteru w mediach, szukaly "prawdy", ktorej nie bylo, poza ta, ktora juz wyszla na jaw w przesluchaniach. To ciagle wracanie do tematu uniemozliwilo dziewczynie powrot do normalnego zycia i cieszenie sie wolnoscia. W momencie, kiedy zdala egzaminy w Hauptschule i zaczela sie przygotowywac do matury, podjeto dochodzenie na nowo. Psychicznie tak ja to wykonczylo, ze nie byla w stanie sie uczyc. Pomimo, ze pierwsze badania lekarskie po ucieczce wykazaly, ze Natascha nigdy nie byla w ciazy i nie rodzila dziecka, i ta teoria wyplywala kilka razy - kobiety czytajace te bzdety w tygodnikach dla kobiet pluly jej w twarz na ulicy, bo rzekomo zabila czy oddala wlasne dziecko. Sprawdzano w szkole (!)DNA siostrzenicy Prokopila, czy dziecko jego siostry nie jest dzieckiem Nataschy - nie bylo! Zamiast jednego wroga- Prokopila, nagle miala wielu wrogow, czesto anonimowych. Policja nie przeszukala dokladnie samochodu Prokopila, ktorym uprowadzona byla Natascha i nie przejela sie anonimowym listem, wskazujacym na niego jako potencjalnego porywacza, wiec dochodzeniowcy - zeby sie wybielic- zaczeli watpic, ze jeden jedyny czlowiek moglby dokonac uprowadzenia. Pod znakiem zapytania stawiano jego samobojstwo, a wiele lat pozniej samobojstwo szefa komisji dochodzeniowej w sprawie porwania. Poniewaz Natascha nie ujawnila zbyt intymnych dla niej szczegolow dotyczacych gwaltow i naduzyc seksualnych (psycholodzy odradzaja opowiadanie o traumie "na zyczenie", bo powoduje to ponowna traumatyzacje),wiec Nataschy przylepiono latke ofiary symptomu sztokholmskiego. Czy mozna identyfikowac sie z porywaczem (glowna cecha symptomu sztokholmskiego),jezeli okazuje sie sadysta, ktory regularnie ofiare dusi, wali mlotkiem i piesciami w okolice zoladka? Raczej niemozliwe. Wierze Nataschy, kiedy mowi, ze w ciagu tych lat nauczyla sie, jak ten sadysta funkcjonuje i ze nie tylko on nia manipulowal, ale i ona wiedziala, jak sie musi zachowac, zeby wywolac okreslona reakcje u niego. Dom po Prokopilu dostala jako odszkodowanie za poniesione cierpienia, ale zamysly, zeby ulokowac w nim jakas organizacje pomocy spolecznej spelzly na panewce - dom byl za bardzo obciazony przszloscia. Natascha dostaje mala rente, tantiemy ze sprzedazy pierwszej ksiazki i praw do filmu przekazala na pomoc traumatyzowanym dzieciom w Sri Lance, gdzie organizowal pomoc jej znajomy. W ten sposob miala pewnosc, ze pieniadze rzeczywiscie pojda na przeznaczony cel. I znow zaczelo sie plucie na nia - "dlaczego nie w Austrii? Przeciez i tu sa potrzebujacy". Tylko ze w Austrii nie mogla spokojnie wyjsc na ulice, a spolecznosc domagala sie z czystej ciekawosci intymnych szczegolow, nie zachowujac naleznego respektu i dystansu do jej osoby, podczas gdy w Sri Lance byla jedna z wielu osob z trauma, a kiedy - zapytana przez jedna z pracujacych tam siostr ze Zgromadzenia Don Bosco, co jej sie przytrafilo, na odpowiedz, ze 8 lat byla wieziona jak niewolnica, siostra nie zadawala dalszych pytan, tylko objela wspolczujaco jej dlonie. Nie oszczedzono rowniez rodzicow Nataschy, mimo ze twierdzila zawsze, ze rodzice - choc rozwiedzeni- zawsze ja kochali i to dodawalo jej sily do przetrwania. To, ze nie mogla natychmiast po ucieczce zamieszkac u mamy w swoim niezmienionym pokoju - o tym zadecydowaly wladze sledcze i lekarze.
Jednym slowem, Natascha, ktora z zapalem i radoscia chciala rzucic sie w wir nowego zycia, zostala wyhamowana przez dochodzeniowcow i yellowpress i wielokrotnie przezywala jeszcze raz traume. W 2012-2013 jeszcze raz dochodzeniowcy niemieccy i amerykanskie FBI na prosbe wladz Austrii rozpatrywali ten przypadek (bo kolejne instancje austriackie nie dowierzaly wlasnym dochodzeniowcom) i nic nowego nie znalezli. Na wiosne 2016 znowu "odgrzano" jej przypadek - brat zmarlego szefa komisji dochodzeniowej zglosil doniesienie o przestepstwie - nie chce wierzyc, ze jego brat popelnil samobojstwo, uwaza, ze zostal on zamordowany. Natascha obawia sie, ze nie jest to ostatni raz, kiedy wraca sie do jej sprawy. A co do filmu- rezyser, ktory wspolpracowal z Natascha nad scenariuszem, zmarl nagle. Na nakrecony przez inna rezyserke film, Natascha nie miala juz zadnego wplywu (prawa autorskie sprzedane) i nie oddaje on wg niej wlasciwie faktow i atmosfery niewoli, w jakiej zyla, tylko wlasne wyobrazenia rezyserki.

Ksiazka ukazala sie w 2016, do tej pory nie zostala przetlumaczona na jezyk polski i chyba przetlumaczona nie bedzie. Sensacja, jaka spowodowala ucieczka Nataschy Kampusch z rak porywacza - psychopaty opadla - na szczescie. W gorzkiej ksiazce "10 Jahre Freiheit" ("10 lat wolnosci") Kampusch rozprawia sie z mediami, aparatem sprawiedliwosci i spoleczenstwem, ktore -...