Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

jaspers
Ela
Moriarty
Karoleq
krosciucha

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

jaspers
Ela
Moriarty
Karoleq
krosciucha

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Oto Adam. Ma dwa metry wzrostu, dwie ręce i dwie nogi. Mieszka o, tutaj- w mieście nad chmurami. To jedno z wielu miast założonych w konarach gigantycznych drzew. Cud techniki, pełen komfortowych rozwiązań i całkowicie przyjazny środowisku.
Adam pracuje na dole, czyli nie na drzewie. Pokonuje drogę do pracy sunąc dwa kilometry w dół windą zainstalowaną na mierzącym w obwodzie cztery tysiące siedemset trzydzieści centymetrów pniu. Z dołu drzewo sprawia majestatyczne wrażenie, a przecież wcale nie należy do największych.
Tutaj, w dole, życie toczy się prędko. Drzewo rzuca ogromny cień, dlatego u podnóża miasta zainstalowano wspaniałe iluminacje. Adam, oświetlony feerią barw mija stragany ze świeżą żywnością, księgarnie i sklepy i kieruje się do niepozornego budynku z bielonej cegły. To tutaj mieści się Departament Historii. Adam odpowiada za archiwizowanie aktualnych wydarzeń.
Zapisuje skrupulatnie wszystko- od masowego porzucania podwodnych miast przez obywateli Oceanii po najnowsze trasy lotów międzygwiezdnych. Jest podekscytowany- w przyszłym roku rusza projekt zasiedlenia kolejnej planety. Ma nadzieję, że w związku z tym spadną ceny lotów kosmicznych i będzie mógł zabrać żonę na wymarzony lot na Wenus.

Po skończonej pracy Adam wraca do domu. Ostatnie dwa piętra pokonuje zwinnie wspinając się po konarach. Przed wejściem do apartamentu odwraca się i spogląda na dywan z chmur usiany koronami drzew i w dół, na głośne, fosforyzujące miejsce pełne zabieganych, szarawych ludzi.

Oto Adam. Ma dwa metry wzrostu, dwie ręce i dwie nogi. Mieszka o, tutaj- w mieście nad chmurami. To jedno z wielu miast założonych w konarach gigantycznych drzew. Cud techniki, pełen komfortowych rozwiązań i całkowicie przyjazny środowisku.
Adam pracuje na dole, czyli nie na drzewie. Pokonuje drogę do pracy sunąc dwa kilometry w dół windą zainstalowaną na mierzącym w...

Stacja badawcza Zielonych, dawn. Księżyc
- No, zabawmy się! Co im poślemy?
- HIVka?
- Ejże, Ugg, wstydź się, to już było!
- Cześć, Ugg, Sugg! Co tam?
- Ach, stary, nic nowego, że tak powiem. Kręci się jak dawniej.
- Ale, ale, ile jeszcze macie warty do końca?
- Będzie jakieś 40 milionów lat, a co?
- Tak pytam. Podobno były tu jakieś małe turbulencje...
- No, już poszło kilka milionów lat od tego. Buchnęły wulkany, lodowiec się stopił, takie tam – te głąby, jak im, Homo sapiens, zapomniały o efekcie cieplarnianym...
- He he, to im przypomnieliśmy...
- No i? Co nowego się pojawiło?
- Nic tak od razu; dogorywali kilka mileniów, aż całkiem obrośli futrem i zatracili zdolność mowy – ostatniego zeżarły Szczurotytany jakieś 3 tysiące lat temu.
- O! Co za Szczurotytany?
- A, wiesz, kojarzysz takie małe futrzaste piszczałki z długim ogonem? Te od dżumy?
- No!
- Urosły na 3 metry, mają kościec wzmocniony metalami, no i wrobiły się w symbiozę z grzybami – porastają im grzbiety i odfiltrowują pierwiastki radiologiczne... Nocami gdy nie ma za dużej mgły to widać jak świecą... znaczy, na pustyni, bo w Grzybowych Lasach...
- O, też coś nowego! A szczurki to co, ciekawe jakieś?
- Hmmm... Żrą plastik, budują całe metropolie w ziemi i popiskują już w trzech dialektach. Trochę się tłuką i wierzą w Wszechszczura, normalne.
- No, Sugg, nie zapominaj, że znowu budowali jakąś wieżę.
- Nie wieżę, idioto, tylko odwrócone piramidy. Wieżę Gryzibabel im zwaliliśmy. Ale generalnie nudy. Dinozaury też wyły do księżyca.

Stacja badawcza Zielonych, dawn. Księżyc
- No, zabawmy się! Co im poślemy?
- HIVka?
- Ejże, Ugg, wstydź się, to już było!
- Cześć, Ugg, Sugg! Co tam?
- Ach, stary, nic nowego, że tak powiem. Kręci się jak dawniej.
- Ale, ale, ile jeszcze macie warty do końca?
- Będzie jakieś 40 milionów lat, a co?
- Tak pytam. Podobno były tu jakieś małe turbulencje...
- No, już poszło...

-Chodź, w końcu trzeba się zabrać za to zadanie o naczelnych sprzed 3 milionów lat…
Arah i Ereg przekroczyli próg gigantycznego gmachu, w którym kolejne sale poświęcone były różnym rozdziałom historii świata. Najmniejszy, ze względu na skąpą ilość zebranych danych, był dział z historią preapokaliptyczną. W sali znajdowało się kilka gablot z eksponatami oraz projektory holograficzne wyświetlające interaktywne książki. Chłopcy najpierw postanowili obejrzeć gabloty. W pierwszej znajdowała się replika człowieka a obok jego szkielet.
-Nie umiem sobie wyobrazić, jak oni funkcjonowali bez trzeciej ręki. I bez ogona. Jakim cudem utrzymywali bez niego równowagę? Pewnie cały czas się przewracali.
-Przecież mówili nam w szkole, oni mieli coś, co nazywali laska, i tym się podpierali przy chodzeniu.
-To do wykorzystania mieli tylko jedną rękę? Ale ograniczeni.
-No. Chodź, poczytajmy jakieś ciekawostki.
-Patrz! Niektórzy z nich nie jedli mięsa! To pewnie dlatego Wielki Knur się zezłościł i zesłał na nich Armagedon, bo go nie czcili.
-I podobno wyewoluowali od małp!
-Tu akurat mieli trochę lepiej, nasi naukowcy twierdzą, że my od jaszczurek, które żywiły się ludzkimi zwłokami…
-Ale oni potrzebowali ust, żeby mówić. Nie umieli czytać w myślach.
-Ust potrzebowali też do jedzenia, przecież nie umieli pochłaniać palcami.
-I podobno bili się między sobą, żeby zmniejszyć populację.
-Serio? Nie prościej, tak jak u nas, zjeść wybrakowane młode nim się rozwinie?

-Chodź, w końcu trzeba się zabrać za to zadanie o naczelnych sprzed 3 milionów lat…
Arah i Ereg przekroczyli próg gigantycznego gmachu, w którym kolejne sale poświęcone były różnym rozdziałom historii świata. Najmniejszy, ze względu na skąpą ilość zebranych danych, był dział z historią preapokaliptyczną. W sali znajdowało się kilka gablot z eksponatami oraz projektory...

Na ekranie jarzył się zielonkawo człowiek. Nie jeden z homo culex a zwykły homo sapiens, rasa wymarła przed wiekami na własne życzenie.
„Idioci”, pomyślał jednym z segmentów C-23.
Na post-Ziemi także zdarzały się przypadki nierozumnych gatunków. Mieli cahuāyoh picīltōntli, które homo culex nauczyli się oswajać już wieki temu, były też tecuicihtli ancara, zabójcze samotnie, groźniejsze w grupie.
Ale nawet te gatunki niskiego rzędu nie były aż tak głupie, by doprowadzić do samozagłady.
Mimo to właśnie homo sapiens, którzy w swojej arogancji zniszczyli nie tylko siebie, ale też cały swój świat, rój kazał im studiować przed wstąpieniem na wyższe poziomy ula. Ku pamięci i nauce, głosiła oficjalna doktryna. A przecież żaden homo culex nie potrzebował ani jednego, ani drugiego, mogąc do woli czerpać ze zbiorowego umysłu roju.
- Myślisz za dużo, C-23 - bzyknął A-12. – Zsynchronizuj wreszcie swoje segmenty zamiast tracić czas, to może przejdziesz na wyższe poziomy.
C-23 wydał z siebie wysoki świst. Dostęp do myśli każdego indywiduum w roju dawał im ogromne możliwości, uniemożliwiając jakikolwiek konflikt i unicestwiając indywidualizm, który przecież doprowadził do samozagłady homo sapiens. Czasem jednak C-23 dałby wszystko, by takie dupki jak A-12 nie mogły w każdym momencie zajrzeć w myśli jego segmentów.
- Sam jesteś dupek – bzyknął w niskiej częstotliwości A-12.
C-23 uśmiechnął się czułkami i wrócił do studiowania człowieka. Nawet tak prymitywny gatunek był lepszy od towarzystwa A-12.

Na ekranie jarzył się zielonkawo człowiek. Nie jeden z homo culex a zwykły homo sapiens, rasa wymarła przed wiekami na własne życzenie.
„Idioci”, pomyślał jednym z segmentów C-23.
Na post-Ziemi także zdarzały się przypadki nierozumnych gatunków. Mieli cahuāyoh picīltōntli, które homo culex nauczyli się oswajać już wieki temu, były też tecuicihtli ancara, zabójcze samotnie,...

Euglena zielona
To ona z kałuży wyszła na ląd. Wykształciła nie jedną ale miliony komórek. Funkcjonuje jako jeden organizm. Posiada chloroplasty w komórkach wystawionych na słońce. Co ciekawe w lecie Eugleni opalają się na zielono i zużywają znacznie mniej produkowanej przez siebie żywności. Są w stanie oddychać w wodzie jak również na lądzie – oddychanie wewnątrzkomórkowe. W wodzie poruszają się za pomocą rzęsek i wici przypominającej ogon umożliwiającej dokładne sterowanie. Wykształciły szkielet zewnętrzny utrzymujący ich w pozycji pionowe. Chitynowy pancerz jest demontowalny i do odpoczynku jest zdejmowany – wtedy postać traci swój „kształt”. Plamka oczna wyewulowała w komórki czuciowe, oczne – umożliwiają one reakcję na światło i zmiany jego natężenia, ale nie tylko. Eugleni są w stanie „dostrzec”, dla nas nie widoczne, promieniowanie podczerwone i ultrafioletowe. Eugleni „słyszą” jak ich maleńcy praprzodkowie za pomocą wici i rzęsek – mogą odbierać bardzo nikłe bodźce chemiczne i umieją nawet na tej podstawie wyczuć zmianę nastroju drugiego przedstawiciela swojego gatunku. Żyją w społeczności równouprawnionych obywateli jednego „państwa”. Dzięki ewolucji i umiejętności uczenia się i przekazywania następnemu pokoleniu całej wiedzy jaką uzyskał poprzednik, są w stanie obsługiwać maszyny skonstruowane przez nas, a nawet je ulepszać. Rozmnażają się przez podział wzdłuż wici i powstają z jednego osobnika dwa o identycznej wiedzy, które dalej mogą się uczyć.

Euglena zielona
To ona z kałuży wyszła na ląd. Wykształciła nie jedną ale miliony komórek. Funkcjonuje jako jeden organizm. Posiada chloroplasty w komórkach wystawionych na słońce. Co ciekawe w lecie Eugleni opalają się na zielono i zużywają znacznie mniej produkowanej przez siebie żywności. Są w stanie oddychać w wodzie jak również na lądzie – oddychanie wewnątrzkomórkowe....

- Jaki dzisiaj dzień?
- Nie wiem.
- Co dziś robiłaś?
- Nic.
- Masz jakieś plany?
- Nie.
Tak mniej więcej wyglądałyby rozmowy w Nowym Świecie... o ile komukolwiek chciałoby się rozmawiać, gdyż nasi następcy pochodzą właśnie od leniwców, rzez co wyglądają trochę jak wielkie, włochate poduszki z ludzkimi rękami i nogami. Są oni na tyle pozbawieni chęci do czegokolwiek, że nikt nie pofatygował się nawet, aby wymyślić jakąś miarę czasu. Żaden z nich nie ma wielkich planów na przyszłość, bo i w teraźniejszości niezbyt wiele robią. Ich zwyczaje wiążą się ściśle ze spaniem i wypoczywaniem, np. w trakcie 'Ciepłych Temperatur' odbywają się zawody, w których wygrywa ten, kto obudzi się jako ostatni lub konkurs na jak najgłośniejsze chrapanie.
No cóż, świat ten może nie jest idealny i lepszy od naszego, ale przynajmniej nie ma wojen, kradzieży i morderstw, ponieważ, najzwyczajniej w świecie, nikomu się tego nie chce...

- Jaki dzisiaj dzień?
- Nie wiem.
- Co dziś robiłaś?
- Nic.
- Masz jakieś plany?
- Nie.
Tak mniej więcej wyglądałyby rozmowy w Nowym Świecie... o ile komukolwiek chciałoby się rozmawiać, gdyż nasi następcy pochodzą właśnie od leniwców, rzez co wyglądają trochę jak wielkie, włochate poduszki z ludzkimi rękami i nogami. Są oni na tyle pozbawieni chęci do czegokolwiek, że...

Ludzie podobni do ryb.
Przesiadują w wodzie, są śliscy i fałszywi.
Mają ugładzone fryzury i zimne serca.
Myślą tylko o sobie, eliminują się nawzajem.
Nie ma przyjaźni, są jedynie koligacje.
Zamiast miłości zimne kalkulacje.
Tacy będą ludzie przyszłości.
Chyba nie mogłabym wśród nich żyć...

Ludzie podobni do ryb.
Przesiadują w wodzie, są śliscy i fałszywi.
Mają ugładzone fryzury i zimne serca.
Myślą tylko o sobie, eliminują się nawzajem.
Nie ma przyjaźni, są jedynie koligacje.
Zamiast miłości zimne kalkulacje.
Tacy będą ludzie przyszłości.
Chyba nie mogłabym wśród nich żyć...

Zmęczone oczy przebiegają po kartach. Słychać tylko skrzypienie chitynowych odnóży depczących zeschniętą celulozową masę i od czasu do czasu szelest przewracanych stronic. W tym miejscu oprócz siebie czuję tylko zapach kurzu. Ach, jakże trudno odczytywać informacje zapisane wyłącznie dla jednego zmysłu! Zaiste prawdziwe muszą być wspomnienia sprzed Przebudzenia mówiące o ograniczeniach Poprzednich. Cóż to musiały być za żałosne istoty! Wzrokowcy, ślepi w ciemności.
Brrr!
Na samą myśl o tym, że mogłobym być do nich podobnym, ogarnia mnie przerażenie. Przenoszę główną część swojej uwagi w inne miejsca. Zbiory idą jak zwykle, gorączkowa bieganina tylko sprawia wrażenie chaosu, ale wszystko jest w jak największym porządku. Aktualnie nie toczę żadnej wojny, teraz wszystkie przygotowujemy się do lotów godowych. No właśnie, to nieco zaniedbałom. Aby zrozumieć Poprzednich, muszę poszerzyć umysł. Zainwestowałom w potrzebne do tego zadania królowe, ale mam mało trutni. Oby u sąsiadów wyglądało to inaczej.
A wracając do badań...
Czyżby prawdą mogło być też to, że Poprzedni byli pojedynczy? Że osobę tworzyło jedno tylko ciało? I to jakie ciało! Nieproporcjonalnie zbudowane, o czterech tylko kończynach, na dodatek miękkie! Na ich wygląd mamy mocne dowody. Ale jakże trudno, ach, jak trudno uwierzyć, że cały umysł mieścił się w tym jednym ciele, że, inaczej niż u nas, nie przenikał i nie spajał w jedność milionów.
Że byli jednostkami.
To ponad moje wyobrażenie.
Moje imię jest Mrowie.

Zmęczone oczy przebiegają po kartach. Słychać tylko skrzypienie chitynowych odnóży depczących zeschniętą celulozową masę i od czasu do czasu szelest przewracanych stronic. W tym miejscu oprócz siebie czuję tylko zapach kurzu. Ach, jakże trudno odczytywać informacje zapisane wyłącznie dla jednego zmysłu! Zaiste prawdziwe muszą być wspomnienia sprzed Przebudzenia mówiące o...

Kiedyś miałam taki sen.
Nie było budynków, ulic, pracy i całego tego zgiełku od którego boli mnie już głowa.
Nowi ludzie rodzą się ze skrzydłami. Inni mają niebieskie skrzydła, jeszcze inni zielone czy białe. Dzięki temu nikt nigdy nie wpadł na pomysł by stworzyć samochód. Latają szybko i rzadko się męczą.

Dla nich najważniejsza jest prawda. Nie potrafią kłamać. Więc jeśli ktoś zrobił coś złego, nie trzeba szukać dowodów czy świadków. Tym nowym światem rządzi najsprawiedliwsza sprawiedliwość.

Ziemia pokryta jest wodą i zielonymi lasami. Istnieje tylko jedna pora roku - późna wiosna :). Więc nigdy nie jest za zimno lub za gorąco. Ludzie mieszkają w malowniczych drewnianych domkach.
Nawet nie mają problemu z groźnymi zwierzętami, wystarczy że szybko się wzbiją w powietrze i po problemie.
I tak żyją z dnia na dzień coraz bardziej szczęśliwi. :)

Kiedyś miałam taki sen.
Nie było budynków, ulic, pracy i całego tego zgiełku od którego boli mnie już głowa.
Nowi ludzie rodzą się ze skrzydłami. Inni mają niebieskie skrzydła, jeszcze inni zielone czy białe. Dzięki temu nikt nigdy nie wpadł na pomysł by stworzyć samochód. Latają szybko i rzadko się męczą.

Dla nich najważniejsza jest prawda. Nie potrafią kłamać. Więc...