"Życie sztuki zaczyna się i kończy wraz z czasem trwania przedstawienia. Autor, aktorzy i reżyserzy wyrażają w nim wszystko to, co chcą przekazać widzom. (...) Żadna forma ani interpretacja nie jest na zawsze. Form trzeba utrwalić na pewien krótki czas, a potem uwolnić. W miarę jak świat będzie się zmieniał, będą powstawały nowe zupełnie nieprzewidywalne Sny - i tak właśnie ma być".

Autor wspomina, iż w jego pracy nie mogło się obyć bez wnikliwego odczytywania tekstów stratfordczyka. Analizowania każdego wersu - jego dźwięku i znaczenia w kontekście gry aktorskiej. Tłumaczy jak emocje, intonacja, tempo wyrastają z poezji, dlatego moc słów, myśl i uczuć stanowią jedność. Liczy się tylko znaczenie, czyli cała istota poezji.

"Wolność i łaska.." Petera Brooka tworzy barwną mozaikę przemyśleń artysty. Jego pasji z jaką wydobywał na powierzchnię to, co ukryte, a co ciągle aktualne. Z jaką dawał energię sztuce teatralnej. Jego fascynacji z jaką ukazywał bogactwo świata zewnętrznego, politycznego, świata psychicznego i duchowego. Bo tylko teatr uczy słuchać. Widzieć to, co niewidoczne, to coś, co wykracza poza rozumowe interpretacje i nie daje się "uwięzić" w dyskursie.

Eseje są barwną lekturą dla wszystkich czytających, analizujących, oglądających twórczość Szekspira. Dla tych, którzy kochają teatr, też teatr Petera Brooka :)

Więcej o książce na blogu:

http://magdallenamagazine.blogspot.com/2015/03/rozwazania-o-szekspirze.html

"Życie sztuki zaczyna się i kończy wraz z czasem trwania przedstawienia. Autor, aktorzy i reżyserzy wyrażają w nim wszystko to, co chcą przekazać widzom. (...) Żadna forma ani interpretacja nie jest na zawsze. Form trzeba utrwalić na pewien krótki czas, a potem uwolnić. W miarę jak świat będzie się zmieniał, będą powstawały nowe zupełnie nieprzewidywalne Sny - i tak właśnie...