Piękne wiersze, które nabierają sensu, gdy zna się trochę biografii Tiutczewa, który przebierał w kobietach... Zdradził swą żonę dla dużo młodszej kochanki (która swoją drogą zaszła z nim w ciążę) i to ją załamało. Właśnie swojej żonie poświęcał niektóre wiersze, np. "Ona siedziała na posadzce", który jest wzruszający i emocjonalny. Jego żona siedzi na podłodze i przerzuca sterty listów, które do siebie pisali, a teraz, po zdradzie nic nie znaczą... Wszystkie lata małżeństwa, chwile miłości i radości niepowracalnie przepadły...
Inny piękny i refleksyjny wiersz, "O, popatrz, jak po fal przestworze...", skupia się na przemijaniu i na tym jaki mamy cel w życiu. Czyż nie przeminiemy i nie "roztopimy się" niczym kry, płynące po wzburzonym morzu? Niczym ludzie przepływający przez życie, wzloty i upadki, a i tak czeka nas ten sam koniec.
Jednak najbardziej ze wszystkich podoba mi się wiersz "Silentium!", jest bardzo wymowny, przemawia do mnie najgłośniej z nich wszystkich i zostaje w sercu... Pozwolę sobie przytoczyć jego tłumaczenie, ku Waszej uciesze. :)

Milcz i zazdrośnie wśród milczenia
Zataj i czucia, i marzenia.
Niech w głębi ducha zatajone
Rodzą się i zachodzą one
Cicho jak gwiazdy w nocnym cieniu:
Wpatruj się w nie - i trwaj w milczeniu.
Jak sercu wypowiedzieć siebie?
Innemu jakże pojąć ciebie?
Będzież twa dusza zrozumiana?
Kłamstwem jest myśl wypowiedziana;
Ryjąc zamącisz nurt w strumieniu:
Ze źródła pij - i trwaj w milczeniu.
Umiej żyć tylko w sobie samym.
W twej duszy cały świat schowany
Dum czarodziejsko tajemniczych;
Hałas zewnętrzny je przekrzyczy,
Zbledną w gwarnego dnia promieniu:
Uchwyć ich pieśń - i trwaj w milczeniu!

Nie pozostaje mi więc nic, jak tylko trwać w milczeniu i polecić... :)

Piękne wiersze, które nabierają sensu, gdy zna się trochę biografii Tiutczewa, który przebierał w kobietach... Zdradził swą żonę dla dużo młodszej kochanki (która swoją drogą zaszła z nim w ciążę) i to ją załamało. Właśnie swojej żonie poświęcał niektóre wiersze, np. "Ona siedziała na posadzce", który jest wzruszający i emocjonalny. Jego żona siedzi na podłodze i przerzuca...

Szkoda, że autorzy "Wyboru" tak starannie wyeliminowali wszystkie radykalnie antypolskie teksty Tiutczewa (a we wstępie o nich nieśmiało wspominają). Tiutczew, jak większość Rosjan, nas nie lubił i lepiej być tego świadomym, niż naiwnie wierzyć w polonofilizm po tamtej stronie.

Szkoda, że autorzy "Wyboru" tak starannie wyeliminowali wszystkie radykalnie antypolskie teksty Tiutczewa (a we wstępie o nich nieśmiało wspominają). Tiutczew, jak większość Rosjan, nas nie lubił i lepiej być tego świadomym, niż naiwnie wierzyć w polonofilizm po tamtej stronie.