Dziękuje bardzo pięknie.

Dziękuje bardzo pięknie.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Joanna82
triste
Xel
chocolate
sznurowka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Joanna82
triste
Xel
chocolate
sznurowka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Kiedy będą wyniki? 😉

Kiedy będą wyniki? 😉

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Stepancminda w Gruzji. Po całodniowej podróży ciasnymi busikami, prowadzonymi przez szalonych kierowców z Batumi na Kaukaz, w końcu wysiadamy na mikrodworcu w Stepancmindzie. Nie dość, że termometry wskazują 15 stopni, to jeszcze okazuje się, że pensjonat, w którym mieliśmy zarezerwowany nocleg jest zamknięty. Jednak nie minęła nawet minuta, a obok nas pojawia się niski straszy Pan oferujący we wszystkich językach świata wolne pokoje. Ani się obejrzeliśmy a już pakował nas do swojej białej łady nivy. Wszystko działo się tak szybko, że bezmyślnie robiliśmy wszystko to, co nasz gospodarz proponował. Gdy wysiedliśmy od razu zapędził nas do kuchni, gdzie nalał każdemu kieliszek wódki i rozdał zagrychę. Potem prędko pokazał nam nasz pokój i zaprosił rano na śniadanie, a następnie popędził szukać kolejnych gości.

Stepancminda w Gruzji. Po całodniowej podróży ciasnymi busikami, prowadzonymi przez szalonych kierowców z Batumi na Kaukaz, w końcu wysiadamy na mikrodworcu w Stepancmindzie. Nie dość, że termometry wskazują 15 stopni, to jeszcze okazuje się, że pensjonat, w którym mieliśmy zarezerwowany nocleg jest zamknięty. Jednak nie minęła nawet minuta, a obok nas pojawia się niski...

Oba byly w Chinach.
Pierwszy zarezerwowalysmy przez znany portal, figurowal jako nowy hostel, prawie od razu dostalysmy prosby, aby odwolac rezerwacje. Nie chcialysmy tego robic, bo trudno by bylo znalezc cos w tej cenie - 8 zl za noc od osoby w samym centrum Chengdu. Na miejscu odkrylysmy, dlaczego nas nie chciano. Joanna, ktora dokonala rezerwacji, nie jest Chinczykiem, nie jest nawet mezczyzna. To byl chinski meski akademik, a dokladniej jedno z mieszkan w gigantycznym wiezowcu zaadaptowano na taki cel. Mieszkalo tam 6 Chinczykow, z czego 3 kazdego wieczora przed 23:00 zmieniala bawialnie na nasza sypialnie, a kazdego nastepnego dnia glownodowodzacy stukal w materac o 7:00 rano mowiac "wake up".
Kolejna, chyba nawet wieksza niespodzianka czekala na nas w Hongkongu. Okazalo sie, ze zarezerwowalysmy pokoj w hostelu, bez dostepu do jakiejkolwiek lazienki, czy toalety. Na moje pytanie, "Jak to?", mlody czlowiek w recepcji powiedzial, z gigantycznym usmiechem na twarzy powiedzial "Prosze pani, my tu oszczedzamy przestrzen". Podobno to czesty blad ludzi z spoza tej czesci swiata. Powiedziano nam, ze na tej samej ulicy jes McDonald's, w ktorym maja lazienke. Jako rekompensate za nieporozumienie zaoferowano nam pokoj z oknem i tv. Wierzcie mi, okno nie jest standardem.

Oba byly w Chinach.
Pierwszy zarezerwowalysmy przez znany portal, figurowal jako nowy hostel, prawie od razu dostalysmy prosby, aby odwolac rezerwacje. Nie chcialysmy tego robic, bo trudno by bylo znalezc cos w tej cenie - 8 zl za noc od osoby w samym centrum Chengdu. Na miejscu odkrylysmy, dlaczego nas nie chciano. Joanna, ktora dokonala rezerwacji, nie jest Chinczykiem,...

Kilka lat temu pojechaliśmy z mężem i bratem na „Kubicę” na Węgry. Nie znaleźliśmy kwatery, wiec spaliśmy w namiocie na podwórku Węgra (jak innych 50 osób różnych narodowości). Gdy, aby pomyślałam o właścicielu On już stał obok i pytał „Ok? Polonia OK?”. Gdy rano wstawaliśmy stał przy namiocie i pytał”OK?”. Gdy szliśmy do łazienki po wyjściu był On - trzymał ręcznik i pytał „OK?”. Gdy wychodziliśmy na tor- stał przy bramce i ofiarował nam narysowaną przez siebie mapkę- „OK?” Najgorsze, gdy w nocy szlam siku- tez był. Odprowadzał mnie pod toaletę i z powrotem. Na koniec oczywiście pytał „OK?”. Mial przygotowany folder z własnoręcznie narysowanymi lub z gazet powycinanymi produktami spożywczym, które warto kupić. Był zawsze i wszędzie. To było bardzo przerażajace. Inni namiotowcy tez tak uważali. Jakby nie spał, nie jadł, tylko rozważał jak tu ułatwić życie wczasowiczom. Lecz najbardziej przeraził mnie gdy wieczorem chciał ułatwić nam zaśnięcie i próbował czytać po polsku bajkę. On przed namiotem, my w środku. Łamana, twarda polszczyzna. Gdybym była wtedy sama to gwarantowany byłby zawał. Mimo, że wyścigi były super nikt z naszej trójki nigdy nie wspomniał by tam wrócić.

Kilka lat temu pojechaliśmy z mężem i bratem na „Kubicę” na Węgry. Nie znaleźliśmy kwatery, wiec spaliśmy w namiocie na podwórku Węgra (jak innych 50 osób różnych narodowości). Gdy, aby pomyślałam o właścicielu On już stał obok i pytał „Ok? Polonia OK?”. Gdy rano wstawaliśmy stał przy namiocie i pytał”OK?”. Gdy szliśmy do łazienki po wyjściu był On - trzymał ręcznik i...

Pewnego razu wynajęłam na Mazurach pokój u bardzo miłego, starszego już małżeństwa, które prowadziło wspólnie małe gospodarstwo agroturystyczne. Oprócz mnie nie przyjmowali aktualnie żadnych innych gości, mimo to ceny mieli konkurencyjne. Ich dzieci dawno temu wydoroślały i założyły własne rodziny, opuszczając mazurskie strony w imię życia w stolicy. Oboje narzekali, że są odwiedzani przez swych potomków niezwykle rzadko, i chyba mocno już odczuwali ich brak, bo czasem czułam się, jakby mnie traktowali jak własną córkę. Nie przeszkadzało mi to jednak, bo dzięki temu mogłam uniknąć opłat za wyżywienie (pani domu z radością rozpieszczała mnie kulinarnie, a jej specjały były tak dobre, że często porzucałam swą dietę na rzecz rozkoszy podniebienia, jakie zapewniały) i poczuć się bezpiecznie w przytulnej atmosferze ich domu.
Gospodarstwo agroturystyczne, które prowadzili moi gospodarze, szczyciło się tym, że pozwalało swym gościom uciec od przytłaczającej rzeczywistości, co znaczyło, że nie było tam łącza internetowego.
Nigdy nie sądziłam, że spędzę udany urlop bez dostępu do Internetu, nie mogąc złapać nigdzie zasięgu, ale taki „detoks” od sieci, ku memu zadziwieniu, wpłynął na mnie zaiste oczyszczająco.
Tamten pobyt na Mazurach wspominam jako najdziwniejsze, ale i najprzyjemniejsze wakacje od wielu lat, bo na co dzień nie wyobrażam sobie być tak odcięta od świata, a smartfon już niemal przyrósł mi do ręki. Nie wiem, jakim sposobem, ale bardzo mi się tam podobało!

Pewnego razu wynajęłam na Mazurach pokój u bardzo miłego, starszego już małżeństwa, które prowadziło wspólnie małe gospodarstwo agroturystyczne. Oprócz mnie nie przyjmowali aktualnie żadnych innych gości, mimo to ceny mieli konkurencyjne. Ich dzieci dawno temu wydoroślały i założyły własne rodziny, opuszczając mazurskie strony w imię życia w stolicy. Oboje narzekali, że są...

„WITAMY W SMOCZEJ JAMIE”
Taki napis widniał przed wejściem do ogromnego hotelu wybudowanego z szarej cegły.
To miały być najpiękniejsze urodziny w moim życiu- tak mnie zapewniano.
Hotel był rozmiarów zamka królewskiego, otaczał go smok, który prychał ogniem ilekroć ktoś zbliżył się do niego. Recepcja znajdowała się w lochach przypominające więzienie „Dobry wieczór” odezwał się karzełek, który był ledwo widoczny zza wysokiej szklistej lady.
„Jaskinia numer 330 jest już przygotowana” usłyszałam kolejny dziwny głos, tym razem kobiecy.
Kobieta miała na głowie tiarę pokrytą pajęczynami, była uśmiechnięta od ucha do ucha, widocznie coś bardzo ją cieszyło.
W całym hotelu było bardzo cichutko i pachniało cynamonem.
Niezły klimat pomyślałam, właściciel miał niezłą wyobraźnię tworząc coś takiego, prawie jak w książkach o czarodziejach.
Dotarłam do pokoju a raczej jaskini numer 330. Była ogromna, na środku stał potężny kominek, w którym buchał ogień, było gorąco i duszno jak w saunie, stolik był zastawiony daniami typu wieprzowina, bigos i galaretki ozdobione prawdziwymi włosami… coś okropnego.
Przy kominku siedział pies wielkości konia- miał pilnować tu wszystkiego, największe jednak było łóżko, okryte białą pościelą, na pościeli płatki krwiście czerwonych róż.
Było tam jednym słowem strasznie.
Po jakimś czasie z szafy wyskoczyło dużo ludzi i zaczęli śpiewać sto lat! Całe szczęście to moja rodzina i znajomi.
Te śpiewanie wybudziło mnie ze snu, jak to dobrze że mnie tam nie było.

„WITAMY W SMOCZEJ JAMIE”
Taki napis widniał przed wejściem do ogromnego hotelu wybudowanego z szarej cegły.
To miały być najpiękniejsze urodziny w moim życiu- tak mnie zapewniano.
Hotel był rozmiarów zamka królewskiego, otaczał go smok, który prychał ogniem ilekroć ktoś zbliżył się do niego. Recepcja znajdowała się w lochach przypominające więzienie „Dobry wieczór” odezwał...

Pojechałam z moim mężem, a wtedy jeszcze chłopakiem na pierwszy "romantyczny" wspólny weekendowy wyjazd. Byliśmy studentami, więc wersja musiała być budżetowa, a odległość nie za duża, bo przecież trzeba było zatankować teściowi pożyczony samochód. Wybraliśmy się do Wisły do pensjonatu, nazwijmy go roboczo "Janusz", co by nie robić przypadkiem reklamy w internecie (aczkolwiek, też nazywał się imieniem;)). Według zdjęć miało być skromnie, ale schludnie, na żywo było jednak brudno, niechlujnie i ciasno. Zapadnięta, wypierdziana kanapa, kurz i generalnie syf. Nie wiedziałam, że można kupić takie mikroprycznice! Gdy przyszła wieczorowa pora na "kąpu kąpu, lulu i spać", pan Janusz zarządził w pensjonacie dzień trolla, bo nikogo nie uprzedzając wyłączył ciepłą wodę i na pytania wszystkich turystów (tych z małymi dziećmi także) odpowiadał zdziwiony: To w domu też się codziennie kąpiecie?! Pan Janusz był nieugięty i nie doprosiliśmy się tego luksusu, a romantyczny weekend w górach szlag trafił, chociaż w górach to może szlak?:D

Pojechałam z moim mężem, a wtedy jeszcze chłopakiem na pierwszy "romantyczny" wspólny weekendowy wyjazd. Byliśmy studentami, więc wersja musiała być budżetowa, a odległość nie za duża, bo przecież trzeba było zatankować teściowi pożyczony samochód. Wybraliśmy się do Wisły do pensjonatu, nazwijmy go roboczo "Janusz", co by nie robić przypadkiem reklamy w internecie...