Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mystery
Norsevia
Paulina Mieszczak
Maja
Junice

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mystery
Norsevia
Paulina Mieszczak
Maja
Junice

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czy wyniki konkursu są już udostępnione ?

Czy wyniki konkursu są już udostępnione ?

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Owszem, mam w swoim życiu takiego ktosia. To przyjaciółka z czasów liceum. Nasz kontakt, co prawda miał dużą przerwę. Ale udało się go naprawić, zresztą jak mogło być inaczej - przysłała mi zaproszenie na swój ślub. Naprawdę się wzruszyłam widząc jak w białej sukni. Choć dopełnieniem tego były jej słowa, że nie wyobrażała sobie tego dnia beze mnie.. No cóż.. niebawem i ja wysyłam jej zaproszenie na mój wielki dzień, bo przecież jakby mogło jej zabraknąć :)

Owszem, mam w swoim życiu takiego ktosia. To przyjaciółka z czasów liceum. Nasz kontakt, co prawda miał dużą przerwę. Ale udało się go naprawić, zresztą jak mogło być inaczej - przysłała mi zaproszenie na swój ślub. Naprawdę się wzruszyłam widząc jak w białej sukni. Choć dopełnieniem tego były jej słowa, że nie wyobrażała sobie tego dnia beze mnie.. No cóż.. niebawem i ja...

Pamiętam, jak zestresowana byłam, gdy pojawiłam się w moim nowym liceum, specjalnie przychodząc godzinę przed rozpoczęciem. Skupiłam się na jednej z nowo zakupionych książek, chowając się przed oczami wszystkich na schodach na drugim piętrze na którym panowała totalna cisza. Przynajmniej było tak, do momentu, aż nie usłyszałam płaczu dochodzącego z łazienki tuż za rogiem. Dziewczyna obrażała chłopaka, teraz już wiem, że był to jej były, który uparcie próbował ubłagać ją, by do niego wróciła. Nigdy nie byłam typem osoby, która miesza się w sprawy nieznajomych, a tym bardziej, która podsłuchuje, więc szybko analizując sytuację, uznałam, że po prostu zostanę na swoim miejscu, żeby przypadkowo nie narobić hałasu. Minęło kilka minut, zanim dziewczyna wyszła z łazienki i dość szybko mnie zauważyła. Myślałam, że rzuci jakiś wredny komentarz albo po prostu mnie zignoruje i pójdzie na dół, ale ku mojemu zaskoczeniu usiadła schodek niżej, przyglądając mi się, co czułam. Wystarczyło jedno zerknięcie, żebym zauważyła, że jest starsza i na moje nieszczęście przygląda mi się. Uśmiechnęła się, pomimo, że jej było po niej widać, że dopiero co skończyła płakać i jakoś tak potoczyła się nasza dalsza znajomość, która trwała rok, do momentu, gdy nie skończyła nauki, gdzie nasze drogi się rozeszły, ponieważ ja zmieniłam szkołę a ona się wyprowadziła. Obecnie, nie utrzymujemy kontaktu, ale była bardzo otwartą i sympatyczną osobą, która przy bliższym spotkaniu nie wydała się już tak straszna.

Pamiętam, jak zestresowana byłam, gdy pojawiłam się w moim nowym liceum, specjalnie przychodząc godzinę przed rozpoczęciem. Skupiłam się na jednej z nowo zakupionych książek, chowając się przed oczami wszystkich na schodach na drugim piętrze na którym panowała totalna cisza. Przynajmniej było tak, do momentu, aż nie usłyszałam płaczu dochodzącego z łazienki tuż za rogiem....

Okres szkolny to doskonały czas do zawierania znajomości i przyjaźni. Spotykamy bratnie dusze, z którymi chętnie spędzamy swój cenny czas zarówno na lekcjach jak i poza murami szkoły. Życie weryfikuje później czy była to prawdziwa przyjaźń czy epizod, który urwał się tuż po zakończeniu edukacji. W
liceum miałam przyjaciółkę, z którą doskonale się rozumiałam. Siedziałyśmy razem w ławce oraz spotykałyśmy się często na babskie pogaduchy czy zakupy. Niestety po zakończeniu liceum nasze drogi rozeszły się. Spotykałyśmy się na początku nieregularnie, później kontakt całkowicie się urwał. Po kilku latach dostałam od niej zaproszenie na portalu społecznościowym. Umówiłyśmy się na kawę i od tamtej pory znów się spotykamy. Już nie jako najlepsze przyjaciółki, ale dobre koleżanki. Mimo, iż przyjaźń nie przetrwała cieszę się, że jednak mamy kontakt.

Okres szkolny to doskonały czas do zawierania znajomości i przyjaźni. Spotykamy bratnie dusze, z którymi chętnie spędzamy swój cenny czas zarówno na lekcjach jak i poza murami szkoły. Życie weryfikuje później czy była to prawdziwa przyjaźń czy epizod, który urwał się tuż po zakończeniu edukacji. W
liceum miałam przyjaciółkę, z którą doskonale się rozumiałam. Siedziałyśmy...

Przychodząc do szkoły średniej nie znałam nikogo. Z czasem to się jednak zmieniło że względu na mój charakter. Jestem osobą otwartą i optymistyczną co pozwalało mi łatwo poznawać nowe osoby. Zaczęło się od integracji klasowej gdzie mieliśmy zadania, które miały na celu poznanie po trochu każdej osoby.Właśnie tak poznałam dwie moje przyjaciółki,już od pierwszego spotkania złapałyśmy świetny kontakt. Zadanie nie było wybitnie śmieszne jednak my we trzy siedzialysmy tam i śmiałyśmy się nie mogąc przestać.
Nasze charaktery różniły się bardzo, a mimo to dogadywałyśmy się jak nikt inny. One były raczej ciche i wstydliwe a ja byłam przeciwieństwem.
Bardzo dobrze wspominam te 4 lata bo były naprawdę niesamowite. Masa śmiechu i łez. Myślę że wspominam to tak dobrze właśnie przez moje przyjaciółki.
Z czasem jednak zaczęłyśmy dorastać,nasze poglądy zaczynały się różnić przez co też coraz ciężej było nam złapać kontakt. W końcu doszło do całkowitego zatarcia kontaktu z jedną przyjaciółka po prostu z braku porozumienia.
Właśnie ta utrata wspólnej przyjaciółki jeszcze bardziej mnie zbliżyła do drugiej przyjaciółki i dzięki tej sytuacji mam z nią kontakt do tej pory. Nadal jest tak samo jak w szkole średniej. Jest to moja najlepsza przyjaciółka. Jesteśmy w stałym kontakcie i widujemy się gdy nadarza się ku temu okazja. W pełni zgadzam się z tym,że to właśnie w szkole średniej poznajemy prawdziwych przyjaciół i bardzo się cieszę, że i mi udało się takiego przyjaciela znaleźć. :)

Przychodząc do szkoły średniej nie znałam nikogo. Z czasem to się jednak zmieniło że względu na mój charakter. Jestem osobą otwartą i optymistyczną co pozwalało mi łatwo poznawać nowe osoby. Zaczęło się od integracji klasowej gdzie mieliśmy zadania, które miały na celu poznanie po trochu każdej osoby.Właśnie tak poznałam dwie moje przyjaciółki,już od pierwszego spotkania...

Już w pierwszych dniach nauki w liceum poznałam osobę, która towarzyszyła mi nieprzerwanie aż do matury. Była oryginalna z wyglądu jak i z zachowania, od razu przypadłyśmy sobie do gustu. Nasza pierwsza rozmowa rozwinęła się dzięki koszulce z festiwalu, którą miałam na sobie. Tego dnia postanowiłyśmy, że na następny pojedziemy razem. Tak właśnie się stało, na kolejne również wybrałyśmy się razem. Byłyśmy nierozłączne i jednomyślne. W wolnym czasie robiłyśmy wszystko to, co większość przyjaciółek - imprezy, zakupy, wyjścia na jedzenie. Obie nie darzyłyśmy sympatią naszej szkoły, nie miałyśmy zbyt wielu innych przyjaciół, nauki było przesadnie dużo i właśnie nasze wzajemne wsparcie dało nam siłę, by dotrwać do mety. A po maturze? Umówiłyśmy się raz, od tamtej pory upłynęło już kilka lat i więcej ze sobą nie rozmawiałyśmy. Nasze drogi niestety się rozeszły.

Już w pierwszych dniach nauki w liceum poznałam osobę, która towarzyszyła mi nieprzerwanie aż do matury. Była oryginalna z wyglądu jak i z zachowania, od razu przypadłyśmy sobie do gustu. Nasza pierwsza rozmowa rozwinęła się dzięki koszulce z festiwalu, którą miałam na sobie. Tego dnia postanowiłyśmy, że na następny pojedziemy razem. Tak właśnie się stało, na kolejne...

Tak, poznałam w liceum przyjaciółkę. Poznałyśmy się dość szybko, rozmawiając ze sobą wiedziałyśmy, że jesteśmy swoimi zagubionymi siostrami. Trzy lata liceum minęło jak jeden dzień a nas rozdzieliły kilometry. Studia wybrałyśmy w innych miastach. Rzadkie powroty do domu, nauka, egzaminy, nowi znajomi, imprezy. Musiałyśmy walczyć o naszą relację. Mamy za sobą poważną kłótnie, łzy i pretensje. Bo nie dzwonimy, bo za rzadko piszemy, bo nasze spotkania są takie nieliczne. Przetrwałyśmy, studia skończone a ja właśnie czekam na nasze kolejne spotkanie. Odliczam dni, piekę ciasto i przygotowuje album ze zdjęciami do obejrzenia.

Tak, poznałam w liceum przyjaciółkę. Poznałyśmy się dość szybko, rozmawiając ze sobą wiedziałyśmy, że jesteśmy swoimi zagubionymi siostrami. Trzy lata liceum minęło jak jeden dzień a nas rozdzieliły kilometry. Studia wybrałyśmy w innych miastach. Rzadkie powroty do domu, nauka, egzaminy, nowi znajomi, imprezy. Musiałyśmy walczyć o naszą relację. Mamy za sobą poważną...

" Liceum to rzekomo najpiękniejsze trzy lata życia i najlepszy moment na zawieranie przyjaźni." Bezapelacyjnie zgadzam się z pierwszą częścią stwierdzenia i bezapelacyjnie neguję drugą. Liceum to piękny okres- jednocześnie czas beztroski, ale i rodzącej się dojrzałości, okres kształtowania własnego ja- także przy udziale innych osób. Jest to również miejsce i czas zawierania wielu przyjaźni oraz znajomości. Ale czy naprawdę szczerych? Osobiście uważam, że nie. Niestety będąc młodym człowiekiem staramy się dopasować do otaczającego nas środowiska, do ludzi będących wkoło nas. Będąc w liceum byłam bardzo towarzyską osobą, grono moich przyjaciół było olbrzymie- ku trwodze rodziców, gdy na swoją 18-tkę zaprosiłam ponad 100 osób. Z iloma utrzymuję kontakt? Z nikim. Dlaczego? Wraz z zakończeniem szkoły nasze drogi się rozeszły, wygrały nasze prawdziwe zainteresowania, młodzieńcze szaleństwo ustąpiło rozsądnej kalkulacji lub po prostu dojrzałości. Jasne, śledzimy się na Facebooku, składamy sobie urodzinowe życzenia i wymieniamy grzecznościowe formułki. Tyle i aż tyle. Wierzę, że są osoby które doświadczają prawdziwej licealnej przyjaźni, aczkolwiek wśród swoich prawdziwych przyjaciół nie znam nikogo kto utrzymywałby regularny kontakt z osobami z LO.

" Liceum to rzekomo najpiękniejsze trzy lata życia i najlepszy moment na zawieranie przyjaźni." Bezapelacyjnie zgadzam się z pierwszą częścią stwierdzenia i bezapelacyjnie neguję drugą. Liceum to piękny okres- jednocześnie czas beztroski, ale i rodzącej się dojrzałości, okres kształtowania własnego ja- także przy udziale innych osób. Jest to również miejsce i czas...