Książka jest debiutem 15letniej dziewczyny. Udanym debiutem. Świat magii miesza się z rzeczywistością. Nie nudzi , wciąga i zaskakuje. Fajnie poprowadzona akcja, spójna i na końcu zostawiająca to niedopowiedziane coś. Tajemnice, intrygi dla dobra sprawy, świat codziennych trosk ludzkich i świat nadludzi. Pomieszanie Harrego Pottera z serią Zmierzch albo inną o podobnej tematyce mocy , kolorowych oczu, testów i odkrywania samego siebie. Są i królowe a zwłaszcza jedna która odegra główną rolę , królestwo, pieniądze, władza i wszystko to czego w książce o takiej tematyce można by się nie spodziewać a jednak jest i powiem Wam, że pasuje. Dziewczyna ma wyobraźnie, ma lekkie pióro i to coś co pozwala książce porwać czytelnika w tamten przedstawiony w niej świat. Jednym słowem brawo Ola :)

Książka jest debiutem 15letniej dziewczyny. Udanym debiutem. Świat magii miesza się z rzeczywistością. Nie nudzi , wciąga i zaskakuje. Fajnie poprowadzona akcja, spójna i na końcu zostawiająca to niedopowiedziane coś. Tajemnice, intrygi dla dobra sprawy, świat codziennych trosk ludzkich i świat nadludzi. Pomieszanie Harrego Pottera z serią Zmierzch albo inną o podobnej...

Salamina to zwyczajna nastolatka, którą w wieku sześciu lat znalazło na plaży pewne małżeństwo. Jako, że przez dłuższy czas nie udało się ustalić biologicznych rodziców dziewczynki, została ona przez nich adoptowana. Kiedy Salamina kończy 16 lat, otrzymuje tajemniczy list z niezwykłej szkoły. Czy to przeszłość upomina się o dziewczynę?

„SLATRON. Przeznaczenie” reprezentuje młodzieżową fantastykę, czyli gatunek, z którym już dawno nie miałam do czynienia. I jestem pozytywnie zaskoczona: jeżeli wszyscy autorzy zachowują tak wysoki poziom, będę częściej po takie książki sięgała. Podczas lektury można zauważyć, że pani Aleksandra miała pomysł na swoją powieść i konsekwentnie go realizowała. Mimo iż na początku sceptycznie do niej podeszłam, to ze strony na stronę wciągała mnie ona coraz bardziej. Bardzo szybko odkryłam, kim jest Salamina, ale nie odebrało mi to przyjemności z czytania. Duża w tym zasługa bohaterów, a także krótkich, bardzo dobrych i sugestywnych opisów. Towarzyszyłam Salaminie w nowej szkole, co sprawiło mi niebywałą frajdę, bo lubię przeżywać wszystko z bohaterami.

Co do postaci, to są one typowymi nastolatkami, więc ich język jest bardzo żywy, młody, zachowanie oraz uczucia - wszystko to idealnie odzwierciedla ten specyficzny wiek. Bez względu czy chodzi o bohaterów pierwszo czy drugoplanowych, autorce udało się oddać ich charakter. Każdy z nich wnosił do powieści to „coś” nadając jej odpowiedni klimat i pozwalając lepiej wejść w ten młodzieżowy świat. Nie zabrakło również wątku miłosnego, jednak nie jest on dominujący. Dzieje się jakby w tle i w bardzo naturalny sposób rozwija się między Salaminą, a szkolnym przystojniakiem, Damonem. Kolejnym wątkiem, który przypadł mi do gustu w powieści, był motyw przyjaźni. Podkreśla on to, że prawdziwemu przyjacielowi wszystko można wybaczyć, że mimo największych przeszkód ta relacja zostaje w nas na całe życie i nic nie jest w stanie jej popsuć. Nie chcę pisać o co konkretnie chodzi, bo za dużo bym zdradziła z fabuły. Mam nadzieję, że jeżeli sięgniecie po powieść sami do tego dojdziecie.

Było o plusach, bo jest ich dużo, teraz pora na jeden minus. Jedynym zgrzytem – jak dla mnie, czyli matki dwójki dzieci – to lekkość, z jaką swoją ukochaną córkę rodzice „przekazali” obcemu mężczyźnie, który się po nią zjawił. Rozumiem, że tak musiało być, inaczej powieść musiałaby się skończyć po kilku stronach ale rodzice Salaminy są po prostu zwyczajnymi ludźmi, a szkoła niezupełnie wpisuje się w kanon „standardowych” placówek, więc autorka powinna trochę nad tym popracować. To moje subiektywne odczucie, które pewnie wynika z tego, że mam dzieci, więc inaczej do takiej sprawy podchodzę. Jednak nie wpływa to na pozytywny odbiór powieści. Dostałam informację od autorki, że pisze drugą część, więc na pewno będę chciała ją przeczytać.

http://zksiazkanakanapie.blogspot.com/

Salamina to zwyczajna nastolatka, którą w wieku sześciu lat znalazło na plaży pewne małżeństwo. Jako, że przez dłuższy czas nie udało się ustalić biologicznych rodziców dziewczynki, została ona przez nich adoptowana. Kiedy Salamina kończy 16 lat, otrzymuje tajemniczy list z niezwykłej szkoły. Czy to przeszłość upomina się o dziewczynę?

„SLATRON. Przeznaczenie” reprezentuje...

W ramach book tour przyszłą do mnie debiutancka książka młodziutkiej autorki – Aleksandry Szymaniak.

Po pierwszych przeczytanych stronach miałam wrażenie, że czytam historię inspirowaną Harrym Potterem.

Drugie wrażenie jakie odniosłam przybliżyło mi tu podobieństwo do zmierzchu.

Trzecie wrażenie jakie odniosłam po kilkudziesięciu stronach było takie, że jednak nie. Jednak jest to co innego. Coś co szybko wciąga czytelnika w świat głównej bohaterki o bardzo nietypowym imieniu – Salamina.

Salaminę poznajemy już w pierwszych stronach książki, gdy młode małżeństwo znajduje ją jako nieprzytomne dziecko na plaży. Nie pamięta jak się tu znalazła, swojego imienia czy też swoich rodziców.

W dniu swoich szesnastych urodzin Salamina dostaje list, który początkowo bierze za kiepski żart, który okazuje się rzeczywistością. Salamina jest postacią nadludzką ! Po pożegnaniu z przybranymi rodzicami i przyjaciółką wyjeżdża do szkoły „Omega” w której pozna tajniki swojej uaktywniającej się mocy oraz jak nad nią panować, a między tym wszystkim ciekawe wydarzenia, które się jej przytrafią.
Zakończenie pozostawiło mi niedosyt. Skończyło się w momencie w którym liczyłam na dalszą część w której dowiemy się czegoś więcej. Jak przykładowo jej kuzynka będzie się zachowywać, król powita zaginioną, znajomi zareagują oraz jej 'rodzice'.

Czytało się szybko i miło. Fabuła mnie wciągnęła mimo początkowych obaw do wcześniej już wymienionych „podobieństw” co było niepotrzebne zupełnie. Książkę mogę polecić na pewno młodzieży oraz i starszym czytelnikom, którzy lubią takie klimaty w książkach. Z niecierpliwością czekam na moment, gdy ukarze się drugi tom tej historii.

W ramach book tour przyszłą do mnie debiutancka książka młodziutkiej autorki – Aleksandry Szymaniak.

Po pierwszych przeczytanych stronach miałam wrażenie, że czytam historię inspirowaną Harrym Potterem.

Drugie wrażenie jakie odniosłam przybliżyło mi tu podobieństwo do zmierzchu.

Trzecie wrażenie jakie odniosłam po kilkudziesięciu stronach było takie, że jednak nie....

Jak na debiut młodej "pisarki" to całkiem niezła książka dla młodzieży. Ale tylko dla młodego czytelnika, starszego raczej zanudzi. Przeczytałam z ciekawości, ale szło mi dość kiepsko.

Jak na debiut młodej "pisarki" to całkiem niezła książka dla młodzieży. Ale tylko dla młodego czytelnika, starszego raczej zanudzi. Przeczytałam z ciekawości, ale szło mi dość kiepsko.

„Slatron. Przeznaczenie” Aleksandry Szymaniak to powieść, która dość sporo czasu spędziła w mojej recenzyjnej kolejce. Nie wiem, dlaczego tak się stało, gdyż fantastyka to gatunek literacki, który mogę czytać bez przerwy i chyba nigdy mi się nie znudzi. Jednak książka odczekała swoje, ale czy tego żałuję? Zapraszam na recenzję.

„Salamina w wieku sześciu lat została adoptowana. Jej pochodzenie owiane jest tajemnicą – nie wiadomo, kim byli jej rodzice ani gdzie się urodziła.
W dniu szesnastych urodzin okazuje się, że Salamina nie jest zwykłą nastolatką, Posiada niezwykłe moce, które będzie musiała nauczyć się kontrolować. Wszystko wyjaśni się podczas pobytu w szkole dla... postaci nadludzkich.”

Aleksandra Szymaniak urodziła się 22 września 2000 roku w Gorzowie Wielkopolskim. Jej największą pasją jest pisanie książek oraz opowiadań. W wolnych chwilach oczywiście czyta, ale także ogląda amerykańskie seriale. Powieść „Slarton. Przeznaczenie”, czyli swój debiut literacki pisała przez półtora roku.

Na samym początku muszę się przyznać do tego, że byłam w szoku i nie dowierzałam, że autorka jest tak młodą osobą. Byłam bardzo ciekawa, czy tak młoda osóbka, jak Aleksandra, mogła napisać książkę, która zadowoli mnie – starego książkowego wyjadacza. I wiecie co? Po lekturze tej powieści mogę powiedzieć, że to dobry debiut, który jednak ma kilka wad, ale wszystko jest do dopracowania.

Muszę przyznać, że początek książki, bardzo, ale to bardzo przypominał mi Harrego Potera, tylko w żeńskiej wersji. Mamy tutaj młodą dziewczynę, tajemniczy list i szkołę, w której uczą się osoby obdarzone mocami. Prawda, że podobnie to brzmi? Jednak nie zniechęcajcie się, gdyż dalej tych podobieństw już nie ma, autorka stworzyła coś swojego, coś niebanalnego i bardzo ciekawie poprowadziła fabułę.

Aleksandra Szymaniak jak na swój wiek ma bardzo dojrzały styl i przede wszystkim potrafi się nim bardzo dobrze posługiwać. Gdybym nie przeczytała, ile ma lat, to na pewno nie naprowadziłaby mnie na to jej powieść. Oprócz stylu, który jest naprawdę dobry, autorka stworzyła także bardzo wyrazistych i charakterystycznych bohaterów, jednak niestety miałam problem, żeby ich polubić i tak naprawdę nie wiem, dlaczego tak się stało. Może dlatego, że w książce zabrakło mi emocji, które budują całą atmosferę? Momentami podczas czytania nie czułam niestety nic i tego mi najbardziej żal, bo emocje są niesamowicie ważne. Książka jest napisana dobrze, wciąga, akcja toczy się szybko i cały czas z ciekawością śledzimy losy bohaterów, tylko tych emocji brak...

W książce pojawia się także wątek miłosny, ale na całe szczęście nie jest on najważniejszy, tylko dzieje się z boku i nie przytłacza całej fabuły i bardzo podobało mi się to, jak został on poprowadzony.

Uważam, że mimo tych niedociągnięć warto sięgnąć po tę powieść, bo autorka ma ogromny potencjał, łatwo można to stwierdzić już po przeczytaniu kilku pierwszych stron tej powieści. Myślę, że najbardziej książka ta nadaje się dla nastolatków, którzy są w podobnym wieku co główna bohaterka. Nie ukrywam, że i ja miło spędziłam przy niej czas, mimo tych minusów, które wymieniłam Wam wyżej. Jest to na pewno powieść pełna tajemnic, barwnych opisów, które niesamowicie pobudzają wyobraźnie i także problemów, z którymi borykają się nastolatkowie.
Link do recenzji
http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/2017/05/slatron-przeznaczenie-aleksandra.html

„Slatron. Przeznaczenie” Aleksandry Szymaniak to powieść, która dość sporo czasu spędziła w mojej recenzyjnej kolejce. Nie wiem, dlaczego tak się stało, gdyż fantastyka to gatunek literacki, który mogę czytać bez przerwy i chyba nigdy mi się nie znudzi. Jednak książka odczekała swoje, ale czy tego żałuję? Zapraszam na recenzję.

„Salamina w wieku sześciu lat została...

Miałam przyjemność jako tako poznać wcześniej tą autorkę poprzez stronkę internetową, z której wywodzą się genialni pisarze (chyba każdy wie, że chodzi o wtt) i Ola na pewno do nich się zalicza.
Książka zostawiła we mnie masę pytań, sprzecznych uczuć, jednym słowem zrobiła mi z mózgu ciapkę. Jednak i tak należy do książek z dużym plusem za niebanalną treść. Pomimo tego, że parę rzeczy było lekko przewidywalnych to i tak chciałam jak najszybciej dotrzeć do momentu rozwiązania tajemnicy i pomimo tego, że to wcześniej przeczuwałam i tak przeżywałam te chwilę.
Jednym słowem książka idealna na jesienne wieczory z gorącą czekoladą u boku.

Miałam przyjemność jako tako poznać wcześniej tą autorkę poprzez stronkę internetową, z której wywodzą się genialni pisarze (chyba każdy wie, że chodzi o wtt) i Ola na pewno do nich się zalicza.
Książka zostawiła we mnie masę pytań, sprzecznych uczuć, jednym słowem zrobiła mi z mózgu ciapkę. Jednak i tak należy do książek z dużym plusem za niebanalną treść. Pomimo tego, że...

Książka super. Bardzo mi się podobała. Jest jak powiew świeżości. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Nie mogę się doczekać kontynuacji losów Salaminy.

Książka super. Bardzo mi się podobała. Jest jak powiew świeżości. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Nie mogę się doczekać kontynuacji losów Salaminy.

Moim zdaniem rewelacyjna powieść! Rzeczywistość "Slatronu" jest bardzo wciągająca i łatwa do przyswojenia. Czyta się ją szybko i z wypiekami na twarzy. Lekka, napisana zrozumiałym słownictwem. Polecam :)

Moim zdaniem rewelacyjna powieść! Rzeczywistość "Slatronu" jest bardzo wciągająca i łatwa do przyswojenia. Czyta się ją szybko i z wypiekami na twarzy. Lekka, napisana zrozumiałym słownictwem. Polecam :)

Moim zdaniem książka bardzo fajna, wciagająca , łatwo się czyta. Czekam na kolejne części .

Moim zdaniem książka bardzo fajna, wciagająca , łatwo się czyta. Czekam na kolejne części .

Książka bardzo fajna, ciekawa fabuła. Lekko się czyta, jest wciągająca i może jest to książka typowo młodzieżowa to mi przypadła do gustu.

Książka bardzo fajna, ciekawa fabuła. Lekko się czyta, jest wciągająca i może jest to książka typowo młodzieżowa to mi przypadła do gustu.