Cenię, że książki Arnolda nie upiększają wojny, co zwłaszcza w pozycjach poświęconych epoce napoleońskiej nie zawsze jest takie oczywiste. Zamiast abstrakcyjnej rywalizacji chorągiewek na mapie sztabowej dostajemy szerokie opisy przerażającego bezsensu walk zbrojnych. Praca Amerykanina jest oparta na bogatej bazie źródłowej i zwłaszcza wykorzystane fragmenty licznych pamiętników są wielkim plusem tej książki. Bo co innego jednak przeczytać ogólniki "o rozbiciu kolumny przez artylerię", a co innego o urywaniu głów przez kartacze w zwartych szeregach żołnierzy, przez wiele godzin nieruchomo tkwiących pod ogniem w szczerym polu.

"Triumf Napoleona" to druga część dylogii o kampanii 1806-1807 roku. Jest napisana podobnie tendencyjnie, z sympatią kierowaną w stronę Rosjan. Często autor się myli lub nagina fakty, co na szczęście prostuje w przypisach tłumacz. Przy szacunku do warsztatu autora, z tekstu dość jasno wynika, że nigdy nie był w omawianych miejscach - np. w Gdańsku. Zresztą opis oblężenia jest dużo lepszy w książce Janusza Staszewskiego "Wojsko Polskie na Pomorzu 1807 roku".

Dla osób zainteresowanych epoką pozycja obowiązkowa, choć warto podejść do niej krytycznie i porównać opisywane wydarzenia z innymi opracowaniami. Trochę żal, że tej kampanii nie zdążył opisać również Oleg Sokołow.

Cenię, że książki Arnolda nie upiększają wojny, co zwłaszcza w pozycjach poświęconych epoce napoleońskiej nie zawsze jest takie oczywiste. Zamiast abstrakcyjnej rywalizacji chorągiewek na mapie sztabowej dostajemy szerokie opisy przerażającego bezsensu walk zbrojnych. Praca Amerykanina jest oparta na bogatej bazie źródłowej i zwłaszcza wykorzystane fragmenty licznych...