Książka do przeczytania w jeden dzień. Krótka, ale wspaniała. O licealnej miłości, ale jakże niebanalnej. Zarówno rozpoczyna się jak i kończy pięknymi wierszami. To co się stało pod koniec książki, przeniosło mnie w inny wymiar. Wyznanie do ukochanego po stracie było przepiękne. Historia pięknej miłości, która niestety musiała się zakończyć, bo niektórych spraw nie jesteśmy w stanie pokonać.

Książka do przeczytania w jeden dzień. Krótka, ale wspaniała. O licealnej miłości, ale jakże niebanalnej. Zarówno rozpoczyna się jak i kończy pięknymi wierszami. To co się stało pod koniec książki, przeniosło mnie w inny wymiar. Wyznanie do ukochanego po stracie było przepiękne. Historia pięknej miłości, która niestety musiała się zakończyć, bo niektórych spraw nie jesteśmy...

Przyjemna lektura, myślę że gdybym czytała ją jakieś 7-10 lat temu byłabym zachwycona a teraz mi się przyjemnie czytało, chociaż mogłaby być dłuższa i bardziej rozwinięta, końcówka smutna co jest plusem

Przyjemna lektura, myślę że gdybym czytała ją jakieś 7-10 lat temu byłabym zachwycona a teraz mi się przyjemnie czytało, chociaż mogłaby być dłuższa i bardziej rozwinięta, końcówka smutna co jest plusem

Historia zaginionej młodej dziewczyny, która szuka miłości. Myśli,że znalazła ideał ale się pomyliła. Wieloletni przyjaciel zawsze był obok. Gdy się zorientowała co do niego czuje pojawiał się choroba. Mimo to cieszyli się tym co mieli. Byli szczęśliwi chociaż krótko.

Historia zaginionej młodej dziewczyny, która szuka miłości. Myśli,że znalazła ideał ale się pomyliła. Wieloletni przyjaciel zawsze był obok. Gdy się zorientowała co do niego czuje pojawiał się choroba. Mimo to cieszyli się tym co mieli. Byli szczęśliwi chociaż krótko.

Jak zdefiniować przyjaźń, przyjaciela? Wielu podejmuje mniej lub udane próby. W tej książce też możemy znaleźć „receptę na przyjaciela”, w tym przypadku mającego jakże wymowne imię Gabriel, którego przyjaźń zawiera się w stwierdzeniu: "wiesz każdy ma złe i dobre chwile, raz się wspinasz raz upadasz. Ale ja czekam z miotłą by w razie czego pomóc ci sprzątać.” Do tego Laura, która chętnie pomoże zrealizować nawet najbardziej szalony pomysł, np. korepetycje dla starszego kolegi (bywa…) w przebraniu (hmm, o tym jeszcze nie słyszałam). Czy to ma sens? Nic więcej nie dodam, ponieważ książka nie jest wielkich rozmiarów, więc sami szybko znajdziecie odpowiedź na to pytanie.

Jak zdefiniować przyjaźń, przyjaciela? Wielu podejmuje mniej lub udane próby. W tej książce też możemy znaleźć „receptę na przyjaciela”, w tym przypadku mającego jakże wymowne imię Gabriel, którego przyjaźń zawiera się w stwierdzeniu: "wiesz każdy ma złe i dobre chwile, raz się wspinasz raz upadasz. Ale ja czekam z miotłą by w razie czego pomóc ci sprzątać.” Do tego Laura,...

Od dawna szukałam czegoś, fajnego, nietypowego. Czegoś o rodzącej się miłości dwójki przyjaciół. I znalazłam, z czego się bardzo ucieszyłam. Pojawiła się pewna przeciwność. Była to polska książka. Z polskimi imionami i miejscowościami. Trochę się tego przeraziłam, ale jeśli pozostaniecie do końca to dowiecie się czy warto przeczytać tę książkę.

Iwona Sobolewska, polska autorka, która ma na swoim koncie już kilka książek. Pisze głównie dla młodzieży. W swojej twórczości porusza typowe sytuacje, które pojawia,,Czarna owca" zaczęła pisać już w gimnazjum, jednak wydała nieco później.
ją się w życiu młodych ludzi. Książkę o tytule

Hanna jest typową dziewczyną, szaleje za chłopakami, modą i muzyką. Ma przyjaciół i chłopaka Rafała, w którym się podkochuje. Jednak największe znaczenie ma dla niej przyjaciel z dawnych lat, Gabriel. Jako dzieci spędzali ze sobą każdą chwilę, byli nierozłączni. Nie wszystko tra wiecznie, przez nową pracę ojca chłopak musi wyjechać na drugi koniec Polski. Nie przeszkadza to młodym kontaktować się ze sobą, piszą do siebie listy. Wraz z upływem lat ich korespondencja nie słabnie, wręcz przeciwnie przybiera na sile. Mimo listów, nie widują się ze sobą, nie mają okazji się spotka. Każde z nich prowadzi własne życie, a razem są tylko na papierze.
Hania jest zakochana w Rafale i zrobi wszystko, aby zwrócić jego uwagę na siebie, udowadnia to przebierając się za nauczycielkę, która będzie dawała chłopakowi korepetycje z chemii. Ale czy słusznie to robi?
,,Czasem ideał to tylko obraz, który sami stworzyliśmy, nic więcej. Wydaje nam się, że to musi być ten, a tak naprawdę go wcale nie znamy. Wizja, którą stworzyliśmy, była piękna, ale nie istniała w rzeczywistości."
W tym samym czasie, w mieście pojawia się Gabriel.

Zwykła historia typu friendzone? Nic bardziej mylnego. Owszem jest to książka o przyjaźni, miłości i oddaniu. także o młodych ludziach, którzy nie wiedza jak ujawnić swoje uczucia. Są jednością, tylko z sobą potrafią być naprawdę szczęśliwi, cieszyć się każdą chwilą i nie patrzeć na konsekwencje. Niestety, kiedy nie potrafią właściwie ocenić swoich uczuć, pomijając tę drugą osobę.
Początkowa zwracałam uwagę na fabułę, styl. Komentowałam to i wkurzałam się, ponieważ styl pisania nie jest mocnym punktem pani Sobolewskiej. Chciałam nawet zakończyć czytanie i odłożyć na półkę. Jednak powoli zaczęłam się wciągać w lekturę, czytając jednym zamachem resztę książki i rozkoszując się nią bez zwracania uwagi na składnię zdań.
Pomijając uwagi książka bardzo mi się spodobała. Okazała się emocjonalnym rollercoster'em. Był płacz, był i śmiech, i tak na zmianę.
Oficjalnie polecam tę książkę ze względu na świetną fabułę, która jest w stanie rozbroić każdego, mimo małej objętości. Zaś nieoficjalnie nie zwracajcie uwagi na styl i budowę zdań, gdyż składniowo wychodzi z tego pewna polskość literacka słabszych autorów.(Oczywiście nie mam nic przeciwko polskim autorom i lubię ich książki, ale czasem mogliby przeczytać poradnik Katarzyny Bondy dotyczący nauki pisania).

Więcej recenzji na blogu:https://zapiskiisi.blogspot.com/2017/11/jeszcze-sie-spotkamy-iwona-sobolewska.html

Od dawna szukałam czegoś, fajnego, nietypowego. Czegoś o rodzącej się miłości dwójki przyjaciół. I znalazłam, z czego się bardzo ucieszyłam. Pojawiła się pewna przeciwność. Była to polska książka. Z polskimi imionami i miejscowościami. Trochę się tego przeraziłam, ale jeśli pozostaniecie do końca to dowiecie się czy warto przeczytać tę książkę.

Iwona Sobolewska, polska...

Jaka p[iękna i mądra książka,bardzo smutna.Wzruszająca.Prawdziwa.Smutno.

Jaka p[iękna i mądra książka,bardzo smutna.Wzruszająca.Prawdziwa.Smutno.

Ksiązka jest lekka. Pełna treści i przemyśleń,bardzo życiowa, jak zresztą wszystkie książki tej autorki. Przeczytałam ją jednym tchem. Polecam !:)

Ksiązka jest lekka. Pełna treści i przemyśleń,bardzo życiowa, jak zresztą wszystkie książki tej autorki. Przeczytałam ją jednym tchem. Polecam !:)

"Jeszcze się spotkamy" jest typową książką o miłości dla nastolatek. Prosta i niewymagająca lektura, którą czyta się bardzo szybko, a jeśli dodamy do tego małą ilość stron (zaledwie 150),to jest to rozrywka raptem na kilka godzin. Szczerze mówiąc nie jest to zbyt oryginalna historia. Największym minusem jest jej przewidywalność. Ponadto, miałam wrażenie, że już gdzieś to czytałam. Końcówka mnie szczerze mówiąc rozczarowała. Nie pasowała mi to do całej nieskomplikowanej historii. Odniosłam wrażenie, że zakończenie zostało napisane na siłę, bez pomysłu. Tak jakby autorka nie wiedziała, jak ją zakończyć. Na pewno za niedługo już o niej zapomnę, ale nie żałuję tych paru godzin czytania, bo przyjemnie spędziłam ten czas. Polecam jako coś lekkiego do wypełnienia wolnego czasu, ale jeśli szukasz czegoś wartego zapamiętania, to nie jest to książka dla ciebie.

"Jeszcze się spotkamy" jest typową książką o miłości dla nastolatek. Prosta i niewymagająca lektura, którą czyta się bardzo szybko, a jeśli dodamy do tego małą ilość stron (zaledwie 150),to jest to rozrywka raptem na kilka godzin. Szczerze mówiąc nie jest to zbyt oryginalna historia. Największym minusem jest jej przewidywalność. Ponadto, miałam wrażenie, że już gdzieś to...

"Jeszcze się spotkamy" to historia Hanki, która zakochuje się w starszym koledze Rafale. Opowiada o tym w listach swojemu przyjacielowi - Gabrielowi, z którym kontakt utrzymuję głównie własnie przez korespondencję. Wspólnie rozwiązują swoje problemy, pomagają sobie i są dla siebie wsparciem. Łączy ich szczególna więź od wielu lat. Aby poznać bliżej Rafała, Hanka wpada na szalony pomysł, w którego realizacji pomaga jej przyjaciółka Laura. W trakcie przygotowywania dziewczynę zaczynają ogarniać wątpliwości, czy na pewno Rafał jest tym, kim ona go widzi i czy to własnie jego potrzebuje. Wszystko zmienia się, kiedy Gabriel przeprowadza się do miasta Hani. Dziewczyna jest rozdarta. Nie jest pewna swoich uczuć. Która więź okaże się silniejsza - miłość czy przyjaźń?

Pozycja ta jest typowym romansem dla nastolatek. Główna bohaterka zakochana w najprzystojniejszym chłopaku w szkole. Motyw, który pojawia się aż nad zbyt często zarówno w literaturze, jak i w kinematografii. A jednak nie jesteśmy do końca pewni, czy tak, jak większości utworów, szkolny playboy zauważy szarą myszkę. Kolejnym motywem jest przyjaźń damsko-męska. Obydwa są czytelnikowi doskonale znane, dlatego jest w stanie przewidzieć zakończenie książki, a przynajmniej hipotetycznie założyć, jakie ono będzie po ich wymieszaniu. Autorka nie wykazała się pod tym względem swoją oryginalnością. Zakończenie natomiast zaskakuje wszystkich. To właśnie ostatni rozdział jest moim ulubionym. Wzruszający i nadrabiający to, co książka straciła na początku.

Autorka tworzyła krótkie rozdziały, dzięki czemu czytelnik mógł szybko podążać za losami Hanki. Każdy rozdział rozpoczynała sentencja (obrazek pod postem),która była jego główną myślą. Bardzo mi się to podobało. Wadą jednak było to, że pojawiały się "przerysowane" aż sceny, które w normalnym życiu nie miałyby miejsca, a styl był typowo potoczny. Nie była to stylizacja autorki, ale zwyczajna pisanina. Można usprawiedliwić jednak to tym, że autorka jest bardzo młoda, a obecnie uczy się w liceum.

Nie spodziewałam się niczego niesamowitego po "Jeszcze się spotkamy". To pozycja dobra jako "odrywnik" od jakiegoś gniota. Kilka godzin rozrywki. Spodobało mi się zakończenie i przedostatni rozdział. Lekka lektura na jedno popołudnie.

"Jeszcze się spotkamy" to historia Hanki, która zakochuje się w starszym koledze Rafale. Opowiada o tym w listach swojemu przyjacielowi - Gabrielowi, z którym kontakt utrzymuję głównie własnie przez korespondencję. Wspólnie rozwiązują swoje problemy, pomagają sobie i są dla siebie wsparciem. Łączy ich szczególna więź od wielu lat. Aby poznać bliżej Rafała, Hanka wpada na...

Rewelacja ! Ciekawa historia, książka która doprowadziła mnie totalnie do łez, bardzo polecam, dodatkowo ma wiele złotych myśli jako tytuły rozdziałów co daje jej kolejnego plusa

Rewelacja ! Ciekawa historia, książka która doprowadziła mnie totalnie do łez, bardzo polecam, dodatkowo ma wiele złotych myśli jako tytuły rozdziałów co daje jej kolejnego plusa