"Drapieżcy" Mastertona. Sposób,  w jaki opisuje dziejące się w domu rzeczy jest tak żywy,  że nie wiedzieć kiedy zanurzamy się doszczętnie w ten świat.  A jest to świat niewyobrażalnie przerażający.  Niestety pod koniec autora nieco poniosło i jest on nieco kreskówkowy, ale i tak warto przeczytać.  Oczywiście "Lśnienie" i "Misery" Kinga. Do wszystkich tych książek wracam co jakiś czas i nadal mnie przerażają. 

"Drapieżcy" Mastertona. Sposób,  w jaki opisuje dziejące się w domu rzeczy jest tak żywy,  że nie wiedzieć kiedy zanurzamy się doszczętnie w ten świat.  A jest to świat niewyobrażalnie przerażający.  Niestety pod koniec autora nieco poniosło i jest on nieco kreskówkowy, ale i tak warto przeczytać.  Oczywiście "Lśnienie" i "Misery" Kinga. Do wszystkich tych książek wracam co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie takimi "straszniuszkami jest kilka powieści Kinga jak również "Mechaniczna pomarańcza". Mam też nadzieję, że kiedyś zostanie przetłumaczona na język polski książka opisująca morderstwo rodziców przez braci Menendez 

Dla mnie takimi "straszniuszkami jest kilka powieści Kinga jak również "Mechaniczna pomarańcza". Mam też nadzieję, że kiedyś zostanie przetłumaczona na język polski książka opisująca morderstwo rodziców przez braci Menendez 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie przeraził mnie „Bastion", ani „Zew Cthultu", ani inne dreszczowce lubo horrory. Nie zmącił mi rozumu „Władca much", nie wypaczyła mnie  „Mechaniczna pomarańcza", nie zabił wiary w człowieczeństwo „Krwawy południk". „Proces", „1984" i inne z tej półki tylko mnie nakręciły w bezsilnym gniewie na tępy, kłamliwy i plugawiący ten, czy inny system.

Najstraszniejszą opowieścią od czytania, której zwyczajnie zdrętwiałem była opisana w Niewyjaśnione. Prawdziwe historie, których nigdy nie udało się wyjaśnić.

To historia prawdziwa lub jak kto woli rzeczywista - z gatunku eufemistycznie mówiąc niewyjaśnionych - o spotkaniu z Dybukiem, manifestującym się w niepozornej skrzynce grozy (historia . Tak mnie sparaliżowało podczas tego czytania, że nie uroniłem nawet kropelki zimnego potu. Książkę kupiłem mało zmotywowany, bo wszak takich niewyjaśnień to już  się człowiek nasłuchał i naczytał. W mig zmieniłem zdanie, a po tym  złośliwcu ze skrzynki wszystkie 10 opowieści przeczytałem w jedną noc,  co mi się nie przytrafiło od lat szczenięcych.

Nie przeraził mnie „Bastion", ani „Zew Cthultu", ani inne dreszczowce lubo horrory. Nie zmącił mi rozumu „Władca much", nie wypaczyła mnie  „Mechaniczna pomarańcza", nie zabił wiary w człowieczeństwo „Krwawy południk". „Proces", „1984" i inne z tej półki tylko mnie nakręciły w bezsilnym gniewie na tępy, kłamliwy i plugawiący ten, czy inny system.

Najstraszniejszą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A jeśli chodzi o Goldinga to żeby zatracić człowieczeństwo niepotrzebna jest bezludna wyspa, dzieci- młodzież potrafi być okrutna i w zwykłych okolicznościach.

A jeśli chodzi o Goldinga to żeby zatracić człowieczeństwo niepotrzebna jest bezludna wyspa, dzieci- młodzież potrafi być okrutna i w zwykłych okolicznościach.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Auto da fé[bookLink]94329|Auto da fé[/bookLink] kto czytał, ten wie: nie ma tam wampirów ani upiorów, są za to ludzie. To wystarczy 

Auto da fé[bookLink]94329|Auto da fé[/bookLink] kto czytał, ten wie: nie ma tam wampirów ani upiorów, są za to ludzie. To wystarczy 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wiem i rozumiem to, że bardzo wielu ludzi lubi horrory, czyta je, ogląda filmy, boi się i co tam jeszcze. Niestety mam tę przypadłość, że książka horror bardziej mnie nudzi i śmieszy (no, może nie tak, wywołuje rodzaj zażenowania) i cały efekt idzie w diabły. Rozumiem,(a przynajmniej tak mi się wydaje), powody dla których lubimy się bać (atawizm, emocje, zabawa i takie tam) i nawet parę razy serduszko mi zapikało jak z ekranu wyszedł potworny potworak i mnie wziął z zaskoczenia. Więcej emocji mam jednak w czasie wieczornych i nocnych spacerów z psem przez park, lub (to już ekstremum) nad Wisłą. Lubię Ketchuma, lubię "Smętarz dla zwierzaków", "TO!" -mnie bawi, "Władca much" to nie horror.  I to by było na tyle w tym temacie.

Wiem i rozumiem to, że bardzo wielu ludzi lubi horrory, czyta je, ogląda filmy, boi się i co tam jeszcze. Niestety mam tę przypadłość, że książka horror bardziej mnie nudzi i śmieszy (no, może nie tak, wywołuje rodzaj zażenowania) i cały efekt idzie w diabły. Rozumiem,(a przynajmniej tak mi się wydaje), powody dla których lubimy się bać (atawizm, emocje, zabawa i takie tam)...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z wymienionych tu powieści najbardziej polecam "Szczelinę". Mroczny, niepokojący klimat książki zrobił na mnie wrażenie. 

Z wymienionych tu powieści najbardziej polecam "Szczelinę". Mroczny, niepokojący klimat książki zrobił na mnie wrażenie. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Dla mnie taką przerażającą książką był Wyborny trup[bookLink]4948882|Wyborny trup[/bookLink]

Dla mnie taką przerażającą książką był Wyborny trup[bookLink]4948882|Wyborny trup[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A mi tu brakuje thrilleru "Musimy porozmawiać o Kevinie". Przeszywa do głębi, ciary od pierwszej do ostatniej strony. Studium psychopaty

A mi tu brakuje thrilleru "Musimy porozmawiać o Kevinie". Przeszywa do głębi, ciary od pierwszej do ostatniej strony. Studium psychopaty

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post