Modelowa historyczna książka popularnonaukowa. Autor przedstawia kluczowy okres w historii Szwecji, czyli lata 1625 – 1656, wybierając sobie za bohatera Erika Jönssona Dahlberga, późniejszą ważną postać z historii tego kraju. Nie jest to przy tym biografia czy podręcznik historii politycznej, czy nawet esej bądź publicystyka historyczna. Najlepszą definicją byłoby określenie tej pozycji, jako popularnonaukowej monografii XVII-wiecznej wojny, sposobów jej prowadzenia i konsekwencji.
Pokazując losy bohatera, Erika - na razie Jönssona, autor wyjaśniając tło wydarzeń omawia genezę i przyczyny wojny trzydziestoletniej, jej przebieg, główne bitwy, rokowania pokojowe, a przede wszystkim wojenne realia, z lubością pomijane przez historyków. Gdy Erik lub inne postacie bądź wydarzenia historyczne stykają się z jakimś problemem, autor opisuje jak sobie radzono z nim w XVII wieku (np. edukacja dzieci, ówczesne zwyczaje żywieniowe, stroje, działanie poczty, logistyka transportów wojskowych etc.). Zasadniczo kulisy treści ograniczają się do basenu Morza Śródziemnego oraz krajów zaangażowanych w wojnę trzydziestoletnią (i Rzeczpospolitej Obojga Narodów),ale są krótkie wypady do Nowego Świata, Stambułu czy wybrzeży Afryki.
Książka rozpoczyna się odpisu bitwy pod Warszawą, niezbyt miłego oczom czytelników przyzwyczajonych do bogoojczyźnianego stylu pisania o wojnach naszych przodków (ani naszym wikipedystom, którzy nie chcą się przyznać do przegranej w tej batalii). Pokazuje archaiczność ówczesnego modelu polskiej wojskowości, w tym husarii, wielbionej przez fanów polityki historycznej. Autor trafnie zauważył, że zarówno ta formacja,jak i reszta polskiej kawalerii sprawdzała się w walkach z wrogami ze wschodu (Tatarzy, Turcy, Moskwa),ale już nie z zachodnimi (i istotnie, poza Kircholmem i małą bitwą pod Trzcianą nasza konnica nie radziła sobie ze Szwedami).
Wbrew niektórym opiniom Englund nie oszczędza swoich rodaków. System polityczno-ekonomiczny Szwecji był delikatnie mówiąc daleki od ideału. Armia wcale tak dobrze nie wyekwipowana ani zorganizowana (aczkolwiek lepiej od naszej oraz habsburskiej),a jej dowódcy byli przede wszystkim pazerni na łupy. Opis wygranych bitew nie pokazuje „chwały szwedzkiego oręża”, tylko „krew pot i łzy” na polu walki oraz ogromną niekompetencję dowódców stron przeciwnych. Zamiast zalewu nazw i nazwisk mnóstwo łatwo przyswajanych informacji – np. o tym, że większość strat wśród żołnierzy była spowodowana chorobami i dezercjami, a nie śmiercią na polu bitwy, trupy były odzierane z odzieży i wszystkiego co wartościowe, w szwedzkiej armii tylko 1 na 12 żołnierzy pochodził z terenu tego kraju (w którym nota bene nie było pańszczyzny),a w riksdagu swoje przedstawicielstwo mieli nawet chłopi, królowa Krystyna nie była ani ładna ani romantyczna, ani cnotliwa, geneza szwedzkiego pieczywa chrupkiego miała bardzo przyziemny charakter, zdobyte armaty często były bezwartościowe z uwagi na inny kaliber kul, a Wiedeń był wówczas dużo mniejszy od Pragi. Natomiast, o czym autor nie pisze wprost, jednym w czym ówczesna Szwecja górowała nad resztą krajów europejskich był stosunkowo łatwy awans do elity. I dla ludzi wywodzących się z chłopstwa, jak bohater książki jak i dla obcych oficerów (głównie Niemców),kupców i przemysłowców (głównie Holendrów),później przeważnie uszlachcanych. I te różnice w kompetencjach m.in. dowódców czy organizatorów funkcjonowania armii były tak naprawdę siłą ówczesnego kraju Trzech Koron. To wszystko pokazuje bardzo dobre rozłożenie akcentów pomiędzy historię elit, a całej reszty ówczesnych społeczeństw.
Ale w beczce miodu jest i łyżka dziegciu. Przekład tragiczny pod względem kulturowym i fatalna redakcja. Tłumacz nie wiedział, a wydawca nie sprawdził, że m.in. Brünn to nic innego jak morawskie Brno. Trier to Trewir, a Regensburg to Ratyzbona. Lewobrzeżna Praga to Mala Strana, a nie Małe Miejsce, a "Dyna" to po polsku Dźwina, uchodząca do Bałtyku w Rydze (i bitwa nad Dźwiną a nie pod Dyną). Źle wygląda nie stosowanie imion i nazwisk części panujących zgodnie z obowiązująca u nas tradycją. Czyli jest jeszcze cesarz Ferdynand II i III, ale zamiast Jerzego Rakoczego pojawia się … Georg (jeśli już to powinien występować jako György) Rakoczi, zamiast elektora saskiego Jana Jerzego – Johan Georg von Sachsen, a w miejsce elektora brandenburskiego Jerzego Wilhelma – Georg Wilhelm von Brandenburg. Książęta Kolonii i Moguncji byli arcybiskupami tych archidiecezji, a nie władcami. W husarii służyli husarze, a nie huzarzy, którzy posługiwali się nie lancami, a znacznie dłuższymi kopiami itd. Nie wystarczy znać język, trzeba bardzo dobrze rozumieć treść tłumaczonego dzieła. Brakuje też objaśnień wielu terminów czy wyjaśnień związanych z nazwami geograficznymi czy poszczególnymi postaciami historycznymi. To wszystko wpływa niestety na ocenę całości.
Tym niemniej książkę, mimo jej solidnej objętości (800 storn) pochłania się szybko i z dużą satysfakcją. Tym bardziej, że odbrązawia dawne „sztuki” – zarówno wojenną, jak i dyplomatyczną.

Modelowa historyczna książka popularnonaukowa. Autor przedstawia kluczowy okres w historii Szwecji, czyli lata 1625 – 1656, wybierając sobie za bohatera Erika Jönssona Dahlberga, późniejszą ważną postać z historii tego kraju. Nie jest to przy tym biografia czy podręcznik historii politycznej, czy nawet esej bądź publicystyka historyczna. Najlepszą definicją byłoby...

To coś więcej niż opowieść o wojnie trzydziestoletniej i więcej niż biografia Erika Dahlberga. To panorama XVII wieku w najlepszym wydaniu. Peter Englund znowu pokazał klasę.

To coś więcej niż opowieść o wojnie trzydziestoletniej i więcej niż biografia Erika Dahlberga. To panorama XVII wieku w najlepszym wydaniu. Peter Englund znowu pokazał klasę.

"Lata wojen" to monumentalna i wielowątkowa książka poświęcona XVII-wiecznej Szwecji oraz Europie, napisana przez wybitnego szwedzkiego historyka Petera Englunda. Częściowo jest to zarys biograficzny Erika Dahlberga, późniejszego feldmarszałka, tutaj poznajemy pierwsze 31 lat jego życia (1625-1656) - dzieciństwo, młodość, początki kariery urzędniczej, wejście do rozległej sieci klienteli, podróże po Europie, działalność podczas Wojny Trzydziestoletniej oraz Potopu. Postać Dahlberga jest jednak tylko pretekstem, żeby ukazać w szerszym świetle dzieje Szwecji oraz Europy. Tytułowe "Lata wojen" to okres Wojny Trzydziestoletniej, konfliktu z Danią oraz walk z Polską. Jednocześnie Peter Englund ukazuje tło społeczno-kulturowe, nie brakuje w książce opisów szwedzkich kolonii, weneckich prostytutek, nawyków żywieniowych itp. Narodowość autora ma tutaj kolosalne znaczenie, bo jest to też jedna wielka pochwała szwedzkiej armii, co też częściowo wpływa na odbiór tekstu. Ma się wrażenie, że autor czasami zatraca obiektywizm, a patriotyzm bierze u niego górę. Ciężko powiedzieć czy to do końca wina szwedzkiego historyka czy po prostu kiepskiego tłumaczenia. W niektórych momentach tłumacz się niestety nie popisał i co dziwne robi dziwne błędy zwłaszcza w tematyce polskiej, na przykład husarze w książce stają się huzarami i walczą lancami. Irytuje też niekonsekwencja przy tłumaczeniu imion władców i tak przykładowo książę siedmiogrodzki Jerzy Rakoczy tutaj jest Georgiem Rakoczim. Pomimo pewnych wad, książka nie nudzi, autor znakomicie odmalował obraz XVII wiecznej Europy pogrążonej w wojennej pożodze. Pozycja z pewnością warta sięgnięcia, zwłaszcza, że jest dostępna za naprawdę śmieszne pieniądze biorąc pod uwagę jej objętość (blisko 800 stron).

"Lata wojen" to monumentalna i wielowątkowa książka poświęcona XVII-wiecznej Szwecji oraz Europie, napisana przez wybitnego szwedzkiego historyka Petera Englunda. Częściowo jest to zarys biograficzny Erika Dahlberga, późniejszego feldmarszałka, tutaj poznajemy pierwsze 31 lat jego życia (1625-1656) - dzieciństwo, młodość, początki kariery urzędniczej, wejście do rozległej...

Świetna pozycja dla fanów historii XVII-wiecznej Szwecji i nie tylko. Autor dodaje czasem jakieś ciekawostki i wątki o kulturze, wojsku czy życiu w innych ówczesnych państwach.

Świetna pozycja dla fanów historii XVII-wiecznej Szwecji i nie tylko. Autor dodaje czasem jakieś ciekawostki i wątki o kulturze, wojsku czy życiu w innych ówczesnych państwach.

Spojrzenie ze szwedzkiej perspektywy na dzieje Europy okazuje się nad wyraz intersujące. Potrzeby i oczekiwania mieszkańców tego znajdującego się na północnym skraju kontynentu oraz ich wpływ na przebieg wydarzeń w XVII wieku stają się bardziej zrozumiałe. Zwłaszcza dla polskiego czytelnika, który zazwyczaj kojarzy bitnych Skandynawów z latami „potopu”. Wąskie zaplecze narodowościowe, mało urodzajne ziemie, konieczność korzystania z cudzoziemskich zaciągów – a mimo to przez całe stulecie stanowili liczącą się siłę militarną.
Peter Englund pisze z niezwykłym polotem, wciągająco. Pomysł z ukazaniem dziejów świata na tle podróży Erica Dahlberga w czasie wojny 30-letniej okazał się nośny. W moim prywatnym rankingu wprawdzie wyżej oceniam „Połtawę” tego autora (kapitalna historia kampanii Karola XII),ale „Lata wojen” czyta się po prostu znakomicie. Zasadniczy mankament to niestety sporo błędów językowych; trudno ocenić czy jest to błąd tłumaczenia, czy też problem tkwił w tekście pierwotnym. Mimo tego problemu: mocna ósemka.

Spojrzenie ze szwedzkiej perspektywy na dzieje Europy okazuje się nad wyraz intersujące. Potrzeby i oczekiwania mieszkańców tego znajdującego się na północnym skraju kontynentu oraz ich wpływ na przebieg wydarzeń w XVII wieku stają się bardziej zrozumiałe. Zwłaszcza dla polskiego czytelnika, który zazwyczaj kojarzy bitnych Skandynawów z latami „potopu”. Wąskie zaplecze...

Książka jest bardzo ciekawa. Można dużo dowiedzieć się o historii Szwecji okresu 17 wieku.

Natomiast chciałbym zostawić opinię na temat samego wydawnictwa FINNA, które wydało książkę. Niestety nie polecam. W egzemplarzu, który zamówiłem brakowało 20 stron. Nie zostały po prostu wydrukowane. Musiałem dokupić ebook. Zwróciłem się do wydawnictwa FINNA z pytaniem o możliwość wymiany wybrakowanego egzemplarza. Wysłali mnie do PWN nie wiedząc czemu ponieważ nie pamiętam gdzie kupiłem książkę. Drugiej wiadomości do nich nie udało mi się już wysłać bo zablokowali mojego e-maila :/ Bardzo ciekawe podejście do klienta. Odradzam druk książek w tym wydawnictwie, a jeśli już kupujecie książki wydawane przez Finna to sprawdzajcie przynajmniej czy mają wszystkie strony :(

Książka jest bardzo ciekawa. Można dużo dowiedzieć się o historii Szwecji okresu 17 wieku.

Natomiast chciałbym zostawić opinię na temat samego wydawnictwa FINNA, które wydało książkę. Niestety nie polecam. W egzemplarzu, który zamówiłem brakowało 20 stron. Nie zostały po prostu wydrukowane. Musiałem dokupić ebook. Zwróciłem się do wydawnictwa FINNA z pytaniem o możliwość...

Książka Petera Englunda opowiada historię I połowy XVII wieku, a w szczególności Wojny 30-letniej ze szwedzkiej perspektywy. Opisy koncentrują się na działaniach Szwedów, wobec tego książka ta traci z powodu braku przedstawienia wydarzeń w niej opisanych z perspektywy innych uczestniczących w niej krajów (Francja, Dania itd.). Silną stroną są opisy codziennego życia w XVII wiecznej Europie, próby przedstawienia mentalności ówcześnie żyjących ludzi. Niestety w książce pojawiły się błędy jak np. niewłaściwie użyte słowo huzar.

Książka Petera Englunda opowiada historię I połowy XVII wieku, a w szczególności Wojny 30-letniej ze szwedzkiej perspektywy. Opisy koncentrują się na działaniach Szwedów, wobec tego książka ta traci z powodu braku przedstawienia wydarzeń w niej opisanych z perspektywy innych uczestniczących w niej krajów (Francja, Dania itd.). Silną stroną są opisy codziennego życia w...

Kopalnia wiedzy na temat wojny, podróży, życia, religii i mentalności ówczesnych Europejczyków z I poł. XVII w. w czasach wojny 30-letniej. Peter Englund pod wieloma względami napisał książkę wybitną, która zabierze czytelnika do nowożytnej Europy targanej konfliktami o władzę nad kontynentem. Niesamowita historia napisana z perspektywy szwedzkiego historyka może stanowić uzupełnienie do wykładów na temat historii powszechnej - łakomy kąsek dla miłośników nowożytności. W każdym razie osoba sięgającą po poniższą pozycję nie będzie rozczarowana. Wręcz przeciwnie sięgnie po inne książki wspomnianego autora i zanurzy się w świat, który wykuwano żelazem i krwią. Polecam!

Kopalnia wiedzy na temat wojny, podróży, życia, religii i mentalności ówczesnych Europejczyków z I poł. XVII w. w czasach wojny 30-letniej. Peter Englund pod wieloma względami napisał książkę wybitną, która zabierze czytelnika do nowożytnej Europy targanej konfliktami o władzę nad kontynentem. Niesamowita historia napisana z perspektywy szwedzkiego historyka może stanowić...

Wspaniała, Rewelacyjna. Daje niesamowicie plastyczny i jednocześnie bardzo szczegółowy i pod względem tła polityczno-religijnego Europy i także pod względem taktyki walk, uzbrojenia (i nawet musztry!),opisów bitew, oblężeń czy to kolejnych batalii często przechylających szalę "zwycięstwa" na jedną to na drugą stronę - tej okropnej dla Europy wojny XXX-letniej. A stron tej opętanej wojny było wiele. Nie zdawałem sobie dotychczas sprawy jak fatalny był to czas dla dużej części Europy. A niestety Szwedzi zasłużyli sobie w tej wojnie na określenie prekursorów wojny totalnej.
Rzeczypospolita była całkowicie poza teatrem wojennym i wydawje się była wielkim nieobecnym politycznie w tych czasach (co nie przeszkadzało, że obce wojska po prostu sobie skracały drogę maszerując przez nasze terytorium). I tu, z naszej perspektywy widać, że nasz przyszły los bez jakichkolwiek sojuszy, zabiegań o nasze wsparcie tej czy innej strony, to nasze osamotnienie jest pierwszym memento dla przychodzących w przyszłości kłopotów, które wiadomo jak fatalnie się skończyły (wstępny rozdział książki, którego akcja toczy się w Polsce kilka lat po zakończeniu wojny XXX-letniej bardzo poglądowo na to wskazuje)

Wspaniała, Rewelacyjna. Daje niesamowicie plastyczny i jednocześnie bardzo szczegółowy i pod względem tła polityczno-religijnego Europy i także pod względem taktyki walk, uzbrojenia (i nawet musztry!),opisów bitew, oblężeń czy to kolejnych batalii często przechylających szalę "zwycięstwa" na jedną to na drugą stronę - tej okropnej dla Europy wojny XXX-letniej. A stron tej...

Polecam. Po wielkim zawodzie jakim byly dwa bardzo ciezkie ( w kilogramach i w tresci ) tomy "Niezwyciezonego", tu Englund naprawde pokazal dlaczego jego "Poltawe" zaliczam do mych ulubionych ksiazek.
Naprawde, mimo, ze LW to grubas to czyta sie to bardzo przyjemnie i troche mi nawet smutno, ze to juz koniec.
Nie jest to jednoczesnie lektura pozbawiona bledow i dziwnych kwiatkow, czasem jest to chyba wynik bledu tlumacza ( jak motyw z kolem sterowym... w czasie wojny trzydziestoletniej, czyli ponad pol wieku przed jego wprowadzeniem! ),ale czasem chyba i niewiedza Englunda dochodzi do slowa, jak teza, ze piraci berberyjscy pojawili sie z winy Anglikow i Holendrow i XVII wiek byl zlotym okresem ich zbojowania!
Z drugiej naprawde przez wiekszosc tekstu zwyczajnie sie plynie, a skoro kilkaset stron podrozy z Erikiem Dahlbergiem sprawily, ze bardzo przywiazalem sie do tej postaci, tzn ze autor nie proznowal.
No i co chwile pojawiaja sie rozne smakolyki przy ktorych zapewne kazdy czytelnik usmiechnie sie szeroko i przeczyta dany ustep kilka razy, jak ten o 20 tysiecach weneckich prostytutek, ktore zapewnialy temu miasturepublice take wplywy do kasy, ze doza mogl utrzymac 12 galer rocznie :P
Normalnie to jest tekst, ktory wydawca powinien machnac na tylna okladke i za jego pomoca reklamowac swoja publikacje, a nie jakimis cytatami redaktorow szwedzkich gazet, ktorych statystyczny polski czytelnik w zyciu nawet nie wezmie do reki ;)

Polecam. Po wielkim zawodzie jakim byly dwa bardzo ciezkie ( w kilogramach i w tresci ) tomy "Niezwyciezonego", tu Englund naprawde pokazal dlaczego jego "Poltawe" zaliczam do mych ulubionych ksiazek.
Naprawde, mimo, ze LW to grubas to czyta sie to bardzo przyjemnie i troche mi nawet smutno, ze to juz koniec.
Nie jest to jednoczesnie lektura pozbawiona bledow i dziwnych...