Książka zawiera dwa niezależne od siebie opowiadania. Trochę szkoda, że pierwsze, autorstwa Pani Weroniki jest takie krótkie. Dla dzieciaków dobra pozycja - wciągająca, pozwalająca na utożsamianie się z rówieśnikami, którzy chcąc nie chcąc czasem byli wciągnięci w środek wiru historii.

Książka zawiera dwa niezależne od siebie opowiadania. Trochę szkoda, że pierwsze, autorstwa Pani Weroniki jest takie krótkie. Dla dzieciaków dobra pozycja - wciągająca, pozwalająca na utożsamianie się z rówieśnikami, którzy chcąc nie chcąc czasem byli wciągnięci w środek wiru historii.

Książka, którą moja córka wygrała w konkursie ortograficznym--dość laurkowy obraz powojennej konspiracji, walczącej z komunizmem. Żołnierze wyklęci są tutaj ludźmi bez skazy, którzy marzą o niepodległej Polsce, a komuniści nazywają ich bandytami zamiast bohaterami i próbują pozabijać. Ale w końcu muszą nastać czasy, kiedy Polska będzie wolna i będzie się o nich pisać książki...
Nie zamierzam odbierać zasług żołnierzom wyklętym, z pewnością wielu z nich faktycznie walczyło o te ideały. Ale z opowieści rodzinnych (wówczas Kresy Wschodnie, okolice Terespola) wiem, że ci właśnie żołnierze potrafili porywać zupełnie niezwiązanych z komuną ludzi ze wsi, żeby po paru miesiącach pokazać gdzie szukać ich kości... I nie są to informacje propagandowe, a rzeczy, które przydarzyły się konkretnym osobom, bliskim mojej babci...
Być może zatem jednak komuniści nie uprawiali czczej propagandy, a było w tym ziarno prawdy? Zabrakło odniesienia się do tych problemów, zdystansowania się do nich, i to jest dla mnie do pewnego stopnia niebezpieczne. Sądzę, że na podobnej zasadzie np. Ukraińcy mogą bezkrytycznie hołubić Banderę. Ciekaw jestem czy jest jakaś bezstronna literatura poświęcona temu tematowi. Choć udało mi się dotrzeć np. do masakry na cywilach dokonanej przez żołnierza wyklętego Łupaszkę w Dubinkach czy do pacyfikacji dokonywanych przez Burego. Chyba za wcześnie, żeby z tego materiału robić książki dla dzieci, zbyt mały dystans mamy do tych spraw i nie umiemy ich ocenić bez emocji.

Książka, którą moja córka wygrała w konkursie ortograficznym--dość laurkowy obraz powojennej konspiracji, walczącej z komunizmem. Żołnierze wyklęci są tutaj ludźmi bez skazy, którzy marzą o niepodległej Polsce, a komuniści nazywają ich bandytami zamiast bohaterami i próbują pozabijać. Ale w końcu muszą nastać czasy, kiedy Polska będzie wolna i będzie się o nich pisać...