Na mnie natomiast bardzo zadziałało dzieło Orzeszkowej. Pierwsza strona to murowane kilka ziewnięć. Na drugiej już układałem się do optymalnej pozycji no i pod koniec trzeciej strony ...udało się :D zasnąłem, aa "Nad Niemnem" przechodziło dożywotnio na biblioteczną półkę. Nigdy więcej się z tym wspaniałym tworem nie widzieliśmy. Pal licho, że kartkówka z polskiego była nieco trudniejsza, co nie oznacza, że i tak wykonalna na całkiem niezłą ocenę.
Wydaję mi się, że nigdy nie przebrnę przez OKALECZONYCH , Scotta Turowa. Podchodziłem chyba 3 razy i zawsze miałem dosyć w okolicy tego samego miejsca.
Senność napadała mnie dosyć często przy arcydziełach Mickiewicza i Żeromskiego. Niestety kiedyś bywałem zmuszany do czytania tych gniotów. Dziś świadomie bym po to na pewno nie sięgnął. Co to, to nie!

Na mnie natomiast bardzo zadziałało dzieło Orzeszkowej. Pierwsza strona to murowane kilka ziewnięć. Na drugiej już układałem się do optymalnej pozycji no i pod koniec trzeciej strony ...udało się :D zasnąłem, aa "Nad Niemnem" przechodziło dożywotnio na biblioteczną półkę. Nigdy więcej się z tym wspaniałym tworem nie widzieliśmy. Pal licho, że kartkówka z polskiego była...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A ja chyba usnęłam ostatnio przy "Nielegalnych związkach", tak mnie zmęczyło to rozmyślanie głównego bohatera nt zdrady itp. A tak ogólnie jeśli zwykle czyta się w łóżku, a jest się wyjątkowo zmordowanym po całym dniu to i z dobrą bądź bardzo dobrą książką można usnąć :)nie ma na to reguły.

A ja chyba usnęłam ostatnio przy "Nielegalnych związkach", tak mnie zmęczyło to rozmyślanie głównego bohatera nt zdrady itp. A tak ogólnie jeśli zwykle czyta się w łóżku, a jest się wyjątkowo zmordowanym po całym dniu to i z dobrą bądź bardzo dobrą książką można usnąć :)nie ma na to reguły.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ile razy ja podchodziłam do lektur w podstawówce... Poza Anią z Zielonego Wzgórza wszystkie lektury jakie miałam wywoływały u mnie napady senności i w konsekwencji sen. Obecnie tak jak autorka dalej nie umiem przebrnąć Procesu Kafki, trylogii Mickiewicza - pomimo iż powiedziałam, że zmuszę się kiedyś do przeczytania całości.

Mój sposób na to by nie zasnąć - kawa, muzyka w tle (lepiej by był to TV - bo muzyka czasem też mnie usypia) i wrzaski sąsiadów :D wtedy wszystko jest na dobrej drodze bym mogła czytać bez spania

Ile razy ja podchodziłam do lektur w podstawówce... Poza Anią z Zielonego Wzgórza wszystkie lektury jakie miałam wywoływały u mnie napady senności i w konsekwencji sen. Obecnie tak jak autorka dalej nie umiem przebrnąć Procesu Kafki, trylogii Mickiewicza - pomimo iż powiedziałam, że zmuszę się kiedyś do przeczytania całości.

Mój sposób na to by nie zasnąć - kawa, muzyka w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytamy z córką "Córkę czarownic" Terakowskiej. Nie spodziewałam się, że akcja jest tak mało dynamiczna...idą i idą i idą i idą, trochę czytają, potem znowu idą i idą... Nie wiem na ile córce wystarczy cierpliwości.

Czytamy z córką "Córkę czarownic" Terakowskiej. Nie spodziewałam się, że akcja jest tak mało dynamiczna...idą i idą i idą i idą, trochę czytają, potem znowu idą i idą... Nie wiem na ile córce wystarczy cierpliwości.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim usypiaczem numer jeden była "Antygona" Sofoklesa. Co dziwne, zawsze zasypiałam na czwartej stronie i to w biały dzień!
Numer dwa to "W Pustyni i w puszczy". Próbowałam czytać tylko raz i usnęłam na 20 stronie, a potem już dałam za wygraną.
Usypiaczem numer trzy był "Mroczny książę" p. Feehan, na którym przysypiałam na przemian z fantazjowaniem jakby to było fajnie wyrzucić tę powieść przez okno. Tylko dzięki samozaparciu (lub oślim uporze) dobrnęłam do końca.

Moim usypiaczem numer jeden była "Antygona" Sofoklesa. Co dziwne, zawsze zasypiałam na czwartej stronie i to w biały dzień!
Numer dwa to "W Pustyni i w puszczy". Próbowałam czytać tylko raz i usnęłam na 20 stronie, a potem już dałam za wygraną.
Usypiaczem numer trzy był "Mroczny książę" p. Feehan, na którym przysypiałam na przemian z fantazjowaniem jakby to było fajnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Coś w tej Sierotce Marysi jest takiego, że i ja nie dałam rady przez nią przebrnąć, a teraz wykorzystuję to i czytam młodszej siostrze przed spaniem :D Co prawda sama przy tym robię się śpiąca, ale jest to świetny sposób, gdy dobrowolnie nie chce się położyć. Polecam wszystkim, jedynym minusem jest fakt, że książka się nam już kończy :(

Coś w tej Sierotce Marysi jest takiego, że i ja nie dałam rady przez nią przebrnąć, a teraz wykorzystuję to i czytam młodszej siostrze przed spaniem :D Co prawda sama przy tym robię się śpiąca, ale jest to świetny sposób, gdy dobrowolnie nie chce się położyć. Polecam wszystkim, jedynym minusem jest fakt, że książka się nam już kończy :(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Space,

a da się po prostu zacząć od tej 70-80 strony?
I mimo to nie stracić za wiele?

Może to jest sposób!
Dzięki za natchnienie ;)

Space,

a da się po prostu zacząć od tej 70-80 strony?
I mimo to nie stracić za wiele?

Może to jest sposób!
Dzięki za natchnienie ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam...
Ja też płakałam, to chyba jedyna książka, której ie przeczytałam do końca.

Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam...
Ja też płakałam, to chyba jedyna książka, której ie przeczytałam do końca.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

O mój boże najukochańszy,
umarłam ze śmiechu.... na tę "Sierotkę". Ćwierć wieku noszę w sobie traumę po pierwszym zawalonym sprawdzianie, pierwszy mierny (wówczas najniższa ocena) w mym życiu, bo nie byłam w stanie odpowiedzieć na żadne z pytań. Niewykluczone, że po prostu zasypiałam z nudów nad ta lekturą.
Dziękuję! Właśnie wyleczyłam się z tej traumy ;)

Natomiast podręczniki do gramatyki opisowej kochałam miłością prawdziwą. Miejsce ustępowały jedynie podręcznikom do fonetyki kontrastywnej ;)

Mnie skutecznie usypia Tolkien i jego "Władca pierścieni".
Ale mam ambicję i postanowienie noworoczne, że przebrnę przez całość... od kilku lat już mam to postanowienie noworoczne. Najdalej doszłam do 50 str pierwszego tomu, była to droga przez mękę

O mój boże najukochańszy,
umarłam ze śmiechu.... na tę "Sierotkę". Ćwierć wieku noszę w sobie traumę po pierwszym zawalonym sprawdzianie, pierwszy mierny (wówczas najniższa ocena) w mym życiu, bo nie byłam w stanie odpowiedzieć na żadne z pytań. Niewykluczone, że po prostu zasypiałam z nudów nad ta lekturą.
Dziękuję! Właśnie wyleczyłam się z tej traumy ;)

Natomiast...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Akapit o "Sierotce.." jest jak żywcem wyjęty z mojego dzieciństwa;) Zawsze zasypiałam po kilku stronach i nie pamiętałam co się działo. Ostatecznie nigdy przez to nie przebrnęłam. A co mnie jeszcze bardziej rozbawiło, to że mam dokładnie to samo wydanie w domu;)

Akapit o "Sierotce.." jest jak żywcem wyjęty z mojego dzieciństwa;) Zawsze zasypiałam po kilku stronach i nie pamiętałam co się działo. Ostatecznie nigdy przez to nie przebrnęłam. A co mnie jeszcze bardziej rozbawiło, to że mam dokładnie to samo wydanie w domu;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post