Kriton - to dialog do którego warto wracać,
dla mnie traktat który dużo odkrywa z greckiej myśli filozoficznej, warty uwagi, wiele zmieniający...
szczery.
Polecam,

Kriton - to dialog do którego warto wracać,
dla mnie traktat który dużo odkrywa z greckiej myśli filozoficznej, warty uwagi, wiele zmieniający...
szczery.
Polecam,

Do Sokratesa oczekującego w więzieniu wykonania kary śmierci, na którą został skazany, przychodzi przyjaciel Kriton i namawia go do ucieczki. Sokrates odmawia. Przestawia swoje argumenty, po czym do do dialogu wkracza nowy rozmówca – Prawa. W ich niejako imieniu przemawia filozof. Prawa porównują relację państwo – obywatel do relacji rodzice – dziecko, podają też inne powody, dla których Sokrates powinien poddać się wyrokowi, a szerzej – być posłuszny państwu. Dialog ten jest króciutki, ale niesłychanie ciekawy. Od wieków badacze podkreślają inny typ argumentacji, a nawet sposobu myślenia, prezentowany przez Sokratesa i Prawa. Czy filozof tylko daje Prawom głos, czy utożsamia się z tym, co mówią? Ryszard Legutko, tłumacz i komentator tego wydania dzieła Platona, uważa, że co najmniej nie odrzuca. Sam dialog to tylko kilkanaście stron, a materiał do dyskusji na kilkadziesiąt stuleci. Ech, ci Grecy!

Do Sokratesa oczekującego w więzieniu wykonania kary śmierci, na którą został skazany, przychodzi przyjaciel Kriton i namawia go do ucieczki. Sokrates odmawia. Przestawia swoje argumenty, po czym do do dialogu wkracza nowy rozmówca – Prawa. W ich niejako imieniu przemawia filozof. Prawa porównują relację państwo – obywatel do relacji rodzice – dziecko, podają też inne...

Krotki dialog, w którym Sokrates odmawia ucieczki z więzienia, wskazując na nadrzędność prawa. Ponownie, jak w "Obronie Sokratesa", bardzo silny jest wątek konsekwentnej i odważnej wierności przyjętym jako słuszne zasadom i założeniom.

Krotki dialog, w którym Sokrates odmawia ucieczki z więzienia, wskazując na nadrzędność prawa. Ponownie, jak w "Obronie Sokratesa", bardzo silny jest wątek konsekwentnej i odważnej wierności przyjętym jako słuszne zasadom i założeniom.

„Kriton” to kontynuacja „Obrony Sokratesa” i jednocześnie ostatnia część z trylogii platońskiej dotyczącej procesu Sokratesa (Eutyfron, Obrona Sokratesa, Kriton).

Sokrates oczekuje w więzieniu na wykonanie wyroku kary śmierci. Egzekucję odroczono na 30 dni zgodnie z państwowym obyczajem, według którego zabronione jest wykonywanie wspomnianej kary podczas odpływu na wyspę Delos dorocznej uroczystej procesji do Apollina. Nadchodzi jednak dzień, w którym okręt z Delos powraca, co oznacza, że wyrok w końcu zostanie wykonany. Wczesnym rankiem śpiącego jeszcze Sokratesa odwiedza Kriton. Kiedy Sokrates się budzi, wyraża zdziwienie faktem, że Kriton został wpuszczony przez dozorcę, Kriton wyjaśnia jednak, że zna dozorcę i przekupił go małą sumą pieniędzy. Kriton ma dla Sokratesa złe wieści związane z powracającym okrętem. Próbuje namówić Sokratesa do ucieczki z więzienia, oferuje mu w tym pomoc swoją i przyjaciół.

I nawet znajdując się w takim położeniu Sokrates wdaje się w dysputę filozoficzną. Kriton przedstawia swoje argumenty, próbuje go przekonać, dostarczając powodów, dla których Sokrates powinien nadal żyć. Sokrates jednak, jak to zwykle bywa, waha się i wyraża niepewność. Stanowi to przyczynek do dalszej dyskusji nad własnym interesem a interesem państwa, pomiędzy własną wolą a kwestiami prawnymi, z których składa się społeczny porządek Aten. Sokrates ostatecznie dokonuje rozliczenia swojego życia przede wszystkim wobec swojej ojczyzny i panujących w niej przepisów i konwenansów, rozważając na temat moralności jednostki z jej obowiązkami wobec otoczenia.

Istnieją poważne wątpliwości, czy dialog ten przedstawia zapis prawdziwej rozmowy. Możliwe, iż jest to tylko wytwór wyobraźni Platona, ale bez względu na to, jak jest naprawdę, Sokrates wydaje się tutaj wypowiadać poglądy, które rzeczywiście mógł prezentować. Być może jest to więc pewne odbicie tego, co naprawdę myślał w ostatnich dniach swojego życia.

„Kriton” to kontynuacja „Obrony Sokratesa” i jednocześnie ostatnia część z trylogii platońskiej dotyczącej procesu Sokratesa (Eutyfron, Obrona Sokratesa, Kriton).

Sokrates oczekuje w więzieniu na wykonanie wyroku kary śmierci. Egzekucję odroczono na 30 dni zgodnie z państwowym obyczajem, według którego zabronione jest wykonywanie wspomnianej kary podczas odpływu na wyspę...

Ten dialog jest krótszy niż pozostałe. To rozmowa między Kritonem a Sokratesem, niedługo przed śmiercią tego ostatniego. Kriton namawia Sokratesa na ucieczkę z więzienia i przed karą śmierci. Sokrates odmawia i argumentuje swoją decyzję. W trakcie rozmowy dowiadujemy się ciut o śmierci a więcej o tym dlaczego nie należy przejmować się opinią ogółu (i zarazem dlaczego demokracja nie jest we∂ług Sokratesa najlepszym ustrojem). Dobrze przeczytać po "Obronie" i przed "Fedonem".

Ten dialog jest krótszy niż pozostałe. To rozmowa między Kritonem a Sokratesem, niedługo przed śmiercią tego ostatniego. Kriton namawia Sokratesa na ucieczkę z więzienia i przed karą śmierci. Sokrates odmawia i argumentuje swoją decyzję. W trakcie rozmowy dowiadujemy się ciut o śmierci a więcej o tym dlaczego nie należy przejmować się opinią ogółu (i zarazem dlaczego...

Jeśli chcemy poznać Sokratesa od strony czysto ludzkiej,poznać go nie tylko jako filozofa lecz jako zwyczajnego człowieka wraz z jego rozterkami,słabościami i chwilami otwarcia się na drugiego człowieka,to musimy przeczytać właśnie dialog Platona pt. "Kriton",znajdziemy tu człowieka szykującego się na śmierć,lecz nie zalęknionego, nie próbującego uciec od wyroku,który na niego został wydany,choć istniała możliwość ucieczki. Odnajdujemy w tym dialogu Sokratesa przewyższającego pod każdym względem nie tylko swoich sędziów ,wydających niesprawiedliwy wyrok,ale stojącego ponad większością ówczesnych jak i obecnie żyjących ,pod względem siły i chartu ducha a przede wszystkim,co jest najistotniejsze stojącego niczym mitologiczny Cerber na straży świata swoich przekonań,pilnującego aby żadna pokusa nie odciągnęła go od jego idei życiowych,nawet jeśli miała by to być pokusa ratująca jego własne życie.Dopiero po przeczytaniu "Kritona" pokochałem i w jakimś stopniu zrozumiałem Sokratesa,ukazał mi się bowiem mocarz,nie tylko intelektualny,ale przede wszystko mocarz moralny,i nie dziwię się że młodzi ateńczycy tak lgnęli do jego nauk,nie skażonych obłudą i interesownością ,nauk promujących zdrowe zasady w relacjach międzyludzkich,nie baczących na zysk i koneksje.Polecam.

Jeśli chcemy poznać Sokratesa od strony czysto ludzkiej,poznać go nie tylko jako filozofa lecz jako zwyczajnego człowieka wraz z jego rozterkami,słabościami i chwilami otwarcia się na drugiego człowieka,to musimy przeczytać właśnie dialog Platona pt. "Kriton",znajdziemy tu człowieka szykującego się na śmierć,lecz nie zalęknionego, nie próbującego uciec od wyroku,który na...

Przedstawienie rozmowy Sokratesa z jego uczniem Kritonem, który próbuje go nakłonić do ucieczki przed wyrokiem śmierci.

Sokrates z pozoru jest bardzo opanowany i spokojny wizją nadchodzącej śmierci, jednak można wyczytać między wierszami, że jest zdenerwowany, co przedstawia go jako znacznie bardziej ludzkiego.

Ciekawy przykład dialektyki zastosowanej w praktyce. Poza wartościami literackimi, małe wartości filozoficzne. Bardziej dla ciekawych życia Sokratesa niż jego myśli. Tu, tak jak w "Obronie Sokratesa" nie ma pewności czy rzeczywiście jest to wiernie odwzorowana sytuacja, czy tylko wymysł Platona, który nie był obecny przy tej rozmowie.

Przedstawienie rozmowy Sokratesa z jego uczniem Kritonem, który próbuje go nakłonić do ucieczki przed wyrokiem śmierci.

Sokrates z pozoru jest bardzo opanowany i spokojny wizją nadchodzącej śmierci, jednak można wyczytać między wierszami, że jest zdenerwowany, co przedstawia go jako znacznie bardziej ludzkiego.

Ciekawy przykład dialektyki zastosowanej w praktyce. Poza...

śmieszek z tego sokratesa jakich mało, ja skisłem

śmieszek z tego sokratesa jakich mało, ja skisłem

Czasem dobrze przeczytać coś ambitniejszego. Piękny język.
Polecam.

Czasem dobrze przeczytać coś ambitniejszego. Piękny język.
Polecam.

Sokrates świetnie argumentuje do przyjętej przez siebie tezy. Trochę jak publikujący badania, a chcący się wybić naukowcy.

Sokrates świetnie argumentuje do przyjętej przez siebie tezy. Trochę jak publikujący badania, a chcący się wybić naukowcy.