Jest to jedna z tych książek, które wywierają ogromne wrażenie od początku do samego końca. Niekoniecznie za sprawą porywającej historii, a warsztatu autora. Akcja dzieje się niemalże w całości w tytułowej krainie śniegu, będącej miejscem wyjętym jak z baśni, pomimo swego chłodu i surowości. A jeśli mam sprecyzować jeszcze bardziej to w malutkiej mieścinie położnej w górskiej kotlinie, słynącej z świetnych stoków narciarskich i gorących źródeł. Autor nie szczędził bogatych opisów przedstawionego nam urywka świata, dzięki czemu jest on bardzo żywy i można sobie z łatwością go wyobrazić.

Praktycznie całość traktuje o rodzącej się miłości pomiędzy pochodzącym z Tokio 'miłośnikiem' zachodniego tańca – Shimamurą – który postanowił odwiedzić górskie uzdrowisko, a młodą gejszą, Komako. Niestety mamy sposobność poznać jedynie perspektywę Shimamury. Mimo to myślę, że mogę stwierdzić świadomość swoich uczuć u obojga z nich. Sądzę, że główną problematyką tej historii jest brak umiejętności poruszanie się w relacji romantycznej pomiędzy ludźmi, co może doprowadzić do zaprzepaszczenia okazji na miłość. Nie jest nam dane wiedzieć to czy Komako i Shimamura wykorzystają tę szansę. Ich historia dobiega końca w momencie tragicznego pożaru. Nie, nie giną, ale nie ma możności poznania ich dalszych losów. Nie jestem w żadnym przypadku zawiedziony takim zakończeniem, bo daje ono nam okazję na dopowiedzenie sobie co będzie dalej, choć przyznaję, że zazwyczaj nie jestem usatysfakcjonowany jeśli tak się dzieje. Na szczęście akurat w tym przypadku w mojej ocenie się ono sprawdziło

Jest to jedna z tych książek, które wywierają ogromne wrażenie od początku do samego końca. Niekoniecznie za sprawą porywającej historii, a warsztatu autora. Akcja dzieje się niemalże w całości w tytułowej krainie śniegu, będącej miejscem wyjętym jak z baśni, pomimo swego chłodu i surowości. A jeśli mam sprecyzować jeszcze bardziej to w malutkiej mieścinie położnej w...