Zbiór esejów uczestników pierwszego w historii zdobycia 24-ego, najwyższego szczytu na Ziemi, a jednocześnie jednego z najtrudniejszych alpinistycznie, o czym świadczy fakt, że do dzisiaj tylko jedna ekipa wspinaczkowa powtórzyła polski wyczyn. Kunyang Chhish jest cztery razy trudniejszy do zdobycia niż Everest, posiada w swej atrakcyjności całe abecadło wspinaczkowe (wspinaczka lodowa, skalna, śnieżna, seraki, lodowce, lawiny, szczeliny, kapryśną pogodę, potężne ekspozycje, duże spiętrzenie trudności technicznych na bardzo długim odcinku drogi). W zasadzie jedyną wadą tego szczytu dla wspinacza jest to, że jest za niski, brakuje mu ok. 150 metrów w pionie, by być równie sławny jak sąsiednie Nanga Parbat, czy K2.
Literacko na pewno ciekawym doświadczeniem jest poznanie wizji nie jednego, lecz kilku uczestników wyprawy, i to świeżo po wyprawie. Niestety mam wrażenie, że całość została redakcyjnie wygładzona, jest mało kontrowersji, ogólnie sielanka i tylko obiektywne trudności. Jedynie Krzysztof Cielecki jakby się żalił, że nie był członkiem zespołu szturmowego.
Warto zapoznać się z tą pozycją, choćby po to, by poczuć ducha czasów sprzed rewolucji islamskich na Bliskim Wschodzie oraz poznać początki polskiej ery alpinizmu zimowego, jeszcze bez Kukuczki, ale już z Zawadą, Chrobakiem, Zygą Heinrichem, czy Szafirskim.

Zbiór esejów uczestników pierwszego w historii zdobycia 24-ego, najwyższego szczytu na Ziemi, a jednocześnie jednego z najtrudniejszych alpinistycznie, o czym świadczy fakt, że do dzisiaj tylko jedna ekipa wspinaczkowa powtórzyła polski wyczyn. Kunyang Chhish jest cztery razy trudniejszy do zdobycia niż Everest, posiada w swej atrakcyjności całe abecadło wspinaczkowe...

Bardzo dobra książka - relacja (a może bardziej sprawozdanie) z alpinistycznej wyprawy Polaków na szczyt Khunyang Chhish. Czyta się to wyśmienicie, ponieważ opisano prawie każdy etap tej "przygody". Od początków, czyli przygotowań i wyjazdu, po zdobywanie szczytu i samą celebrację zwycięstwa. Duży również plus, za mnogą narrację (poszczególne rozdziały napisano z punktu widzenia poszczególnych osób-uczestników). Nie wszystkich (wiadomo),ale jednak tych najważniejszych i są to chyba najbardziej ciekawe, najwięcej wnoszące do całości relacje.
Do tego bogato ilustrowana edycja (fakt, że to stare, czarno-białe zdjęcia, i nieczytelne dla laika mapki),starają się jeszcze bardziej przybliżyć czytelnikowi okoliczności wyprawy. I poniekąd można się poczuć jakby się tam samemu z nimi było.
To jest właśnie ta "wartość dodana", którą nie każda książka tego typu w sobie ma. Polecam. Warto poczytać nawet jeśli zainteresowania górami i himalaizmem nie są najważniejszym powodem by po nią sięgnąć.

Bardzo dobra książka - relacja (a może bardziej sprawozdanie) z alpinistycznej wyprawy Polaków na szczyt Khunyang Chhish. Czyta się to wyśmienicie, ponieważ opisano prawie każdy etap tej "przygody". Od początków, czyli przygotowań i wyjazdu, po zdobywanie szczytu i samą celebrację zwycięstwa. Duży również plus, za mnogą narrację (poszczególne rozdziały napisano z punktu...

Książka jest zbiorem tekstów napisanych przez uczestników wyprawy, która w znaczący sposób wpłynęła na rangę polskiego himalaizmu. Pierwsze zdobycie szczytu Kungyang Chhish było jednocześnie wielkim sukcesem, jak i porażką z powodu śmierci najmłodszego z uczestników ekspedycji.
Wyprawa miała miejsce w czasach, kiedy Andrzej Zawada aktywnie się wspinał, kiedy sukces grupowy był równoznaczny z sukcesem jednostek, kiedy nie istniała jeszcze możliwość relacjonowania całemu światu na żywo wydarzeń w bazie i obozach, kiedy sprzęt wspinaczkowy był z dzisiejszego punktu widzenia archaiczny, kiedy zdobywanie góry było celem pozbawionym komercyjnego aspektu.
Warto przenieść się w te czasy i spojrzeć na himalaizm tym idealistycznym wzrokiem.
A na marginesie swoistą ciekawostką jest to, czym i w jaki sposób część ekipy dotarła z Polski w Karakorum. Można się tego dowiedzieć czytając Ostatni atak na Kungyang Chhish.

Książka jest zbiorem tekstów napisanych przez uczestników wyprawy, która w znaczący sposób wpłynęła na rangę polskiego himalaizmu. Pierwsze zdobycie szczytu Kungyang Chhish było jednocześnie wielkim sukcesem, jak i porażką z powodu śmierci najmłodszego z uczestników ekspedycji.
Wyprawa miała miejsce w czasach, kiedy Andrzej Zawada aktywnie się wspinał, kiedy sukces grupowy...

Opis przepięknej wyprawy na niezwykle trudny i niezdobyty wtedy szczyt. Pisana z perspektywy kilku uczestników. Opis nadzwyczajnego osiągnięcia w wyjątkowo niesprzyjających warunkach.

Opis przepięknej wyprawy na niezwykle trudny i niezdobyty wtedy szczyt. Pisana z perspektywy kilku uczestników. Opis nadzwyczajnego osiągnięcia w wyjątkowo niesprzyjających warunkach.

Jedna z lepszych książek o górach i himalaizmie jaką czytałam, a opowiada o czasach, kiedy Polacy największe sukcesy mają dopiero przed sobą. Jednak najbardziej ujmujące w "Ostatnim ataku na Kunyang Chhish" jest nie przedstawienie rywalizacji (z górą),ale szacunek jakim darzyli się wzajemnie uczestnicy tej wyprawy. Nie ma "ja", tylko "my". Zdobycie szczytu to sukces całej wyprawy, a nie jednostki, jak to bywa dzisiaj. Każdy jest doceniony i każdy pracuje na wspólny sukces, bez względu na to kto stanie na szczycie. Dzisiaj trudno o taką postawę. Może brakuje już takich ludzi i liderów, jakim był Andrzej Zawada?

Jedna z lepszych książek o górach i himalaizmie jaką czytałam, a opowiada o czasach, kiedy Polacy największe sukcesy mają dopiero przed sobą. Jednak najbardziej ujmujące w "Ostatnim ataku na Kunyang Chhish" jest nie przedstawienie rywalizacji (z górą),ale szacunek jakim darzyli się wzajemnie uczestnicy tej wyprawy. Nie ma "ja", tylko "my". Zdobycie szczytu to sukces całej...