Lalki z getta

Pacynka wskaże drogę do ludzkiego serca...

Historie oparte na wydarzeniach II wojny światowej zawsze odnajdują szczególne miejsce w moim sercu. Tym razem stało się tak za sprawą powieści Evy Weaver "Lalki z getta". W swojej książce autorka w zadziwiająco spójny i interesujący sposób połączyła historię nastoletniego żydowskiego chłopca - ofiary oraz niemieckiego żołnierza - kata. A to wszystko dzięki osobliwej pasji, którą przekazał wnukowi jego dziadek - lalkarz. Mężczyzna w wolnym czasie konstruował pacynki i ożywiał je podczas lokalnych przedstawień. Wśród wielu różnych kukiełek obrazujących ludzi i zwierzęta jedna była tą szczególną, wyróżniającą się od reszty - niewielka pacynka księcia w futrzanym ubranku z koroną na głowie. To właśnie lalkę księcia wraz z innymi kukiełkami ukrytymi w kieszeniach starego płaszcza podarował wnukowi Mice Hernsteynowi jego dziadek w ostatnich minutach swojego życia. Teraz, po latach, Mika, sam będąc dziadkiem, opowiada wnukowi Danielowi o dzieciństwie spędzonym w Warszawie przypadającym na lata wojny i okupacji, o niezwykłych przedstawieniach kukiełkowych organizowanych w getcie oraz o pacynkach, które w tamtym czasie miały szczególną moc czynienia życia lepszym...

Druga część książki zawiera opowieść pewnego niemieckiego żołnierza, nazisty, Maxa odpowiedzialnego za deportacje ludności żydowskiej z warszawskiego getta. Jego historia początkowo wiąże się z małym lalkarzem i pacynkami, ale później przybliża nam losy Niemca już po zakończeniu wojny. Dowiadujemy się o jego zesłaniu na Syberię, ucieczce z gułagu i wieloletniej wędrówce do domu. Max przed śmiercią pragnie podzielić się swoją historią z synem Karlem, a później także z wnuczką Marą, która w imieniu nieżyjącego już dziadka decyduje się poszukać śladów żydowskiego chłopca, o którym słuch zaginął...

Obie te opowieści łączy mała kukiełka Księcia, która kryje w sobie szczególną moc. Lalka stworzona przez dziadka Hernsteyna staje się symbolem odwagi i wolności, lekiem na samotność, antidotum na głód, chłód, nędzę i ból oraz oznaką prawdziwej przyjaźni.

Trzecia część to już próba odnalezienia Miki Hernsteyna przez Markę - wnuczkę Msza. Czy udana?... Przeczytacie w książce.

Eve Weaver stworzyła bardzo interesującą opowieść o strasznych czasach, które z jednej strony dawno przeminęły, a z drugiej wciąż pozostają żywe i obecne w naszej pamięci, naszych sercach i naszej historii. O II wojnie powiedziano i napisano już bardzo wiele, ale wciąż jeszcze można odnaleźć w tej tematyce coś nowego, niepowtarzalnego, wartego uwagi i zainteresowania. W powieści "Lalki z getta" taką nowinką były dla mnie teatrzyki kulkiełkowe wystawiane przez żydowskiego chłopca za murami getta oraz rozrywkowe przedstawienia lalkowe dla niemieckich żołnierzy SS i gestapo. Jak dotąd nie natknęłam się na taki motyw, którym autorka mile mnie zaskoczyła.

Pokazanie różnych aspektów wojny z dwóch skrajnie różnych punktów widzenia okazało się niezwykle interesujące. Opowieść ofiary, która straciła wszystko i relacja kata wykonującego rozkazy dowódców skłania do zastanowienia i wyciągania wniosków.

Choć jest to sfabularyzowana opowieść muszę przyznać, że autorka zadbała o jej wiarygodność starając się rzetelnie oddać rzeczywistość tamtych strasznych lat. Co prawda zabrakło mi trochę nastroju grozy i okrucieństwa wojny, emocje gdzieś tam były, ale nie trafiały do mojego serca, jednak opowieść o lalkarzu z getta na pewno pozostanie w mojej pamięci. Ta niezmiernie ciekawa historia była dla mnie tak naprawdę tylko relacją, a spodziewałam się wzruszeń, wstrząsających przeżyć, przerażenia, grozy, strachu, czyli tych wszystkich odczuć jakie towarzyszą wojnie. Odnoszę wrażenie, że Eve Weaver nie do końca potrafiła wczuć się w opisywane wydarzenia, ubrała po prostu w słowa opowieści przekazane jej przez rodziców, ale czegoś jednak zabrakło.

"Lalki z getta" polecam czytelnikom gustującym w tematyce wojennej, jednak zaznaczam, że że nie jest to powieść faktograficzna, a raczej luźna opowieść o żydowskim chłopcu, którego losy w zaskakujący sposób połączyły się z życiem niemieckiego żołnierza. Jeśli ciekawi Was rozwinięcie tego wątku koniecznie sięgnijcie po powieść Eve Weaver. Polecam.

Pacynka wskaże drogę do ludzkiego serca...

Historie oparte na wydarzeniach II wojny światowej zawsze odnajdują szczególne miejsce w moim sercu. Tym razem stało się tak za sprawą powieści Evy Weaver "Lalki z getta". W swojej książce autorka w zadziwiająco spójny i interesujący sposób połączyła historię nastoletniego żydowskiego chłopca - ofiary oraz niemieckiego żołnierza -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

" Gdyby nie tamten płaszcz to wszystko w ogóle by się nie wydarzyło".
Mika dostaje po zmarłym dziadku czarny płaszcz, uszyty specjalnie na zamówienie z ogromną ilością kieszeni Mimo, że jest on bardzo obszerny stanowi dla chłopca ważną pamiątkę. Ale to nie wszystko co dostaje. W ich maleńkim mieszkaniu jest tajemnicze pomieszczenie, w którym odkrywa pracownię lalkarską. Wtedy jeszcze nie wie jak ważną rolę w jego życiu i nie tylko odegrają uszyte przez dziadka pacynki.
Chłopiec początkowo traktuje je jako zabawki i tworzy na własną potrzebę krótkie scenariusze teatralne. Zbliżająca się wojna zmienia ich życie rodzinne, bo zaczyna narastać terror wobec nacji żydowskiej. Mika obserwuje jak z dnia na dzień zabierane są im kolejne wolności, ograniczane prawa do racji żywieniowych, do możliwości przemieszczania się, aż do momentu utworzenia getta dla Żydów. Zabawa w teatr początkowo dla rozrywki staje się ważnym elementem przetrwania. Chłopiec trafia do szpitala dziecięcego oraz do sierocińca prowadzonego przez Janusza Korczaka. Tam wykorzystuje swoje pacynki i daje krótkie przedstawienia dla cierpiących dzieci. O małym lalkarzu z getta robi się głośno, więc zainteresowanie się nim przez nazistów to tylko kwestia czasu. Mikę zatrzymuje Max niemiecki żołnierz, który nakazuje mu pojawienie się z przedstawieniem na wieczorze w kwaterze żołnierskiej pod karą utraty życia. Coś co do tej pory było możliwością oderwania się od brutalnej rzeczywistości wojennej staje się źródłem walki o przetrwanie. Chłopiec angażuje się w bardzo niebezpieczną grę - szmugiel dzieci poza teren getta.
Ale powieść ta to nie tylko przeżycia Miki bowiem losy jego i Maxa niemieckiego żołnierza splatają się poprzez pacynkę Księcia. Lalkarz daje ją Maxowi, a wraz z nim trafia ona do rosyjskiego gułagu. Żołnierz trafia tam jako zesłaniec pod koniec wojny. Mężczyzna poznaje wojnę od tej drugiej strony , strony więźnia i to w bardzo surowych syberyjskich warunkach.
Książka ta może nie jest źródłem ścisłych informacji jak przebiegało niszczenie rodzin żydowskich choć przedstawionych jest tu wiele prawdziwych faktów. Jest to zwrócenie uwagi na to , że nawet w tak nieludzkich warunkach człowiekowi potrzebny jest kontakt ze sztuką, choćby po to aby oderwać się do wszechogarniającego marazmu i okrucieństwa. Lalka staje się także nicią porozumienia między wrogami. To wojna opowiedziana z trochę innej perspektywy, perspektywy dziecka artysty.

" Gdyby nie tamten płaszcz to wszystko w ogóle by się nie wydarzyło".
Mika dostaje po zmarłym dziadku czarny płaszcz, uszyty specjalnie na zamówienie z ogromną ilością kieszeni Mimo, że jest on bardzo obszerny stanowi dla chłopca ważną pamiątkę. Ale to nie wszystko co dostaje. W ich maleńkim mieszkaniu jest tajemnicze pomieszczenie, w którym odkrywa pracownię lalkarską....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka rewelacyjna, choć początek szedł mi opornie.

Książka rewelacyjna, choć początek szedł mi opornie.

Pokaż mimo to

Wspaniała książka :) Polecam każdemu, kto lubi tematykę wojny.

Wspaniała książka :) Polecam każdemu, kto lubi tematykę wojny.

Pokaż mimo to

Wspania opowieść historyczna
.

Wspania opowieść historyczna
.

Pokaż mimo to

Nie chcę wnikać w historyczną wartość tej książki. To nie podręcznik. Fabuła - powiem tylko tyle: jest moc!

Nie chcę wnikać w historyczną wartość tej książki. To nie podręcznik. Fabuła - powiem tylko tyle: jest moc!

Pokaż mimo to

najbardziej mnie boli to w tej książce, że Weaver przedstawiła Polaków jako ludzi, którym w czasie okupacji żyło się bezstresowo i przyjemnie, którzy bez problemu mogli udzielić Żydom pomocy, ale tego nie zrobili...
Tym samym wykazała zero wiedzy historycznej. Książka rozpowszechniająca nieprawdziwy obraz wydarzeń, ...szkoda na nią czasu i pieniędzy. Z całego serca nie polecam.

najbardziej mnie boli to w tej książce, że Weaver przedstawiła Polaków jako ludzi, którym w czasie okupacji żyło się bezstresowo i przyjemnie, którzy bez problemu mogli udzielić Żydom pomocy, ale tego nie zrobili...
Tym samym wykazała zero wiedzy historycznej. Książka rozpowszechniająca nieprawdziwy obraz wydarzeń, ...szkoda na nią czasu i pieniędzy. Z całego serca nie...

Pokaż mimo to

Historia prawdziwa i poruszająca widziana oczami żydowskiego chłopca z getta w czasach okrutnej,przerażającej wojny wycisneły łzy ze mnie.
Wzruszająca,piękna,smutna książka rozdzierająca serce wzrusza bardzo.

Historia prawdziwa i poruszająca widziana oczami żydowskiego chłopca z getta w czasach okrutnej,przerażającej wojny wycisneły łzy ze mnie.
Wzruszająca,piękna,smutna książka rozdzierająca serce wzrusza bardzo.

Pokaż mimo to

Książka warta przeczytania, niezwykła historia. Czyta się jednym tchem.

Książka warta przeczytania, niezwykła historia. Czyta się jednym tchem.

Pokaż mimo to

Sięgając po tę książkę spodziewałam się historii autentycznej. Dostałam fikcję, chociaż bardzo głęboko osadzoną w realiach drugiej wojny światowej. To fakt, że autorka nie uniknęła kilku małych błędów merytorycznych, ale nie czepiajmy się detali.
Jest to, mimo czasem zbyt wzniosłej narracji, bardzo głęboko wzruszająca historia, która mogłaby jak najbardziej wydarzyć się naprawdę. Z trzech części zdecydowanym wyciskaczem moich łez była część pierwsza, opisująca brutalną wegetację żydowskiego chłopca i jego rodziny w murach warszawskiego getta.
Fabuła tej książki splata losy owego chłopca z niemieckim żołnierzem, który zaangażował go do wystawiania lalkarskich przedstawień dla żołnierzy Wermachtu w murach getta. Chłopiec po wojnie, całkowicie samotny, znalazł nowe życie w USA. Żołnierz wycinał tajgę w syberyjskim łagrze. a po trwającej trzy lata ucieczce dotarł do rodzinnego miasta. Historia połączyła po sześćdziesięciu ponad latach wnuków obu bohaterów.
Powieść jest wielopłaszczyznowa i dotyka kilku istotnych tematów dotyczących rozrachunku z wojną.
Daje jednak czytelnikowi niewyobrażalnie dużo emocji i wzruszeń.
Fascynatów historii wojennych na pewno nie zawiedzie. Polecam gorąco!

Sięgając po tę książkę spodziewałam się historii autentycznej. Dostałam fikcję, chociaż bardzo głęboko osadzoną w realiach drugiej wojny światowej. To fakt, że autorka nie uniknęła kilku małych błędów merytorycznych, ale nie czepiajmy się detali.
Jest to, mimo czasem zbyt wzniosłej narracji, bardzo głęboko wzruszająca historia, która mogłaby jak najbardziej wydarzyć się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to