W końcu wróciłem do tej serii i teraz Ją już skończę. W 2 tomie lepiej poznajemy bohaterów , a konkretnie ich imiona i są to : Rina , Hiroyuki , Kazayaki , Ryuuhei , Hayato , Asami , Miku , Kazu i oczywiście Hiro. Jest jeszcze jeden , który nie chcę podać imienia i już jest po pierwszym głosowaniu , ale jak się okazuję nikt nie zginął i na początku wydaję się , że wszyscy posłuchali Hiro i głosowali na siebie , a bohaterowie odnajdują nowy pokój w którym są sądowe akta, a po jakimś czasie jeden z nich zostaję znaleziony martwy(Ten co nie podał imienia) i wychodzi na jaw , że trójka z bohaterów sprzeciwiła się i zagłosowała na ofiarę , bo podejrzewała że będą przez Niego problemy i Hiro jest w szoku i cała grupa w pewnym sensie się rozdziela , ale Hiro się nie poddaję i próbuję ich wszystkich złączyć i w pewnej chwili jeden z tych , którzy złamali zasadę mówi Hiro , że znalazł dowód mówiący , że wśród nich jest zdrajca i , gdy bohater o tym myśli nagle Asami zaciąga go do pokoju i próbuję uwieść i nawet całuję i ktoś ich obserwuję , a potem znika , a dziewczyna mówi bohaterowi , że jeśli stanie po jej stronie zrobi dla Niego wszystko i bohater tylko się w Nią wpatruję. I mamy koniec 2 tomu , który jest tak samo świetny jak pierwszy. Historia wciąż wciąga i pojawiają się nowe pytania. Hiro jak na razie wydaję się jedynym , który nie chcę niczyjej śmierci , ale coś czuję że i On się zmieni prędzej czy później. No i intryguję wątek tego zdrajcy. Pytanie czy istnieję , a jeśli tak to kto nim może być? No i kto widział bohatera z inną bohaterką w tym pokoiku. I co zrobi Hiro? Zaraz biorę się za kolejne tomy

W końcu wróciłem do tej serii i teraz Ją już skończę. W 2 tomie lepiej poznajemy bohaterów , a konkretnie ich imiona i są to : Rina , Hiroyuki , Kazayaki , Ryuuhei , Hayato , Asami , Miku , Kazu i oczywiście Hiro. Jest jeszcze jeden , który nie chcę podać imienia i już jest po pierwszym głosowaniu , ale jak się okazuję nikt nie zginął i na początku wydaję się , że wszyscy...

Akcja się rozkręciła, jest zdecydowanie mniej scen "fonetycznych", więcej się dzieje w dialogach i samej fabule. Niemniej cholernie ciężko jest zapamiętać kto jest kim, zwłaszcza w przypadku facetów i dwóch blondynek. Mylę się nonstop, bo w sumie imiona zostały raz rzucone, a tak naprawdę tylko główny bohater i jego "kolega" mówią do siebie, po imieniu. Przeczytane w 40 minut.

Akcja się rozkręciła, jest zdecydowanie mniej scen "fonetycznych", więcej się dzieje w dialogach i samej fabule. Niemniej cholernie ciężko jest zapamiętać kto jest kim, zwłaszcza w przypadku facetów i dwóch blondynek. Mylę się nonstop, bo w sumie imiona zostały raz rzucone, a tak naprawdę tylko główny bohater i jego "kolega" mówią do siebie, po imieniu. Przeczytane w 40...

Yoshiki Tonogai kieruje się w życiu zasadą, że dobrych rzeczy się nie poprawia. Taką tezę można wysnuć jak się porówna mangę Doubt z Judge. Bardzo podobna historia, niemal ten sam klimat, i bohaterowie w maskach zwierząt zamknięci w budynku bez wyjścia.

Przyznam szczerze, że Doubt tego autora bardzo przypadł mi do gustu, tak więc postanowiłem sięgnąć po Judge. Po przeczytaniu drugiego tomu coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że autor nie lubi większych zmian. Tak samo jak w Doubt, tak i w Judge, dopiero drugi tom rozkręca atmosferę i podkręca klimat. Tak samo jak w jego poprzedniej mandze, tak i tu zaczynają wychodzić różne "brudy" wśród bohaterów.

Autorowi oddać trzeba jedno - historia może i jest bardzo podobna do Doubta, jednak ciężko tu mówić o autoplagiacie. Przede wszystkim w Judge większy nacisk położony został na portrety bohaterów. Bardzo podoba mi się jak autor stara się ukazać jak niektórzy z nich reagują na strach przed śmiercią, jak sobie z nim nie radzą. Świetnie też jest ukazana bezsilność głównego bohatera, który próbuje przemówić innym do rozsądku, ale za bardzo mu nie wychodzi. Poza tym manga stara się odpowiedzieć na pytanie: jak łatwo człowiek jest w stanie poświęcić czyjeś życie w obronie własnego. Lubię takie historie, i ta bardzo mi się podobała.

Ponadto drugi tomik Judge posiada jeszcze bardziej gęsty klimat niż pierwszy. Historia jest tak poprowadzona, że Hiro każdego podejrzewa, relacje między więźniami tajemniczego budynku się komplikują. A nad wszystkim króluje strach i nerwowe oczekiwanie na kolejne głosowanie - w końcu to bohaterowie mają zdecydować w głosowaniu, kto zginie następny. Nastrój jest bardzo sugestywny, i szybko udziela się czytelnikowi.

Dla mnie Judge to - póki co - kapitalna kontynuacja Doubta. Opowieść o zwierzątkach zawiera wszystko co było dobre w opowieści o króliczkach, jednocześnie podając w bardziej dojrzałym sosie. I nie chodzi mi tu o to, że bohaterowie czasem klną, piję tu raczej do niektórych ich zachowań. Myślę, że nie tylko fani mang, ale też wszyscy ci, którzy lubią dobry thriller powinni sięgnąć po ten komiks. Naprawdę warto.

Yoshiki Tonogai kieruje się w życiu zasadą, że dobrych rzeczy się nie poprawia. Taką tezę można wysnuć jak się porówna mangę Doubt z Judge. Bardzo podobna historia, niemal ten sam klimat, i bohaterowie w maskach zwierząt zamknięci w budynku bez wyjścia.

Przyznam szczerze, że Doubt tego autora bardzo przypadł mi do gustu, tak więc postanowiłem sięgnąć po Judge. Po...

Historia wciąż wydaje mi się nieco chaotyczna, ale również bardzo intrygująca.
Grupa dzieli się na dwa obozy, a czasu do kolejnego sądu coraz mniej. Doszło już do śmierci jednego z uczestników. Kto będzie następny...?
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Historia wciąż wydaje mi się nieco chaotyczna, ale również bardzo intrygująca.
Grupa dzieli się na dwa obozy, a czasu do kolejnego sądu coraz mniej. Doszło już do śmierci jednego z uczestników. Kto będzie następny...?
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Moim zdaniem świetna manga. Czytało się cały czas odczuwając niepokój i napięcie. Niby nic się az takiego nie dzieje, trup wcale gęsto się nie ściele, a całość mocno oddziałuje na czytelnika... I do tego wciąga, niecałe pół godziny i już po lekturze!

Moim zdaniem świetna manga. Czytało się cały czas odczuwając niepokój i napięcie. Niby nic się az takiego nie dzieje, trup wcale gęsto się nie ściele, a całość mocno oddziałuje na czytelnika... I do tego wciąga, niecałe pół godziny i już po lekturze!

No i wszystko się posypało, a miało być tak pięknie.
Nikt już nie łudzi się, że wszyscy przeżyją, no może z wyjątkiem głównego bohatera.
Dobry drugi tom, tylko Hiro jest zbyt łatwowierny, a jego głos może przeważyć, kto zginie następny.

No i wszystko się posypało, a miało być tak pięknie.
Nikt już nie łudzi się, że wszyscy przeżyją, no może z wyjątkiem głównego bohatera.
Dobry drugi tom, tylko Hiro jest zbyt łatwowierny, a jego głos może przeważyć, kto zginie następny.