Kiedyś wyruszyłem w podróż po Rosji. Zastałem tam dziwny hotel o nazwie (przekładając na polski) Pod Wielką Kluską. Sama nazwa wydała się dziwna, jednakże ponieważ byłem zmęczony i chciałem odpocząć, postanowiłem, iż zatrzymam się tu na noc. Sama kolacja była nietypowa. Składała się z samego makaronu. Najlepsze jest to, że służba była przebrana za makaron (fushili). Wyglądało na to, że jest to jakaś tamtejsza tradycja. Kiedy zapytałem się pana w recepcji dlaczego wszyscy chodzą przebrani jak makaron on odpowiedział, ku mojemu zdziwieniu, iż jest to pamiątka po dawnym właścicielu. W pokoju również wywieszone były same obrazy z makaronem. Nie wiem kim był dawny właściciel oraz co robił, jednakże dziwnie to trochę wyglądało. W nocy ciągle dawało się słyszeć dziwny głos jakby ktoś płakał. Nigdy nie zaponę tego hotelu.

Kiedyś wyruszyłem w podróż po Rosji. Zastałem tam dziwny hotel o nazwie (przekładając na polski) Pod Wielką Kluską. Sama nazwa wydała się dziwna, jednakże ponieważ byłem zmęczony i chciałem odpocząć, postanowiłem, iż zatrzymam się tu na noc. Sama kolacja była nietypowa. Składała się z samego makaronu. Najlepsze jest to, że służba była przebrana za makaron (fushili)....

Mój narzeczony chcąc zrobić mi niespodziankę, postanowił mnie zabrać na wakacje. Dorwał bardzo atrakcyjną promocję w jednym z biur podróży i w dniu wylotu poinstruował mnie, co mam spakować. 
Na miejscu okazało się, że i on ma niespodziankę. Okazało się, że hotel który zarezerwował to hotel dla naturystów, gdzie każdy chodzi w stroju Adama i Ewy a ubranie jest tam zakazane. Na szczęście udało nam się skontaktować z opiekunem biura i przenieśli nas do hotelu dla zwykłych turystów za niewielką dopłatą. 

Mój narzeczony chcąc zrobić mi niespodziankę, postanowił mnie zabrać na wakacje. Dorwał bardzo atrakcyjną promocję w jednym z biur podróży i w dniu wylotu poinstruował mnie, co mam spakować. 
Na miejscu okazało się, że i on ma niespodziankę. Okazało się, że hotel który zarezerwował to hotel dla naturystów, gdzie każdy chodzi w stroju Adama i Ewy a ubranie jest tam zakazane....

Najdziwniejszy hotel, a raczej łazienka, znajdowała się w budynku hotelu XXX na Słonecznym Brzegu w Bułgarii. Sedes w łazience znajdował się prawie pod samym prysznicem. Zastanawialiśmy się czy Bułgarzy czasem nie biorą prysznicu siedząc na kibelku :)

Najdziwniejszy hotel, a raczej łazienka, znajdowała się w budynku hotelu XXX na Słonecznym Brzegu w Bułgarii. Sedes w łazience znajdował się prawie pod samym prysznicem. Zastanawialiśmy się czy Bułgarzy czasem nie biorą prysznicu siedząc na kibelku :)

Będąc na wycieczce objazdowej we Włoszech miałam zakwaterowanie w 2 hotelach. Ze względu na wycieczki musieliśmy się przenieść z hotelu na Riwierze Adriatyckiej w Cesenatico do Fiuggi. Porównując oba hotele była spora różnica,pierwszy hotel był nowoczesny,wygodniejszy, w tym drugim odnosiło się,że czas się tam zatrzymał. Prysznic był tylko z zasłoną,niestabilny,bo woda lała się na podłogę. Pokoje w surowym klimacie,słyszałam,że tam też zamieszkiwały Zakonnice z Klasztorów o zaostrzonym rygorze. Na właściciela hotelu rodowitego Włocha nie mogę jednak powiedzieć złego słowa. Na koniec pobytu na kolacji każdemu postawił na stole wino. Jednak z ulgą wróciliśmy do poprzedniego hotelu.

Będąc na wycieczce objazdowej we Włoszech miałam zakwaterowanie w 2 hotelach. Ze względu na wycieczki musieliśmy się przenieść z hotelu na Riwierze Adriatyckiej w Cesenatico do Fiuggi. Porównując oba hotele była spora różnica,pierwszy hotel był nowoczesny,wygodniejszy, w tym drugim odnosiło się,że czas się tam zatrzymał. Prysznic był tylko z zasłoną,niestabilny,bo woda lała...

Najdziwniejszy hotel, w którym byłam, to ten w Osace, choć raczej do kategorii hoteli to nie powinien się kwalifikować. Spanie na ziemi, to oczywiście norma w Japonii. To jednak dosłownie było na ziemi. Dostałam podejrzany materiał do nakrycia, a obok znajdowali się dziwni współlokatorzy. Okolica była nieciekawa, więc bałam się, że za moment ktoś wpadnie do mnie z nożem. Tyle strachu najadłam się przez całą noc, że śniadanie już miałam z głowy ;)

Najdziwniejszy hotel, w którym byłam, to ten w Osace, choć raczej do kategorii hoteli to nie powinien się kwalifikować. Spanie na ziemi, to oczywiście norma w Japonii. To jednak dosłownie było na ziemi. Dostałam podejrzany materiał do nakrycia, a obok znajdowali się dziwni współlokatorzy. Okolica była nieciekawa, więc bałam się, że za moment ktoś wpadnie do mnie z nożem....

Nie wiem czy ktoś z was był hotelu w którym zamiast pokoi wynajmuje się... łóżka w dodatku w pakiecie z dziwnym facetem. My tak mieliśmy... I bynajmniej był to hostel!
Po zdaniu matury rodzice bratu i mnie zafundowali wycieczkę do Paryża. To było dokładnie 29 lat temu. Wyobraźcie sobie tę ekscytację - nasz pierwszy wyjazd za granicę. Wiadomo, w czasach komuny byliśmy dziećmi, więc się nigdzie nie jeździło. Tłukliśmy się do tego Paryża autobusem dwa dni. Na miejsce zajechaliśmy wieczorem. Tłum ludzi wparował do hotelu. To była wysoka stara i wąska kamienica. Niczym chylące się ku upadkowi domy opisywane u Zoli w powieści "Wszystko dla Pań". Na korytarzach wielokolorowe tapety. Na każdym piętrze inne. Strome schody prowadzące na poszczególne piętra. Nawet jak na nasze polskie warunki, hotel był daleki od przepychu.
Dopchaliśmy się wreszcie do recepcji i okazało się, że został jeden wolny pokój (na szczęście z dwoma łóżkami), który będziemy dzielić jakimś siwym facetem. Próbowałam to wyjaśnić po francusku, ale nagle wszystko wyparowało mi z głowy. To się nazywa blokada językowa.
Dziś pewnie stanowczo bym zaprotestowała na takie rozwiązanie. Wtedy potulnie się zgodziłam, choć było dla mnie 20-letniej dziewczyny bardzo niekomfortowe.
Facet był jakiś dziwny. Na zwiedzanie przyjechał sam. Bez żony i dwóch córek i oprócz tego, że dzieliliśmy razem pokój, przyczepił się do nas jak rzep do psiego ogona.
Najpierw niby zapomniał pieniędzy z hotelu i chciał pożyczyć od nas, żeby kupić córkom suveniry. Nie pożyczyłam mu. Pod względem pieniędzy byłam bardzo ostrożna. Poza tym swoją namolnością i wścibstwem sprawił, że zaczęliśmy go unikać. Zwiewaliśmy mu gdy tylko przewodnik ogłaszał czas wolny.
Z pobytu w samym hotelu jeszcze pamiętam, że wiecznie byłam głodna. Na śniadanie podawali bułeczki (croisanty)z dżemem, a poza tym surowe warzywa typu buraki. Szczególnie jednak pamiętam te buraki, których nie znoszę, krojone w plasterki. Podsumowując, jedzenie było paskudne. I sam hotel również z intruzem w pokoju hotelowym.

Nie wiem czy ktoś z was był hotelu w którym zamiast pokoi wynajmuje się... łóżka w dodatku w pakiecie z dziwnym facetem. My tak mieliśmy... I bynajmniej był to hostel!
Po zdaniu matury rodzice bratu i mnie zafundowali wycieczkę do Paryża. To było dokładnie 29 lat temu. Wyobraźcie sobie tę ekscytację - nasz pierwszy wyjazd za granicę. Wiadomo, w czasach komuny byliśmy...

Wycieczka objazdowa - hotel w jednym z miast Rumunii.
Dotarliśmy na miejsce z ponad godzinnym opóźnieniem. W związku z tym nie otrzymaliśmy kolacji. Okazało się, że poza naszą grupą zakwaterowana została nadprogramowo jeszcze inna grupa. Po otrzymaniu klucza do mojej "jedynki" doznałam szoku, gdy przy drzwiach do pokoju stały trzy inne osoby. Jedynka okazała się być czteroosobowym pokojem. W końcu dwie grupy trudniej zakwaterować niż jedną. Pilot wycieczki usiłował wyegzekwować pokoje, które zarezerwowaliśmy. Niestety recepcjonistka nie mówiła po angielsku. Czekaliśmy dwie godziny na przyjazd kierowniczki posługującej się tym językiem. Dopiero po jej przyjeździe zostaliśmy przeniesieni do drugiej części hotelu. Pechowo, moje okno wychodziło na ruchliwą ulicę. Głodna i zmęczona, przez hałasy za oknem, nie mogłam zmrużyć oka. Na szczęście była to jedyna noc w tym hotelu podczas całego wyjazdu.

Wycieczka objazdowa - hotel w jednym z miast Rumunii.
Dotarliśmy na miejsce z ponad godzinnym opóźnieniem. W związku z tym nie otrzymaliśmy kolacji. Okazało się, że poza naszą grupą zakwaterowana została nadprogramowo jeszcze inna grupa. Po otrzymaniu klucza do mojej "jedynki" doznałam szoku, gdy przy drzwiach do pokoju stały trzy inne osoby. Jedynka okazała się być...

Podróżując wolę wybierać hostele lub małe hotele, zwykle mają one nie tylko przyjemny klimat, ale również można spotkać tam wiele ciekawych osób, które często ubarwiają podróż.
Kilka lat temu moja noga po raz pierwszy miała okazję stanąć na ziemi włoskiej. Nasz hotel znajdował się niedaleko dworca w jednej z mediolańskich kamienic. Wchodząc do budynku powitały nas intensywne bordowe ściany i lekko przyciemnione światło. Przenosząc wzrok natrafiliśmy na wielkie akwarium, a obok niego pompatyczną figurę Matki Boskiej. Tuż obok na ścianie wisiały obrazy przypominające rubaszne bachusy z obrazów Caravaggiego. Kakofonię stylu dopełniały geometryczne obrazy przywodzące na myśl sztukę Mondrianiego, tylko zamiast zwykłej palety barw, użyto brokatowych farb. Całość dopełniała recepcja. Za wielkim granatowym i brokatowopołyskującym blatem stał niezwykle elegancki mężczyzna, wyglądający raczej jakby udawał się na premierę opery. Jednak mimo tego ekstremalnego eklektyzmu pokochaliśmy to miejsce i jego pracowników, z sentymentem wracamy tam myślami.

Podróżując wolę wybierać hostele lub małe hotele, zwykle mają one nie tylko przyjemny klimat, ale również można spotkać tam wiele ciekawych osób, które często ubarwiają podróż.
Kilka lat temu moja noga po raz pierwszy miała okazję stanąć na ziemi włoskiej. Nasz hotel znajdował się niedaleko dworca w jednej z mediolańskich kamienic. Wchodząc do budynku powitały nas...

W czasach, gdy chodziłam jeszcze do szkoły podstawowej, jeździłam z mamą na tzw. "wczasy pracownicze" do ośrodka, którego właścicielem był zakład pracy mojej mamy. Oprócz fantastycznego widoku na tory kolejowe, które przebiegały tuż za ogrodzeniem ośrodka, a po których regularnie co jakiś czas przejeżdżał pociąg, stanowiąc atrakcję w postaci zabawy w liczenie wagonów, miałyśmy także niezwykłą łazienkę. Dwa sąsiadujące ze sobą pokoje były połączone wspólną łazienką (i toaletą) – taka „łazienka integracyjna” można by rzec. Bo, dodam, to były dwa pokoje zupełnie obcych ludzi (rodzin). Każdy miał w swoim pokoju drzwi do łazienki, więc gdy chciało się z niej skorzystać, trzeba było pamiętać, aby przekręcić zamek w drzwiach sąsiedniego pokoju – żeby nam ktoś nie wparował tam w najmniej oczekiwanym momencie. Więc, oczywiście, nie dało się wejść do łazienki ani toalety gdy ktoś z drugiego pokoju z niej korzystał, co zrozumiałe, ale także wtedy, jeśli ktoś z tamtego pokoju zapomniał otworzyć zamek w naszych drzwiach. A to się, niestety, często zdarzało! Pół biedy, jeśli ten ktoś był w pokoju i można było zapukać i poprosić o otwarcie drzwi (element integracji!). Ale co jeśli poszedł na wycieczkę? Lub jeśli był środek noc i ten ktoś spał? Teraz to się wydaje dziwne, ale w tamtych czasach jakoś to nie raziło. I tak było to lepsze, niż jedna łazienka i toaleta na całe piętro ;)

W czasach, gdy chodziłam jeszcze do szkoły podstawowej, jeździłam z mamą na tzw. "wczasy pracownicze" do ośrodka, którego właścicielem był zakład pracy mojej mamy. Oprócz fantastycznego widoku na tory kolejowe, które przebiegały tuż za ogrodzeniem ośrodka, a po których regularnie co jakiś czas przejeżdżał pociąg, stanowiąc atrakcję w postaci zabawy w liczenie wagonów,...

To był cudowny wyjazd. Słońce, lekki wiaterek, góry na horyzoncie. Zameldowaliśmy się w pensjonacie, z którego okna był idealny widok na Giewont. Marzenie.
Aż do czasu gdy nadeszła noc...
Wszyscy w swoich łóżkach, światło zgaszone. Cisza jak makiem zasiał. Ja już gubię się w nocnych marach, pogrążona w nich do reszty.
I nagle tę niczym niezmąconą ciszę przerywa ogromny hałas, niczym lawina śnieżna, dochodząca z pokoju obok. Wszyscy zrywają się na równe nogi, szukamy po omacku włącznika światła, a gdy go znajdujemy, boso mkniemy na korytarz popychani jakąś niewidzialną siłą którą nazywają ciekawością i poniekąd strachem. Dopadamy drzwi sąsiada, a zanim zdążymy zapukać otwierają się nam przed nosem i ukazuje się w nich lekko łysawa czupryna naszego zacnego sąsiada. My cali drżymy, wypytujemy co się stało, czy wszystko w porządku.
A on tylko macha na to ręką i mówi, że nic poważnego się nie stało i że mają tu tak, cytuję: "chałowe" półki, że jedna pod naporem telewizora w końcu się puściła ściany i gruchnęła o podłogę.
Nigdy nie zapomnę jak się wtedy wystraszyłam :'D

To był cudowny wyjazd. Słońce, lekki wiaterek, góry na horyzoncie. Zameldowaliśmy się w pensjonacie, z którego okna był idealny widok na Giewont. Marzenie.
Aż do czasu gdy nadeszła noc...
Wszyscy w swoich łóżkach, światło zgaszone. Cisza jak makiem zasiał. Ja już gubię się w nocnych marach, pogrążona w nich do reszty.
I nagle tę niczym niezmąconą ciszę przerywa ogromny...