Orły – majestatyczne, wspaniałe ptaki, zawładnęły ziemią na wiele stuleci, rozwijając się i ulepszając sposoby komunikowania się. To właśnie one stały się praojcami nowych ludzi. Przedstawiciele nowej ludzkości są więc smukli, piękni i uskrzydleni. Ich skóra pokryta jest mięciutkim puchem, który niektórzy farbują na tysiące kolorów, a jeszcze inni –przedłużają i noszą niczym długie suknie. Oczy ich są ogromne, a dzioby krótkie i szpiczaste,bo natura zdecydowała,że takie są bardziej uniwersalne niż zakrzywione: można nimi jeść zarówno mięso,jak i owoce, a nawet–wypijać nektar z kwiatów. Skrzydła mają potężne, a ich pióra w naturze przybierają biało-brązowe barwy, jednak większość stara się naturę poprawiać, malując je na złoto, czerwono, czy niebiesko–choć ta ostatnia barwa nie jest polecana ze względów bezpieczeństwa: w powietrzu łatwo o kolizję, bo niebieski człowiek na tle błękitnego nieba nie jest zbyt dobrze widzialny. Nowi ludzie zakładają siedziby w koronach drzew – podobnie jak ich praojcowie. Ich gniazda są zadaszone i prawie całą przestrzeń zajmują w nich wygodne sienniki, wyścielane jodłowymi gałązkami. Przy czym nikt nie rości sobie praw własności - bowiem nowi ludzie większą część swego życia spędzają w locie wokół ziemi. Pragnieniem niemal każdego przedstawiciela nowej ludzkości jest zobaczenie wszystkich zakątków świata–więc dopiero w dojrzałym wieku niektórzy decydują się osiąść na stałe w miejscu, które najbardziej ich zauroczyło-i założyć trwałe schronienie.

Orły – majestatyczne, wspaniałe ptaki, zawładnęły ziemią na wiele stuleci, rozwijając się i ulepszając sposoby komunikowania się. To właśnie one stały się praojcami nowych ludzi. Przedstawiciele nowej ludzkości są więc smukli, piękni i uskrzydleni. Ich skóra pokryta jest mięciutkim puchem, który niektórzy farbują na tysiące kolorów, a jeszcze inni –przedłużają i noszą...

Co było pierwsze - jajko czy kura?
Nareszcie mamy odpowiedź na to pytanie! - Jajko.
W gnieździe, wysoko na drzewie leżały 4 jaja. Jedno spadło wprost do wody - i tak narodziły się zwierzęta morskie, drugie wyleciało, lecz wiatr pchnął je na ziemię - i mamy zwierzęta lądowe, trzecie - zostało w gnieździe - stąd zwierzyna powietrzna, a czwarte stoczyło się po gałęzi w dół, a na końcu rozbiło się o kamień.
Dziwna maź z jaja rosła na słońcu, w noc komórki tężały na chłodnym kamieniu. Co jakiś czas polewał je deszcz, potem nastały mrozy i po roku z rozbitego jajeczka wykluł się malutki człowiek, który sobie potem rósł i rósł.
Był to pierwszy osobnik, a już po kilkudziesięciu latach była ich cała masa. Mieli 2 metry wzrostu. Dzielili się na tych z błonami między palcami i na tych z zalążkami skrzydeł wyrastającymi spod pach. Jednak na nic im były te cechy,bo nie były dobrze rozwinięte (może będą za następne 1000 lat?)
Ci ludzie w większości mieszkali w takich domach jak my, lecz byli i tacy co kryli się w wielkich gniazdach na drzewie, lub grocie pod wodą. Ci na drzewach opracowują technologię powietrzną - pterokoptery, satelitoloty, siatki ochronne przestrzeń, Ci pod wodą szukają minerałów których użyją do lekarstw, filtrują różne rodzaje wody od zwykłej pitnej, po perłową leczniczą, oraz pracują nad statkiem, który nie reaguje na zmianę ciśnień. Ci na ziemi zaś tworzą autoloty, telefosłuchy wbudowane za małżowinę uszną, a ponad to - kłócą się jak żadna inna rasa dotychczas!

Co było pierwsze - jajko czy kura?
Nareszcie mamy odpowiedź na to pytanie! - Jajko.
W gnieździe, wysoko na drzewie leżały 4 jaja. Jedno spadło wprost do wody - i tak narodziły się zwierzęta morskie, drugie wyleciało, lecz wiatr pchnął je na ziemię - i mamy zwierzęta lądowe, trzecie - zostało w gnieździe - stąd zwierzyna powietrzna, a czwarte stoczyło się po gałęzi w dół, a...

I gdy morze wylało na brzeg - powstała ona. Urodziwa dama, którą osłaniał płaszcz z pereł. Dotknęła pobliskiego kamienia i buuum! Powstał mężczyzna - sługa morskiej pani. I stworzyli pierwszą parę na tym nowym świecie. Pani zachichotała, a śmiech miała tak uroczy, że pobudziły się wszystkie kwiaty świata, a ptaki zaczęły się mnożyć i wić gniazda na drzewach, które rosły w okamgnieniu. Rośliny rosły, rozmnażały się i pozwoliły żyć innym gatunkom. Mężczyzna widząc swoją panią, postanowił upleść jej wianek i tym sposobem dama została królową. Jako że poddany pragnął mieć małżonkę, piękność zaoferowała mu małe ziarenko. Zasadził je i podlał, jak mu nakazano. Roślina zakiełkowała i urodziła kwiaty, które zamieniły się w jabłka. Gdy te opadły, zmieniały się w ludzi, i tak powstała ludzkość. Pierwsza była kobieta, którą poślubił mężczyzna. Dostali oni nowe ziarno od królowej, z którego rodziły się pary zwierząt. Tak świat został zapełniony. Po każdym dobrym uczynku, dama przekazywała nasiono pierwszym rodzicom, z którego wyrastało coś zupelnie nowego.

I gdy morze wylało na brzeg - powstała ona. Urodziwa dama, którą osłaniał płaszcz z pereł. Dotknęła pobliskiego kamienia i buuum! Powstał mężczyzna - sługa morskiej pani. I stworzyli pierwszą parę na tym nowym świecie. Pani zachichotała, a śmiech miała tak uroczy, że pobudziły się wszystkie kwiaty świata, a ptaki zaczęły się mnożyć i wić gniazda na drzewach, które rosły w...

Dzieci księżyca, ludzie kosmosu. Srebrnowłosi, bladoskórzy. Z ciemną otchłanią w oczach zamiast kolorowych tęczówek. Zwolennicy ekologi, zdrowego trybu życia i prawidłowego odżywiania, dbający o właściwą dawkę przyjmowanych witamin każdego dnia. Mający za główny cel rozwój świata.

Dzieci księżyca, ludzie kosmosu. Srebrnowłosi, bladoskórzy. Z ciemną otchłanią w oczach zamiast kolorowych tęczówek. Zwolennicy ekologi, zdrowego trybu życia i prawidłowego odżywiania, dbający o właściwą dawkę przyjmowanych witamin każdego dnia. Mający za główny cel rozwój świata.

Nasiona które długo czekały na swój czas w końcu zaczęły kiełkować, przebijały się przez warstwy skorupy pobierając życiodajną energię zawartą w złożach węgla i mieszaniny pierwiastków, które pozostawił po sobie meteoryt wędrujący w przestworzach kosmosu. Przebijały się w stronę światła, na powierzchnię wysuszonego globu. Wiedziały, że przetrwają tylko w całkowitej symbiozie. Połączyły rosnące korzenie i przekazywały sobie informacje o tym, co dzieje się tam na górze. Sieć połączeń oplatała całą kulę ziemską. Pod ziemią pulsował inny świat, a na powierzchni nasiona rozrastały się w rośliny przybierając niesamowite formy. Były tam maleńkie źdźbła traw, dostojne maki, ogromne baobaby, szumiące zboża… ale także nigdy wcześniej nie istniejące grotozamiony, które jak bluszcz porastały głazy i kamienie. Wysysały wiedzę o swojej przeszłości z soków ziemi. Wiedziały, że przedtem istniał inny gatunek, który unicestwił się sam. Pozostał po nim tylko piach i pewien rodzaj rozproszonej energii. Dzięki niej rośliny mogły wymieniać myśli, przekazywać sobie polecenia, a także czuć. Nie chciały tworzyć odrębnych enklaw, mocniejsze i większe rośliny robiły miejsca dla tych mniejszych i słabszych. Gdy w jakimś miejscu brakowało wody, wszystkie przesyłały zapasy poprzez korzenie aby ratować najmniejszy przejaw życia. Rosły i rozprzestrzeniały się, aż zapełniły cały glob.

Nasiona które długo czekały na swój czas w końcu zaczęły kiełkować, przebijały się przez warstwy skorupy pobierając życiodajną energię zawartą w złożach węgla i mieszaniny pierwiastków, które pozostawił po sobie meteoryt wędrujący w przestworzach kosmosu. Przebijały się w stronę światła, na powierzchnię wysuszonego globu. Wiedziały, że przetrwają tylko w całkowitej...

Uroda, to podstawa - myślała sobie szczotkując miękkie futro w czarno-pomarańczowe pasy. - Zwłaszcza, jeśli chce się zająć wysokie miejsce w szkole przetrwania, zwanej liceum - doszła do tego wniosku wychodząc już z domu i zamykając ogonem za sobą drzwi. Teraz trzeba było się jeszcze zsunąć z długiej drabiny i zgrabnie wylądować na ulicy. Rozejrzała się w około, ale niestety nikt nie okazywał podziwu, nikt tego nawet nie zauważył. Charknęła i pobiegła w stronę przystanku(choć nie uważała, że pośpiech jest ważny, to kierowca był uparty i nie chciał na nią czekać).

Drzwi już prawie się zamknęły jej przed nosem, a mężczyzna za kierownicą warknął, pokazując wszystkie kły.
- Znowu ty? Ile ci mam powtarzać?
Nie uznała za konieczne odpowiadać i z nosem uniesionym w górę przeszła na miejsce na końcu pojazdu. Pojazd ruszył z piskiem, a jej ledwie udało się usiąść z godnością. Przyjaciółki zaśmiały się, Lonis wstrząsnęła złotym futerkiem i wymieniła z nią porozumiewawcze spojrzenie, którego nie zrozumiała.
- Nie zauważyłaś?
- Ale czego? - zdenerwowała się.
- Tego nowego, minęłaś go w przejściu!
Spojrzała do przodu, ale zobaczyła tylko fragment głowy i długi czarny ogon...

Uroda, to podstawa - myślała sobie szczotkując miękkie futro w czarno-pomarańczowe pasy. - Zwłaszcza, jeśli chce się zająć wysokie miejsce w szkole przetrwania, zwanej liceum - doszła do tego wniosku wychodząc już z domu i zamykając ogonem za sobą drzwi. Teraz trzeba było się jeszcze zsunąć z długiej drabiny i zgrabnie wylądować na ulicy. Rozejrzała się w około, ale...

Trzecia ludzkość[bookLink]3835540|Trzecia ludzkość[/bookLink]

Trzecia ludzkość[bookLink]3835540|Trzecia ludzkość[/bookLink]

 [bookCover]3835540|Trzecia ludzkość[/bookCover]