Księga marnowania czasu odchodzi od dotychczasowej formuły Gdy zapłaczą cykady. Wcześniej każdy z tomów zaczynał się sielankowymi perypetiami młodego przybysza do wioski Hinamizawa. Jego życie zamieniało się w horror wraz z poznawaniem sekretów tego miejsca i jego mieszkańców. Czwarty tom rozpoczyna swoją akcję na kilka lat przed wydarzeniami przedstawianymi we wcześniejszych rozdziałach. Tym razem początkiem historii jest tajemnicze porwanie wnuka pewnego ministra. Policja bada wszelkie poszlaki związane ze sprawą.

W efekcie tego młody funkcjonariusz Mamoru Akasaka ma za zadanie sprawdzenie wioski, która może być powiązana ze sprawą przez protesty mieszkańców związane z działalnością ministerstwa. Na miejscu bohater spotyka uroczą dziewczynkę, która należy do jednego z ważnych lokalnych rodów. Dziecko przepowiada policjantowi przyszłość i ostrzega go by jak najszybciej opuścił Hinamizawę. Policjant jest jednak zbyt skoncentrowany na śledztwie, by to uczynić. Czy ta decyzja zaważy na przyszłości bohatera?

Księga marnowania czasu odchodzi od dotychczasowej formuły Gdy zapłaczą cykady. Wcześniej każdy z tomów zaczynał się sielankowymi perypetiami młodego przybysza do wioski Hinamizawa. Jego życie zamieniało się w horror wraz z poznawaniem sekretów tego miejsca i jego mieszkańców. Czwarty tom rozpoczyna swoją akcję na kilka lat przed wydarzeniami przedstawianymi we...

Akasaka to dość młody policjant. Jest nawet nieco strachliwy kiedy dowiaduje się o zjawiskach nadprzyrodzonych czy morderstwach. Niewinny i zdeterminowany, być może także naiwny. W Tokio zostawia ciężarną żonę, która być może niedługo zacznie rodzić. Jego misja infiltracji w Himinazawie jest całkowicie tajna. Choć wzbudza nieufność większości wieśniaków, małej Rice udaje się z nim zaprzyjaźnić. Jednak, nie wiadomo dlaczego, ta dziewczynka wzbudza w nim nie tylko instynkty opiekuńcze, ale i strach…
Więcej na: https://www.monime.pl/gdy-zaplacza-cykady-ksiega-marnowania-czasu-tom-4/

Akasaka to dość młody policjant. Jest nawet nieco strachliwy kiedy dowiaduje się o zjawiskach nadprzyrodzonych czy morderstwach. Niewinny i zdeterminowany, być może także naiwny. W Tokio zostawia ciężarną żonę, która być może niedługo zacznie rodzić. Jego misja infiltracji w Himinazawie jest całkowicie tajna. Choć wzbudza nieufność większości wieśniaków, małej Rice udaje...

Trochę thriller odnośnie politycznego porwania, ale dużo miejsca jest też na nieco lżejsze momenty - jak gra w madżonga. Potrzebna do pełniejszego zrozumienia finalnej części historii przeurocza relacja Riki i Akasaki to zdecydowany plus tego rozdziału. Ale są też pierwsze wiarygodne przebłyski co do wyjaśnienia przeszłości wioski i konfliktu, jaki ją dotknął kilka lat wcześniej.

Trochę thriller odnośnie politycznego porwania, ale dużo miejsca jest też na nieco lżejsze momenty - jak gra w madżonga. Potrzebna do pełniejszego zrozumienia finalnej części historii przeurocza relacja Riki i Akasaki to zdecydowany plus tego rozdziału. Ale są też pierwsze wiarygodne przebłyski co do wyjaśnienia przeszłości wioski i konfliktu, jaki ją dotknął kilka lat...

"Księga marnowania czasu"? Dla czytelnika raczej nie.

"Księga marnowania czasu"? Dla czytelnika raczej nie.

Głównym (lub raczej będzie tutaj pasować określenie jednym z głównych) bohaterów komiksu jest nastolatek Maebara Keiichi, który przeprowadza się z rodzicami z wielkiego miasta do małej górskiej wioski Hinamizawa, gdzie jego ojciec artysta ma znaleźć natchnienie twórcze. Spokojna okolica i przyjaźni mieszkańcy, są na tyle urokliwi, że chłopak szybko przyzwyczaja się do nowego otoczenia. Duża zasługa również w tym szkolnych koleżanek, które swoją żywiołowością i nietuzinkowymi pomysłami, pozwalają mu zapomnieć o wielkomiejskim życiu. Dobra zabawa, dużo śmiechu, radości i beztroski, jednym słowem wiejska sielanka. Wszystko zaczyna jednak się zmieniać w momencie, kiedy dowiaduje się on o przeszłości wioski, zwanej „Otchłań demona”. Odległa mroczna historia to jedno, jednak informacje o stosunkowo niedawnej serii tajemniczych zniknięć i zgonów, rozpala jego wyobraźnię. Im mocniej zagłębia się on w ten temat, tym bardziej staje się przerażony, poznając coraz więcej krwawych szczegółów. Postanawia on za wszelką cenę rozwiązać ową zagadkę, pozostaje jednak otwartym pytanie, czy mu się to uda i czy wystarczająco długo przeżyje?

Powyżej opisany zarys fabularny to tylko główna baza scenariusza, która z każdym recenzowanym tomem wygląda inaczej. Seria zasadniczo podzielona jest na dwie wielotomowe części. Pierwsze cztery tomy, stanowią księgi pytań, które mają za zadanie zaciekawić czytelnika, oferując mu historię pełną zagadek i ukrytych znaczeń, które musi sam odnaleźć, aby zrozumieć w całości opowieść. Jest to oczywiście naleciałość oryginalnego tytułu (gry visual novel). Element ten został jednak odpowiednio dopasowany do mangowych realiów i sprawdza się naprawdę bardzo dobrze.

Pierwsze trzy tomy serii (Księga uprowadzenia przez demony; Księga dryfującej bawełny; Księga morderczej klątwy) są do siebie podobne pod względem formy. Początek tomików to fabuła pełna humoru (często głupkowatego i odrobinę infantylnego, jednak na swój sposób zabawnego),dobrej zabawy i beztroskiego wiejskiego życia. Z każdą kolejną przeczytaną stroną scenariusz staje się jednak coraz bardziej mroczny, tajemniczy, krwawy i mocno zaskakujący. Zaprezentowaną konwencję formy łamie tutaj Księga czwarta (Księga Marnowania Czasu),która zaczyna się w iście hitchcockowskim stylu od krótkiego, ale mocnego akcentu, który wgniata czytelnika w fotel, aby później stosunkowo spokojniej budować całą akcję dążącą do już pokazanego finału.


Tak jak zostało to już wspomniane, poszczególne księgi fabularnie opierają się na pewnej scenariuszowej bazie, która w poszczególnych częściach jest odpowiednio dopasowywana i zmieniana. Każdy tomik to nacisk na inną bohaterkę (szkolą koleżankę Keiichiego),której przeszłość determinuje jej obecne życie i jej działania. Poruszana tutaj tematyka, z pewnością nie należy do łatwych, prostych i przyjemnych, dotykając często poważnych i emocjonalnych problemów (np. przemoc nad dziećmi, samotność, traumy przeszłości). Kolejną częścią wspólną jest wspomniany nietuzinkowy klimat, który z błogiego, szybko potrafi przerodzić się w coś naprawdę ciężkiego, mogącego wywołać u bardziej wrażliwego odbiorcy uczucie lęku (dlatego tez manga zalecana jest czytelnikowi 16+).

Śmiało można napisać, że „Gdy Zapłaczą Cykady”, to tytuł wielowymiarowy, który nie jest łatwy do zaszufladkowania w wielu swoich aspektach. Chodzi tutaj nie tylko zróżnicowane gatunki będące częścią składową scenariusza (horror, thriller, kryminał, sensacja, dramat, komedia, znajdą się nawet pewne elementy romansu),ale również jej nietuzinkową formę, która znacząco odbiega od wszystkich innych standardowych komiksów.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=123221

Głównym (lub raczej będzie tutaj pasować określenie jednym z głównych) bohaterów komiksu jest nastolatek Maebara Keiichi, który przeprowadza się z rodzicami z wielkiego miasta do małej górskiej wioski Hinamizawa, gdzie jego ojciec artysta ma znaleźć natchnienie twórcze. Spokojna okolica i przyjaźni mieszkańcy, są na tyle urokliwi, że chłopak szybko przyzwyczaja się do...

Ten tom dopełnia całość historii i ukazuje ją z perspektywy przyszłości. Razem z Riką cofamy się do początków, jesteśmy coraz bliżej poznania genezy zła w Hinamizawie.

Ten tom dopełnia całość historii i ukazuje ją z perspektywy przyszłości. Razem z Riką cofamy się do początków, jesteśmy coraz bliżej poznania genezy zła w Hinamizawie.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-gdy-zapacza-cykady.html

"Gdy zapłaczą cykady" ciekawiło mnie głównie swoją objętością. Dopiero później doczytałam, że to dwa tomy w jednym, ale to tylko podniosło moje oczekiwanie na lekturę tej mangi. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej historii, a to co otrzymałam zaskoczyło mnie, a momentami nawet zdziwiło.


FABUŁA
Keiichi przeprowadza się razem z rodzicami do małej wioski. Jego ojciec, artysta twierdzi, że tutaj będzie miał wenę i będzie mógł tworzyć swoje dzieła. Chłopak, zamiast być zmartwiony przeprowadzką i nowym otoczeniem cieszy się, na nowe przygody. A na te nie trzeba długo czekać, bowiem już pierwszego dnia w szkole wpada w oko czterem uroczym dziewczynom, które zapraszają go do swojego klubu, w którym grają w różne gry. Keiichi chętny na kobiece uwielbienie (ach hormony buzują) z chęcią przystępuje do ich ekipy, szczególnie, że jedna z dziewczyn wyjątkowo mu się podoba. Rena, bo tak na imię ma wybranka Keiichiego, ma obsesję na punkcie słodkości i jest w stanie zrobić dla nich dosłownie wszystko. Chłopak razem z Reną chodzi do szkoły, ponieważ mają po drodze. Pewnego dnia Keiichi odkrywa, że w wiosce dawno temu doszło do buntu. Rada chciała zatopić wioskę, ale ludzie się zbuntowali, a po tym buncie, co roku w święto dryfującej bawełny ktoś umiera i ktoś ginie. Przy okazji Keiichi dowiaduje się też, że przez bunt o zalanie wioski Hinamizawy wiele ludzi zginęło w tajemniczych okolicznościach, a części ciał do dzisiaj nie odnaleziono. Chłopiec zaczyna dociekać, o co tak naprawdę chodzi w tej historii, a kiedy sytuacja zaczyna robić się zbyt niewygodna Keiichi doznaje szoku widząc... oczy.
Cóż, nikt nie powiedział, że grzebanie w starych sprawach nie ukręci bicza nad ciekawskim kilka lat później.

OPRAWA GRAFICZNA
Wydawnictwo Waneko sprytnie rozwiązało sprawę połączenia dwóch tomów w jeden w każdej księdze, jaka należy do serii „Gdy zapłaczą cykady”. Muszę przyznać, że wydać 27 zł za dużą, świetnie prezentującą się na półce mangę, a wydać 25 zł za cienką książeczkę to coś, co kusi chyba najbardziej. Wszystkie pierwsze cztery księgi są utrzymane na tym samym poziomie, co cieszy oko, kiedy się na nie patrzy. Wiem, że niektóre osoby są uczulone na łączenie słodkich, małych dziewczynek z brutalnością i krwią lejącą się na wszystkie możliwe strony, ale w tych czterech księgach mi osobiście to nie przeszkadzało.
No, ale to jestem ja. Mi mało co przeszkadza, jak mam być szczera. Szczególnie kiedy historia broni się sama.

BOHATEROWIE
Każda z ksiąg skupia się na Keiichim i innej bohaterce. Tak poznajemy Mion, Rikę, Satoko i Renę. Z każdą z nich chłopak ma do czynienia osobiście i w grupie, z przyjaciółmi. Każda z dziewczyn jest też unikatowa i każda ma oryginalną historię swojego życia. Keiichi poznaje wszystkie cztery, aczkolwiek najbardziej interesuje go sprawa tamy, do której jak doskonale wiemy sięgać nie powinien.
O dziwo nie polubiłam żadnej bohaterki. Wszystkie te dziewczyny mają coś, co sprawia, że nie jestem ich fanką. Chociaż, jak zapytacie mnie co to takiego, to nie będę w stanie odpowiedzieć. Czasami... miałam ciarki na plecach patrząc na nie. Myślę, że Wy też będziecie mieli, kiedy zdecydujecie się sięgnąć po „Gdy zapłaczą cykady”.

OPINIA OGÓLNA
„Gdy zapłaczą cykady” to mangowy thriller. Chociaż historia może wydawać się nieco infantylna i słodka (fragmenty rzeczywiście takie są),to w ogólnym rozrachunku chodzi o to, aby lekko się bać. Autorzy podsuwają nam zarówno prawdziwe, jak i fałszywe informacje, a my zaczynamy główkować, jak potoczy się fabuła, co było prawdą i kto jest winny wszystkim zabójstwom. Nie da się ukryć, że i tak nie będziemy w stanie dowiedzieć się prawy sami, kończąc te cztery tomy, bowiem to jest dopiero początek całej historii. Dopiero następne tomiki zaczną nam klarować całą sytuację przedstawioną w tej mandze.
Muszę przyznać, że jest to dobry thriller, aczkolwiek powtarzające się motywy na początku każdej mangi i czasami w jej środku skutecznie mnie męczyły. Przy trzecim tomie musiałam odpocząć, bo miałam wrażenie, że znowu czytam to samo i przestałam dostrzegać niuanse, które zostały przygotowane przez autorów. Ci zaś, bawią się z Czytelnikami w „kotka i myszkę”, a czasami w „znajdź różnice”. Zaiste ciekawa to rozgrywka, bo to my jesteśmy na przegranej linii, a nie oni.
„Gdy zapłaczą cykady” zainteresowało mnie, jednak zanim sięgnę po następne tomy, będę musiała się trochę zresetować i odpocząć od tych bohaterów. Planuję sięgnąć po kolejne, ale dopiero za jakiś czas. Za to, jeżeli szukacie thrillera, który czasami wzbudzi w Was niepokój, to ta seria jest naprawdę dobrym kandydatem do przeczytania.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-gdy-zapacza-cykady.html

"Gdy zapłaczą cykady" ciekawiło mnie głównie swoją objętością. Dopiero później doczytałam, że to dwa tomy w jednym, ale to tylko podniosło moje oczekiwanie na lekturę tej mangi. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej historii, a to co otrzymałam zaskoczyło mnie, a...

CHCĘ ŻYĆ

Pierwsze trzy tomy „Gdy zapłaczą cykady” oferowały nam właściwie tę samą opowieść, obsadzoną tymi samymi bohaterami. Różniły się jednak przebiegiem zdarzeń i rozłożeniem akcentów. Jak zapowiadał autor scenariusza, wersji całej opowieści jest trzy, o czym zatem opowiada tom czwarty, skoro Księga Odpowiedzi zaczyna się dopiero od części piątej? Żeby nie zdradzać Wam zbyt wiele, powiem tylko, że w części tej cofamy się nieco w czasie, by przyjrzeć się bliżej wydarzeniom poprzedzającym akcję… Właśnie, której wersji „Cykad”? A może na czytelników czeka kolejna alternatywna historia z tymi samymi bohaterami? To już będziecie musieli odkryć sami, ale jeśli podobały się Wam poprzednie tomy, ten także Was nie zawiedzie.

Rok 60 ery Shouwa. Obok świątyni znalezione zostaje ciało Riki. Śledztwo wykazuje, że morderca rozciął jej brzuch, gdy jeszcze żyła, po czym rozrzucił wokoło wnętrzności. Kto mógł zrobić coś takiego?
Rok 53. Porwany zostaje wnuk ministra infrastruktury. Sprawą zajmuje się Wydział ds. bezpieczeństwa Komendy Głównej Policji, a ponieważ tropy wiodą do Hinamizawy, wioski która skrywa swoje tajemnice za wszelką cenę. Jej mieszkańcy kryją siebie nawzajem, a na dodatek nie brak im wysoko postawionych znajomych w okolicznych miastach, przez co każda zbrodnia, do której tam dochodzi, staje się zbrodnią doskonałą. Mamoru Akasaka, który trafia do wsi by poprowadzić śledztwo, widząc panującą tu sielankę, nie może uwierzyć, że Hinamizawa skrywa mroczną stronę. Tym bardziej, gdy poznaje jakże uroczą małą Rikę. Niestety wkrótce przekonuje się, że nic nie jest takie, jakie się wydaje. Łącznie z samą Riką…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/gdy-zapacza-cykady-4-ksiega-marnowania.html

CHCĘ ŻYĆ

Pierwsze trzy tomy „Gdy zapłaczą cykady” oferowały nam właściwie tę samą opowieść, obsadzoną tymi samymi bohaterami. Różniły się jednak przebiegiem zdarzeń i rozłożeniem akcentów. Jak zapowiadał autor scenariusza, wersji całej opowieści jest trzy, o czym zatem opowiada tom czwarty, skoro Księga Odpowiedzi zaczyna się dopiero od części piątej? Żeby nie zdradzać Wam...

Ja tylko powiem że ten tom się nieco różni od anime, przynajmniej obrazowo. Nie wiem czy następne tomy będą się bardzo różnic od anime, ale jestem ciekawa.

Ja tylko powiem że ten tom się nieco różni od anime, przynajmniej obrazowo. Nie wiem czy następne tomy będą się bardzo różnic od anime, ale jestem ciekawa.

Tytuł adekwatny.

Tytuł adekwatny.