Jeden z niewielu komiksów z kolekcji, w których debiut jest lepszy od głównej historii...
Znacie Mockingbird/Bobbi Morse? Jeśli nie – jest to agentka specjalna swojego czasu porwana przez Skrulli. Jest to też (była) żona Hawkeye'a. Ale wróćmy do komiksu.
W albumie dostajemy debiut Bobbi jako Mockingbird. Sama postać byłą już w uniwersum obecna wcześniej, ale bez większych sukcesów. Jednak autorzy na tyle ją polubili, że spróbowali jeszcze raz. Z jakim efektem? Sam komiks nie jest zły. Oczywiście jak na 1980 rok. Jak widać, obecność Spider-Mana robi swoje. Nawet udało mi się wciągnąć w fabułę i nie miałabym nic przeciwko kilku stronom więcej. Bobbi i Spidey tworzyli ciekawy team o którym przyjemnie się czytało. Nie można tego samego powiedzieć o Mockingbird i Hawkeye'u...
Głównej historii komiksu mówię jedno wielkie NIE. Poprawka, nie jedno, a kilka NIE. Pierwsze NIE – rysunki. Strasznie mi się one nie podobały. Oczywiście scenarzyści musieli rysować każdej kobiecie gigantyczne cycki, a facetom muskuły na pół strony. Do tego wszyscy mieli identyczne rysy twarzy, a różnica była tylko we włosach. Całe szczęście nie było dwóch osób o tej samej fryzurze, bo byśmy się pogubili!
Drugie NIE – okładki. Tutaj znowu rysownicy postawili na cycki. Ale zrobili to w taki sposób, że nie znając treści komiksu można podejrzewać, że sięga się po ognistego harlekina. Nie żartuję. Serio jest tak źle.
Trzecie NIE – postacie. Chyba autorzy po narysowaniu tych wszystkich cycków stwierdzili, że wprowadzą w komiks trochę feminizmu. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, ze Bobbi jest silną, niezależną kobietą, która wszystkim potrafi zająć się sama, a Clint to półgłówek, który bez pomocy nie przejdzie cało przez ulicę? Jak oni mogli zrobić z niego totalnego debila o wyglądzie typowego złego mięśniaka na posyłki. No błagam!
Ostatnie NIE – fabuła. Żeby już nie przeciągać – za dużo nudnego romansu między bohaterami, za mało akcji.
Żeby nie było, że komiks ma same minusy – jest jeden plus, czyli długość. Całe szczęście historia liczy tylko cztery zeszyty, bo więcej bym nie zniosła.
Jeśli chcecie sięgnąć po „Mockingbird” to mówię, że robicie to na własną odpowiedzialność.

Jeden z niewielu komiksów z kolekcji, w których debiut jest lepszy od głównej historii...
Znacie Mockingbird/Bobbi Morse? Jeśli nie – jest to agentka specjalna swojego czasu porwana przez Skrulli. Jest to też (była) żona Hawkeye'a. Ale wróćmy do komiksu.
W albumie dostajemy debiut Bobbi jako Mockingbird. Sama postać byłą już w uniwersum obecna wcześniej, ale bez większych...

PTASZYCA

8,5

...I nie zaśpiewają już ptaki!, Spotkanie po latach - opowiadania z 1980 i 2009 roku, autorstwa amerykańskich pisarzy komiksów Jima McCanna (m.in.: "New Avengers") i Stevena Granta (m.in.: "The Punisher").

+
Bobbi Morse aka Mockingbird, to postać, która przeszła długą i trudną drogę w Uniwersum Marvela; zadebiutowała w 1971 roku, jako postać drugoplanowa, ale dopiero w 1980 roku pojawiła się pod kryptonimem Mockingbird u boku Spider-Mana.
Jedni artyści nie dostrzegali jej potencjału inni nie mieli pomysłu na tę postać i dopiero po latach została scharakteryzowana, jako agentka S.H.I.E.L.D. - a było warto się trudzić.
Mockingbird to postać głęboka, tajemnicza i zapadająca w pamięć. Pozbawiona supermocy, przebiegła oraz inteligentna agentka po przejściach, idealnie pasująca do ambitnych historii sensacyjno-szpiegowskich, jak "Spotkanie po latach".

-
Na "...I nie zaśpiewają już ptaki!" trzeba wziąć poprawkę; opowiadanie ciekawie się rozpoczyna, ale jest naiwne nawet jak na lata 70-te i postać Spider-Mana wcale nie poprawia jego jakości. Ot takie do odhaczenia.
"Spotkanie po latach" to już inne czasy. Niestety historia jest przegadana, a relacje na linii Mockingbird-Hawkeye spychają ciekawszą stronę fabularną, którą jest międzynarodowy spisek, na drugi plan.

=
Opowiadania "hybrydy", w których łączone są losy różnych bohaterów wypadają w zależności od gustu czytelnika. Dla jednego Avengers to kwintesencja komiksu, a drugi dostrzega absurd w gromadzeniu tych postaci na jednym planie.
Na szczęście duet Mockingbird-Hawkeye (dwoje śmiertelników) pasuje do siebie doskonale.

A teraz ciekawostka:
Jak dotąd Mockingbird pojawiła się tylko na małym ekranie w serialu "Agents of S.H.I.E.L.D. (2013- ),a w rolę wcieliła się Adrianne Palicki ("John Wick" 2014r.).

PTASZYCA

8,5

...I nie zaśpiewają już ptaki!, Spotkanie po latach - opowiadania z 1980 i 2009 roku, autorstwa amerykańskich pisarzy komiksów Jima McCanna (m.in.: "New Avengers") i Stevena Granta (m.in.: "The Punisher").

+
Bobbi Morse aka Mockingbird, to postać, która przeszła długą i trudną drogę w Uniwersum Marvela; zadebiutowała w 1971 roku, jako postać drugoplanowa,...

W dwudziestym drugim tomie dostaliśmy możliwość poznania komiksowej żony Hawkeye'a i serialowego Agenta TARCZY Huntera, Mocingbird - Bobbie Morse (jaka wielka szkoda, że w serialu nie mogą Huntera nazwać Hawkeye, przecież to on jest Hawkiem z krwi i kości, z całym szacunkiem dla Rennera). Jest to bardzo dobry tom, na pewno top 5 z dotychczasowej kolekcji i stanowi dla mnie dobrą rekompensatę za ten koszmarek z Hawkeye'em na początku serii.
Pierwsza opowieść to (drugi w tej serii) debiut Bobbie Morse. Dlaczego drugi? Bo w pierwszym debiucie, w tomie Hawkeye, debiutowała Mockingbird, tutaj pierwszy raz występuje jako Bobbie. Historia z Pająkiem i Jednookim Agentem w tle, więc nie ma podstaw by nie była to dobra opowieść. Z odpowiednimi dla tamtych czasów rysunkami, tempem akcji, żartami Spidera ale mimo to czytało się to bardzo miło, jak większość opowieści z serii Spiderman.
Druga historia, współczesna, to już tzw "wisienka na torcie". Historia opowiada o tym, jak Ronin (Hawkeye w konspiracji) i Mockingbird chcą zapobiec zamachowi w Europie. Lecz nie to skrada całą historię. Najważniejsze i najlepsze w tej opowieści są relacje między Clintem i Bobbie, żywiołowe jak oni sami, mnóstwo pretensji do siebie a mimo to chemia szalejąca między nimi. Jakbym oglądał tę świetną parę z serialu (jeszcze raz ubolewam dlaczego Hunter nie nazywa się Barton) :) Jedyne nad czym ubolewam to, że nie było w historii Kate Bishop, następczyni Hawka ale to byłoby za dużo dobra w jednym tomie. W końcu Skrulle w zeszycie nie przyprawiały mnie o odruch ziewania! :) W kwestii konstrukcyjnej świetnie tutaj przedstawiono przeplatanie się wątków obecnych z retrospekcjami postaci, przez co poznajemy motywacje bohaterów. Wielki plus. Rysunki prezentują się bardzo ładnie a Mockingbird prezentuje się wręcz uroczo.
Podsumowując bardzo mocne 9, bliskie 10 i kto lubi Marvela a nie kupi tego tomu ten trąba!

W dwudziestym drugim tomie dostaliśmy możliwość poznania komiksowej żony Hawkeye'a i serialowego Agenta TARCZY Huntera, Mocingbird - Bobbie Morse (jaka wielka szkoda, że w serialu nie mogą Huntera nazwać Hawkeye, przecież to on jest Hawkiem z krwi i kości, z całym szacunkiem dla Rennera). Jest to bardzo dobry tom, na pewno top 5 z dotychczasowej kolekcji i stanowi dla mnie...

"Spotkanie po latach" ma to, co uwielbiam we wszelkich opowieściach: skomplikowane relacje, dużą chemię, zabawne dialogi, emocje, no i moich ulubionych bohaterów Marvela.

"Spotkanie po latach" ma to, co uwielbiam we wszelkich opowieściach: skomplikowane relacje, dużą chemię, zabawne dialogi, emocje, no i moich ulubionych bohaterów Marvela.