Bertrand Russell niejeden raz pokazał, że oprócz matematyki, logiki, filozofii, historii, pedagogiki i wielu innych, szczególne miejsce w jego genialnym umyśle zajmowała teoria polityki i jej funkcjonowanie w życiu społecznym. Bodajże najważniejszym problemem polityki jest władza, jej zakres, jej uprawnienia oraz granice.
Kluczowa rola władzy była zjawiskiem dostrzeganym od zawsze w historii myśli ludzkiej, poświęcano jej sporo uwagi, pisano rozmaite traktaty, a także spierano się o nią na pióra i oręż. Końcówka wieku XVIII i burzliwe zmiany zapoczątkowane przez Rewolucję Francuską, a później olbrzymie przeobrażenia ekonomiczne wieku XIX, otworzyły nowe możliwości na reinterpretację podstawowych pojęć z zakresu myśli politycznej. Wszystko to doprowadziło do niekoniecznie pożądanych efektów z punktu widzenia dobrostanu społeczeństw. Zagrożenia, jakie przyniósł ze sobą XX wiek, zmusiły czołowych intelektualistów do próby znalezienia odpowiedzi na odwieczne pytania o kondycję i moralność ludzką, a na koniec, o możliwość takiego zorganizowania się społeczeństw, aby władza nie była ich ciemiężcą, lecz służyła ku ich pomyślności.
"Władza. Nowa analiza społeczna" to kolejna, obok "Władzy a jednostki", z prac Russella podejmujących tę doniosłą tematykę. I od razu należy sobie powiedzieć, że sporo refleksji uczonego nie jest optymistycznych. Zauważa on, iż "osiągnięcia demokracji są właściwie jej klęskami. Nie zapewnia ona istnienia dobrego rządu, zapobiega jedynie niektórym rodzajom zła". I nawet jeśli zgodzimy się z twierdzeniem o demokracji, jako najmniej ze szkodliwych spośród systemów jakie wymyślił człowiek, to nie sposób tu nie przyznać racji Anglikowi. Bardzo ważną jego konstatacją jest również ta, odnosząca się wprawdzie do systemów totalitarnych, aczkolwiek śmiało można ją rozciągnąć na wszystkie problemy, gdzie rzeczywistość rozmija się z pięknymi deklaracjami: "Założenie, że wyłącznie z powodu nazwania nieodpowiedzialnej władzy socjalizmem czy komunizmem będzie ona w cudowny sposób wolna od złych cech władzy samowolnej istniejącej w przeszłości, mieści się na poziomie psychologii dziecka przedszkolnego".
Książka kończy się głębokim, uniwersalnym, aczkolwiek niezbyt uświadamianym sobie przez większość postulatem autora: "Kiedy zastanowimy się nad rozmiarem i wiekiem naszego Układu Słonecznego, spory na tej raczej mało znaczącej planecie tracą nieco na swym znaczeniu, a ich zaciekłość wydaje się wręcz śmieszna. Kiedy zaś uwolnimy się od negatywnych emocji, zdamy sobie sprawę - dzięki muzyce lub poezji, historii lub nauce, pięknu i bólowi - że naprawdę wartościowe w życiu ludzkim jest to co indywidualne, a nie rozgrywające się na polach bitew lub starciach polityków, czy też w zorganizowanym marszu mas ludzkich w kierunku narzuconego im z zewnątrz celu. Zorganizowane życie społeczności jest konieczne, ale tylko jako mechanizm, a nie coś, co należy cenić samo w sobie". Warto przejąć się tymi słowami.

Bertrand Russell niejeden raz pokazał, że oprócz matematyki, logiki, filozofii, historii, pedagogiki i wielu innych, szczególne miejsce w jego genialnym umyśle zajmowała teoria polityki i jej funkcjonowanie w życiu społecznym. Bodajże najważniejszym problemem polityki jest władza, jej zakres, jej uprawnienia oraz granice.
Kluczowa rola władzy była zjawiskiem dostrzeganym...