Książka świetna, napisana lekkim piórem, więc szybko się ją czyta. Można zrozumieć jak naprawdę wygląda codzienność Afryki.

Książka świetna, napisana lekkim piórem, więc szybko się ją czyta. Można zrozumieć jak naprawdę wygląda codzienność Afryki.

Książeczkę (bo krótka, a szkoda) czyta się bardzo dobrze, szybko bo losy położnej wciągają czytelnika, szczególnie jeśli związany jest zawodowo z rodzeniem. Człowiek sam chciałby tam być i przeżywać chwilę podobne do tych opisanych przez autorkę. Miło i przyjemnie choć czasem krwawo :) jak to przy porodzie :)

Książeczkę (bo krótka, a szkoda) czyta się bardzo dobrze, szybko bo losy położnej wciągają czytelnika, szczególnie jeśli związany jest zawodowo z rodzeniem. Człowiek sam chciałby tam być i przeżywać chwilę podobne do tych opisanych przez autorkę. Miło i przyjemnie choć czasem krwawo :) jak to przy porodzie :)

Monika wykonała wspaniałą pracę na misji

/Przeczytane jeszcze w postaci bloga/

Monika wykonała wspaniałą pracę na misji

/Przeczytane jeszcze w postaci bloga/

Świetna książka, napisana w bardzo przystępny sposób.
Przede wszystkim wielki ukłon w stronę Moniki, która moim zdaniem wykazała się niezwykłą odwagą, podejmując decyzję, by tuż po licencjacie udać się do Tanzanii i tam ratować życie kobiet oraz dzieci.
Położną nie jestem, ale po lekturze jej książki doszłam do wniosku, że chyba już nic nie będzie w stanie jej zaskoczyć w wykonywanej pracy - historie, które opowiedziała w swojej książce dla mnie osobiście często były wstrząsające i niezwykle przejmujące. Jednocześnie sposób, w jaki Monika je opisywała i to, jak sobie w nich radziła, dowodzi, że jest ona położną z powołania.
Warto przeczytać tę książkę z co namniej dwóch powodów: po to, żeby choć trochę uświadomić sobie, jaka przepaść istnieje pomiędzy Europą a Afryką, jak również po to, by zrozumieć, że nowe życie zaiste jest cudem :)

Świetna książka, napisana w bardzo przystępny sposób.
Przede wszystkim wielki ukłon w stronę Moniki, która moim zdaniem wykazała się niezwykłą odwagą, podejmując decyzję, by tuż po licencjacie udać się do Tanzanii i tam ratować życie kobiet oraz dzieci.
Położną nie jestem, ale po lekturze jej książki doszłam do wniosku, że chyba już nic nie będzie w stanie jej zaskoczyć w...

Do przeczytania tej książki, lub raczej książeczki, zachęciło mnie spotkanie z panią Nowicką organizowane przez uczelnię. Co mogłam powiedzieć po nim? Niesamowita kobieta! Jej opowieści były wręcz niewiarygodne. Praca położnej w Polsce a praca pani Nowickiej w Tanzanii to dosłownie niebo a ziemia! Miałam nadzieję poznać więcej historii, więc po jakimś czasie sięgnęłam po książkę autorstwa tej pani.
Prawie od razu rzuca się w oczy lekki język - nie ma się mu co dziwić, cała opowieść powstała bowiem z fragmentów bloga, nie spodziewajcie się więc literatury najwyższych lotów, o nie! W końcu nie o piękny język tutaj chodzi a o przekazanie czytelnikowi, jak najwięcej rzeczywistości pani Nowickiej. Świat Sukuma tak odmienny od naszego i cuda zdarzające się każdego dnia. Trudne wyzwania i wyjątkowe przypadki medyczne. Tragedie ludzkie i nieskończona wiara w każdy nowy dzień oraz w plan Boga - tak właśnie opisałabym w skrócie tę opowieść trwająca około dwa i pół roku, upchaną zgrabnie na 192 stronach.
Część słówek z "medycznej terminologii" rzeczywiście może być trochę niezrozumiała dla osób, których nie interesuje medycyna - na szczęście ich znajomość nie jest niezbędna, a gdyby kogoś bardzo temat zaciekawił, zawsze można wszystko odnaleźć w Internecie.
Jedynymi fragmentami, które mnie nieco nudziły były opisy w klimacie "religijnym", muszę jednak przyznać, że siła wiary i ducha pani Nowickiej zasługuje na prawdziwy podziw.
Serdecznie wszystkim polecam! Niejedno pewnie Was tu zaskoczy :)

Do przeczytania tej książki, lub raczej książeczki, zachęciło mnie spotkanie z panią Nowicką organizowane przez uczelnię. Co mogłam powiedzieć po nim? Niesamowita kobieta! Jej opowieści były wręcz niewiarygodne. Praca położnej w Polsce a praca pani Nowickiej w Tanzanii to dosłownie niebo a ziemia! Miałam nadzieję poznać więcej historii, więc po jakimś czasie sięgnęłam po...

Niesamowite, że tak młoda osoba zdecydowała się na taką misję, naprawdę podziwiam takich ludzi! Niejednokrotnie się wzruszyłam. Choć nie wszystkie szczegóły były dla mnie zupełnie zrozumiałe - nie znam się w najmniejszym stopniu na medycynie i służbie zdrowia - czytanie o tak odległym kraju, całkowicie innej kulturze, części tamtejszych problemów oraz o wiernych z tamtych terenów wywołało we mnie wiele emocji. Na duży plus zapisuję też zdjęcia, które dodatkowo pomagają wczuć się w klimat Afryki i Sukuma.
Szkoda tylko, że pod względem językowym kuleje. Dostrzegłam wiele literówek i różnego rodzaju błędów, a jestem osobą, dla której poprawna polszczyzna jest bardzo ważna. Niemniej warto poświęcić jedno popołudnie na tę książeczkę!

Niesamowite, że tak młoda osoba zdecydowała się na taką misję, naprawdę podziwiam takich ludzi! Niejednokrotnie się wzruszyłam. Choć nie wszystkie szczegóły były dla mnie zupełnie zrozumiałe - nie znam się w najmniejszym stopniu na medycynie i służbie zdrowia - czytanie o tak odległym kraju, całkowicie innej kulturze, części tamtejszych problemów oraz o wiernych z tamtych...

Moja opinia do przeczytania na blogu: http://jjtravel.zuikotek.pl/polozna-ksiazka-i-afryka/ :)

Moja opinia do przeczytania na blogu: http://jjtravel.zuikotek.pl/polozna-ksiazka-i-afryka/ :)

Książka została napisana na podstawie bloga, który Monika Nowicka położna i absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prowadziła będąc świecką misjonarką SMA. Opisuje ona swoją drogę poprzez radości, smutki, trudy i uroki swojej pracy w Tanzanii. Wypełniona ogromnym optymizmem i niezwykłą wiarą w Opatrzność Bożą ukazuje swoje spostrzeżenia i zmiany jakim poddaje ją ten piękny i różnorodny kraj oraz jego wielokulturowa ludność. Dzieli się wieloma przeżyciami zarówno własnymi jak i jej pacjentów oraz pacjentek. Autorka przytacza wiele przypadków medycznych myślę jednak, że nawet osoby nie interesujące się medycyną zostaną pochłonięte przez jej opowieść. Zdecydowanie polecam!

Książka została napisana na podstawie bloga, który Monika Nowicka położna i absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego prowadziła będąc świecką misjonarką SMA. Opisuje ona swoją drogę poprzez radości, smutki, trudy i uroki swojej pracy w Tanzanii. Wypełniona ogromnym optymizmem i niezwykłą wiarą w Opatrzność Bożą ukazuje swoje spostrzeżenia i zmiany jakim poddaje ją...