Alexander Mikaberidze udowadnia, że jest obecnie jednym z najlepszych speców od epoki napoleońskiej. Druga pozycja jego autorstwa, którą miałem okazję przeczytać traktuje starciu pod Borodino, które otwarło drogę Napoleonowi do Moskwy. Przyjęta narracja jest spójna i jasna. Po krótkim wprowadzeniu (trochę jednostronnie prorosyjskie, brak większego zniuansowania przyczyn inwazji Napoleona na Rosję) otrzymujemy opis bitwy o Szewardino i następnie samego Borodino. Narracja jest obustronna, może z lekkim wskazaniem na stronę rosyjską, zmagania śledzimy w układzie pionowym od północy i korpusu wicekróla Eugeniusza po południe z V korpusem księcia Poniatowskiego i chronologicznie od świtu do zmierzchu. Przypomina mi to równie świetną pracę Colsona o batalii pod Lipskiem. Autor uczciwie podchodzi do wielu niewiadomych, w szczególności co do liczby poległych i rannych. Nie przesądza też tak naprawdę o wskazaniu zwycięzcy pozostawiając to w gestii czytelnika.
Świetnie też punktuje mity powielane przez historiografię carską a następnie radziecką.
Must read dla napoleonistów.

Alexander Mikaberidze udowadnia, że jest obecnie jednym z najlepszych speców od epoki napoleońskiej. Druga pozycja jego autorstwa, którą miałem okazję przeczytać traktuje starciu pod Borodino, które otwarło drogę Napoleonowi do Moskwy. Przyjęta narracja jest spójna i jasna. Po krótkim wprowadzeniu (trochę jednostronnie prorosyjskie, brak większego zniuansowania przyczyn...

Nikt nie napisał lepszej książki o Borodino i chyba już nie napisze. Autor poza masą nigdy wcześniej nie publikowanych w Polsce źródeł oddaje jak może najlepiej charakter tej wielkiej bitwy stoczonej w ciągu jednego dnia. To powoduje dodatkową trudność w jej opisaniu. Autor nie przesądza wielu aspektów - np. ostatecznie nie jest w stanie stwierdzić i nie przesądza, kto zdobył szturmem Wielką Redutę - i to się powinno doceniać. Przy tak przeróżnym postrzeganiu tego starcia przez tylu uczestników jednoznaczna interpretacja faktów pozostaje otwarta i autor czytelnikowi daje tą możliwość. Więcej książek na takim poziomie.

Nikt nie napisał lepszej książki o Borodino i chyba już nie napisze. Autor poza masą nigdy wcześniej nie publikowanych w Polsce źródeł oddaje jak może najlepiej charakter tej wielkiej bitwy stoczonej w ciągu jednego dnia. To powoduje dodatkową trudność w jej opisaniu. Autor nie przesądza wielu aspektów - np. ostatecznie nie jest w stanie stwierdzić i nie przesądza, kto...

Bitwa pod Borodino była jedną z największych bitew XIX wieku i jedną z najkrwawszych w dziejach historii wojskowości. Na polu bitwy spotkało się ponad 280 tysięcy żołnierzy, a starty sięgały około 80-85 tysięcy ludzi. Biorąc pod uwagę, że był to tylko jeden dzień walk, hekatomba była naprawdę duża. Nawet bitwy pod Stalingradem i Verdun charakteryzują się mniejszą średnią strat na dzień niż Borodino.
Przede wszystkim nie jest to opowieść o kampanii 1812 roku. Autor oczywiscie we wstępnych rozdziałach nakreśla tło wydarzeń oraz kronikę kampanii, ale to opis bitwy jest "creme de la creme" całego dzieła. Samo starcie (wliczając w to bój pod Szewardino) zostało przedstawione na prawie 200 stronach! W oparciu o ogromną ilość źródeł (relacji, listów, pamiętników, raportów),zarówno rosyjskich jak i sprzymierzonych, udało się autorowi odmalować obraz tamtej bitwy. Mikaberidze dość chętnie korzysta z ustaleń poprzedników, jednocześnie punktując ich błędy, wskazując także na charakterystykę czasów w których tworzyli. Tym oto sposobem czytelnik może porównać jak zmieniała się rosyjska historiografia na temat starcia od czasów carskich poprzez czasy radzieckie, gdzie autorom kazano zawyżać straty francuskie i budować mit Kutuzowa, aż do badań współczesnych historyków rosyjskich, które cechują się dużo większym obiektywizmem. Poza samym opisem starcia, książka zawiera także bardzo wiele ciekawostek jak różnego rodzaju diagramy czy wykresy, gdzie przykładowo ukazano wiek francuskich i rosyjskich generałów pod Borodino, średnia długość służby oficerów, doświadczenie bojowe rosyjskich oficerów pod Borodino czy szacunki dotyczące liczby żołnierzy biorących udział w walce. Ponadto, autor w oddzielnych ramkach raczy czytelnika różnymi ciekawostkami dotyczących chociażby Wojenno-Historycznego Muzeum-Rezerwatu w Borodino, Lwa Tołstoja czy rozważaniami na temat tego kto i o której godzinie rozpoczął batalię. W załączniku znajduje się również Ordre de Bataille walczących stron. Dodatkowo książka zawiera dziesięć map oraz indeks.
Lektura tej pozycji była fenomenalnym przeżyciem i szczerze mogę polecić ją każdemu miłośnikowi historii. Dobrze, że w końcu nazwisko Mikaberidzego zaistniało w polskojęzycznej historiografii.

Bitwa pod Borodino była jedną z największych bitew XIX wieku i jedną z najkrwawszych w dziejach historii wojskowości. Na polu bitwy spotkało się ponad 280 tysięcy żołnierzy, a starty sięgały około 80-85 tysięcy ludzi. Biorąc pod uwagę, że był to tylko jeden dzień walk, hekatomba była naprawdę duża. Nawet bitwy pod Stalingradem i Verdun charakteryzują się mniejszą średnią...