Realizm to słowo, które nieczęsto kojarzone jest z Teresą – a mimo to każdy, kto potrafi dostrzec nieupiększoną prawdę o jej życiu, zobaczy niezwykle wrażliwą i bardzo odważną kobietę z krwi i kości, mierzącą się z bolesną rzeczywistością codziennego życia.

Tak jak każdy z nas borykała się z problemami związanymi z naturą ludzką i musiała znaleźć na nie sposób. Tym sposobem była miłość. Teresa nauczyła się kochać ludzi takich, jakimi byli, a nie jakimi chciałaby ich widzieć. „Mała droga” była dla niej środkiem prowadzącym do świętości, a także pozwoliła jej pozostać przy zdrowych zmysłach.

Nie jest to jednak kolejna książka o „małej drodze” jako sposobie na świętość, tych bowiem napisano już wiele. Jej tematem jest duchowość Teresy jako sposób na zachowanie zdrowego rozsądku w świecie często ogarniętym szaleństwem; dzięki temu potrafiła angażować się w życie, a ono jej nie pochłaniało. Miała wyjątkową zdolność kochania innych bez wikłania się w ich problemy. Potrafiła mierzyć się z absurdami codziennego życia bez utraty dystansu.