Czy zdajecie sobie sprawę z tego ile pracy mają małe dziecięce paluszki każdego dnia? Znana i lubiana przez przedszkolaki Renata Piątkowska w swojej książce "Paluszki, czyli o dziecięciu takich, co nigdy się nie nudzą" przyjrzała się im z bliska i nie uwierzycie ile obowiązków mają od samego rana aż do wieczora, a czasem nawet w nocy!

Dziesięć paluszków Marcinka już po przebudzeniu biorą się do pracy: lepią kulki z chleba przy śniadaniu, podkradają cukier z cukiernicy, w przedszkolu układają puzzle, robią wałki z plasteliny, ciągną Zuzię za warkocze albo układają wieże z klocków. Ale małe rączki chłopca najbardziej lubią łapać mamę za szyję, a po powrocie z przedszkola zamieniają się w skrzydła samolotu kiedy Marcinek szybuje w silnych ramionach taty. Po kolacji i kąpieli, zmęczone rączki i paluszki usypiają pod miękką kołdrą, raz po raz łaskocząc ponurego smoka.

Przesympatyczna książeczka, która z pewnością przypadnie do gustu niejednemu maluchowi. Doskonale sprawdzi się jako baza wyjściowa do zabawy typu burza mózgów w temacie ważnych funkcji różnych części ludzkiego ciała. Powiększona czcionka wspiera naukę samodzielnego czytania, a zabawne ilustracje idealnie wpisują się w przyjazny klimat książki.

Czy zdajecie sobie sprawę z tego ile pracy mają małe dziecięce paluszki każdego dnia? Znana i lubiana przez przedszkolaki Renata Piątkowska w swojej książce "Paluszki, czyli o dziecięciu takich, co nigdy się nie nudzą" przyjrzała się im z bliska i nie uwierzycie ile obowiązków mają od samego rana aż do wieczora, a czasem nawet w nocy!

Dziesięć paluszków Marcinka już po...

Dziecięce rączki.
Dla mnie są symbolem nowego życia I maleńkości.
Od samego narodzenia dotykamy, dbamy i napawamy się czułością w każdym mały uścisku.

Ale czy to wszystko?
Przecież "rączki nigdy się nie nudzą!"

Książka, która trafiła na naszą półkę opowiada o małym Marcinku i jego dniu pełnym wrażeń. Stopniowo prowadzi nas przez pobudkę o poranku, rozstanie z mamą i zabawę przedszkolu, akrobacje z tatą i jego wieczorną rutynę.

"Paluszki czyli o dziesięciu takich, co nigdy się nie nudzą" to urocza opowieść o wielkim zadaniu jakie każdego dnia wykonują dziecięce dłonie. Renata Piatkowska w przyjemny, prosty sposób wprowadza malego czytelnika w sensoryczny trening uważności. Bezpośrednimi opisami sytuacji angażuje go we wspólne przeżywanie beztroskiego dzieciństwa.

Na uwagę zasługuje także zawarty na kartach książki wiersz Joanny Kulmowej, "Gdybym miał dziesięć rąk", który pobudza wyobraźnię i jednocześnie wprowadza rytm i liczenie w świat odbiorcy. To naprawdę fajny sposób na edukację przez sztuke, jaką jest literatura-ogromnie to doceniam.

Książkę dopełniają spójne ilustracje, które stworzyła Jola Richter-Magnuszewska. Oparte na kontraście, nasyconych barwach i symbolicznych obrazach trafiają genialnie do małego widzą, który z niecierpliwością wyczekuje na kolejną przygodę wraz z przeniesieniem wzroku na następną kartkę.

Tym na co zwykle zwracam uwagę jest także najbliższa rzeczywistość glownego bohatera. Relacja Marcinka z rodzicami, która przedstawiona jest jako budującą i pełna poszanowania wzbudzą moją ogromną ekscytację. Delikatne obejście, wsparcie i zrozumienie to niewątpliwie konieczne cechy rodzica, który podąża za swoim dzieckiem. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona bliskością, którą mogłyśmy tym razem poznać i obserwować.

A co Wasze dzieci lubią robić dłońmi?
Może również uwielbiają puzzle? A może także naciągają kołdrę na głowę, jakby chciały zatrzymać czas?

Cenie realizm sytuacji przedstawiany w dziecięcej literaturze. W połączeniu z dopasowanym do maluchów językiem powstaje coś, co sprawia i rodzicowi, i dziecku niebywałą przyjemność z poznawania treści.

I tak właśnie było tym razem.

Dziecięce rączki.
Dla mnie są symbolem nowego życia I maleńkości.
Od samego narodzenia dotykamy, dbamy i napawamy się czułością w każdym mały uścisku.

Ale czy to wszystko?
Przecież "rączki nigdy się nie nudzą!"

Książka, która trafiła na naszą półkę opowiada o małym Marcinku i jego dniu pełnym wrażeń. Stopniowo prowadzi nas przez pobudkę o poranku, rozstanie z mamą i...

Znacie twórczość Renaty Piątkowskiej? Jeśli chcecie zaprzeczyć to zastanówcie się dwa razy, bo jest Ona Autorką między innymi słynnego Gangu Słodziaków i Swojaków - już kojarzycie? A jak by tego było mało to ma na swoim koncie ponad 40 książek, więc jeśli jeszcze na nią nie trafiliście to istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że traficie. Dziś opowiem Wam o książce innej niż wszystkie, o książce mądrej i pogodnej, która mówi o czymś oczywistym w sposób nieoczywisty.

Książka idealna się u nas wpasowała bo opowiada o tym, co robią przez cały dzień paluszki przedszkolaka Marcinka, a mój mały czytelnik jest właśnie przedszkolakiem. Przy zwykłym, codziennym śniadaniu paluszki lepią kulki z chleba, w przedszkolu natomiast malują, bawią się, a nawet biją brawo. W drodze do domu zrywają kwiatki dla mamy (tak samo wyglądają nasze powroty do domu z przedszkola),wyciągają biedronkę z kałuży i nawet lubią się myć. Czasami Paluszki zaciskają się w pieści gdy są złe. Z punktu widzenia paluszków nawet taka zwykła czynność jak rozwijanie cukierków z papierków jest ciekawą przygodą. Wieczorem, gdy są już zmęczone, małe paluszki po prostu zasypiają.

Dostajemy bardzo przyjemną opowieść o tym, że tak naprawdę paluszki nigdy się nie nudzą i cały czas są zajęte, można by nawet rzec, że są zapracowane. Autorka pokazała za pomocą dziecięcych paluszków, że mały człowiek przez cały dzień zmaga się z całą gamą emocji. Całość zamknięta w twardej oprawie, urozmaicona świetnymi ilustracjami, które jeszcze lepiej pozwalają zrozumieć emocje, z którymi zmaga się mały Marcinek. Książka jak najbardziej godna polecenia!

Znacie twórczość Renaty Piątkowskiej? Jeśli chcecie zaprzeczyć to zastanówcie się dwa razy, bo jest Ona Autorką między innymi słynnego Gangu Słodziaków i Swojaków - już kojarzycie? A jak by tego było mało to ma na swoim koncie ponad 40 książek, więc jeśli jeszcze na nią nie trafiliście to istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że traficie. Dziś opowiem Wam o książce innej...

Całkiem przyjemna książeczka, której mój mały czytelnik przysłuchiwał się z dużą radością. Dzielnie towarzyszył przygodom małych paluszków. Takim zwyczajnym sprawom jak zabawa, jedzenie czy malowanie. Prześledziliśmy uważnie cały jeden dzień, od poranka z łaskotaniem na dzień dobry, przez pobyt w przedszkolu, aż do pójścia spać. Dziecko z chęcią oglądało rysunki jeszcze długo po zakończeniu czytania. Polecam.

Całkiem przyjemna książeczka, której mój mały czytelnik przysłuchiwał się z dużą radością. Dzielnie towarzyszył przygodom małych paluszków. Takim zwyczajnym sprawom jak zabawa, jedzenie czy malowanie. Prześledziliśmy uważnie cały jeden dzień, od poranka z łaskotaniem na dzień dobry, przez pobyt w przedszkolu, aż do pójścia spać. Dziecko z chęcią oglądało rysunki jeszcze...

Książka opowiada o tym, co robią paluszki przedszkolaka Marcinka. One nigdy się nie nudzą i cały czas są zajęte. Przy śniadaniu lepią kulki z chleba, w przedszkolu bawią się, malują i biją brawo. W drodze do domu bezpiecznie układają się w maminej dłoni, zerwą kwiatki, a w domu pocą się z radości, gdy ma wrócić do domu Tata. A wieczorem, gdy są już zmęczone, zasypiają.

Opowieść o paluszkach przeprowadza nas przez cały dzień Marcinka, od poranka, przez czas w przedszkolu, popołudniowe zabawy w domu i wieczorne zasypianie. Pokazuje emocje z jakimi przez cały dzień zmaga się przedszkolak: ciekawość, strach, złość, tęsknotę, miłość, radość, ekscytację.

Uroku dodają książce przepiękne, malownicze ilustracje Joli Ritcher-Maguszewskiej. Podkreślają one emocjonalny wydźwięk książki. Patrząc na obrazki, dziecko łatwiej może odczytać emocje jakie przeżywa w danym momencie chłopiec. Książka jest w twardej okładce, a tekst napisany jest dużymi literami, co ułatwia samodzielne czytanie. Dodatkowymi atutami książki jest zamieszczony w niej zabawny wiersz Joanny Kulmowej: "Gdybym miał dziesięć rąk" oraz miejsce na odciśnięcie lub odrysowanie paluszków dziecka na końcu książki.

Książka może być odczytywania na wielu poziomach. Dziecko może utożsamiać się z Marcinkiem i oswajać swoje trudne emocje. Dla rodziców jest mądra i wzruszająca. Pokazuje też nam dorosłym, co przeżywają dzieci w sytuacjach dnia codziennego, jak ważny jest dla dziecka dotyk i obecność rodzica.

Książka opowiada o tym, co robią paluszki przedszkolaka Marcinka. One nigdy się nie nudzą i cały czas są zajęte. Przy śniadaniu lepią kulki z chleba, w przedszkolu bawią się, malują i biją brawo. W drodze do domu bezpiecznie układają się w maminej dłoni, zerwą kwiatki, a w domu pocą się z radości, gdy ma wrócić do domu Tata. A wieczorem, gdy są już zmęczone, zasypiają....

Czasami trudno nam wyłonić się z łóżka. Ciepła kołderka i piękne sny kuszą i łapiemy je, aby chwila jeszcze trwała, aby się nie obudzić. Różne obowiązki jednak nas wzywają. Dzieci mają podobnie. Tulą się do swoich ukochanych snów, paluszki łapią przyjemne wizje, a tu przychodzi dzień i rytuał łaskotania stópek na powitanie. Paluszki muszą zająć się wieloma sprawami…

Renata Piątkowska w opowiadaniu „Paluszki, czyli o dziecięciu takich, co nigdy się nie nudzą” zabiera nas w świat dziecięcych pracowitych paluszków, które ciągle są w ruchu. A to nabierają cukier z cukiernicy, a to wycierają się o spodnie, sweterek, bawią zabawkami, malują, kleją, jedzą, skubią, układają, układają w piąstki, niosą łyżkę do buzi, zbierają drobiazgi, chwytają mamę, zrywają kwiatki, wyciągają biedronkę z kałuży i wiele, wiele innych prac. Paluszki przedszkolaka są bardzo zajęte. Nie maja czasu się nudzić ani chwili. Nawet w kąpieli nie odpoczywają tylko udają małe rybki. Żeby tego było mało: wiercą się nawet w śnie, kiedy dziecko łaskocze śnionego smoka.

Piękna opowieść o paluszkach zabiera nas w świat dziecięcego postrzegania świata, a którym brudne paluszki są tak samo potrzebne i pomocne, jak te czyste.

Opowieść pozwala nam poznać codzienne zajęcia kilkuletniego Marcinka, chodzącego do przedszkola i odkrywającego możliwości swoich paluszków oraz ćwiczenia kolejnych. Renata Piątkowska pokazuje swoim czytelnikom jak bardzo zajęte potrafią być paluszki.

Autorka w swój tekst wplotła wiersz Joanny Kulmowej „Gdybym miał dziesięć rąk”, który doskonale oddaje charakter bohatera szukającego kolejnych zajęć do różnych części swojego ciała. Nie tylko paluszki są u niego zajęte. Gdyby miał więcej rąk również znalazłby dla każdej zajęcie.

Po raz kolejny Renata Piątkowska zabiera małych czytelników w świat ich zajęć. Całość ujęta jest bardzo interesująco, zabawnie, a do tego z dystansem pozwalającym na nieocenianie czynów bardzo aktywnych paluszków i ich właściciela. Wielkim plusem jest prosty, zrozumiały język, duża czcionka, interesujące ilustracje Joli Richter-Magnuszewskiej, przyciągająca uwagę sztywna, matowa oprawa.
„Paluszki” to interesująca, ciepła opowieść. Lekturę polecam przedszkolakom.

Czasami trudno nam wyłonić się z łóżka. Ciepła kołderka i piękne sny kuszą i łapiemy je, aby chwila jeszcze trwała, aby się nie obudzić. Różne obowiązki jednak nas wzywają. Dzieci mają podobnie. Tulą się do swoich ukochanych snów, paluszki łapią przyjemne wizje, a tu przychodzi dzień i rytuał łaskotania stópek na powitanie. Paluszki muszą zająć się wieloma sprawami…

Renata...

Pani Piątkowska jak zawsze jest zabawna i mądra. Jej książeczki dają gwarancję bardzo miło spędzonego czasu z moją córką. Jest naszą ulubioną autorką. Polecamy.

Pani Piątkowska jak zawsze jest zabawna i mądra. Jej książeczki dają gwarancję bardzo miło spędzonego czasu z moją córką. Jest naszą ulubioną autorką. Polecamy.

dla dzieci 2,5 - 4 lat

dla dzieci 2,5 - 4 lat

Za pomocą kilkuletniego Marcinka poznajemy dziecięce paluszki.. a czegoż to tam nie ma są paluszki układające puzzle, zrywające kwiatek dla mamy, oblepione cukrem, szarpiące warkoczyki dziewcząt a nawet dłubiące w nosie.
Są też pomarszczone w ciepłej kąpieli, zaciskające się w piąstki ze złości ale najbardziej i najchętniej paluszki przytulają się do mamy.

Jak bardzo realistyczna jest opowieść o dziecięcych paluszkach, niby nic specjalnego ot takie malutkie serdelki a jak wielkiego znaczenia mogą nabrać za pomocą kilku słów i ilustracji. Pamiętamy bardzo dobrze jak całowaliśmy niemowlęce paluszki, z jaką radością uczyliśmy dotykania. Czy przeszło nam wtedy przez myśl gdzie wędrować mogą te ruchliwe rączki naszych pociech?

Książeczka bardzo przyjemna i pięknie ilustrowana. Z ochotą sięgaliśmy nie raz po te słodkie paluszki, szczególnie wieczorem przed spaniem. Przejrzysty tekst, łatwy do zapamiętania co szczególnie było widoczne, kiedy córka opowiadała z pamięci historię Marcinka. Jestem szczerze zdumiona jak w przystępny sposób można napisać opowiadanie o rzeczach banalnych, tak aby nabrało się dystansu do samego siebie.

Końcowe kartki przeznaczone dla małych właścicieli. To tu jest miejsce na malutkie 10 paluszków naszego szkraba.

Polecam gorąco jako lekturę dla przedszkolaków pełnych ciekawości otaczającego ich świata, dla rodziców ceniących sobie pomysłowość. Historyjka subtelna, barwna, napisana swobodnym językiem podbiła serce 4 letniej Majeczki... bo dzieci kochają pełne wrażliwości książki które pozwalają im lepiej zrozumieć siebie samych. I wcale nie przeszkadzał jej fakt początkowo zdziwionego spojrzenia na swoje paluszki i zastanawiania się jak te 10 paluszków może mieć w sobie taką moc, aby dokonać tych wielkich rzeczy.

Za pomocą kilkuletniego Marcinka poznajemy dziecięce paluszki.. a czegoż to tam nie ma są paluszki układające puzzle, zrywające kwiatek dla mamy, oblepione cukrem, szarpiące warkoczyki dziewcząt a nawet dłubiące w nosie.
Są też pomarszczone w ciepłej kąpieli, zaciskające się w piąstki ze złości ale najbardziej i najchętniej paluszki przytulają się do mamy.

Jak bardzo...

Od niedawna wspólnie z moją córeczką Karolinką poznajemy twórczość Renaty Piątkowskiej. Pisze ona książki zarówno dla dzieci w wieku przedszkolnym jak i szkolnym (po które na pewno sięgniemy za kilka lat).

Autorka "Paluszków" urodziła się w 1958 r. Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie mieszka w Bielsku Białej. Ma dwoje dzieci. Jej pasją jest m.in. jazda konna. Za książkę "Na wszystko jest sposób" w 2007 r. otrzymała II nagrodę w zorganizowanym przez Fundację ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom konkursie im. Astrid Lindgren. W 2008 r. została jednym z laureatów konkursu o nagrodę im. M. Weryho-Radziwiłłowicz przyznawaną przez miesięcznik Bliżej przedszkola.

Jest autorką (lub współautorką) wielu książek dla dzieci. Poza wymienioną przeze mnie wcześniej są to m.in. "Opowiadania dla przedszkolaków" (2006),"Z przysłowiami za pan brat" (2007),"Opowiadania z piaskownicy" (2007),"A może będzie właśnie tak" (2008),"Wieloryb" (2011),"To się nie mieści w głowie" (2011),"Twardy orzech do zgryzienia" (2012).

Podczas czytania omawianej przeze mnie dziś książeczki poznajemy przebieg typowego dnia przedszkolaka Marcinka. A dokładniej - towarzyszymy jego tytułowym paluszkom. Jak się okazuje dziecięce rączki mają przez cały dzień bardzo dużo pracy. Począwszy od poranka, a na nocy skończywszy, przez prawie cały czas są zajęte. Przecież to dzięki nim dziecko poznaje otaczający je świat. Rankiem niechętnie wydostają się spod kołderki, ale bardzo szybko ożywiają się (w czym pomaga im mycie). Gdy przeczytałam Karolince fragment o paluszkach wskazujących sięgających ukradkiem podczas śniadania do cukiernicy stojącej na stole, obie zaśmiałyśmy się na cały głos, bo takie historie znamy bardzo dobrze.

W przedszkolu rączki są też ciągle zajęte. Muszą w końcu układać puzzle, budować wieżę z klocków czy robić wałki z plasteliny. Bohater książki (a wraz z nim i mały czytelnik) poznaje też wiersz Joanny Kulmowej pt. "Gdybym miał dziesięć rąk" (moim zdaniem pani Renata miała świetny pomysł na wplecenie tego utworu w fabułę opowiadania).

Gdy nadchodzi pora obiadu, rączki pracowicie zmagają się z łyżką, by jak najwięcej zupy dotarło do buzi. Podskubują też naleśniki, oczywiście gdy nikt nie widzi. "Ale najchętniej łapią mamę za szyję, gdy przychodzi odebrać Marcinka z przedszkola". [1] Czasem w drodze do domu kochane paluszki sięgają po rosnący na trawniku kwiatek. Ile to takich kwiatków (a także listków, szyszek, kasztanów) otrzymałam już od Karolinki, tego nikt by nie zliczył. A w domu, po powrocie taty z pracy, rączki udają skrzydła samolotu, gdy on podnosi dziecko wysoko, wysoko, aż pod sam sufit. Potem oczywiście uczestniczą w kolacji, a po niej bawią się w wannie podczas kąpieli. Nadchodzi pora spania. "A gdy mama przysiada na łóżku, można ją, jak co wieczór, złapać za rękę. Nie dlatego, żeby chciała uciec, ale tak dobrze się zasypia, gdy jest tuż obok i czyta bajkę". [2] Karolinka także lubi w taki sposób zasypiać.

"Paluszki" to bardzo ciepła opowieść w sam raz dla dziecka w wieku przedszkolnym. Język jest zrozumiały, każdy przedszkolak może identyfikować się z bohaterem książki. Dużym atutem opowiadania są też pogodne i kolorowe ilustracje Jolanty Richter-Magnuszewskiej. Moim zdaniem to dzieci są najsurowszymi krytykami, bo gdy im się coś nie spodoba i ich nie zainteresuje, mówią to wprost. Moja córeczka jest zachwycona tą książką, polecam ją więc wszystkim rodzicom przedszkolaczków!

Przypisy:
[1] s. 17
[2] s. 25

Renata Piątkowska, "Paluszki, czyli o dziesięciu takich, co nigdy się nie nudzą", ilustr. Jolanta Richter-Magnuszewska, Wydawnictwo Bis, Warszawa 2011

Od niedawna wspólnie z moją córeczką Karolinką poznajemy twórczość Renaty Piątkowskiej. Pisze ona książki zarówno dla dzieci w wieku przedszkolnym jak i szkolnym (po które na pewno sięgniemy za kilka lat).

Autorka "Paluszków" urodziła się w 1958 r. Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie mieszka w Bielsku Białej. Ma dwoje dzieci. Jej pasją jest m.in....