Dość kiepskie wybrałam książki na rozpoczęcie roku 2018.. Mogę powiedzieć śmiało, że wybrałam takie, które nie zapadają w pamięć, a fabuła jest totalnie niezrozumiała. Zgadliście. "Herbata dla wielbłąda" również do nich należy.

Autor polski, bohaterowie już nie. Stykamy się z problemem alkoholizmu, mieszanka dramatu i kryminału. Za plus uznaję wnętrze gabinetu głównego bohatera, ponieważ wypełnione jest od podłogi, aż po sufit książkami.
Nie jest to najgorsza książka, bo przeczytałam ją w całości, czytało się szybko, ale to nic specjalnego.

Dość kiepskie wybrałam książki na rozpoczęcie roku 2018.. Mogę powiedzieć śmiało, że wybrałam takie, które nie zapadają w pamięć, a fabuła jest totalnie niezrozumiała. Zgadliście. "Herbata dla wielbłąda" również do nich należy.

Autor polski, bohaterowie już nie. Stykamy się z problemem alkoholizmu, mieszanka dramatu i kryminału. Za plus uznaję wnętrze gabinetu głównego...

Ta książka była drukowana pierwotnie w odcinkach w Dużym Formacie - dodatku do Gazety wyborczej. Fakt ten tłumaczy wiele słabości, które dręczą omawianą pozycję. Jednak nawet biorąc poprawkę na to, książka i tak się nie broni.
Jest to taka pozycja, wobec której ręce opadają, która nie ma ani początku, ani środka, ani końca. Nie ma żadnego morału, bo książka w ogóle nie dąży donikąd. W dodatku, nie dość, że fatalna, to jeszcze bardzo pesymistyczna - podwójny kac murowany.
Nie polecam, a wręcz odradzam.

Ta książka była drukowana pierwotnie w odcinkach w Dużym Formacie - dodatku do Gazety wyborczej. Fakt ten tłumaczy wiele słabości, które dręczą omawianą pozycję. Jednak nawet biorąc poprawkę na to, książka i tak się nie broni.
Jest to taka pozycja, wobec której ręce opadają, która nie ma ani początku, ani środka, ani końca. Nie ma żadnego morału, bo książka w ogóle nie dąży...

W tej książce zdecydowanie najlepszy jest tytuł i okładka, reszta dość mocno rozczarowuje. Po pierwszych akapitach myślałem, że trafiłem na książkę humorystyczną. Detektyw nieudacznik przywodził mi na myśl bohatera powieści Eduardo Mendozy. Niestety językowo książką jest na niezbyt wysokim poziomie. Autor wznosi się na wyżyny literackie opisami postaci, którym na przykład „włosy pachniały wiatrem”. Ta niewielka powieść mogłaby uchodzić za literaturę dla młodzieży, gdyby nie kilka scen, które ewidentnie się dla młodzieży nie nadają. Słabiutka fabuła i w sumie nie wiadomo jaki cel ma ta książka bo za zmarnowaniem czasu czytelnika.

W tej książce zdecydowanie najlepszy jest tytuł i okładka, reszta dość mocno rozczarowuje. Po pierwszych akapitach myślałem, że trafiłem na książkę humorystyczną. Detektyw nieudacznik przywodził mi na myśl bohatera powieści Eduardo Mendozy. Niestety językowo książką jest na niezbyt wysokim poziomie. Autor wznosi się na wyżyny literackie opisami postaci, którym na przykład...

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Niestety, należy do tych książek, które na pewno nie zostaną przeze mnie zapamiętane. Nie wyróżnia się niczym szczególnym, historia jak historia, niby to kryminał niby nie. Odstawiam na półkę książek przeczytanych i wątpię, żebym jeszcze po nią sięgnęła. Wydaje mi się, że raczej przeznaczona jest dla trochę młodszego czytelnika.

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Niestety, należy do tych książek, które na pewno nie zostaną przeze mnie zapamiętane. Nie wyróżnia się niczym szczególnym, historia jak historia, niby to kryminał niby nie. Odstawiam na półkę książek przeczytanych i wątpię, żebym jeszcze po nią sięgnęła. Wydaje mi się, że raczej przeznaczona jest dla trochę młodszego czytelnika.

Miał być kryminał noir, ale trochę nie wyszło. McCoy to były glina prywatny detektyw, alkoholik zmagający się z nałogiem. Niby wszystko w książce jest - jest córka, która się nim opiekuje, jest kobieta w której się zakochał, jest dręczące poczucie winy, jest i tajemnica.
Niestety zabrakło fabuły. Książka zmierza do zakończenia, ale poszczególne fragmenty nie bardzo do siebie pasują. Tak jakby autor szybko chciał zapisać pomysły które miał w głowie, a zabrakło chęci do zrobienia z tego większej i spójnej powieści. Momentami męczy chwalenie się przez autora swoją erudycją - przez całą książkę przewija się motyw Lowry'ego i Dantego - nie mające wielkiego związku z fabułą. Przez chwilę miałem wrażenie, że książka powstała jako część terapii AA ;)
Mimo wszystko - czyta się to łatwo i szybko, napisane jest nieźle, widać dobry warsztat. Ech gdyby tylko nie ta fabuła...

Miał być kryminał noir, ale trochę nie wyszło. McCoy to były glina prywatny detektyw, alkoholik zmagający się z nałogiem. Niby wszystko w książce jest - jest córka, która się nim opiekuje, jest kobieta w której się zakochał, jest dręczące poczucie winy, jest i tajemnica.
Niestety zabrakło fabuły. Książka zmierza do zakończenia, ale poszczególne fragmenty nie bardzo do...

Do tej pory nie rozumiem istoty tej książki. Zaś tytuł, jest dla mnie zupełną zagadką. Miał to być kryminał, ale raczej się z tym nie zgodzę. Mnóstwo wątków, zupełnie od siebie oderwanych. Zaczynają się i nie kończą, a w zamian za jeden, czytelnik wprowadzany jest w kolejny. Niektórych zachowań bohaterów nie pojmuję, tak jak wprowadzania symboliki, zupełnie niepasującej do całości.
Jak dla mnie książka sprawia wrażeni pisanej "na kolanie", autor, niemalże rozpaczliwie, próbuje połączyć ze sobą wszystkie elementy "układanki".
Ostatecznie przyszło mi przeczytać powieść nieszczególną, ale dobrą, jako przerywnik pomiędzy czymś cięższym. Przeczytać i zapomnieć - to chyba recepta na tę książkę.

Do tej pory nie rozumiem istoty tej książki. Zaś tytuł, jest dla mnie zupełną zagadką. Miał to być kryminał, ale raczej się z tym nie zgodzę. Mnóstwo wątków, zupełnie od siebie oderwanych. Zaczynają się i nie kończą, a w zamian za jeden, czytelnik wprowadzany jest w kolejny. Niektórych zachowań bohaterów nie pojmuję, tak jak wprowadzania symboliki, zupełnie niepasującej do...