W czasach mojego dzieciństwa książki z serii "Żółtego Tygrysa" były łatwo dostępne. Można je było dostać w każdym kiosku. W antykwariacie, do którego czasem zaglądałam, przeznaczono na nie cały regał. W naszej domowej biblioteczce też zajmowały sporo miejsca. Tata często kupował nowe "Tygrysy". Ten jeden był szczególny. Maleńka książeczka, którą przeczytałam w wieku 11 lub 12 lat, nie była zbyt interesująca. W przeciwieństwie do innych, zawierających wojenne powieści lub wspomnienia, w tej były głównie liczby i suche fakty. Ale na jednej ze stron, na liście lotników odznaczonych orderem Virtuti Militari było nazwisko brata mojej babci, który służył w dywizjonie 304. Był to dywizjon bombowców, którego zadaniem było między innymi niszczenie niemieckich okrętów podwodnych. Jakiś czas później tata podarował książeczkę wujkowi, podczas jego wizyty w Polsce. Wujek, podobnie jak wielu innych polskich lotników, został po wojnie w Wielkiej Brytanii. Założył tam rodzinę i tylko co kilka lat odwiedzał ojczyznę. A ja od tego czasu bywając w antykwariatach grzebię w "Tygryskach" w nadziei, że uda mi się znaleźć tę pozycję. Trochę tylko szkoda, że prawie wcale już się nie trafia na książki z tej serii.

W czasach mojego dzieciństwa książki z serii "Żółtego Tygrysa" były łatwo dostępne. Można je było dostać w każdym kiosku. W antykwariacie, do którego czasem zaglądałam, przeznaczono na nie cały regał. W naszej domowej biblioteczce też zajmowały sporo miejsca. Tata często kupował nowe "Tygrysy". Ten jeden był szczególny. Maleńka książeczka, którą przeczytałam w wieku 11 lub...