Oj to moja pierwsza wygrana, dziękuję i gratuluję pozostałym.

Oj to moja pierwsza wygrana, dziękuję i gratuluję pozostałym.

Angarika: Coś co dla jednego jest beznadziejne, dla drugiego może być całym życiem. Wspomnień nie da się ocenić obiektywnie.

A co do "pisania na niskim poziomie", cóż: styl to tylko jeden z czynników, które podlegają ocenie w konkursach. Jest jeszcze mnóstwo innych aspektów, zarówno od strony samej pracy (np. pomysł, ujęcie tematu, wartość artystyczna itd.), jak i osoby oceniającej (np. indywidualne upodobania, poglądy itd.).

Angarika: Coś co dla jednego jest beznadziejne, dla drugiego może być całym życiem. Wspomnień nie da się ocenić obiektywnie.

A co do "pisania na niskim poziomie", cóż: styl to tylko jeden z czynników, które podlegają ocenie w konkursach. Jest jeszcze mnóstwo innych aspektów, zarówno od strony samej pracy (np. pomysł, ujęcie tematu, wartość artystyczna itd.), jak i osoby...

Gratulacje :)

Gratulacje :)

Gratuluję wszystkim zwycięzcą :)

Gratuluję wszystkim zwycięzcą :)

Gratulacje :)

Gratulacje :)

Dziękuję bardzo za wyróżnienie! I gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Dziękuję bardzo za wyróżnienie! I gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Okazuje się, że jak się czyta cudze wspomnienia z dzieciństwa to nagle przypominają się nasze własne, dawno zapomniane... Wpadnięcie do basenu głową naprzód, wyciąganie kamieni z kolana po wywróceniu się na rowerze (blizna jest do dziś!), tata uderzający pięścią w ramę okna, rozpacz, gdy ukochany stryjek szedł do wojska (była pewna, że idzie na wojnę i już nie wróci) :D. Bardzo Wam wszystkim dziękuję!
To naprawdę był ciężki wybór, ale ostatecznie nagrody wędrują do:
bezik za guziczane oczy.
nemezis87 za wczasy.
Wacomir za sceny jak z horroru!
Aghama za szorstką dłoń dziadka.
LWK za darcie kotów.

Z laureatami skontaktujemy się poprzez serwis! Gratulacje.

Okazuje się, że jak się czyta cudze wspomnienia z dzieciństwa to nagle przypominają się nasze własne, dawno zapomniane... Wpadnięcie do basenu głową naprzód, wyciąganie kamieni z kolana po wywróceniu się na rowerze (blizna jest do dziś!), tata uderzający pięścią w ramę okna, rozpacz, gdy ukochany stryjek szedł do wojska (była pewna, że idzie na wojnę i już nie wróci) :D....

Konkurs zakończony. Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! Laureatów ogłosimy we wtorek.

Konkurs zakończony. Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! Laureatów ogłosimy we wtorek.

Dzieciństwo to dla mnie czas wytężonej pracy wyobraźni. Dorastałam w późnych latach 80., nienaznaczonych tak przyspieszonym rozwojem technologii. Nie groził zalew informacji, a przyjaźnie wymagały więcej niż teraz, w dobie esemesów. I dobrze się stało, że dojrzewałam bez laptopa na kolanach, w jednym z przeciętnych blokowisk (kiedyś były dla mnie jak wieżowce, dziś skurczyły się nieco, przybliżyły do ziemi...), wśród podobnych sobie dzieci. Moje najwcześniejsze wspomnienie to piesze wędrówki wśród pól, rozlewających się gdzieś za blokiem i kończących drzewami na linii horyzontu. Wędrowaliśmy całą grupą w poszukiwaniu skarbów, przyglądaliśmy się ziemi, dotykaliśmy wszystkiego, co nieznane, dziwne; jak to dzieci – bez lęku, z pogardą dla niebezpieczeństw. Raz znaleźliśmy coś, co długo nazywaliśmy zębem dinozaura lub pazurem innego prehistorycznego zwierza. Po latach wyszło na jaw, że to korek od wina. Ale odkrycie, jak i samo wspomnienie, cieszy do dziś.

Dzieciństwo to dla mnie czas wytężonej pracy wyobraźni. Dorastałam w późnych latach 80., nienaznaczonych tak przyspieszonym rozwojem technologii. Nie groził zalew informacji, a przyjaźnie wymagały więcej niż teraz, w dobie esemesów. I dobrze się stało, że dojrzewałam bez laptopa na kolanach, w jednym z przeciętnych blokowisk (kiedyś były dla mnie jak wieżowce, dziś...