Chętnie zrobiłabym komiks dla dzieci (w wieku moich dzieci) o dzieciństwie lat 80-90, by pokazać im, że bez komputera i konsoli można się nie nudzić. Że na podwórku, na którym stoi tylko trzepak można robić milion różnych fantastycznych rzeczy i nie umierać z nudy. Ja miałam jednak to szczęście dorastać w tamtym okresie, dziś współczuję swoim dzieciom czasów, w których przyszło im dorastać, tego co ich czeka i niemożności przeżycia, tego co my.

Chętnie zrobiłabym komiks dla dzieci (w wieku moich dzieci) o dzieciństwie lat 80-90, by pokazać im, że bez komputera i konsoli można się nie nudzić. Że na podwórku, na którym stoi tylko trzepak można robić milion różnych fantastycznych rzeczy i nie umierać z nudy. Ja miałam jednak to szczęście dorastać w tamtym okresie, dziś współczuję swoim dzieciom czasów, w których...

Thrillery, dramaty, wyciskacze łez- uwielbiam każdą z tych  książkowych kreacji. Jednak forma komiksu kojarzy mi się jednoznacznie z uśmiechem, humorem rozrywka i oderwaniem od codziennych trosk. Mój komiks byłby komedią pomyłek o dziewczynie, która zakochuje się i niespodziewanie zachodzi w ciąże- a potem musi jakoos przeorgazniwoac swoje zycie dwudziestoletmiej mamy- polaczyc je z kontynuacją edukacji, nocami zarwanymi naprzemienne przez ząbkowanie i egzaminy a przy tym wszystkim nie zgubić siebie, tego kim i kim zawsze chciała być na rzecz bycia idealną mamą, studentką, żoną, synową... To był trudny czas w moim życiu, ale po latach śmieję się do wspomnień- obfitował w mnóstwo zabawnych sytuacji i anegdotek, które teraz wspominam z wielkim uśmiechem i łezką wzruszenia w oku. Komiks byłby pełen dystansu, humoru i lekkości- jego fabuła zaczynałaby się od wielkiego "WOOOOW" porównywalnego z Wilkiem Wybuchem, który zapoczątkował wszechświat- wszak i mój wszechświat rodził się na nowo - pierwszy kadr stanowiłby dwie kreski na teście ciążowym:) Ostatnim byłby pomyślnie zdany egzamin i wielkie komiksowe "UFFFF" ! Przetrwałam, dałam radę, byłam dzielna i zostało mi z tego okresu mnóstwo pięknych, radosnych wspomnień, które warto upamiętnić.

Thrillery, dramaty, wyciskacze łez- uwielbiam każdą z tych  książkowych kreacji. Jednak forma komiksu kojarzy mi się jednoznacznie z uśmiechem, humorem rozrywka i oderwaniem od codziennych trosk. Mój komiks byłby komedią pomyłek o dziewczynie, która zakochuje się i niespodziewanie zachodzi w ciąże- a potem musi jakoos przeorgazniwoac swoje zycie dwudziestoletmiej mamy-...

Komiks byłby napisany o mojej miłości.
2 dni przez Wigilią trafiam karetką do szpitala, strach, nerwy, stres. Jednak objawy, które najpierw były groźne okazało się, że są na szczęście nie aż tak groźne. Na SOR-ze spotykam kolegę ze studiów pielęgniarskich (on jest również ratownikiem medycznym), zajmuje się mną. Kiedy kilka godzin wychodzę do domu, pisze do mnie cały czas. Tydzień później następuje nasze pierwsze spotkanie. 10 miesięcy później zaręczyny, półtora roku później ślub, kupno domu i oczekiwanie na dziecko.
W strasznych historiach zdarzają się happy end'y, nigdy nie wiemy kiedy spotkamy swoją miłość - mimo, że przez prawie 3 lata nic nas w ogóle nie łączyło i na to nie wskazywało.

Komiks byłby napisany o mojej miłości.
2 dni przez Wigilią trafiam karetką do szpitala, strach, nerwy, stres. Jednak objawy, które najpierw były groźne okazało się, że są na szczęście nie aż tak groźne. Na SOR-ze spotykam kolegę ze studiów pielęgniarskich (on jest również ratownikiem medycznym), zajmuje się mną. Kiedy kilka godzin wychodzę do domu, pisze do mnie cały czas....

Komiks na podstawie moich historii rodzinnych z pewnością byłby komiksem przygodowym! Zawsze byłam dzieckiem o wielkiej wyobraźni, dlatego uwielbiałam przebieranki, które pozwalały mi na czas zabawy stać się kim tylko zechcę. Raz byłam cyganką, innym razem Indianinem, kaczuszką, a nawet królową. W rodzinnym albumie wciąż zachowały się zdjęcia z tych zabaw.

Ale jedno należy do moich ulubionych. Co prawda miałam wtedy na sobie zwykły strój zwykłej dziewczynki: szarą sukienkę i bluzkę z białym kołnierzykiem. Jednak moja rozkraczona poza, napięte mięśnie obu rączek i bojowa mina świadczą o tym, że w tamtym momencie zdecydowanie nie czułam się jak zwykła dziewczynka. Byłam nikim innym jak nieustraszonym nindżą! I to właśnie od tego wspomnienia rozpoczęłabym komiks przygodowy z sobą w roli głównej :)

Komiks na podstawie moich historii rodzinnych z pewnością byłby komiksem przygodowym! Zawsze byłam dzieckiem o wielkiej wyobraźni, dlatego uwielbiałam przebieranki, które pozwalały mi na czas zabawy stać się kim tylko zechcę. Raz byłam cyganką, innym razem Indianinem, kaczuszką, a nawet królową. W rodzinnym albumie wciąż zachowały się zdjęcia z tych zabaw.

Ale jedno...

Postawiłabym na perypetie podczas jechania autostopem do Włoch. Seria zabawnych historyjek z podróży z różnymi osobami i z wielu ciekawych i pięknych miejsc. Forma komiksu pozwoliłaby na chociaż częściowe pokazanie krajobrazów i uroków, które czekają na podróżników. Lekki i przyjemny, ale niepozbawiony realizmu.

Postawiłabym na perypetie podczas jechania autostopem do Włoch. Seria zabawnych historyjek z podróży z różnymi osobami i z wielu ciekawych i pięknych miejsc. Forma komiksu pozwoliłaby na chociaż częściowe pokazanie krajobrazów i uroków, które czekają na podróżników. Lekki i przyjemny, ale niepozbawiony realizmu.

Jeżeli miałabym zdecydować się na formę komiksu, skłoniłabym się raczej na rozbawieniu czytelnika. Nawet wiem o czym dokładnie bym napisała i jaki tytuł nosiła by cała historia. Była by to dość zabawna historia jednego przedmiotu, który zna, od tej złej i dobrej strony, każdy członek rodziny. Wszystkie wydarzenia inspirowane byłby wydarzeniami z naszego życia. O tym przedmiocie krążą już coraz mroczniejsze rodzinne legendy, a jest nim zielona miska. Cóż więcej nie zdradzę, bo myślę, że moją debiutancka książką byłaby komedia kryminalna współtworzona z mamą, właśnie na ten temat. Obmyśliłyśmy już tytuł, temat przewodni również oraz niesamowicie smaczne zakończenie!
Natomiast jeśli mogłabym pokusić się o inną formę, z chęcią opisałabym historię mojej rodziny. Obecnie zbieram jak najwięcej danych z przeszłości. Robię to dla samej siebie z czystej ciekawości moich korzeni, ale kto wie, może przerodzi się to kiedy w jakiś większy i poważniejszy projekt.

Jeżeli miałabym zdecydować się na formę komiksu, skłoniłabym się raczej na rozbawieniu czytelnika. Nawet wiem o czym dokładnie bym napisała i jaki tytuł nosiła by cała historia. Była by to dość zabawna historia jednego przedmiotu, który zna, od tej złej i dobrej strony, każdy członek rodziny. Wszystkie wydarzenia inspirowane byłby wydarzeniami z naszego życia. O tym...

Raczej ku pokrzepieniu serc. Miałam dziadka Henia (1935-2018), który nie miał łatwego życia. Gdybym mogła przedstawiłabym jego historię w komiksie, bo bohaterem jest. Przed wybuchem drugiej wojny światowej zmarła mu mama (powikłania po ciąży, krwotok, nie mogła dźwigać). Natomiast podczas drugiej wojny światowej, musieli przystosować się do surowych restrykcji i poleceń okupanta. Najpierw przyjechali Bolszewicy, rozkradli ile mogli, potem w ramach drugiego paktu ,,Ribbentrop-Mołotow” Suwalszczyzna przeszła pod panowanie Niemieckie.
Mój wybór padł na dziadka, gdyż często głodował, miał podobno jednego buta na zimę. Żeby przeżyć ciężko pracował, nie miał rajskiego życia jak my, dzieci XXI wieku. Na domiar złego, przy schyłku wojny w 1944 rozstrzelano mu ojca. Któregoś mroźnego dnia wpadli Niemcy, wyrzucili na dwór całą rodzinę, i wypytywali o pradziadka (w ten czas się ukrywał, bo działał w AK i łamał surowe prawo okupanta). Kiedy pradziadek wydał się Niemcom, rozstrzelano go na miejscu. Dziadek był właściwie sierotą, miał macochę niby, ale głównie dbała o swoje dobro.
Kiedy wojna się skończyła, poznał babcię. Ożenił się w 1960 roku, a w 2010 świętował złote gody. Nie mieli jednak łatwego życia, bo dziadek miał krewki charakter, zapewne przez złe doświadczenia wojny, ale mimo wszystko, do końca pozostał człowiekiem, który miał złote serce. Był życzliwy dla innych. Dlaczego komiks o nim? Dla mnie to prawdziwy przykład twardziela, przy nim Staloone i Schwarzenegger to „synki”.

Raczej ku pokrzepieniu serc. Miałam dziadka Henia (1935-2018), który nie miał łatwego życia. Gdybym mogła przedstawiłabym jego historię w komiksie, bo bohaterem jest. Przed wybuchem drugiej wojny światowej zmarła mu mama (powikłania po ciąży, krwotok, nie mogła dźwigać). Natomiast podczas drugiej wojny światowej, musieli przystosować się do surowych restrykcji i poleceń...

Zilustrowałabym historię, którą kiedyś, wiele lat temu, opowiedział mi dziadek. Była wojna, a on sam był kilkuletnim brzdącem. Wracał właśnie do domu z dzbanem mleka dla malutkiej siostrzyczki w jednej ręce i kredą w drugiej. W pewnym momencie przystanął i nie wiedzieć jak do tego doszło kreda wpadła do dzbana.
Spanikowany zanurzył w nim rękę i próbował wymacać kredę, jednak akurat w pobliżu przechodził żołnierz niemiecki i kazał mu przestać grzebać w mleku i spływać do domu.
Dziadek spanikowany pobiegł do domu, gdzie ze strachem przyglądał się siostrze pijącej mleko (jeszcze bardziej bał się przyznać mamie do wypadku, który mu się przydarzył).
Ku jego uldze, kreda w mleku nie była trująca. I przez wiele lat nikt nie poznał jego tajemnicy.

Zilustrowałabym historię, którą kiedyś, wiele lat temu, opowiedział mi dziadek. Była wojna, a on sam był kilkuletnim brzdącem. Wracał właśnie do domu z dzbanem mleka dla malutkiej siostrzyczki w jednej ręce i kredą w drugiej. W pewnym momencie przystanął i nie wiedzieć jak do tego doszło kreda wpadła do dzbana.
Spanikowany zanurzył w nim rękę i próbował wymacać kredę,...

Komiks o moich perypetiach rodzinnych traktowałby o małej dziewczynce, która pojawiła się na świecie zupełnie nieplanowana i niechciana, a potem musiała przez wiele lat za to płacić, co wywołało w niej powstanie wiele problemów psychicznych i emocjonalnych, z którymi zaczęła radzić sobie dopiero osiągnąwszy dorosłość.
Historia byłaby mroczna, ponura, pełna brutalności i niesprawiedliwości, przygnębiając czytelnika okrutną szczerością na temat rzeczywistości.

Komiks o moich perypetiach rodzinnych traktowałby o małej dziewczynce, która pojawiła się na świecie zupełnie nieplanowana i niechciana, a potem musiała przez wiele lat za to płacić, co wywołało w niej powstanie wiele problemów psychicznych i emocjonalnych, z którymi zaczęła radzić sobie dopiero osiągnąwszy dorosłość.
Historia byłaby mroczna, ponura, pełna brutalności i...

Zilustrowane w formie komiksu historie z dzieciństwa mojego ojca wywołałyby salwy śmiechu zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Był małym chłopcem, który co chwila wpadła w kłopoty, jednak jakimś cudem wszystkie psoty uszły mu płazem. Moja ulubiona historia opowiada o tym, jak został wysłany przez swoją mamę po masło do wioski obok :

“Droga była daleka, dlatego rodzice przestrzegali mnie, żebym na siebie uważał i nie zbaczał z drogi. Szedłem dzielnie, ale zobaczyłem grupkę dzieci, których jeszcze nie znałem. Zawsze byłem bardzo przyjacielski i chętnie zaczęły się ze mną bawić. Okazało się, że niedawno zamieszkały w naszej wiosce. Hasaliśmy do wieczora, a ja zapomniałem po co mama mnie właściwie wysłała. Kiedy cała grupka się zbierała na kolację zgarnęli mnie do domu a mi specjalnie nie spieszyło się żeby dostać burę od taty. U nich w domu było dużo jedzenia i bardzo wesoło. Rodzice moich nowych przyjaciół przywitali mnie z uśmiechem i nawet jeśli zastanawiali się dlaczego zostaje na noc specjalnie się tym nie przejęli. Tak spędziłem tydzień z inną rodziną, która nie wiedziała w końcu co ze mną zrobić. Podobało mi się u nich i za nic nie chciałem powiedzieć jak się nazywam. Wydał mnie dopiero listonosz, który ku mojemu niezadowoleniu wsadził mnie na rower i odwiózł do matki. Na szczęście zapomniała przez ten tydzień o maśle.”

Zilustrowane w formie komiksu historie z dzieciństwa mojego ojca wywołałyby salwy śmiechu zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Był małym chłopcem, który co chwila wpadła w kłopoty, jednak jakimś cudem wszystkie psoty uszły mu płazem. Moja ulubiona historia opowiada o tym, jak został wysłany przez swoją mamę po masło do wioski obok :

“Droga była daleka, dlatego rodzice...