Dziwny trochę ten tekst...
Po pierwsze: czy kolor skóry bohatera ma dla Was jakiekolwiek znaczenie? No kurde NIE. Nie rozumiem tego wstrząśnięcia, szoku po zorientowaniu się, że główny bohater jest czarny. O ile się nie mylę, czytałaś książkę z literatury zagranicznej - w takim przypadku zawsze jest prawdopodobieństwo, że protagonista nie będzie rasy białej. Co to kurde: jakaś reguła że bohaterem jest biały? Poza tym: CZY TO CHOLERA MA JAKIEKOLWIEK ZNACZENIE ??? Tak w ogóle, w życiu. Osobiście gwiżdżę na to. Jestem pod tym względem daltonistką: nie zauważam takich rzeczy, nie przywiązuję do nich szczególnej wagi. Za przykład podam, że umawiałam się zarówno z białymi, czarnymi, żółtymi, wszelkiego rodzaju "mieszańcami" -bardziej patrzyłam na osobowość swoich facetów, a nie ilość melaniny .
Gdybym ja czytała tą książkę najprawdopodobniej pomyślałabym sobie: "O, jest Murzynem. No ok" i czytam dalej.
Szczerzę gardzę rasistami, ale Ty, Sylwio, z całą pewnością nie zaliczasz się do tej grupy.

Dziwny trochę ten tekst...
Po pierwsze: czy kolor skóry bohatera ma dla Was jakiekolwiek znaczenie? No kurde NIE. Nie rozumiem tego wstrząśnięcia, szoku po zorientowaniu się, że główny bohater jest czarny. O ile się nie mylę, czytałaś książkę z literatury zagranicznej - w takim przypadku zawsze jest prawdopodobieństwo, że protagonista nie będzie rasy białej. Co to kurde:...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Często w życiu obserwujemy skrzywienie innych i autowłasneskrzywienie kulturowe-obyczajowe.

Pomimo, staram się mocno być osobą tolerancyjną, w tolerancji rozwijać się i tak (wciąż lepiej) próbować myśleć/egzystować.

Często w życiu obserwujemy skrzywienie innych i autowłasneskrzywienie kulturowe-obyczajowe.

Pomimo, staram się mocno być osobą tolerancyjną, w tolerancji rozwijać się i tak (wciąż lepiej) próbować myśleć/egzystować.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Otóż, czy jeśli w połowie książki okaże się, że główny bohater posiada bujne, gęste i lśniące wąsy, natomiast moja wyobraźnia przez cały czas podsuwała mi obraz pana z gładkim kawałkiem skóry pod nosem – czy znaczy to, że jestem jakimś wąsofobem? "
i tym sobie sama odpowiedziałaś czy jesteś rasistką czy nie. Twoje pytanie jest mocno absurdalne i podejrzewam,że wynika tylko i wyłącznie ze skrajnej poprawności politycznej doprowadzonej do granic absurdu. Ja osobiście, w każdej książce jaką czytam, jeśli nie ma w niej zaznaczonego wyraźnie koloru skóry bohatera, z góry, podświadomie, odbieram jako książkę o białym gościu (a uwierz mi, że rasistami gardzę najpewniej mocniej niż Ty). Myślę, że to bierze się z tego, że czarni mimo wszystko są u nas mało liczną grupą i nie obcujemy z nimi na codzień, więć automatycznie nasze wyobrażenia konotują to, co znamy z otoczenia, a z otoczenia znamy białych. Nie popadajmy w absurdu, bo to trochę jak scenka z kabaretu zabrzmiało:) pozdrawiam

"Otóż, czy jeśli w połowie książki okaże się, że główny bohater posiada bujne, gęste i lśniące wąsy, natomiast moja wyobraźnia przez cały czas podsuwała mi obraz pana z gładkim kawałkiem skóry pod nosem – czy znaczy to, że jestem jakimś wąsofobem? "
i tym sobie sama odpowiedziałaś czy jesteś rasistką czy nie. Twoje pytanie jest mocno absurdalne i podejrzewam,że wynika...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zdarzało mi się czytać książki gdzie faktycznie po parunastu stronach wyszło na jaw, że główny bohater jest czarny. Zdaje się, że jedną z tych książek było "Cztery dni do Veracruz". Nagle okazało się, że białą kobietę łączy miłość (i seks!) z czarnoskórym mężczyzną. A fee..;) A tak całkiem poważnie: to, że ktoś nie spotykałby się z czarnoskórym mężczyzną czy kobietą nie oznacza, że jest rasistą, ale nie razi mnie to w książkach. Czasem gdy jakiś autor wkłada w usta bohatera (ostatnio był to chyba Norman lub jego ojciec w "Rose Madder") pogardliwe słowo "Czarnuch", "Asfalt" lub "Czarni nie umieją pracować bo to lenie", zawsze zastanawiam się, czy czytelnik o takim kolorze skóry nie czuje się urażony.

Zdarzało mi się czytać książki gdzie faktycznie po parunastu stronach wyszło na jaw, że główny bohater jest czarny. Zdaje się, że jedną z tych książek było "Cztery dni do Veracruz". Nagle okazało się, że białą kobietę łączy miłość (i seks!) z czarnoskórym mężczyzną. A fee..;) A tak całkiem poważnie: to, że ktoś nie spotykałby się z czarnoskórym mężczyzną czy kobietą nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Powyższe wystąpienie skłoniło mnie do następujących refleksji:
1. Świat dzieli się przede wszystkim na porządnych ludzi i tych mniej miłych, których nie mamy ochoty znać, bez względu na rasę, orientację, płeć, poglądy, etc.,
2. Poziom poprawności politycznej w komentowanym tekście osiągnął chyba apogeum,
3. Zastanawiam się jakby wyglądała ta rozprawka (celowo używam tego słowa, bo mam wrażenie, jakby to było szkolne wypracowanie), gdyby została napisana przez mężczyznę...

Powyższe wystąpienie skłoniło mnie do następujących refleksji:
1. Świat dzieli się przede wszystkim na porządnych ludzi i tych mniej miłych, których nie mamy ochoty znać, bez względu na rasę, orientację, płeć, poglądy, etc.,
2. Poziom poprawności politycznej w komentowanym tekście osiągnął chyba apogeum,
3. Zastanawiam się jakby wyglądała ta rozprawka (celowo używam tego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

jesteś

jesteś

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Oj, spokojnie. Nie wydaje mi się żebyś była rasistką :) to że przez dłuższy czas zakładałaś że główny bohater jest rasy białej jest całkowicie normalne. statystycznie główni bohaterowie powieści są właśnie biali. kilkakrotnie miałam podobną sytuację z tym, że ja jestem wówczas mile zaskoczona.
Jestem Mulatką (biała mama, czarny ojciec) i zostałam wychowana w taki sposób, żeby nie oceniać innych na podstawie czegoś tak błahego jak kolor skóry. gdy czytam książkę w nosie mam jakiej bohater jest rasy, ale trzeba przyznać, że główny bohater rasy czarnej to prawdziwa rzadkość - tym bardziej się cieszę gdy takowy się pojawia. najbardziej jednak cieszy mnie kiedy bohater tak jak ja jest rasy mieszanej, ale to dopiero jest ewenement ;P
Poza tym pisałaś, że gardzisz rasistami, nie rozumiesz ich i widać że się przestraszyłaś, że możesz być jedną z nich. to świadczy o tym, że nie jesteś rasistką więc możesz odetchnąć ;)

Pozdrawiam

Oj, spokojnie. Nie wydaje mi się żebyś była rasistką :) to że przez dłuższy czas zakładałaś że główny bohater jest rasy białej jest całkowicie normalne. statystycznie główni bohaterowie powieści są właśnie biali. kilkakrotnie miałam podobną sytuację z tym, że ja jestem wówczas mile zaskoczona.
Jestem Mulatką (biała mama, czarny ojciec) i zostałam wychowana w taki...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sylwia, jesteś na pewno odważna, skoro zadałaś takie pytanie na forum.
Moim zdaniem, przyjrzałbym się na Twoim miejscu tolerancji, i akceptacji innych takimi jakimi są.
Twoja wypowiedź "Rasistami gardzę i nie rozumiem ich.", jak i ("Przestraszyłam się...." , "Było mi wstyd..."), nie świadczy o rasizmie - i o wywyższaniu jednej rasy (ja tak tego nie odbieram).
Myślę jednak, że to silne zaprzeczenie własnych emocji - i wyszło z tego coś typu "nie toleruję nietolerancji".

A propos wyobraźni i obrazów jakimi dysponuje nasz umysł, to według mnie w pierwszej kolejności myślimy "wcześniej poznanymi już obrazami", które są czasami głęboko ukryte, może nawet z wieku niemowlęcego.
Jeśli nie zgadzam się z tym co sam czuję (wstydzę się tego co myślę, co odczuwam, co mówi mi moja wyobraźnia) to znaczy, że jestem człowiekiem cywilizowanym. Mam, wpojone "nakazy" a z drugiej strony sprzeczne "pragnienia", i do mnie jako do osoby dorosłej należy decyzja jak postąpię.
Moim codziennym pragnieniem jest pospać jeszcze 5 minut, i jeszcze chwilkę - tylko ten złośliwy głos mi mówi: trzeba już wstawać, bo inaczej się spóźnisz do pracy :).

Tak więc, wyobraźnia, nie jest kimś "obcym" w nas - mam taką nadzieję - jest częścią nas (nawet jeśli jest ta wyobraźnia trochę rasistką).

Co do wyobrażania sobie opisywanych postaci, intryguje mnie natomiast jak postrzegają osoby niewidome od urodzenia (to może być ciekawe).

Wychodząc poza ramy tematu, ciekawi mnie jak np. WYOBRAŻASZ sobie powstanie wszechświata i "pojęcie" czasu ("wielki wybuch" ... a może 7 dni tworzenia ... lub coś z jednego i drugiego). Bądź, co bądź, jak wyobrazić sobie nicość (NIEBYT) - coś co było przed "wielkim wybuchem", przed Bogiem (przed początkiem początku)?
Ps. Mój umysł, nawet nie zbliża się do takiego meontologicznego wyobrażenia - znaczy, nie mam jeszcze aspiracji do myślenia o sobie słowami jednego z tytułu płyty Paktofoniki :) za to skromny jestem niesłychanie :)

Sylwia, jesteś na pewno odważna, skoro zadałaś takie pytanie na forum.
Moim zdaniem, przyjrzałbym się na Twoim miejscu tolerancji, i akceptacji innych takimi jakimi są.
Twoja wypowiedź "Rasistami gardzę i nie rozumiem ich.", jak i ("Przestraszyłam się...." , "Było mi wstyd..."), nie świadczy o rasizmie - i o wywyższaniu jednej rasy (ja tak tego nie odbieram).
Myślę jednak,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Hańba Coetzee - tam też autor nie opisuje koloru skóry bohaterów, jakoś samo wychodzi w trakcie czytania.

Hańba Coetzee - tam też autor nie opisuje koloru skóry bohaterów, jakoś samo wychodzi w trakcie czytania.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post