Przemierzam stopniowo horrorowy świat rozmaitych komiksów, musiałam więc trafić również na serię jednotomówek Waneko. Tak się złożyło, że na pierwszy ogień poszła pozycja „Demon Grzechu – Tsumitsuki” autorstwa Hiro Kiyohary. Muszę jednak przyznać: nie przypadła mi ona szczególnie do gustu.

Każde miasteczko ma jakieś legendy czy sekrety… Niektóre bardziej przerażające od innych. Chinatsu Takada przenosi się z Tokio do nowej szkoły – wkrótce zauważa, że klasowa koleżanka od jakiegoś czasu dziwnie się zachowuje… Podczas jednego z powrotów do domu natrafia na tajemniczego Kurou. Chłopiec opowiada jej o pradawnych demonach – Tsumitsuki, które żywią się wyrzutami sumienia, doprowadzając do śmierci opętanego człowieka… Przejmują tym samym jego ciało, przemieniając je w potwora. Dawno temu pewna kapłanka zdołała pokonać je wszystkie, jednak ciemne moce nieustannie powracają, by siać zamęt i zniszczenie. Jaki ma to jednak związek z coraz słabszym samopoczuciem Shinohary…? W dodatku – skąd Kurou wie tak wiele o tych demonach?

Opowieść składa się z pięciu króciutkich opowiadań, które tak naprawdę sprowadzają się do tego samego. Ktoś zachowuje się dziwnie, okazuje się być opętany, a do gry wkracza Kurou – następnie to samo ma miejsce trzy razy, by na sam koniec przybliżyć pobieżnie postać bohatera, który spaja wszystkie opowieści w jedną całość. Jednakże poszczególne segmenty nie wyróżniają się niemal niczym. Powody pojawienia się Tsumitsuki są różne, lecz ile można czytać i oglądać to samo… W trakcie czułam się trochę tak, jak podczas seansu pierwszych odcinków „Jigoku shōjo” (eng.: „Hell Girl”),które co tu dużo mówić – po prostu nudzą swą powtarzalnością. Choć pomysł był naprawdę ciekawy, to trudno było mi wykaraskać tyle cierpliwości, by faktycznie skończyć opowieść. W dodatku wątki faktycznie intrygujące nie zostały wystarczająco rozwinięte… Gdyby objętość jednego z tych krótkich opowiadań przeznaczyć na faktyczną rozbudowę postaci, całość wyszłaby moim zdaniem zdecydowanie lepiej.

Rysunkowo manga wypada naprawdę dobrze, postaci wyglądają ciekawie i bardzo charakterystycznie mimo swej prostoty – co świadczy o dobrej wizualizacji poszczególnych bohaterów. Jednak ładne przedstawienie nijak nie nadrabia braku wyróżniających się osobowości. Atrakcyjnie prezentują się tła, pełne szczegółów, dzięki czemu udanie kreują klimat lokacji. Przyznam jednak, że jest tu mniej grozy, niż można by było oczekiwać. Potwory nie straszą, nie intrygują, manifestacje demonów wypadają dość blado, przez co trudno przejąć się losem zaatakowanych bohaterów… Zdecydowanie zabrakło tu czegoś przerażającego, co przykułoby czyjąkolwiek uwagę. Pojedynki z siłami zła również nie wzbudzają szczególnych emocji – mijają bardzo szybko i niemal bez echa.

Raczej odradzałabym sięganie po mangę „Demon Grzechu - Tsumitsuki”. Nie oferuje ona sobą nic zachwycającego: ot proste czytadło na jeden raz, do którego nigdy więcej się nie wróci. Nie jest warta zakupu tym bardziej, że w czasie pisania tej recenzji nabyć ją można wyłącznie z drugiej ręki, często po bardzo zawyżonej w stosunku do rzeczywistej wartości cenie… Z mojej strony wyłącznie 5/10: przy czym ocenę tę ratują niemal wyłącznie udane rysunki i pewna spójność mimo dość przeciętnej fabuły.

Przemierzam stopniowo horrorowy świat rozmaitych komiksów, musiałam więc trafić również na serię jednotomówek Waneko. Tak się złożyło, że na pierwszy ogień poszła pozycja „Demon Grzechu – Tsumitsuki” autorstwa Hiro Kiyohary. Muszę jednak przyznać: nie przypadła mi ona szczególnie do gustu.

Każde miasteczko ma jakieś legendy czy sekrety… Niektóre bardziej przerażające od...

Ta mroczna jednotomówka przykuwająca wzrok swoją niepozorną ale wciągającą okładką, podzielona na 4 zazębiające się ze sobą opowieści. Poznajemy tu legendę o demonach Tsumitsuki, które opętuję ludzi żywiąc się ich poczuciem winy.

Pomysł bardzo ciekawy choć historia sama w sobie mogłaby być trochę ciekawiej rozwinięta. Nie mniej jednak mnie się podobała. Choć nie ma tu nic porywającego, akcja bardziej krąży wokół tych samych wydarzeń niż płynie dynamicznie, to ja w tych krótkich rozdziałach dobrze się czułam. Mrok otacza nas tutaj powoli, spowija dyskretnie i jeśli chcemy wyciągnąć z tego coś więcej, musimy poświęcić się odrobinie refleksji. Kreska jak najbardziej w moim guście.

Ta mroczna jednotomówka przykuwająca wzrok swoją niepozorną ale wciągającą okładką, podzielona na 4 zazębiające się ze sobą opowieści. Poznajemy tu legendę o demonach Tsumitsuki, które opętuję ludzi żywiąc się ich poczuciem winy.

Pomysł bardzo ciekawy choć historia sama w sobie mogłaby być trochę ciekawiej rozwinięta. Nie mniej jednak mnie się podobała. Choć nie ma tu nic...

Manga jednotomówka, którą połknęłam w 20 minut. Napisana w formie kilku oddzielnych opowiadań, które na końcu łączą się w jedną wspólną całość. Motywem przewodnim są demony tsumitsuki - potwory opętujące osoby, które popełniły ciężki grzech lub/i są dręczone wyrzutami sumienia. Główny bohater poznaje historie skrzywdzonych dziewczyn obserwując ich powolną przemianę w demony. Manga stawia przed czytelnikiem fundamentalne pytanie o istotę zła pokazując jak złe emocje trawią duszę ludzką - akurat tutaj w sensie dosłownym.

Manga jednotomówka, którą połknęłam w 20 minut. Napisana w formie kilku oddzielnych opowiadań, które na końcu łączą się w jedną wspólną całość. Motywem przewodnim są demony tsumitsuki - potwory opętujące osoby, które popełniły ciężki grzech lub/i są dręczone wyrzutami sumienia. Główny bohater poznaje historie skrzywdzonych dziewczyn obserwując ich powolną przemianę w...

Szybka, przyjemna. Nie jest niesamowita, ale przeczytanie jej nie było dla mnie stratą. Nieco banalna, trochę zbyt prosta jak na swoją tematykę. Mimo to, dobra.

Szybka, przyjemna. Nie jest niesamowita, ale przeczytanie jej nie było dla mnie stratą. Nieco banalna, trochę zbyt prosta jak na swoją tematykę. Mimo to, dobra.

Jak dla mnie dość banalna, powtarzalna manga. Największym zaskoczeniem była historia autora na końcu tomiku xD

Jak dla mnie dość banalna, powtarzalna manga. Największym zaskoczeniem była historia autora na końcu tomiku xD

"Demon grzechu. Tsumitsuki" to bardzo ciekawa i wciągająca manga, ale za krótka. Jest ładnie narysowana, ma odpowiedni klimat, ale jednak przydałoby się jeszcze więcej rozdziałów, aby w pełni dowiedzieć się, co to właściwie za zjawisko/demon - tsumitsuki - i dlaczego akurat w tej wiosce, a nie kilka km dalej, atakuje. Historia dodatkowa niestety tylko zaostrza apetyt :/ Gorąco polecam :D

"Demon grzechu. Tsumitsuki" to bardzo ciekawa i wciągająca manga, ale za krótka. Jest ładnie narysowana, ma odpowiedni klimat, ale jednak przydałoby się jeszcze więcej rozdziałów, aby w pełni dowiedzieć się, co to właściwie za zjawisko/demon - tsumitsuki - i dlaczego akurat w tej wiosce, a nie kilka km dalej, atakuje. Historia dodatkowa niestety tylko zaostrza apetyt :/...

Biorąc się za mangę w tak pochmurny wieczór wiedziałam, że był to strzał w dziesiątkę. Dowiadując się, w jaki sposób wybierane są ofiary i co robią tytułowe potwory pomyślałam "Tsumitsuki, demony, które zwiastują śmierć". Cztery opowieści pozostawiają po sobie niedosyt a historia dodatkowa dotycząca Kuroe sprawia, że chce się dowiedzieć jeszcze więcej. Żałuje, że stworzono tylko jeden tom i nie powstało żadne anime, ponieważ pomysł jest warty kontynuacji.

Biorąc się za mangę w tak pochmurny wieczór wiedziałam, że był to strzał w dziesiątkę. Dowiadując się, w jaki sposób wybierane są ofiary i co robią tytułowe potwory pomyślałam "Tsumitsuki, demony, które zwiastują śmierć". Cztery opowieści pozostawiają po sobie niedosyt a historia dodatkowa dotycząca Kuroe sprawia, że chce się dowiedzieć jeszcze więcej. Żałuje, że stworzono...

Manga w której jedna historia jest powtarzana wielokrotnie, aż do znudzenia. Ta sama formułka o Tsumitsuki jest głoszona jak prawdziwa klątwa - która jako jedyna istnieje w tej mandze. Fabuła nie spójna, może tak miało być, ale mi to niezbyt przypadło do gustu. To było tak nijakie, że na pewno więcej po to nie sięgnę.

Manga w której jedna historia jest powtarzana wielokrotnie, aż do znudzenia. Ta sama formułka o Tsumitsuki jest głoszona jak prawdziwa klątwa - która jako jedyna istnieje w tej mandze. Fabuła nie spójna, może tak miało być, ale mi to niezbyt przypadło do gustu. To było tak nijakie, że na pewno więcej po to nie sięgnę.

Przeczytałam tą pozycję ok. tydzień temu i zdążyłam już zapomnieć większość historii... Manga ta jest dobrym, jednak absolutnie powtarzalnym zapychaczem czasu - jeżeli ktoś w swoim życiu miał już styczność z japońskim horrorem to wie, jakiego klimatu się spodziewać.
Całość składa się z pięciu rozdziałów. Pierwsza historia jest chyba najbardziej nijaka i byłaby tak naprawdę bezsensowna, gdyby nie jej późniejsza kontynuacja. Opowieść o nauczycielu i uczennicach jest chyba najbardziej godna zapamiętania, następna o rodzeństwie też wydaje się ciekawa (chociaż wg mnie tutaj realizacja pozostawia trochę do życzenia). Plusem mangi jest niewątpliwie to, że ostatni rozdział wyjaśnia podstawowe pytania.
Podsumowując, jeżeli lubisz horrory i nie masz co robić to jak najbardziej można to przeczytać. Ogólnie jednak nie można się po tej pozycji spodziewać za dużo. Jest to bardziej horror psychologiczny niż typowy horror, jednak ze względu na krótkość przedstawionych historii ciężko się jest wczuć w uczucia bohaterów, którzy często wydają się jacyś płascy. Szkoda...

Przeczytałam tą pozycję ok. tydzień temu i zdążyłam już zapomnieć większość historii... Manga ta jest dobrym, jednak absolutnie powtarzalnym zapychaczem czasu - jeżeli ktoś w swoim życiu miał już styczność z japońskim horrorem to wie, jakiego klimatu się spodziewać.
Całość składa się z pięciu rozdziałów. Pierwsza historia jest chyba najbardziej nijaka i byłaby tak naprawdę...

Jeśli przeczytaliście "Vampire Princess Miyu" i "Claymore", to w ogóle nie ma sensu sięgać po tę mangę. Niby ładna wizualnie, ale brakuje jej iskry.

Jeśli przeczytaliście "Vampire Princess Miyu" i "Claymore", to w ogóle nie ma sensu sięgać po tę mangę. Niby ładna wizualnie, ale brakuje jej iskry.