(Zbiorczo tomy 1-5)

Znakomita historia, w której mocno czuć klimat Donżonu, ale która stoi mocno na swoich nogach. Świetna fabuła, z zaskakująca akcją, pomysłami na moce, całym settingiem i miejscami. Charakterystyczne postacie, barwne i przekonujące, świetne i zabawne, ale nie głupawe dialogi. I do tego piękna kreska, pokazująca ten cały fantastyczny świat.
Bardzo mi się podoba, jest mniej brutalne niż niektóre pomysły z Donżon, ale na pewno nie dziecinnie.
Niech to ktoś wyda jako Omnibus to kupuje do kolekcji!

(Zbiorczo tomy 1-5)

Znakomita historia, w której mocno czuć klimat Donżonu, ale która stoi mocno na swoich nogach. Świetna fabuła, z zaskakująca akcją, pomysłami na moce, całym settingiem i miejscami. Charakterystyczne postacie, barwne i przekonujące, świetne i zabawne, ale nie głupawe dialogi. I do tego piękna kreska, pokazująca ten cały fantastyczny świat.
Bardzo mi...

Niech żałują Ci co nie złapali się na serię. :)) (wszystkie tomy łączą się )

Niech żałują Ci co nie złapali się na serię. :)) (wszystkie tomy łączą się )

Recenzja 12 tomow.
Niezwykle barwna, wielowatkowa historia o Ralphie, naniebieszczonym osobniku o wielu talentach. Bardzo ciekawy komiks, pelny humoru, ktory z przyjemnoscia sie czyta. Fabula nie jest idealna, ma wiele luk, niemniej czytalo sie z duzym zainteresowaniem.
Bardzo przyjemna, prosta kreska, sugerujaca, ze jest to komiks dla mlodszego czytelnika. Nic bardziej mylnego, dla starszego odbiorcy.
Wszystkie czesci bardzo serdecznie polecam. Warto.

Recenzja 12 tomow.
Niezwykle barwna, wielowatkowa historia o Ralphie, naniebieszczonym osobniku o wielu talentach. Bardzo ciekawy komiks, pelny humoru, ktory z przyjemnoscia sie czyta. Fabula nie jest idealna, ma wiele luk, niemniej czytalo sie z duzym zainteresowaniem.
Bardzo przyjemna, prosta kreska, sugerujaca, ze jest to komiks dla mlodszego czytelnika. Nic bardziej...

Cudowne! Nie tylko same rozwiązania fabularne i sposób tworzenia postaci, ale również niezwykły melancholijny klimat. Ta historia nie jest podszyta smutkiem, raczej spokojem i akceptacją tego, że świat i nasze decyzje doprowadziły nas do takiej, a nie innej wersji historii. Niezwykłe jak na cartoonową historię fantasy. Coraz bardziej rozumiem, dlaczego tak spodobał mi się Donżon.

Cudowne! Nie tylko same rozwiązania fabularne i sposób tworzenia postaci, ale również niezwykły melancholijny klimat. Ta historia nie jest podszyta smutkiem, raczej spokojem i akceptacją tego, że świat i nasze decyzje doprowadziły nas do takiej, a nie innej wersji historii. Niezwykłe jak na cartoonową historię fantasy. Coraz bardziej rozumiem, dlaczego tak spodobał mi się...

Jestem zachwycony tą serią. Ralph to chodzący sarkazm, nie przypominam sobie tak kapitalnej postaci w komiksie. Sporo się dzieje, ale wszystko jest logiczne (nawet jeśli początkowo nie wygląda). Fantasy zobrazowane kreską, która najpierw zaskakuje, a potem okazuje się znakiem firmowym serii. Przyznaję, że myślałem, że to opowieśc dla dzieci albo chociaż dla wszystkich (jak "Gnat"),ale nie, to jest materiał na dobry serial fantasy zrealizowany przez HBO czy innego Netflixa. Błyskotliwe pod każdym względem.

(ocena dotyczy pierwszego cyklu: zeszyty 1 - 7)

Jestem zachwycony tą serią. Ralph to chodzący sarkazm, nie przypominam sobie tak kapitalnej postaci w komiksie. Sporo się dzieje, ale wszystko jest logiczne (nawet jeśli początkowo nie wygląda). Fantasy zobrazowane kreską, która najpierw zaskakuje, a potem okazuje się znakiem firmowym serii. Przyznaję, że myślałem, że to opowieśc dla dzieci albo chociaż dla wszystkich (jak...

Ciekawy komiks, który się rozwija jak zbeletryzowana powieść z gatunku sensacyjno-obyczajowa. Dużo się tam dzieje, a tradycyjne opisy sytuacji tudzież stanów wewnętrznych, wyrażone są, jak to w komiksie, obrazkami czyli kadrami, które w niektórych tylko miejscach są mało czytelne graficznie, niestety to samo dotyczy czcionki komiksowej. Całość jednak bardzo pozytywna w odbiorze.

Ciekawy komiks, który się rozwija jak zbeletryzowana powieść z gatunku sensacyjno-obyczajowa. Dużo się tam dzieje, a tradycyjne opisy sytuacji tudzież stanów wewnętrznych, wyrażone są, jak to w komiksie, obrazkami czyli kadrami, które w niektórych tylko miejscach są mało czytelne graficznie, niestety to samo dotyczy czcionki komiksowej. Całość jednak bardzo pozytywna w...

Lekkie, niewymagające, ale dziwnie mnie wciągnęło i rozbawiło.

Lekkie, niewymagające, ale dziwnie mnie wciągnęło i rozbawiło.

Ogromne zaskoczenie. Po lekturze dwóch pierwszych albumów powiem tylko: WOW. Na pewno nie tego się spodziewałem, ale bardzo cieszę się, że to dostałem. Czytam dalej i mam nadzieję, że kolejne tomy nie zawiodą moich oczekiwań.

Ogromne zaskoczenie. Po lekturze dwóch pierwszych albumów powiem tylko: WOW. Na pewno nie tego się spodziewałem, ale bardzo cieszę się, że to dostałem. Czytam dalej i mam nadzieję, że kolejne tomy nie zawiodą moich oczekiwań.

Początek nowego roku, to okazja do podsumowań, zapowiedzi i postanowień. Znudzony pierwszymi, drugimi i trzecimi stwierdziłem, że opiszę komiks, który w moim subiektywnym odczuciu okazał się największym zaskoczeniem 2014 roku.

„Ralph Azham”, bo o nim mowa, to komiks, który zaskakuje na niemal każdej płaszczyźnie. Mamy wspaniały świat – rasowe high fantasy. Możemy w nim liczyć na różnorodne dziwy, stwory, moce i dwa księżyce, które czynią świat przedstawiony tak daleko różnym od naszej szarej rzeczywistości, jak to możliwe.

Mamy głównego bohatera, leniwego hippisa, sarkastycznego uparciucha. Ten, mimo wyjątkowo dziwnej supermocy „dzieciowidztwa”, niebieskiej skóry i aspołecznej postawy wydaje się być „ostatnim normalnym” w świecie, którym pełno jest cudów, lecz jeszcze więcej podłości.
Tym, co zachwyca i przyprawia o zawrót głowy, jest tempo narracji. Właściwie nie sposób streścić pierwszego tomu. Dzieje się tu tyle, że, jak to się mówi, „Tolkienowi nie starczyłoby trylogii”…Mamy zdradę, odrzucenie, kłamstwa, intrygę, wojnę, poświęcenie, miłość, bohaterstwo... Natkniemy się na supermoce, duchy, potwory, czary, latające bestie, wielkie zło i wybrańców losu.

Ważnym aspektem fabuły, jest niezwykle specyficzne poczucie humoru. W morzu abstrakcji zdaje się być na tyle subtelne, by pozostawić nas w poczuciu niepewności czy żart był zamierzony, czy po prostu sytuacja wydała nam się zabawna. Podobny dowcip, w dobie pustych gagów z grubej rury, wydaje się być niezwykle cenny.

Warstwa wizualna przywodzi na myśl karykaturalne przedstawienie Kaczora Donalda. Sugeruje historię dla dzieci, jednakże fabuła szybko weryfikuje ten pogląd. Już na wstępie zauważymy, że zalecającą się do bohatera koteczkę pieprzyło pół wioski, a wkrótce później zrozumiemy, że widok rozbryźniętego mózgu nieszczególnie kogokolwiek dziwi w świecie Azhama...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/01/06/rekomendacje-ralph-azham/

Początek nowego roku, to okazja do podsumowań, zapowiedzi i postanowień. Znudzony pierwszymi, drugimi i trzecimi stwierdziłem, że opiszę komiks, który w moim subiektywnym odczuciu okazał się największym zaskoczeniem 2014 roku.

„Ralph Azham”, bo o nim mowa, to komiks, który zaskakuje na niemal każdej płaszczyźnie. Mamy wspaniały świat – rasowe high fantasy. Możemy w nim...